نقش رسانه‌ها و بایدها و نبایدهای خبررسانی درباره خودکشی

مدتی است که خبر تلخ خودکشی مرحوم دکتر پرستو بخشی در صفحات مجازی و رسانه‌ها به طور گسترده دست به دست در حال چرخیدن است. به همین جهت بر آن شدیم یادداشتی در باب نحوه گزارش‌دهی مسئولیت‌پذیرانه در مورد خودکشی که با استفاده از توصیه‌های WHO نوشته شده است، منتشر کنیم.

گزارش‌های رسانه‌ای این پتانسیل را دارند که تلاش‌های پیشگیری از خودکشی را تقویت کرده یا به آن‌ها آسیب بزنند. تحقیقات نشان می‌دهد همان‌طور که گزارش‌های رسانه‌ای مربوط به خودکشی می‌توانند خطر خودکشی را به دلیل خودکشی‌های تقلیدی افزایش دهند [به خصوص خودکشی افراد مشهور و تاثیرگذار]، گزارش‌های مسئولانه در مورد خودکشی می‌توانند به آموزش عمومی در مورد خودکشی و پیشگیری از آن کمک کنند، به افراد در معرض خطر امید بدهند، ننگ را کاهش دهند و گفت‌وگوی باز و مثبت را برانگیزند.

کارهایی که باید انجام داد

۱. اطلاعات دقیقی درباره مراکزی که افراد در معرض خطر می‌توانند از آن‌ها کمک بگیرند، فراهم کنید.
۲. به مردم در مورد حقایق خودکشی و پیشگیری از خودکشی آموزش دهید، بدون آن‌که افسانه‌پراکنی کنید‌.
۳. در مورد چگونگی کنارآمدن با استرس‌های زندگی یا افکار خودکشی بنویسید و اطلاعاتی در مورد نحوه و مکان دریافت کمک درج کنید.
۴. هنگام گزارش دادن خودکشی افراد مشهور احتیاط خاصی را به کار ببرید [تعداد مراجعین به یکی از مراکز خدمت‌رسانی در زمینه خودکشی پس از اعلام خبر خودکشی مرحوم کیومرث پوراحمد به طور قابل توجهی افزایش یافته بود].
۵. هنگام مصاحبه با خانواده یا دوستان داغدیده ابراز همدردی کنید.
۶. آگاه باشید که ممکن است هنگام گزارش خودکشی، خودتان تحت تأثیر قرار بگیرید.

کارهایی که نباید انجام داد

۱. داستان‌های مربوط به خودکشی را در قسمت‌های مورد توجه روزنامه‌ها و وب‌سایت‌ها قرار ندهید [در تیترهای اول، با فونت بزرگ و برجسته] و بی‌جهت داستان‌های مربوط به خودکشی را تکرار نکنید.
۲. از تیترهای پرشور و هیجان استفاده نکنید.
۳. از زبانی که خودکشی را هیجان‌انگیز یا عادی جلوه می‌دهد یا آن را به عنوان راه‌حلی سازنده برای مشکلات معرفی می‌کند، استفاده نکنید.
۴. روش استفاده‌شده را به صراحت توصیف نکنید.
۵. جزئیات مربوط به مکان انجام خودکشی را ارائه ندهید.
۶. از عکس‌ها، ویدئوها یا لینک‌های رسانه‌های اجتماعی مرتبط با شرایط خودکشی استفاده نکنید.
۷. مراقب واژگانی که استفاده می‌کنید، باشید.
۸. [درباره افزایش آمار خودکشی صحبت نکنید.]
۹. [خودکشی را در پاسخ به مسائل اجتماعی مطرح نکنید زیرا علاوه بر عادی‌سازی باعث نادیده گرفته شدن عوامل فعال‌ساز فردی می‌شود.]

