#جشنواره_معاشران
#برترین_کانون

📌 کانون نجوم دانشگاه صنعتی امیرکبیر به عنوان برترین کانون در جشنواره معاشران شناخته شد.

🌺 تبریک و خسته نباشید ویژه خدمت خانواده کانون نجوم امیرکبیر

✨@Nojum_aut

🔴 ظرفیت دوره در حال تکمیل است .
🔴مهلت ثبت نام تا آخر امروز

آنتن فضایی لیزری اینترفرومتری (LISA)‌ که در سال ۲۰۳۵ پرتاب خواهد شد، نخستین شناسایی‌کننده امواج گرانشی در فضا خواهد بود. در ۲۰ ژوئن ۲۰۱۷، LISA به‌عنوان سومین مأموریت بزرگ (L3) برای برنامه چشم‌انداز کیهانی ESA 2015-2025 انتخاب شد و سپس در ۲۵ ژانویه ۲۰۲۴ به تصویب رسید. ساخت آن از ژانویه ۲۰۲۵، پس از انتخاب پیمانکار اصلی، آغاز خواهد شد.

ویژگی منحصربه‌فرد LISA نخستین رصدخانه فضایی، این است که به مطالعه امواج گرانشی و نوساناتی در بافت فضا-زمان که طی قوی‌ترین رویدادهای کیهانی مانند ادغام جفت‌های سیاه‌چاله منتشر می‌شوند، می‌پردازد. LISA نخستین مأموریتی خواهد بود که تاریخ جهان را با بهره‌گیری از این امواج بررسی می‌کند.
امواج گرانشی در سال‌های اخیر توسط رصدخانه‌های زمینی مانند LIGO و رصدخانه اروپایی Virgo شناسایی شده‌اند، اما این تأسیسات از نظر اندازه و حساسیت محدودیت دارند و تنها قادر به شناسایی امواج گرانشی با فرکانس بالا از منابع خاصی، مانند ادغام سیاه‌چاله‌های با جرم ستاره‌ای و ستاره‌های نوترونی هستند.

اهداف این مأموریت این است که به‌عنوان بخشی از اهداف علمی اصلی خود، به مطالعه تشکیل و تکامل ده‌ها هزار سیستم ستاره‌ای دوتایی فشرده در کهکشان راه شیری بپردازد.
همچنین منشأ، رشد و ادغام سیاه‌چاله‌های بزرگ را در طول عصرهای کیهانی پیگیری خواهد کرد و دینامیک خوشه‌های ستاره‌ای بسیار بزرگ و متراکم را که نزدیک به مراکز اکثر کهکشان‌ها قرار دارند، با استفاده از مدارهای در حال فروپاشی تحت عنوان «ادغام اجرام فوق‌عظیم» یا EMRIs بررسی خواهد کرد.

این مأموریت شامل سه فضاپیما است که در مداری مثلثی شکل و پشت زمین در حال گردش به دور خورشید هستند. فضاپیماها در مداری هلیوسنتریک و حدود ۵۰ میلیون کیلومتر از زمین فاصله دارند و هر یک از فضاپیماها حدود ۲.۵ میلیون کیلومتر از دیگری فاصله دارد.

عمر این تلسکوپ چهار سال، با امکان شش سال تمدید است و بر اساس موفقیت‌های LISA Pathfinder و رصدخانه امواج گرانشی لیزری ایالات متحده (LIGO) بنا شده است. LISA Pathfinder که در اواخر سال ۲۰۱۵ پرتاب شد و تا نیمه سال ۲۰۱۷ به کار خود ادامه داد، با موفقیت مسیر را برای LISA هموار کرد و فناوری‌های کلیدی مورد نیاز برای عملکرد یک رصدخانه بزرگ امواج گرانشی در فضا را نشان داد.

منبع: ESA
مترجم: مهسا امین
ویراستار: پانیذ تقوی امین
گردآورنده: شهرزاد شهلاپور
گرافیست: فاطمه نظری‌پور
✨@Nojum_aut

