یکی از موضوعاتی که در جهت حل مشکلات افغانستان نیاز به بحث جدی بین نخبگان این کشور دارد، موضوع مبانی مشروعیت حکومت در این کشورها بر اساس مفاهیم مورد پذیرش عموم است.
اما پیش از آن باید به یکی از مبانی ضروری گفتگو اشاره کنم و آن هم ضرورت گوش دادن دقیق به سخنان طرف های دیگر و پرهیز از قضاوت بر مبنای حب و بغض ها و خط کشی های سیاسی است که کاری بس دشوار است.
چندی پیش در یک مصاحبه اختصاصی که برای پایگاه خبری تحلیلی ایراف در برابر آقای سیاف، از چهره های برجسته افغانستان داشتم موضوع مشروعیت سیاسی حاکمان کنونی افغانستان را از منظر شرع و به عنوان یک عالم دین از وی سوال کردم. وی در پاسخ به سوال به تجربه تاریخی استناد به اهل حل و عقد در انتخاب مرحوم شهید ربانی اشاره کرد و در ادامه تایید نمایندگان منتخب مردم را مبنای شرعی لازم برای هر حاکمی مطرح کرد.
اما به نظر این موضوع درست مورد توجه قرار نگرفت و مبنای بحث هایی شد که بنای آن نادرست بود.

youtube.com/@IRAFNEWS

#برداشت
#ایراف
#مصاحبه
#سیاف

در واپسین روزهای سال پیش مهمان برنامه به افق فلسطین بودم و در آن برنامه تلاش کردم به یکی از مهم ترین ریشه های تداوم بی ثباتی در افغانستان طی پنج دهه گذشته یعنی جلوه قومی و تباری تحولات سیاسی و اجتماعی بپردازم.
این مساله ضمن آثار و ابعاد زیانبار داخلی یکی از زمینه های دخالت و نفوذ بیرونی و در نتیجه تداوم بی ثباتی بوده است. ریشه این امر به نوع نگاه و سیاست ورزی بریتانیایی ها در قرن نوزدهم باز میگردد. ولی در دهه های اخیر بازیگران دیگر از جمله رژیم صهیونیستی و ترکیه اردوغان هم تلاش هایی در این زمینه داشته اند.
#برداشت
#قومیت
#اردوغان

شاید در بین شاعران معاصر افغانستان کوتاهترین و غم انگیزترین سفر و مهاجرت به ایران به عاصی تعلق داشته باشد. مهاجرت و بازگشتی که شرم از آن تا ابد بر پیشانی کسانی که در برخورد با مهاجرین ملاحظات فرهنگی و تمدنی را درک نمیکنند، ماند. موضوعی که همین امروز هم جریان دارد و تا رخداد شرم آور دیگر حرفهای دلسوزان تلنگری برایشان نیست. در حال حاضر هم به سختی برای اهالی فرهنگ و هنر میتوان جایگاهی مناسب برای دریافت روادید و اقامت در ایران فراهم کرد. چراکه حتی در ذهن مدیران فرهنگ دوست هم امکان تعریف قواعد حقوقی که شان ایشان رعایت شود وجود ندارد. عاصی در بهار ۱۳۷۳ و در اوج جنگهای داخلی که کابل زیر باران راکتهای حکمتیار قرار داشت به تهران و مشهد مهاجرت کرد. وی مشهد را به دلیل حضور دوستان ایرانی و افغانستانی انتخاب کرد، غافل از این که در شهر فضای بسیار دشواری علیه مهاجرین در جریان بود و یکی از همان برخوردهای زشت در حالی که هنوز ویزایش اعتبار داشت، موجب شد این بیت خواجه شیراز را نوشته و بازگردد:
غم غریبی و غربت چو برنمی تابم        به شهر خود روم و شهریار خود باشم.

https://kelkein.com/17824
#دغدغه
#شعر
#کتاب

یکی از دغدغه های اساسی خودم در سال های اخیر تلاش برای تولید محتواهای جدی و پربار در فضای رسانه ای و راه اندازی بحث های عمیق درباره مسایل و موضوعات مرتبط با افغانستان که کمی به اطلاعات مخاطب بیفزاید، بوده است.
ویژه برنامه کلکین که کار مشترکی از پایگاه خبری تحلیلی ایراف و رسانه تصویری آن است، تا حدی پرداخت به همان دغدغه می باشد. در سه برنامه قبلی موضوعات مهاجرین و سیاست خارجی ج ا ایران در قبال افغانستان را مورد توجه قرار داده است و در چهارمین برنامه موضوع آب های شرق کشور به بحث گذاشته شد.
به نظرم هر کسی که میخواهد دید عمیق تری نسبت به این موضوع داشته باشد باید این گفتگو را ببیند.

