🟢 هرچه بیشتر به چیزهای بی‌اهمیت نه بگویید، بیشتر به موارد مهم بله خواهید گفت.


🔹یکی از سخت‌ترین کارها در زندگی «نه» گفتن است. به دعوت‌ها، به درخواست‌ها، به اجبارها، به همهٔ کارهایی که دیگران می‌کنند. از این سخت‌تر، نه‌گفتن به برخی احساساتِ وقت‌گیر است: عصبانیت، هیجان، حواس‌پرتی، علاقهٔ افراطی، شهوت.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹هیچ‌کدام از این تکانه‌ها به‌تنهایی چیز خاصی نیستند، اما وقتی از کنترل خارج بشوند، به‌شکل مشغله درمی‌آیند. اگر مراقب نباشید، این تکانه‌ها بر شما غلبه می‌کنند و زندگی‌تان را از بین می‌برند.‌
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹آیا تابه‌حال فکر کرده‌اید چطور می‌توانید مقداری از زمان‌تان را برگردانید و چطور کمتر احساس پرمشغلگی کنید؟ با یادگیری نه گفتن شروع کنید، مثل نه، متشکرم و نه، من نمی‌خواهم گرفتارِ این موضوع شوم و نه، الان برایم مقدور نیست. ‌
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹این کار شاید ناراحتی‌هایی به وجود بیاورد، شاید جماعتی را از ما زده کند، شاید کار سختی باشد، اما هرچه بیشتر به چیزهای بی‌اهمیت نه بگویید، بیشتر به موارد مهم بله خواهید گفت. این کار کمک‌تان می‌کند همان‌طور که خودتان می‌خواهید زندگی کنید و از آن لذت ببرید.‌
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