بایدها و نبایدهای واژگان

۱. از عبارات «فوت به‌وسیله خودکشی» و «جان خود را گرفتن» استفاده کنید.
۲. از عباراتی مانند «مرتکب خودکشی شد» و «خودکشی کامل» استفاده نکنید زیرا به ترتیب بر جرم‌انگارانه بودن و موفق شدن در آن اشاره دارد.
۳. از عبارات «اقدام به خودکشی» و «خودکشی» و «مرگ با خودکشی» استفاده کنید.
۴. از عبارات «تلاش موفق در خودکشی» یا «تلاش ناموفق یا شکست‌خورده در خودکشی» استفاده نکنید.


گردآوری و تنظیم: نیلوفر بازیار

🆔 Psychology_ATU‌

سخنی کوتاه با همراهان گرامی انجمن

به علت دریافت حجم زیادی از پیام‌ها از سوی موسسات آمادگی کنکور ارشد و دکتری، دانشجویانی که قصد شرکت در کنکور دارند و به دنبال انتخاب کتاب، استاد و موسسه خاصی به توصیه ما هستند، و هم‌چنین افرادی که به دنبال درمان خاص یا درمانگر خاصی هستند، لازم دانستیم درباره موارد ذکرشده به نکاتی اشاره کنیم.

۱. سیاست‌ فعلی انجمن بر آن است که هیچ نوع همکاری‌ای با موسسات و انتشارات کنکوری، اعم از برگزاری وبینار، معرفی مشاوران، کلاس، و کتاب، نداشته باشد. واضح و مبرهن است که هیچ موسسه‌ای نمی‌تواند نیاز همه داوطلبان را در همه سطوح برطرف کند، به همین علت معرفی موسسه‌ای خاص باعث ایجاد سوگیری و هدررفت زمان و هزینه داوطلبان محترم می‌گردد.

۲. به علت ناهمتایی شخصیت انسان‌ها، تنوع گسترده اختلالات، نیازها و رویکردهای درمانی، انتخاب درمانگر برای اختلالی خاص یا رویکردی خاص نباید بر اساس معیارهایی همچون تدریس در دانشگاه، برگزاری دوره با انجمن یا موسسه خاصی باشد‌. لزوم توجه بیش از پیش، به انتخاب درمانگر مناسب از آن جهت است که هزینه جلسات درمان به طور قابل توجهی افزایش یافته‌اند و تعداد بلاگرهای روانشناس رشد زیادی داشته‌اند. هم‌چنین صرفه‌جویی در زمان و آسیب‌های ناشی از درمان نادرست از دیگر موارد قابل توجه می‌باشند.

🆔 Psychology_ATU‌

📌انجمن علمی روان شناسی دانشگاه اصفهان با همکاری جمعی از برترین انجمن های علمی کشور برگزار می کند:

🔶️ کارگاه آنلاین روش تحقیق
(نگارش پروپوزال، پایان نامه،مقاله)

🔷️مدرس: حمید بارانی
دانشجوی دکتری روان شناسی تربیتی دانشگاه شیراز
مدرس و پژوهشگر آمار و روش تحقیق

⏰️تاریخ برگزاری:  ۵ تا ۹ اردیبهشت ماه ساعت ۱۸ تا ۲۱

🌐مکان: آنلاین- گوگل میت

⭕️همراه با ارائه گواهی معتبر

🔶️ هزینه شرکت:
🔸️دانشجویان دانشگاه اصفهان و دانشگاه های همکار: ۱۷۵ هزار تومان
سایر افراد: ۲۲۵ هزار تومان

🔷️روش های ثبت نام:
🔹️روش اول: پیام به آی تلگرام زیر:
@uipsyadmin

🔸️روش دوم: پیام در واتس اپ یا تلگرام به شماره زیر:
09363551391
https://wa.me/989363551391

تعرفه خدمات روانشناسی و مشاوره سال ۱۴۰۳ اعلام شد

به گزارش روابط عمومی سازمان نظام روانشناسی و مشاوره، تعرفه خدمات روانشناسی و مشاوره از سوی هیات وزیران تصویب و ابلاغ شد.