https://youtu.be/zVFQzGPgTS4
#دغدغه
#ایراف
#کلکین

امروز در این نشست بحث کوتاه ولی مهمی درباره امر توسعه در افغانستان در سه بخش ارایه کردم:
موانع فرهنگی توسعه: فقدان بحث عمیق و دامنه دار علمی درباره توسعه، عدم تثبیت ضرورت توسعه در ذهن نخبگان، عدم توافق بر ارکان ضروری توسعه
مبانی توسعه مطلوب: درونزا بودن، توجه به فاکتورهای قدرت درونی، توجه به مزیت های اقتصادی افغانستان از جمله ترانزیت، معدن و همکاری منطقه ای
نقشه راه رسیدن به فهم مشترک نخبگانی: گذار از شکاف های اجتماعی و رهبران سنتی، توسعه بحث های جدی گفتمان ساز، توسعه دانش عمومی و تخصصی
البته در ابتدا بر این امر تاکید کردم که هرچند مسیر توسعه از اقتصاد میگذرد ولی مادامی که در فرهنگ و فهم بیناذهنی اتفاقی رخ ندهد مسیر توسعه شروع نخواهد شد.
#برداشت
#نشست_دانشجویی
#توسعه

بسم‌الله
نشست نخست در رسانه‌ها
در آپارات پارسی‌جان، دفتر پاسداشت زبان فارسی حوزهٔ هنری
https://www.aparat.com/v/nwby9oa
گزارش حوزهٔ هنری
https://news.hozehonari.ir/news/50309
گزارش خبرگزاری فارس
https://farsnews.ir/Rahimiz

بسم الله
اندیشکدهٔ برآ و دفتر پاسداشت زبان فارسی حوزهٔ هنری با همکاری میز سیاست‌پژوهی زبان فارسی در سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی برگزار می‌کند:
سلسله‌نشست‌های دیپلماسی زبان و ادبیات فارسی

زبان فارسی در افغانستان
نشست ۲

در گفت‌وگو با
دکتر مجتبی نوروزی
کارشناس مسائل افغانستان
و با همراهی کنشگران فعالان زبان و ادب فارسی در ایران و افغانستان
دوشنبه ۱۲خرداد۱۴۰۴
ساعت۱۶
تهران، خیابان سمیه، نرسیده به حافظ، حوزهٔ هنری، سالن صفارزاده

سقوط اصفهان و تأثیر آن بر شناخت و تصویر جامعه ایرانی از مهاجرین افغانستانی

گزارش‌گر: رضا عطایی

لید خبری:
به گزارش گزاره، نشست دوازدهم از سلسله نشست‌های وضعیت‌شناسی مهاجران افغانستانی در ایران به ابتکار انجمن راحل برگزار شد و به بررسی تأثیر سقوط اصفهان بر نگرش جامعه ایرانی نسبت به مهاجران افغانستانی پرداخت. این نشست در تاریخ ۸ جَوزا/خرداد ۱۴۰۴ در خانه اندیشه‌ورزانِ تهران برگزار شد و سخنرانان به تحلیل عمیق تاریخ، روایت‌های آن و چالش‌های هویتی ناشی از این تاریخ پرداختند. گزارش نشست...