👤#رایان_هالیدی #استیون_هانسلمن
📚#روزنگار_رواقیگری

🟩 #روانشناسی

✅ #عصیانگر | OSIANGAR ✅

🟢 تاثیر دوران کودکی


🔹همه ما تمام عمر رو توی ذهن خودمون زندگی میکنیم. اما به طرز غم‌انگیزی نسبت به خودمون و ذهنمون چندان آگاه نیستیم. چند بار شده که احساس کنید دارید اذیت میشید، عذاب وجدان دارید یا عصبانی هستید، بدون اینکه بفهمید دلیل این موضوع چیه؟ چند بار شده که روابط خودتون با دیگران رو بی‌دلیل نابود کنید، اونم وقتی که میشده خیلی راحت یک مساله رو حل کرد؟ آیا کار و حرفه فعلی که دارید رو واقعاً خودتون انتخاب کردید و براتون مناسبه؟ ‌
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹ذهن‌های ما مدام دارن ما رو گول میزنن، باعث میشن چیزها رو فراموش کنیم و روی یک موضوع بی‌خود، وسواس الکی پیدا کنیم. ما فکر میکنیم که رفتارهای ما صرفاً واکنشی به موقعیت‌های فعلی ما هستن. اما در واقعیت، واکنش‌های ما به زمان حال، به شدت تحت تاثیر گذشته است، مخصوصا بچگیمون. الگوهای احساسی ما از تجربه‌های بچگیمون شکل گرفتن. ‌
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹یکی از معروف‌ترین تست‌های روانشناسی، تستی به نام رورشَک یا رورشاخ (Rorshach) هست. این تست معروف از ما میخواد که به یک سری لکه‌ی جوهر نگاه کنیم و اولین چیزی که میبینیم رو بگیم. تصاویر تست رورشک، در واقع هیچ چیز به خصوصی رو نشون نمیدن. چیزی که ما در اونها میبینیم کاملاً مرتبط با احساسات و تجربه‌های بچگی ماست. یک زن که توی محیطی مملو از مهربونی و صمیمیت بزرگ شده ممکنه توی یکی از این تصاویر یک حیوون بامزه با گوش‌های مخملی ببینه. اما مردی که والدین سختگیری داشته ممکنه توی همین تصویر یک هیکل بزرگ و قدرتمند ببینه که قصد حمله داره. ‌
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹بچگی‌های ما تاثیری پاک‌نشدنی روی احساسات فعلی ما دارن. حتی اگر توی محیطی صمیمی بزرگ شده باشیم، باز هم نباید فراموش کنیم که توی کودکی به شدت آسیب‌پذیر بودیم و در نتیجه هیچ بعید نیست که در معرض صدمه‌های روانی قرار گرفته باشیم که الان داریم با خودمون حملشون میکنیم. ‌
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹این موضوع اصلا عجیب نیست، خصوصا که ما زمان زیادی از زندگی رو در کودکی میگذرونیم. یک کره اسب بعد از 30 دقیقه از تولد خودش، بدون کمک مادرش، روی پاهای خودش میایسته. اما یک انسان معمولی برای 25 هزار ساعت به والدین خودش وابسته است، تا زمانی که به سن 18 سالگی برسه. خیلی طول میکشه تا ما بتونیم تنهایی از خیابون رد بشیم، لباس تن خودمون کنیم و اسم خودمون رو بنویسیم.‌
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹البته ما توی بچگی فقط از لحاظ فیزیکی محدود نیستیم. از لحاظ احساسی هم بی‌تجربه‌ایم. ما به ندرت دلیل پشت ناراحتی یا خشم خودمون رو میفهمیم – دیگه شناخت احساسات بقیه که هیچی. بنابراین اگر صدای جیغ پدر و مادرمون از توی اشپزخونه رو بشنویم، فرض میکنیم که از هم متنفرن. ما نمیفهمیم که جر و بحث میتونه بخشی از یک رابطه سالم باشه. ‌
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹به همین ترتیب، موقع بزرگ شدن هم شدیدا تحت تاثیر رویکردهای والدین خودمون هستیم. وقتی پدر و مادر ما توی بچگی مدام ما رو نادیده بگیرن، هیچ بعید نیست که در بزرگسالی از احساسات فرار کنیم. وقتی پدر و مادر ما همیشه سرشون شلوغ باش، ممکنه رفتارهای مختلف برای جلب توجه دیگران در ما شکل بگیره. ‌
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹وقتی به عنوان یک فرد بالغ به این اتفاق‌های بچگی نگاه میکنید، ممکنه اونقدر جدی به نظر نیان. اما همین تجربه‌های اولیه و به ظاهر بی‌اهمیت، باعث و بانی اتفاق‌های بزرگ زندگی ما هستن. ما اتفاق‌های امروز خودمون رو از طریق تجربه‌هایی تفسیر میکنیم که در طول سال‌ها جمع کردیم. تجربه‌هایی که ذات واقعی اونها رو فراموش کردیم، اما تاثیرشون همچنان روی ما مونده.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

👤#آلن_دوباتن

🟩 #روانشناسی

✅ #عصیانگر | OSIANGAR ✅

خودم شبیه ایشونم 😅

🟡 مطرح شدن یا نشدن بحث معنای زندگی


🔹در واقعیت برای اکثر ما هیچوقت بحث معنای زندگی مطرح نمیشود.اینکه این سوال برای ما طرح نمی شود،علامت خوبی است یا علامت بدی است؟در اینجا فیلسوفان و روانشناسان به دو دسته بزرگ تقسیم میشوند:
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹دسته اول: عمدتا گفته اند که علامت بدی است.انسان سالم(یا انسان آرمانی و یا انسان فرزانه)کسی است که این بحث برایش طرح شود.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹دسته دوم: کسان دیگری گفته اند اینکه این بحث طرح نمی شود علامت سلامت است؛وقتی بیمار می شویم این مسئله برایمان طرح میشود.