براین اساس تعرفه‌های خدمات روانشناسی و مشاوره سال ۱۴۰۳ (در صورت داشتن پروانه صلاحیت حرفه‌ای) در مقطع کارشناسی‌ارشد به ازای ۴۵ دقیقه ارائه خدمت در بخش دولتی ۱۰۸ هزار تومان، در بخش عمومی غیردولتی ۱۴۲ هزار و ۸۰۰ تومان، در بخش موقوفه و خیریه ۲۲۰ هزار تومان و در بخش خصوصی ۳۲۱ هزار تومان می‌باشد.

و تعرفه ارائه خدمت به ازای ۴۵ دقیقه در مقطع دکتری در بخش دولتی ۱۲۷ هزار تومان، در بخش عمومی غیردولتی ۱۶۸ هزار تومان، در بخش موقوفه و خیریه ۲۶۱ هزار تومان و در بخش خصوصی ۳۷۸ هزار تومان می‌باشد.

همچنین براساس سوابق حرفه‌ای از زمان دریافت پروانه تخصصی، برای افراد با سابقه کار بالای ۱۵ سال، ۱۵ درصد به مبلغ پایه اضافه می‌شود.  

🆔 Psychology_ATU‌

۱۶ آوریل روز جهانی نقطه ویرگول (؛)

این روز چیزی بیش از یک علامت نگارشی است. این نمادی از امید، قدرت، و انعطاف‌پذیری در برابر مبارزات سلامت روان است. نقطه ویرگول نشان‌دهنده انتخاب ادامه یک جمله به جای پایان دادن به آن است و به ما یادآوری می‌کند که داستان ما هنوز تمام نشده است.

نقطه ویرگول یک سازمان غیرانتفاعی آمریکایی است که به دلیل حمایت از سلامت روان و تمرکزش به عنوان یک طرح ضد خودکشی شناخته شده است. هدف این جنبش که توسط امی بلوئل در سال ۲۰۱۳ به عنوان ادای احترام به پدرش که در سال ۲۰۰۳ بر اثر خودکشی درگذشت، تأسیس شد «ارائه امید و عشق به کسانی است که با افسردگی، خودکشی، اعتیاد و خودآزاری دست و پنجه نرم می‌کنند» آن‌ها به دلیل تشویق مردم به تتو علامت نقطه ویرگول (؛) به عنوان شکلی از همبستگی بین افرادی که با بیماری روانی یا مرگ شخصی در اثر خودکشی سروکار دارند، شناخته شده‌اند.

چرا روز جهانی نقطه ویرگول مهم است؟

۱. روز جهانی نقطه ویرگول یادآور مهمی برای مراقبت از سلامت روان و حمایت از کسانی است که ممکن است در حال مبارزه باشند. نماد نقطه ویرگول یک مکث در جمله را نشان می‌دهد، اما نه پایان را، درست مانند اینکه چگونه مبارزات سلامت روان پایان داستان کسی نیست.

۲. نقطه ویرگول همچنین به نمادی برای پیشگیری از خودکشی تبدیل شده است، زیرا یادآوری می‌کند که مبارزات ما را تعریف نمی‌کند و همیشه امیدی برای فردایی بهتر وجود دارد. روز جهانی نقطه ویرگول به جلب توجه به این علت مهم کمک می‌کند و افراد را تشویق می‌کند تا در صورت مشکل به دنبال کمک باشند.

۳. در روز جهانی نقطه ویرگول، مردم از هر طبقه اجتماعی گرد هم می‌آیند تا از کسانی که ممکن است با مشکلات سلامت روان دست و پنجه نرم کنند، حمایت کنند. این روزی است برای گسترش عشق، مهربانی، و درک و آگاه کردن دیگران که در مبارزات خود تنها نیستند.