تا به‌ حال ستاره‌‌‌ها در سایر کهکشان‌ها حتی در رصد با تلسکوپ به صورت نقاطی نورانی و کوچک قابل مشاهده بودند؛ اما تداخل‌سنج تلسکوپ رصدخانه‌ی جنوبی اروپا (VLTI) توانست تصویر ستاره‌ی در حال مرگی را ثبت کند.
این ستاره‌ که WHO G64 نام گرفته است، ابرغول سرخ در حال مرگی است که در یکی از همسایگان و اقمار کهکشان راه‌ شیری یعنی "ابر ماژلانی بزرگ" قرار دارد. قطر این ستاره حدود 2000 برابر قطر خورشید است و حدودا 160 هزار سال نوری با ما فاصله دارد.
علیرغم اندازه‌ی بسیار بزرگ این ستاره، مشاهده‌ی آن اصلا کار ساده‌ای نیست و به دقتی معادل دیدن یک فضانورد روی سطح ماه از دید ناظر زمینی نیاز دارد.
در تصویر ثبت‌شده، حول ستاره پیله‌ی تخم‌مرغی‌شکلی قرار دارد که دکتر کیچی اوناکا، اخترفیزیکدان دانشگاه ملی آندرس بلو در شیلی، احتمال می‌دهد این پیله مربوط به پرتاب شدید مواد از ستاره‌ی در حال مرگ قبل از یک انفجار ابرنواختری باشد.
شکل کشیده‌ی ستاره را هم می‌توان به دلیل چرخش زیاد آن یا تاثیر یک ستاره‌ی همراه که هنوز کشف ‌نشده، توضیح داد.
مترجم: محیا ساوجی
ویراستار: مبینا مهر‌ پناه
گردآورنده: شهرزاد شهلاپور
گرافیست: فاطمه نظری‌پور
✨@Nojum_aut

امکان وجود حیات در آب های زیرسطحی مریخ

مدت‌هاست که پژوهشگران مریخ را به‌عنوان مکانی برای وجود حیات باستانی در نظر گرفته‌اند و مأموریت‌های زیادی در این رابطه انجام شده است. هنوز به طور قطع شواهدی برای حیات میکروبی در مریخ یافت نشده، اما به‌تازگی محققان فرضیه‌ای را پیشنهاد کرده‌اند که موجوداتی می‌توانند در زیر آب‌های یخ‌زده‌ی سطح مریخ زندگی کنند. روی سطح یخ‌ها به دلیل تشعشعات کیهانی، مکان مناسبی برای شکل‌گیری حیات نیست؛ بنابراین باید کمی به اعماق برویم. گفته می‌شود مقدار نور خورشیدی که قادر به نفوذ در عمق خاصی از یخ‌های مریخ است، می تواند برای فتوسنتز کافی باشد. این تیم با شبیه‌سازی و بررسی شباهت این محیط با حوضچه‌های آب حاوی جلبک زمین که حاوی قارچ و سیانوباکتری نیز هستند، به این نتیجه دست یافتند.

طی دوران یخبندان، مقادیر زیادی از برف با ذرات گردوغبار مخلوط شده و به یخ تبدیل شده‌اند. این ذرات گردوغبار می‌توانند مانع نفوذ نور خورشید به اعماق بیشتر شوند؛ ولی از طرفی به‌دلیل تیره بودن نسبت به اطراف خود، مقداری از نور را جذب کرده و دمای آن‌ها بالا می‌رود. این افزایش دما موجب ذوب یخ‌های اطراف آن‌ها شده و حفره های کوچک آب درون یخ‌ها به وجود می‌آورد که به عقیده‌ی دانشمندان می‌توانند مکان مناسبی برای وجود حیات میکروبی باشند. (در زمین مشابه همین پدیده را داریم؛ گردوغبار موجود در یخ‌ها می‌تواند حفرات کرایوکونیت (cryoconite holes) را به وجود بیاورد.)

در حالی که محققان در تلاش برای بازسازی این شرایط در آزمایشگاه و یافتن مکان‌های مستعد وجود این حفرات در سطح مریخ هستند، نتایج این پژوهش در 17 اکتبر در قالب مقاله‌ای منتشر شده است.

منبع: nasaspaceflight.com
مترجم: فاطمه هاشمی‌نسب
ویراستار: پانیذ تقوی امین، شهرزاد شهلاپور
گرافیست: فاطمه نظری‌پور
گردآورنده: شهرزاد شهلاپور

✨@Nojum_aut

دانشمندان به کمک مردم علاقه‌مند یک سیستم ستاره‌ای سه‌تایی کشف کردند!

تا پیش از این تصور می‌شد که منظومه‌های دارای سه ستاره پایدار نیستند و با انفجار ابرنواختر از بین می‌روند اما به نظر می‌رسد که این سیستم سه ستاره‌ای، واقع در فاصله کمتر از پنج هزار سال نوری در صورت فلکی قو، برای چند میلیون سال پایدار می‌باشد زیرا ستاره‌های این سامانه در یک صفحه گردش می‌کنند. این منظومه به قدری کوچک است که می تواند در فاصله بین خورشید و سیاره عطارد گنجانده شود. دو ستاره ی آن هر دو روز یکبار به دور یکدیگر می چرخند و ستاره سوم هر ماه یک بار به دور دو ستاره دیگر می‌گردد. احتمال دارد سیاره ای در این منظومه وجود داشته باشد که در این صورت، این سیاره در آسمان خود سه ستاره دارد. دانشمندان امیدوارند تلسکوپ رومن که قرار است تا قبل از سال 2027 میلادی پرتاب شود اطلاعات بیشتری در مورد این منظومه در اختیار آن‌ها قرار دهد.