اما بالاخره چرا این مسئله برایمان طرح نمیشود؟
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹پاسخ اول: معنای زندگی برای کسی طرح میشود که به بعضی از واقعیت های زندگی توجه کند. گفته شده پنج واقعیت بزرگ هستند که هرکس به یک یا دو یا سه یا چهار و یا هر پنج‌تای اینها توجه کند، مسئله معنای زندگی برایش طرح میشود.(اکثر آدمیان در زندگیشان به این واقعیت ها توجه ندارند)
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

1️⃣ بی‌قضاوتی جهان هستی: جهان هستی جهان بی‌قضاوتی است، با اینکه ما در زندگی‌مان قضاوت را دوست داریم، انواع قضاوت های زیباشناختی، اخلاقی، حقوقی و...می کنیم. اما واقعیت آن است که جهان هستی جهان بی‌قضاوتی است. خوبانی می‌میرند و بدانی می‌مانند، زیباهایی می‌میرند و زشت‌هایی می‌مانند، گاندی‌هایی میروند و هیتلرهایی می‌مانند و بعد با مشاهده اینها از خود می‌پرسیم جهانی که این اندازه بی‌عاطفه است، آیا زندگی در آن ارزش زیستن دارد؟!
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

2️⃣ زمان: زمان هر چیز زیبایی را زشت میکند. زمان هر چیز باطراوتی را بی‌طراوت میکند. زندگی‌ای که اینگونه است و با گذشت زمان به افول میرود این زندگی به چه دردی میخورد؟!
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

3️⃣ مرگ: اگر بناست که بمیریم این زندگی کردن ما چه سودی دارد؟!
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

4️⃣ وجود شر در جهان هستی: چقدر بدی در عالم پدید آمد و کیفر ندید. این غیر از مسئله بی تفاوتی هستی(واقعیت1) است.اینجا بحث این است: هستی طوری‌ست که کسانی می‌توانند درونش بدی کنند بدون اینکه کیفر ببینند و کسانی می‌توانند درونش نیکی کنند بدون اینکه پاداش ببینند. جهانی که لزوما به نیکان پاداش نمی‌دهد و لزوما به بدان هم کیفر نمی‌دهد زندگی در آن چه ارزشی دارد؟!
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

5️⃣ راز خدا: انسان در دوران کودکی‌اش فکر میکند همه مسائل با توجه به خدا معنادار میشود اما بعد هر چه پخته تر میشود اعتقاد پیدا میکند که بود و نبود خدا برای اینکه در این زندگی آب و رنگی پدید بیاید تاثیری ندارد.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹من بارها گفته‌ام، سیمون وی یک نکته را دائم گوشزد میکرد: اگر بخواهیم کسانی که به خدا قائلند ماتریالیست نشوند، اعتقادشان را راسخ کنید به اینکه «خدا در امور این جهان،دخالتی به نفع کسی نمیکند» چون اگر کسی به وجود خدا اعتقاد داشته باشد و بعد اعتقاد داشته باشد که خدا به نفع نیکان دخالت میکند، وقتی این دخالت را نمی‌بیند میگوید: «پس خدایی وجود ندارد» برای اینکه به این حال نیفتد به او بگویید: نه یک شق سومی بین اعتقاد به خدای ادیان مذاهب و ماتریالیست هست و آن اینکه: «خدا وجود دارد ولی در امور دنیا دخالتی ندارد»
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹خدا وجود دارد ولی در این عالم کودکانی با تومور مغزی به دنیا می‌آیند، خدا وجود دارد ولی در بوسنی و هرزگوین چهار تا بچه را در جلوی مادرشان در چرخ گوشت چرخ می کنند و بعد با آنها کتلت درست می کنند و به آن مادر می گویند: «این کتلت را باید بخوری» ولی خدا وجود دارد. اگر کسی انتظار دارد که با بود خدا چنین چیزی پدید نیاید، وقتی می‌بیند که پدید می‌آید،اعتقادش را به خدا از دست میدهد.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹خدا وجود دارد ولی در زلزله لیسبون 1755 مردی داستان عجیبی را بازگو کرد: «4 تا بچه‌ام و خانمم را از آوار بیرون کشیدم، کنار دیواری گذاشتم و بچه هایم یکی پس از دیگری مردند و من جلوی خانمم آنها را دفن کردم، او گریه میکرد و گفت که«دفن‌شان نکن» گفتم «آخر اگر دفنشان نکنم برای تو چه سودی دارد؟دیگر که زنده نمی شوند.» وقتی چهارمین بچه ام را دفن کردم آمدم و دیدم که خانمم هم مرده است»
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹همین جمله بود بود که ولتر پس از خواندنش گفت «دیگر بعد از این اگر کسی به خدا اعتقاد داشته باشد من می گویم که احمق ترین احمق‌های روزگار است» سیمون وی برا اینکه این ولترها چنین نتایجی را نگیرند میگوید: پس برای اینکه به این نتیجه نرسیم که اعتقاد به وجود خدا یک حماقت محض است از اول برای همه جا بندازید که خدا وجود دارد ولی بود و نبودش برای زندگی این جهانی تاثیری ندارد.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹پاسخ دوم: به حال روحی خود ما بستگی دارد. بعضی از انسانها حال روحی‌ای دارند که بحث معنای زندگی برایشان طرح نمی شود و بعضی دیگر حال روحی شان چنان است که بحث معنای زندگی برایشان مطرح میشود. مثلا هایدگر می گوید: سه حال روحی هستند که اگر کسی داشته باشد مسئله معنای زندگی برایش طرح میشود: اگر کسی دستخوش ملالت باشد، دست خوش اندوه باشد و دستخوش ناامیدی باشد.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

