مسائل معنوی همچون امور مادی، به اقیانوسی شباهت دارند که سواحل آن از یکدیگر دور و به شکل‌های گوناگون هستند اما آبهای آن به یکدیگر دور و به شکل های گوناگون هستند. اما آبهای آن به یکدیگر پیوسته و درهم موثرند.

علی صدای عدالت انسانی | #جرج_جرداق

همه معنویاتی که در این عالم به وجود می‌آیند، کم و بیش در حوادث معنوی که در آینده اتفاق می‌افتد، تاثیر خواهند کرد.
#همان

دیگر خاطره‌ها،
کفافِ تنهایی‌هایم را نمی‌دهند...
#سیدعلی_صالحی

محمود دولت آبادی چقدر قشنگ توصیفمون کرده‌:
«مغزم، مغزم درد می‌کند از حرف زدن. چقدر حرف زده‌ام. چقدر در ذهنم حرف زده‌ام. خروار خروار حرف با لحن و حالت‌های متفاوت، مغایر، متضاد و... گفته‌ام و شنیده‌ام، خاموش شده و باز برافروخته‌ام، پرخاش کرده و باز خوددار شده‌ام، خشم گرفته‌ام و لحظاتی بعد احساس کرده‌ام چشمانم داغ شده‌اند و دارند گر می‌گیرند، مثل وقتی که انسان بخواهد اشک بریزد و نتواند.»

هیچ‌کس هم‌صحبت تنهایی یک مرد نیست
خانه‌ی من با خیابان ها چه فرقی می‌کند؟
#فاضل_نظری

صداقت زیادی به دیگران صدمه می‌زند.

بادام | #ون_پیونگ_سون

ز پیله بافتنم خسته ام، ولی چه کنم؟
امیدوارم و زندان آدمیست "امید"

گلایه از شب کوچک
و نق به شیوه کودک
بس است حزن مبارک
شبت بلند، غمت نیز
غمت بخیر، شبت نیز
شب‌است مرد حسابی...
#حسین_صفا

همه‌ی عصرها عصر جمعه است. فقط جمعه‌ها زل می‌زنیم به عصر و همه‌چیز را می‌اندازیم گردن آن بی‌نوا؛ باقیِ روز‌ها وقت و حوصله‌ی این کار را نداریم.
باید یک نفر پیدا شود که از عصر جمعه دفاع کند.
اگر یک نفر پیدا می‌شد بد نبود.

کیلومتر ۱۱ جاده‌ی ارومیه به سلماس | #حامد_حبیبی

#خیابان_کاتالین/

#آتش_بدون_دود
#نادر_ابراهیمی

‌
اینک این نامه‌ها، شاید باعث شود که در هوای تو قدمی بزنم، در حضور تو زانو بزنم، سر در برابرت فرود آورم و بگویم: هرچه هستی همانی که می‌بایست باشی، و بیش از آنی، و بسیار بیش از آن.

📚 چهل نامه‌ی کوتاه به همسرم
‌نامه‌ی اول
✍🏻 نادر ابراهیمی
‌

‌‌
‌کاش می‌توانستم همچون خوب‌ترین دلقکان جهان، تو را سخت و طولانی و عمیق و بخندانم...
کاش می‌توانستم همچون مهربان‌ترین مادران، ردّ اشک را از گونه‌هایت بزدایم...
کاش نامه‌ای بودم، حتی یک‌بار، با خوب‌ترین اخبار...
کاش بالشی بودم، نرم، برای لحظه‌های سنگینِ خستگی‌هایت...
‌
📚 چهل نامه‌ی کوتاه به همسرم
‌نامه‌ی سوم
✍🏻 نادر ابراهیمی
‌ ‌