میخوام برم پیش همون پاک‌ کن‌هایی که گم شدن.

مامان گفت : خودتو حیف نکن.
احساس کردم این عمیق‌ترین جمله‌ای بود که تو طول این دو سه‌سال شنیدم، دلم نیومد بگم دقیقا دارم همین کاررو میکنم مامان.

من فقط فکر می‌کردم اگه به کسی بدی نکنم، کسی بهم بدی نمی‌کنه.

ما از آنهایی که از خودکشی بازشان میداشتیم روی پل تر بودیم.

پنجره ای که اذیتت میکنه رو ببند مهم نیس چقد ویوش قشنگه.

بعضی وقتا فقط کافیه هیچی نگی .

میگن به خاطر چیزی ک ۵ سال دیگه اهمیت نداره فقط ۵ دقیقه ناراحت باش.

سکوت کردم چون حرف زدن چیزیو تغییر نمیداد.

من خیلی جاها نیاز داشتم یکی بگه کمک نمیخوای؟
هیچکس نبود؛ خودم درستش کردم.
خیلی جاها نیاز داشتم یکی بگه میخوای حرف بزنیم؟
هیچکس نبود؛ گریه شد حرفام.
خیلی جاها نیاز داشتم یکی بگه بریم یه چرخی بزنیم؟
هیچکس نبود؛ بی ذوق سر کردم.
خیلی نیاز داشتم یکی بگه فدای سرت شدع دیگه‌
هیچکس نبود خود خوری کردم.
خیلی جاها نیاز داشتم یکی دلسوزانه راه نشونم بده.
هیچکس نبود؛ اشتباه کردم و زمین خوردم.
ببین من خیلی جاها به خیلی چیزا نیاز داشتم و هیچکس نبود.
دیگه نیازم به کسی نیست، ترسم از تنهایی ریخته.
بودنتون خیلی قشنگه‌ها، اما نباشید خودمو صدا میزنم.

و کاش عزیزم اگر به غم مبتلا شدی، پناهی هم داشته باشی !

اگه به این فکر کنید که منم ممکنه ناراحت بشم، هیچ مشکلی تو رفاقت با من پیدا نمی‌کنيد!

کاش میشد بفهمیم که چیشد یهو نه فیلم حال میده، نه آهنگ، نه بیرون رفتن، نه خونه موندن، هیچی حال نمیده، و همه صداها رو مختن، نمیدونم چرا ولی احساس میکنم خیلیامون دچارشیم.

هرچقدر جلوتر بری بیشتر میفهمی که پرایوت نگه داشتن زندگیت چقدر مهمه.

حیف وقتی که برای این زندگی هدر رفت.