👤#مصطفی_ملکیان

پی نوشت: باید از سیمون وی پرسید که چرا باید تلاش کرد انسانها به نتیجه خدا وجود ندارد نرسند؟ چرا حتما و تحت هر شرایطی باید باور داشته باشیم که وجود دارد؟ چرا وجود او پیشفرض «باید» باشد؟

🟨 #فلسفه

✅ #عصیانگر | OSIANGAR ✅

🟢 بلوغ دردناک است

‌
🔹‌هیچ وقت بابت عشق هایی که نثار دیگران کرده‌اید و بعدها به این نتیجه رسیده‌اید ذره‌ای برای عشق شما ارزش قائل نبوده‌اند، افسوس نخورید. شما آن چیزی را که باید به زندگی ببخشید، بخشیدید. و چه چیزی زیباتر از عشق!. هر رنج دوست داشتن صیقلی‌ست بر روح... و با هر تمرین دوست داشتن، روح تو زلال‌تر می‌شود. ‌
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹گاهى بعضى‌ها با ما جور در مى‌آيند، اما همراه نمى‌شوند، گاهى نيز آدم‌هايى را مى‌يابيم كه با ما همراه مى‌شوند اما جور در نمى‌آيند. برخى وقت‌ها ما آدم‌هايى را دوست داريم كه دوستمان نمى‌دارند، همان گونه كه آدم‌هايى نيز يافت مى‌شوند كه دوستمان دارند، اما ما دوستشان نداريم. ‌
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹به آنانى كه دوست نداريم اتفاقى در خيابان بر مى‌خوريم و همواره بر مى‌خوريم، اما آنانى را كه دوست مى‌داريم همواره گم مى‌كنيم و هرگز اتفاقى در خيابان به آنان بر نمى‌خوريم ! برخى ما را سر كار مى‌گذارند،‌ برخى بيش از اندازه قطعه گم شده دارند و چنان تهى‌اند و روحشان چنان گرفتار حفره‌هاى خالى است كه تمام روح ما نيز كفاف پر كردن يك حفره خالى درون آنان را ندارد! ‌
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹برخى ديگر نيز بيش از اندازه قطعه دارند و هيچ حفره‌اى، هيچ خلائى ندارند تا ما برايشان پُر كنيم. برخى مى‌خواهند ما را ببلعند و برخى ديگر نيز هرگز ما را نمى‌بينند و نمى‌يابند و برخى ديگر بيش از اندازه به ما خيره مى‌شوند. ‌
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹گاه ما براى يافتن گمشده خويش، خود را مى آراييم ، گاه براى يافتن "او" به دنبال پول، علم، مقام، قدرت و همه چيز مى‌رويم و همه چيز را به كف مى‌آوريم و اما "او" را از كف مى‌دهيم. گاهى اويى را كه دوست مى‌دارى، احتياجى به تو ندارد زيرا تو او را كامل نمى‌كنى. تو قطعه گمشده او نيستى، تو قدرت تملك او را ندارى. ‌
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹گاه نيز چنين كسى تو را رها مى‌كند و گاهى نيز چنين كسى به تو مى‌آموزد كه خود نيز كامل باشى، خود نيز بى نياز از قطعه‌هاى گم شده. او شايد به تو بياموزد كه خود به تنهايى سفر را آغاز كنى، راه بيفتى، حركت كنى . او به تو مى‌آموزد و تو را ترك مى‌كند، اما پيش از خداحافظى مى‌گويد: "شايد روزى به هم برسيم ..." ‌
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹مى‌گويد و مى‌رود، و آغاز راه برايت دشوار است. اين آغاز، اين زايش،‌ برايت سخت دردناك است. بلوغ دردناك است، وداع با دوران كودكى دردناك است، ‌كامل شدن دردناك است، اما گريزى نيست. و تو آهسته آهسته بلند می‌شوى، و راه مى‌افتى و مى‌روى، و در اين راه رفتن دست و بالت بارها زخمى مى‌شود، اما آبدیده مى‌شوى و مى‌آموزى كه از جاده‌هاى ناشناس نهراسى، از مقصد بى انتها نهراسى، از نرسيدن نهراسى و تنها بروى و بروى و بروى...
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

