من یک زنم! وقت‌هایی که کودک می‌شوم، شیطنت می‌کنم و می‌خندم. من زنم! وقت‌هایی که یک تنه، بار دشواری‌های حیات را به دوش می‌کشم، خسته می‌شوم و دوام می‌آورم. من زنم، وقت‌هایی که برای انتخاب‌هام سرزنش می‌شوم، آن‌زمان که قوی به نظر می‌رسم ولی ضعیف‌ترینِ آدم‌هام، که ضعیف به نظر می‌رسم، ولی قوی‌ترینِ آدم‌هام. آن زمان که والدانه، دست نوازش و تسکین روی سر آدم‌های غمگین و به استیصال‌رسیده می‌کشم و روی سرم جز دست‌های خداوند، دستی نیست، وقت‌هایی که هیچ‌کس را ندارم و خودم، خودم را در آغوش می‌گیرم و خودم مرهم زخم‌های خودم می‌شوم و خودم برای خودم کاری می‌کنم.
من زنم، وقت‌هایی که لطیفم و آسیب‌پذیر به نظر می‌رسم، زمختم و نمی‌خندم، جسورم و می‌ایستم. من زنم، وقت‌هایی که تنها می‌مانم، کسی را ندارم و خودم تنها پناهگاه خودم می‌شوم.
من زنم، زنانه می‌ایستم و مردانه گام بر می‌دارم و کودکانه فتح می‌کنم. من مجموعی از تمام حالاتِ آفرینشِ یک انسانم. یک زن! موجودی که احساسات و اقتدار را توأَمان دارد.

#نرگس_صرافیان_طوفان‌

هشتم مارس، روز جهانی زن🌱

@narges_sarrafian_toofan

خسته... با قابلیت چندین ماه خوابیدن متوالی، شاید هم چندین سال...

به گوش دوست و دشمن
خودی و ناخودی برسانید:


من روی پدرم، مادرم، خانواده‌ام ؛ زیاد حساسم
ببینم کسی ذره‌ای آزارشان داده یا عزت و حرمت و آسایش و آرامششان را نشانه گرفته،
حتما دست به کار خواهم‌شد!!!
من سرم همیشه به کار خودم گرم است اما در رابطه با خانواده و خصوصا پدر و مادرم، طغیانگر‌ترین و سرکش‌ترین وکار به همه‌دارترین و دست‌برندارترینم!!!
من دیر شعله می‌کشم، ولی شعله‌ور که شدم، هزار هزار اقیانوس آرام برای خاموش کردنم افاقه نخواهد کرد!

هیچ‌وقت زیاد از حد توضیح نده! شاید داری یک دشمن رو آگاه‌تر می‌کنی...

من دیر دوست میشم. از شروع، لجباز و بداخلاق و خودخواه به نظر می‌رسم و خیلی زمان می‌بره تا صمیمی بشم و باکسی عمیقا بجوشم و اون روی مهربان و ظریف و شیفته و وابسته‌ی خودم رو نشون بدم و معمولا ادم‌هایی که با من آشنا شدن و قصد دوستی و معاشرت با من رو داشتن، تحملشون تا رسیدن به روی صمیمی و گرم و مهربانم قد نداده و در نتیجه‌ی همینه که من هیچ دوست صمیمی و نزدیکی تقریبا ندارم، جز نزدیکان قدیمی و صمیمی خودم.
من بعد از آزمون و خطای بسیار مطمئن شدم که آدم‌ها دیوار تحملشون کوتاهه، پس پاسخم به تمام تلاش برای صمیمیت‌ها منفیه، چون حوصله‌ی دردسر و غصه‌ و رنج دوباره ندارم!!!

اگه وقت کردیم این فیلم رو ببینیم:
Under the tuscan sun
زیر آفتاب توسکانی

آرزو می‌کنم در سال جدید آرام‌تر باشی.
آرزو می‌کنم روی پای خودت بایستی و نیازی به یاری هیچ‌کس نداشته‌باشی و مستقلانه برای اهدافت تلاش کنی. آرزو می‌کنم کسی را دوست داشته‌باشی و کسی تو را دوست داشته‌باشد، به کسی اعتماد کنی و کسی به تو اعتماد کند.
آرزو می‌کنم سفر کنی و دلخوش باشی و لبخند بزنی و زندگی کنی. آرزو می‌‌کنم برای خودت هدف داشته‌باشی، که هیچ‌چیز به اندازه‌ی هدف داشتن، آدمی را از ناامیدی و اندوه دور نمی‌کند.
آرزو می‌کنم نفس‌های راحتی بکشی و خواب‌های راحتی داشته‌باشی و هر صبح‌ت را با لبخند و انگیزه آغاز کنی.
آرزو می‌کنم به چند آرزوت برسی و چند دلخوشی به دلخوشی‌هات اضافه کنی و در معاشرت‌هات، تعادل بیشتری داشته باشی.
آرزو می‌کنم به چیزهایی که دوست داری، برسی و چیزهایی که داری را دوست بداری.
آرزو می‌کنم که سبز باشی و گرم باشی و امیدوار. آرزو می‌کنم کسی را برای دلگرمی و هم‌صحبتی داشته‌باشی و هیچ‌زمانی تنها نمانی و اگر تنها ماندی، توان یک‌تنه جنگیدن با مشکلات را داشته‌باشی.
آرزو می‌کنم قوی‌تر و صبورتر و جسورتر باشی.
آرزو می‌کنم آرزوهای روشنی در قلبت داشته‌باشی و برای‌شان عمیقا تلاش کنی و به آن‌ها که رسیدی، از خودت قدردانی کنی. از خودت قدردانی کن برای تمام تلاشی که تا امروز داشتی و جسارتی که به خرج دادی و دلخوشی‌هایی که برای خودت و دیگران فراهم‌ کردی. از خودت قدردانی کن و به رشدت ادامه بده، مانند نهالی که پاییز و زمستان می‌بیند و همچنان سبز و امیدوار، به سمت روشنایی و نور، قد می‌کشد.🌱

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

ما روزهایی رو گذروندیم
که اگه کتاب بشه
آدمای زیادی رو به گریه می‌ندازه.

بعد از یه سری معاشرت‌ها و اتفاقات، تغییر می‌کنی و از یک‌سری اتفاقات به بعد ‏اعتمادم به آدم‌ها در این حده که همش حس میکنم همه چیز نقشه‌است...

ظرفیت با خانواده بودنم در این حد بود و تموم شد.
آدم‌های خوبی هستیما؛ همدیگه رو هم خیلی دوست داریما، ولی خیلی طولانی کنار هم دووم نمیاریم و جنگ جهانی راه می‌افته :)