منبع: space.com
مترجم: مهرشاد دورودیان
ویراستار: محیا ساوجی
گرافیست: فاطمه نظری‌پور
گردآورنده: شهرزاد شهلاپور
✨@Nojum_aut

شکار سیاره فرا خورشيدى قبل از ناپدید شدن برای یک دهه!
تلسکوپ جیمزوب برای ثبت تصویر یک سیاره‌ فراخورشیدی که قرار بود تا ده سال پشت نور خيره كننده ستاره خود ناپدید شود، مجبور به مسابقه با زمان شد!
این سیاره نزدیک‌ترین سياره به ستاره میزبان و کم جرم‌ترین سیاره فراخورشیدی‌ است که تا‌به‌حال توسط جیمزوب به ثبت رسیده است.
تصویربرداری از این سیاره جوان كه (AF Lep b) نام گرفته، مانند عکس برداری از یک کبریت کم نور در کنار یک نورافکن قدرتمند غیرممکن است چراکه نور شدید ستاره میزبان، دیدار نور این سیاره را دشوار می‌سازد اما تلسکوپ جیمزوب با پوشاندن نور ستاره میزبان، لحظاتی قبل از ناپدید شدن سیاره پشت این نور موفق به تصویربرداری از آن شد!
سن این سیاره حدود ۲۳ میلیون سال تخمین زده می‌شود در حالی که زمین و دیگر سیارات سامانه خورشیدی حدود چهار و نیم میلیارد سال سن دارند!

منبع: space.com
مترجم: مهرشاد دورودیان
گرد‌آورنده و ویراستار: شهرزاد شهلاپور
گرافیست: فاطمه نظری‌پور
✨@Nojum_aut

نمایش ناسا و Space X از کمک به فرود فضانوردان بر ماه با starship

ناسا و Space X آثار هنری جدیدی منتشر کرده‌اند که جزئیات نحوه انتقال فضانوردان آرتمیس به سطح ماه توسط موشک starship این شرکت را نشان می‌دهد. این تصاویر انواع مانورها و مراحل مورد نیاز برای عملکرد وسیله نقلیه قابل استفاده مجدد استارشیپ اسپیس‌اکس را به عنوان بخشی از برنامه کنونی ناسا برای مأموریت آرتمیس ۳، که پیش‌بینی می‌شود زودتر از سال ۲۰۲۶ انجام شود، نشان می‌دهند.

مأموریت استارشیپ در مدار ماه با فضاپیمای اوریون ناسا انجام خواهد شد و فضانوردان آرتمیس ۳ از کپسول به وسیله نقلیه اسپیس‌اکس منتقل خواهند شد. سپس استارشیپ فضانوردان را به سطح ماه خواهد برد و برای اولین بار بعد از سال ۱۹۷۲، پای انسان را به آن می رساند. در بعضی تصاویر، نسخه‌ای باریک و سفید از سیستم فرود انسانی استارشیپ (HLS) در حال اتصال با اوریون در مدار ماه نشان داده شده است. در این بخش از مأموریت، فضانوردان آرتمیس۳ ناسا از فضا‌پیمای اوریون به HLS منتقل خواهند شد. از آنجا که HLS تجهیزات سنگینی را به ماه حمل خواهد کرد، برای فرار از جاذبه زمین به مقدار زیادی سوخت نیاز دارد. بنابراین باید در مسیر خود به سمت ماه سوخت‌گیری کند و اسپیس‌اکس در حال توسعه یک تکنیک انتقال سوخت در مدار است.

به گفته گوئن شات‌ول (رئیس و مدیرعامل شرکت اسپیس اکس) در سال ۲۰۱۹ بیان داشته، که این شرکت تا پنج سال آینده یعنی ۲۰۲۴ ارسال به مریخ بوسیله استارشیپ را عملی خواهد کرد. اما تا پنج سال بعد، استارشیپ هنوز موفق به تکمیل پرواز مداری نشد و تحقق این هدف به سال ۲۰۲۶ موکول شد. اگرچه این شرکت پیشرفت‌های قابل توجهی در هر یک از شش پرواز آزمایشی داشت از عوامل مؤثر بر تأخیر های ایجاد شده در تحقق این هدف می‌توان به مشکلات توسعه سخت‌افزاری مانند؛ مشکلات سپر حرارتی اوریون، و بازه‌ زمانی طولانی مورد نیاز آماده سازی استار‌شیپ برای پرواز حساب شده مداری اشاره کرد.

منبع: space.com
مترجم:مهسا امین
ویراستار و گردآورنده: شهرزاد شهلاپور
گرافیست: فاطمه نظری پور
✨@Nojum_aut