👤#شل_سیلور_استاین
📚#قطعه_گم_شده


🟩 #روانشناسی

✅ #عصیانگر | OSIANGAR ✅

🔴 استعمارگر داخلی؛ وقتی غارتگر، دیگر خارجی نیست


🔹همیشه وقتی از «استعمار» حرف می‌زنیم، ذهنمان می‌رود سمت بریتانیا، فرانسه، هلند یا قدرت‌های جهانی که قاره‌ای را فتح می‌کردند و منابعش را می‌بردند. ما استعمار را همیشه «از بیرون» دیده‌ایم. اما استعمار، فقط یک نیروی خارجی نیست. گاهی استعمارگر، درست در دل همان کشوری نشسته که ظاهراً "مستقل" است. اینجاست که به آن می‌گوییم: استعمارگر داخلی.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹استعمارگر داخلی یعنی همان دولت، همان حاکمیت، همان طبقهٔ حاکم، که بدون آنکه پرچم یک کشور دیگر را بالا ببرد، خودش منابع را می‌بلعد، مردم را تحقیر می‌کند و خود را صاحب سرزمین و ساکنانش می‌داند.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹در استعمار سنتی، حاکم از بیرون می‌آمد و زبان، فرهنگ و نفت را می‌برد. در استعمار داخلی، حاکم از خود کشور است، به زبان تو حرف می‌زند، اما نفعش در رنج توست. او نه به خاک می‌اندیشد و نه به مردم؛ تنها دغدغه‌اش، حفظ قدرت، پر کردن جیب و بقای خودش است.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔻استعمارگر داخلی چه می‌کند؟

● منابع عمومی را خصوصی می‌کند و آن را بین اقلیت خودی تقسیم می‌کند.

● صدای منتقدان را خفه می‌کند و آزادی را تهدید می‌داند.

● بودجه عمومی را صرف نهادهایی می‌کند که فقط در خدمت سرکوب‌اند، نه توسعه.

● کشور را به انحصار در می‌آورد؛ چه در اقتصاد، چه در رسانه، چه در آموزش.