گردآوری و تنظیم: نیلوفر بازیار

🆔 Psychology_ATU‌

🔴انجمن علمی روانشناسی دانشگاه تبریز برگزار می کند:

سلسله جلسات علمی مطالعاتی با حضور پروفسور عباس بخشی پور
جلسه دوم با محوریت درآمدی بر نظریه بارن کوهن (اوتیسم، اوج مغز مردانه)

🔺زمان: سه شنبه ۴ اردیبهشت ۱۴٠۳ ، ساعت ۱۲

✅شرکت حضوری در کارگاه مختص دانشجویان دانشگاه تبریز می باشد.
✅دانشجویان دیگر دانشگاه ها می توانند به صورت آنلاین در کارگاه شرکت کنند.

محل برگزاری: دانشکده ی علوم تربیتی و روانشناسی ، کلاس ۳۰۴

@psy_tbzu

📌 از طریق لینک‌های زیر می‌توانید به تفکیک کشور و سال، لیست دانشگاه‌های خارجی مورد تایید وزارت علوم و وزارت بهداشت را بررسی کنید:

وزارت علوم

وزارت بهداشت

🆔 Psychology_ATU‌

به بهانه‌ ششم مِی؛ تولد زیگموند فروید

علی‌رغم جدال تاریخی و طولانی بین هواداران و مخالفان فروید، احتمالا کمتر کسی می‌تواند منکر نقش اساسی فروید در تاریخ روانشناسی باشد. حال به بهانه تولدش، احتمالا نگاهی به استدلال‌های پوپر، گرونبام و لاکاتوش خالی از لطف نباشد.

استدلال پوپر

روانکاوی شبه‌علمی است چون ابطال‌ناپذیر است. بنا به رأی پوپر یک نظریه تنها وقتی علمی است که بتوان آن را آزمون کرده و با نتیجه‌ای قانع‌کننده نشان داد که باطل است. از نقطه نظر پوپر روانکاوی از برآورده ساختن این معیار ناتوان است.
پوپر ابطال‌ناپذیری بیان‌شده درباره روانکاوی را با مثال پیش رو نشان می‌دهد:
من می‌توانم این را با دو مثال متفاوت از رفتار آدمی نشان بدهم؛ فرض بگیرید یک مرد یک کودک را داخل آب می‌اندازد تا او را خفه کند و یک مرد دیگر زندگی‌اش را به خطر می‌اندازد تا آن کودک را نجات بدهد. هرکدام از این دو مورد را می‌توان با تبیین یکسانی در دستگاه نظری فرویدی و آدلری توضیح داد. بنا به رأی فروید مرد اول مبتلا به سرکوبی است اما مرد دیگر به والایش دست‌یافته است. چون روانکاوی می‌تواند برای هر نوع رفتاری دلیلی ارائه دهد به نظر می‌رسد که وقوع هیچ پدیده رفتاری توان ابطال آن را ندارد بنابراین پوپر پیشنهاد می‌کند که نظریه روانکاوی علمی نیست چون آن را می‌توان با هر نوع داده‌ای سازگار کرد.

استدلال گرونبام

گرونبام علی‌رغم مخالفتش با روانکاوی با این ادعا که این دستگاه نظری ابطال‌ناپذیر است مخالفت می‌کند و بحث می‌کند که این ادعا نشان‌دهنده جهل پوپر نسبت به شیوه‌ها و نظریه فروید است. پوپر به جای این که از نوشته‌های فروید مثال بیاورد از نظریه او مترسکی با استفاده از مثال فرضی کودک در حال غرق شدن ساخته است؛ در حالی که اگر پوپر نوشته‌های واقعی فروید را بررسی می‌کرد می‌توانست دریابد که فروید نظریه‌ای ابطال‌پذیر صورت‌بندی کرده است. یک مثال روشن را می‌توان در مقاله فروید با عنوان پاسخی به انتقاد از مقاله من درباره نوروز اضطراب پیدا کرد‌. فروید این فرضیه را مطرح می‌کند که نوروز اضطراب به دلیل اختلال در زندگی جنسی رخ می‌دهد و بعد بیان می‌کند که این فرضیه ابطال خواهد شد اگر نوروز اضطراب در غیاب چنان اختلالی رخ دهد. این مثال نشان می‌دهد که فروید ابطال‌پذیری را خصلت مهمی از نظریه خود می‌داند و با ایده پوپر در مورد آزمون‌ناپذیری روانکاوی مخالف است.