سقوط اصفهان و تاثیر آن بر شناخت و تصویر جامعه ایرانی از مهاجرین افغانستانی

💠 محورهای گفت‌و‌گو:
۱_ سقوط اصفهان؛ حمله خارجی یا شورش داخی؟
نقش روایت تاریخ استعماری در ایجاد انگاره‌های معترض میان جامعه ایران و افغانستان.
۲_ تامّلی بر واژه و مفهوم "افغان"، "افغانی" و "افاغنه"

#صوت #نشست_دوازدهم
#انجمن_راحل
@anjoman_rahel

خبر مفقودی و بعد قتل الهه حسین نژاد دردآور بود. نخست از خداوند میخواهم که به دل پدر ‌و مادر و خانواده ش آرامش و صبر و سکینه لطف کند. اما چند نکته در این بین باید مورد توجه قرار بگیره:
نخست، ضمن برخورد قاطع با عاملان مستقیم این جنایت، باید به ریشه های اجتماعی و اقتصادی آن توجه و در رفع آن ها تامل کرد.
دوم، خدشه دار شدن سرمایه اجتماعی که تجلی آن در اعتماد به اخبار رسمی است، نقطه کانونی آغاز فرآیند ناامنی گسترده است. مراقب باشیم.
سوم، در هر جامعه ای چنین جنایاتی کم یا زیاد رخ می دهد. اما این که یک جریان رسانه ای به محض وقوع هر رخدادی آن را تعمیم داده و به گردن مهاجرین بیندازد هم نشانه انحطاط اخلاقی این جریان است و هم خطری بزرگ برای جامعه در تزریق حس ناامنی و هم نشانه بیماری بزرگی به نام نژادپرستی که در صورت عدم توجه می‌تواند مسری بوده و همه جامعه را به مرور آلوده سازد.
#برداشت #دغدغه

این روزها مناقشات هویتی بین گروه های قومی مختلف به ویژه بین تاجیک ها و هزاره ها بالا گرفته است.
هرچند این مناقشات ریشه های عمیقی در تاریخ دور و نزدیک گذشته دارد اما این بار موضوع نامگذاری مکان های جغرافیایی و حضور تاریخی فلان گروه در فلان منطقه محور بحث ها و مناقشات بوده است.
ذیل این امر چند نکته را می‌توان مورد توجه قرار داد:
نخست، درستی این بحث ها؟ در بحث های تاریخی اینچنینی چون ارجاع به زمان ها و منابع مختلف خواهد بود، کمتر مبنا و شاخص درستی برای صحت سنجی وجود دارد.
دوم، درستی محل وقوع بحث؟ حتما بحث درباره تاریخ و حضور تاریخی اقوام مختلف در مناطق مختلف موضوعی مهم و در عین حال پیچیده است. اما آیا طرح این موضوعات در فضای مجازی و از طرف افرادی که در بیشتر مواقع حوزه تخصصشان این مسایل نیست و دسترسی به منابع قابل استناد در این زمینه ندارند درست می‌تواند باشد؟ حتما موضوع این بحث ها در بسترهای آکادمیک و سمینارهای علمی خواهد بود نه اکانت های فیس بوکی و… .
سوم، درستی زمان بحث؟ در شرایطی که افغانستان و به ویژه نخبگان فارسی زبان با موضوعات و دغدغه های بسیار اساسی تری مواجه هستند، طرح این موضوعات چقدر مفید خواهد بود؟
در نهایت باید گفت که طرح چنین موضوعاتی با چنین روشی و در چنین بستری و در چنین زمانی جز توسعه دشمنی و کینه و نفاق ثمری نداشته و ندارد و باید در مورد آن بیشتر تامل و اندیشه کرد.
#برداشت #دغدغه #هویت #تاجیک #هزاره

بیست و یکم خردادماه پنجمین سالگرد شاعر عارف و مولاناشناس مطرح افغانستان است. به همین مناسبت روز پنج شنبه در عمارت بلخ یادبودی برای وی برگزار خواهیم کرد تا هم یاد و خاطره بزرگان این وطن پارسی را گرامی داریم هم به قدر بضاعت با گوشه ای از زندگی و نگاه وی به جهان آشنا شویم.
#دغدغه
#حیدری_وجودی
#عمارت_بلخ

به عنوان یک عاشق وطن تعاریف زیادی از عشق به وطن شنیده ام و با هر یک زیسته و گریسته ام. اما این تعریف دکتر جنیدی ارزش هزاران بار شنیدن و دیدن دارد و در چنین لحظاتی که بار دیگر مام وطن آماج حملات دشمنانی درنده خوست شنیدن این روایت که مربوط به سی و نه سال قبل است ارزشی صدچندان دارد.
و چقدر ارزشمند است جان دادن در خاک وطن در راه وطن.
#دغدغه
#ایران
#وطن
#دکتر_جنیدی