● شهروند را رعیت می‌داند و رأی را فقط تا وقتی می‌خواهد که صندوق به نفعش باشد.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹در استعمار داخلی، دولت به‌جای آنکه حافظ منافع مردم باشد، تبدیل می‌شود به شرکت سهامی یک اقلیت خاص که مردم را صرفاً ابزار بقا و درآمد می‌بیند. این دولت‌ها با زبان مردم حرف می‌زنند، از هویت ملی دفاع می‌کنند، اما زیرپوستی دقیقاً همان کاری را می‌کنند که استعمارگران خارجی می‌کردند: مصادره منابع و تحقیر مردم.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹جالب است بدانیم که در بسیاری از کشورهای مستعمره، زمانی که استعمارگران خارجی بیرون رفتند، قدرت به همان دست‌هایی رسید که از قبل مهره‌شان چیده شده بود. استعمارگر، صندلی‌اش را واگذار کرد، نه ساختارش را. و استعمارگر داخلی، همان ساختار را گرفت و فقط پرچمش را عوض کرد.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹در چنین ساختاری، استعمار نه با رفتن بیگانه پایان یافت، بلکه با بومی‌سازی ظلم ادامه پیدا کرد.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹اگر استعمار خارجی، با اسلحه و پرچم و لشکر می‌آمد، استعمار داخلی با قانون، رسانه، مذهب رسمی، آموزش رسمی و امنیتی‌سازی جامعه خودش را بازتولید می‌کند. دیگر نیازی نیست لشکر خارجی باشد؛ وقتی مردم خودشان باور کرده‌اند که مستحق بهتر از این نیستند، چه نیازی به اشغال؟
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🔹راه رهایی از استعمار داخلی، تنها «استقلال سیاسی» نیست؛ بلکه استقلال نهادی، شفافیت، عدالت توزیعی و مشارکت واقعی مردم در قدرت است. تا وقتی یک طبقهٔ خاص، کشور را ملک شخصی بداند و مردم را رعیت فرض کند، استعمار پابرجاست، فقط ظاهرش عوض شده.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

پی نوشت: واستون آشنا نیست؟؛ در اینکه استعمارگر ظالم است و استعمار شده مظلوم هیچ شکی نیست اما پرسش اینجاست که چرا کسی که خودش استعمارگر است، مردمش را از استعمار میترساند؟!
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

#استعمار
#استعمار_داخلی
#ج_ا_یعنی_جنگ

🟥 #سیاست

✅ #عصیانگر | OSIANGAR ✅

🔴 راه‌های باقی ماندن ج ا


1️⃣ مهار و خنثی‌سازی اپوزیسیون: رژیم‌های سرکوبگر برای کنترل جامعه، ابتدا اپوزیسیون را از درون و بیرون فاسد و بی‌آبرو می‌کنند. انتخابات کنترل‌شده برگزار می‌کنند، صدای هر اعتراضی را در چارچوب‌های نظام جذب می‌کنند و هر صدای تغییری را به جای انقلابی‌گری جا می‌زنند.
هانا آرنت: «اقتدارهای توتالیتر با جعل بدیل و فریب، فضای دموکراتیک را پر می‌کنند. و حقیقت را در کنار لیست بزرگی از باطل غیر قابل کشف و شناسایی می‌کنند»
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

این حکومت‌ها با ترساندن مردم از انقلاب و یا هر تغییر اساسی دیگر اصلاحات ظاهری و بی‌معنا را به‌عنوان تنها راه ممکن جا می‌زنند.
جان استوارت میل در کتاب در باب آزادی: «ترس از آزادی، پایه‌ی مشروعیت و ماندگاری استبداد است.» و از آن بدتر، زمانی‌ست که دولت‌های خارجی هم، برای حفظ منافع خود، درِ پشتی برای دیکتاتورها باز می‌گذارند و به‌جای حمایت از مردم، با سرکوب‌گران و جنایتکاران مذاکره می‌کنند.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

در این میان، یکی از خطرناک‌ترین و موثر ترین ابزارهای فکری، ترساندن مردم از تجزیه و فروپاشی کشور در صورت سقوط رژیم است. این ابزاری است که به صورت آگاهانه و یا غیر آگاهانه توسط این رژیم‌ها و طرفدارانشان و عده‌ای از ملت استفاده می‌شود و کاملا منطقی است که دیکتاتوری که خطر سقوط را حس می‌کند از این ابزار به راحتی استفاده کند. گفتمان «اگر این حکومت برود، کشور تجزیه می‌شود» همان چیزی‌ست که دیکتاتورها برای ماندگاری خود می‌خواهند.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