استدلال لاکاتوش

دانشمندان پوست کلفتی دارند. آن‌ها یک نظریه را صرفا به خاطر این که شواهد با آن در تضاد است رها نمی‌کنند. آن‌ها معمولا یا فرضیه‌های نجات‌بخش برای تبیین آنچه پدیده‌های خلاف قاعده می‌نامند ایجاد می‌کنند یا اگر نتوانند آن موارد خلاف قاعده را تبیین کنند از آن‌ها چشم گردانده و توجه خود را به سوی دیگر مشکلات هدایت می‌کنند. لاکاتوش فرض می‌کند که یک برنامه پژوهشی شامل یک هسته سخت نظری و مجموعه‌ای فرضیه‌های کمکی است که وقتی با داده‌های خلاف قاعده روبه‌رو می‌شود دانشمند معتقد به آن برنامه پژوهشی نظریه خود را فورا ابطال‌شده در نظر نمی‌گیرد بلکه از فرضیه‌های کمکی برای تببین آن موارد کمک گرفته و در نتیجه هسته سخت نظریه را نجات میدهد‌. از نظر او در کلاس‌های درسی نیز وقتی دانش‌آموزان در اجرای آزمایشات فیزیکی دقیقا با نتایج پیش‌بینی شده از سوی ریاضیات نیوتنی روبه رو نمی‌شوند، ترغیب می‌شوند که مداخلات ایجادشده از طرف اصطکاک و فشار هوا را برای تبیین چنان نتایج مخالفی در نظر بگیرند؛ بنابراین مقاومت در برابر ابطال‌پذیری اگر برای تبعید روانکاوی به قلمرو شبه‌علم استفاده شود آنگاه بسیاری از نظریه‌های مشهور علمی نظیر نظریه جاذبه نیوتن و نظریه ژنتیک مندلی نیز به آن قلمرو تبعید خواهند شد.

منبع: این یادداشت تلخیص مقاله‌ای از هان ماونگ به نام Psychoanalysis and Falsifiability است که به ترجمه علی فیضی، شش سال پیش در مجله تداعی منتشر شده است و توسط نیلوفر بازیار گردآوری و بازنشر شده‌است.

🆔 Psychology_ATU‌

۲۷ ژوئن؛ روز جهانی آگاهی از PTSD

قدیمی‌ترین ادبیات شناخته شده در مورد این اختلال، شعری از ۵۰ سال قبل از میلاد مسیح است. بقراط یک تجربه نبرد آسیب‌زا را در مورد سربازی روایت کرد که توسط فلش‌بک‌های جنگی مانند PTSD تسخیر شده بود. از آن زمان به طور مداوم به PTSD اشاره شده است، به ویژه در طول جنگ صد ساله بین انگلستان و فرانسه و حتی در ادبیات شکسپیر، از جمله رومئو و ژولیت.

پزشک و روانشناس بریتانیایی، چارلز ساموئل مایرز، برای توصیف نوعی اختلال استرس پس از سانحه که بسیاری از سربازان در طول جنگ جهانی اول به آن مبتلا شده بودند، اصطلاح Shell Shock (موج‌گرفتگی) را در سال ۱۹۱۵ ابداع کرد و به صورت رسمی به ادبیات پزشکی معرفی کرد.
جنگ جهانی اول این بیماری را در کانون توجه قرار داد و درمان‌های ابتدایی مانند شوک الکتریکی انجام شد. تا دهه ۱۹۵۰ بود که درمان‌های مدرن‌تری مانند گروه‌درمانی معرفی شدند.
جنگ ویتنام بار دیگر درک جدیدی از این اختلال ایجاد کرد که با تحقیقات روانشناسان بر روی قربانیان هولوکاست و قربانیان تجاوز همزمان شد و به اثبات این موضوع کمک کرد که بسیاری از انواع تروما می‌تواند منجر به PTSD شود.