2️⃣ تخریب حقیقت مشترک: یکی از خطرناک‌ترین ابزارهای قدرت‌های سرکوب‌گر، نابودی حقیقت است. آن‌ها با سانسور صدای مردم و تحقیر سکوت اجباری آنان، حافظه جمعی را از بین می‌برند. فوکو می‌گوید: «سرکوب فقط با سکوت نیست، با بازنویسی صدای قربانی است.»
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

قهرمانان مردم یا کشته می‌شوند، یا ترور شخصیت می‌شوند. آرنت می‌نویسد: «هر قهرمانی که مردم را به یاد خود بیندازد، تهدیدی برای رژیم است.» سپس با تکرار دروغ و تحریف واقعیت، حقیقت را از حافظه تاریخی پاک می‌کنند. در حالی‌که این تکرار دروغ‌ها برای ایجاد روایت رسمیِ نظام است، نه ایجاد فهم واقعی از جامعه.
این رژیم‌ها حتی درد و رنج مردم را هم به تبلیغات تبدیل می‌کنند. پوپردر باب قدرت‌هایی که برای خود مظلوم‌نمایی می‌کنند و حقیقت را ابزار می‌سازند به جزئیات در جامعه باز توضیح می‌دهد.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

3️⃣ زائل‌سازی امید و اعتماد: رژیم توتالیتر امید را به طور سیستماتیک از بین می‌برد. به مردم القا می‌کند که تغییر ممکن نیست، تنها راه نجات، مهاجرت است. «اگر دوست ندارید جمع کنید و از این مملکت بروید»
آرنت درباره این فرآیند می‌گوید: «بی‌ریشگی سیاسی، هدف دیکتاتورهاست؛ آنان ملت بی‌ملت می‌خواهند.» ملتی که فراموش کرده معنی ملت چیزی به جز یک قرارداد آزادی و حقوق انسانی و عدالت بین تک‌تک اعضا نیست.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها را از تصاویر تلخ و اخبار منفی پر می‌کنند تا افراد دچار فلج روانی شوند. زیرا افراط در نمایش درد و رنج و زشتی، شک را به تسلیم تبدیل می‌کند. در نهایت، جوانان را بی‌حس و نسل تبعیدی را بی‌تفاوت می‌سازنند. و با پاک کردن گذشته، آینده را می‌دزدند.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

4️⃣ جعل وطن‌دوستی برای حفظ رژیم: خطرناک‌ترین شکل فریب، تبدیل وطن‌دوستی به ابزار بقای دیکتاتور است که در زمان بحران‌ها، با سوءاستفاده از حس وطن‌دوستی، مردم را به دفاع از خود فرا می‌خواند، نه دفاع از ملت.
ابتدا با ایجاد شکاف‌های قومیتی، مذهبی، جنسیتی، طبقاتی، اتحاد ملی را نابود می‌کند (روسو: «قرارداد اجتماعی وقتی شکل می‌گیرد که هویت مشترک بر تفرقه غلبه کند.») سپس مردم را در برابر هم قرار می‌دهد تا از رژیم غافل شوند. دقیقا همان که چامسکی می‌گوید: «دولت‌ها می‌خواهند مردم با هم درگیر باشند، نه با حاکمیت.»
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

در نهایت هم اتحاد ملت تهدید و خودشان خائن و وطن‌فروش لقب می‌گیرند و مقصر مشکلات نه خامنه‌ای، نه سپاه، بلکه غرب، تحریم، اپوزیسیون یا مردم هستند. و مهم‌تر از همه: هرگاه رژیم درگیر بحران خارجی است، به مردم القا می‌کند که باید از آن دفاع کنند چون ایران در خطر است. در حالی‌که همان حکومت، وطن را گروگان گرفته و مردم را از قرارداد وطن بیرون انداخته است.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

👤#وریا_امیری

#جنگ
#ج_ا_یعنی_جنگ

✅ #عصیانگر | OSIANGAR ✅