امروزه این اختلال تا حد زیادی قابل درمان در نظر گرفته می‌شود، بنابراین ما پیشرفت زیادی کرده‌ایم. سنای آمریکا به اصرار سناتور کنت کنراد، ۲۷ ژوئن را به عنوان روز ملی آگاهی از PTSD به رسمیت شناخت. او می‌خواست از یکی از اعضای گارد ملی داکوتای شمالی که پس از دو دوره خدمت در عراق خودکشی کرده بود، تقدیر کند. در سال ۲۰۱۴، کل ماه ژوئن توسط مجلس سنا به عنوان ماه ملی آگاهی از PTSD نام‌گذاری شد.

درک علائم PTSD کلید تشخیص این است که چرا برخی اعمال یا کلمات می توانند مضر باشند و چگونه یک حادثه آسیب‌زا می‌تواند باعث ایجاد علائم ناتوان‌کننده PTSD شود.
علائم معمولاً به چهار دسته تقسیم می‌شوند:

مزاحمت: خاطرات ناخواسته و مزاحم از رویدادهای آسیب‌زا که می‌تواند به صورت فلش‌بک یا کابوس ظاهر شود.
اجتناب: تلاش‌های عمدی برای جلوگیری از یادآوری تروما از جمله افراد، مکان‌ها، فعالیت‌ها و موقعیت‌هایی که خاطرات را زنده می‌کنند که می‌تواند مانند گوشه‌گیری یا انزوای اجتماعی به نظر برسد.
تغییرات در شناخت و خلق و خوی: شامل احساس جدایی یا بیگانگی از دیگران، احساسات منفی مداوم (مانند ترس، وحشت، خشم، گناه یا شرم)، باورهای تحریف شده در مورد خود یا دیگران (مثلاً من بد هستم یا به هیچ کس نمی‌توان اعتماد کرد) و کاهش علاقه به پرداختن به فعالیت‌های مهم. اینجاست که راهبردهای غلبه بر ناامیدی می‌تواند به ویژه مؤثر باشد.
تغییرات در برانگیختگی و واکنش‌پذیری: این تغییرات به صورت رفتار پرخاشگرانه، بی‌پروا یا خودویرانگر، اختلالات خواب، به راحتی وحشت‌زده شدن، مشکل در تمرکز یا هشیاری شدید ظاهر می‌شود. آن‌ها بر عملکرد روزانه فرد تأثیر می‌گذارند.


بدترین کارهایی که برای کسی که PTSD دارد می‌توان انجام داد

هنگامی که فردی با اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) مبارزه می‌کند، باید مراقب باشید که با حساسیت و درک با او برخورد کنید. متأسفانه، برخی از اعمال و سخنان وضعیت آن‌ها را تشدید می کند و مقابله با زندگی روزمره را برای آن‌ها دشوارتر می‌کند.
در اینجا جملات و نگرش‌هایی وجود دارد که واقعاً می‌توانند به یک فرد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه آسیب برسانند حتی اگر در تلاش برای کمک باشید.

۱. همه این‌ها تو ذهنته.
۲. اونقدرا هم بد نیست.
۳. فقط آروم باش.
۴. چند نفر را کشتید؟ (و سایر سوالاتی که باعث برگرداندن خاطرات مزاحم می‌شود.)
۵. فقط دنبال جلب توجه هستی.
۶. بهش غلبه کن.
۷. بقیه مردم بدتر از این‌ها رو پشت سر گذاشتند.
۸. حتما خیلی حساسی.
۹. میدونم چه احساسی داری.
۱۰ فقط حرف بزن و بگو تجربه تروماتیک تو چی بوده؟
۱۱. تو فقط پارانوئید و مشکوک شدی.

هنگامی که با فردی مبتلا به PTSD در ارتباط هستید چه کارهایی را باید انجام دهید؟

۱. هنگامی که فردی مبتلا به PTSD تجربیات خود را بازگو می‌کند، با همدلی و بدون قضاوت گوش دهید.
۲. از کوچک‌نمایی تلاش‌های بازماندگان تروما خودداری کنید و احساسات آن‌ها را نادیده نگیرید.
۳. در صورت وقوع یک حادثه آسیب‌زا، ایمنی و رفاه آن‌ها را در اولویت قرار دهید و در صورت امکان از آسیب‌های مشابه جلوگیری کنید.
۴. آن‌ها را تشویق کنید تا از درمانگران واجد شرایط متخصص در رویکردهای متمرکز بر تروما کمک حرفه‌ای بگیرند.
۵. با اتصال آن‌ها به گروه‌های پشتیبانی یا شبکه‌های همتا، یک محیط حمایتی را تقویت کنید.
۶. شیوه‌های خودمراقبتی و مکانیسم‌های مقابله‌ای را تشویق کنید که تنظیم عاطفی و آرامش را تقویت می‌کند.
۷. به یاد داشته باشید که پروسه شفا مانند یک سفر طولانی است و جستجوی حمایت و استراحت کردن در صورت نیاز مشکلی ندارد.

گردآوری و تنظیم: نیلوفر بازیار

🆔 Psychology_ATU

آزمون سخت روانشناسان در دوراهی اخلاق و قدرت

از هفته گذشته تاکنون، خبر برقراری رابطه جنسی یکی از روانشناسان صاحب‌نام در ایران با یکی از مراجعینشان در خارج از ایران و محکومیت در دادگاه استرالیا که منجر به ابطال لایسنس ایشان در کشور مذکور شده است به خبر دست اول در محافل روانشناسان و بخشی از جامعه تبدیل شده است. به نظر می‌رسد کشمکش‌های فراوان و جدال بر سر درستی یا نادرستی عکس‌العمل جامعه روانشناسان و مردم به عنوان مراجعین فعلی یا بالقوه در برابر زیر پا گذاشته شدن اصول اخلاق حرفه‌ای در روانشناسی توسط درمانگر و آموزگاری که سال‌ها مشق درمانگری و درمان برای تعداد فراوانی چه به عنوان درمانگر چه مراجع می‌کرده است، باب جدیدی را در بحث اخلاق در درمان گشوده است‌ که با سکوت نهادهای بالادستی حاکم در حوزه روانشناسی و سلامت روان و عدم موضع‌گیری یا موضع‌گیری‌های نابجای پیشکسوتان روانشناسی، معنای جدیدی به خود گرفته است.

در یک طرف اعتقاد بر آن است که «ما در جایگاه قضاوت افراد نمی‌باشیم و هنوز جرمی اثبات نشده است، انسان جایزالخطاست، ایشان خدمات علمی فراوانی را به جامعه روانشناسی ایران ارائه داده است و همگی به نوعی به ایشان مدیون می‌باشیم، هر کسی مسئول زندگی شخصی و حرفه‌ای خود است و بحث کردن درباره آن بی‌ارتباط به دیگران است، عده‌ای از روانشناسان به علت حسادت و کینه‌توزی فرصت را غنیمت شمرده و به تخریب ایشان روی آورده‌اند، روانشناسان باید همدلی کنند و برای گذر ایشان به سلامت از این حادثه تلاش کنند» و...

اما در طرف دیگر اعتقاد بر این است که «طبق حکم دادگاه استرالیا ایشان محکوم شده است و جای ابهامی باقی نمانده است، مراجع با آسیب‌های فراوانی روبه‌رو شده است و مسئولیت این اتفاق به عنوان درمانگر کاملا بر عهده ایشان می‌باشد و جای هیچ عذر و بهانه‌ای باقی نمانده است، عکس‌العمل‌های روانشناسان به علت نقض اصول اخلاقی طبیعی و اخلاقی است» و...

ذکر این نکته ضروری است که کمیسیون رسیدگی به شکایات بهداشتی و درمانی استرالیا پس از حدود سه سال بررسی، ایشان را به علت داشتن رابطه جنسی با مراجع، برگزاری جلسات گروه درمانی همراه با موسیقی و سرو الکل، عدم رعایت مرزهای حرفه‌ای و گمراه کردن شورای روانشناسی New South Wales و کمیسیون شکایات، حکم نهایی خود که ابطال مجوز درمان است را صادر کرده است.

احتمالا نیم‌نگاهی به اصول پنج‌گانه اخلاق حرفه‌ای (۱. سودبخشی و عدم سوءاستفاده ۲.وفاداری و مسئولیت‌پذیری ۳.صداقت ۴. عدالت ۵‌.احترام به حقوق و کرامت انسان‌ها) می‌تواند بدون باقی گذاشتن ابهامی، ایشان را در مقام پاسخگویی به علت وارد کردن آسیب به مراجع و مخدوش کردن اعتماد عمومی جامعه نسبت به روانشناسان قرار دهد. به نظر می‌رسد تخطی ایشان از مرزهای حرفه‌ای کاملا مشخص و آشکار است اما علت سکوت و موضع‌گیری‌های غیرحرفه‌ای جمعی از روانشناسان، پیشکسوتان و نهادهای بالادستی نامشخص و مبهم است.

مگر جز این است که در بحث اعتبارگذاری شاغلان در حرفه روانشناسی و طبق مدل پنج‌رنگی، ایشان در گروه قرمز یعنی روانشناس‌نماها و روانشناسان آسیب‌رسان قرار می‌گیرند؟ طبق تعریف همین مدل در گروه قرمز، گاهی روانشناسانی دیده می‌شوند که به لحاظ دانش و مهارت مورد تایید هستند اما دلایلی نظیر مشکلات شخصیتی و سلامت روان و یا عدم رعایت مسائل اخلاقی باعث می‌شود که به «روانشناسان آسیب‌رسان» تبدیل شوند.
مگر جز این است که مراجع در اتاق درمان در آسیب‌پذیرترین حالت ممکن قرار دارد و مسئولیت تمامی اتفاقات بدون هیچ عذر و بهانه‌ای بر عهده درمانگر می‌باشد؟
مگر جز این است که تخطی از مرزهای اخلاقی و حرفه‌ای می‌تواند باعث وارد شدن آسیب‌های جدی به مراجع شود که اثرات آن می‌تواند دائمی و جبران‌ناپذیر باشد؟
مگر جز این است که حفظ چارچوب اتاق درمان و مرزهای درمانگر و درمانجو مقدم بر دانش و مهارت درمانگر می‌باشد؟
مگر جز این است که در بحران‌های اخلاقی، مسئولیت هر یک از ما برگرداندن آرامش و اعتماد به جامعه است نه دامن زدن به آن و ایستادن در سمتی که خطاکار همچنان مسئولیت آن را نپذیرفته است و سعی در گمراه کردن دیگران دارد؟

حال سوال اساسی این است که سکوت و موضع‌گیری‌های نادرست، ریشه در چه عللی دارد؟ آن هم در شرایطی که ایشان به عنوان رواندرمانگر و همسر ایشان به عنوان روانپزشک با حمایت‌هایشان، موجی از بی‌اعتمادی را برای مراجعین فعلی و بالقوه و درمانگران که تلاش‌های بی‌وقفه‌شان برای مبارزه با استیگماهای موجود، فرهنگ‌سازی در جهت ضرورت استفاده از خدمات روانشناختی و ایجاد اعتماد عمومی در جامعه با مشقت‌ها و تلاش‌های فراوان بوده است، به همراه داشته است.
حفظ قدرت، دوستی‌های قدیمی و سنگری که بزرگان از هر گونه گزندی در امان‌اند، زمینه‌ساز ایجاد شکافی بزرگ در جامعه است که از عواقب آن هیچ گریزی نخواهد بود.

نوشته: نیلوفر بازیار

🆔 Psychology_ATU

📍آزمون سخت روانشناسان در دوراهی اخلاق و قدرت، نوشته‌ی نیلوفر بازیار.

شما فکر می‌کنید سنگرسازی برای بزرگان چه عواقب و پیامد‌هایی در جامعه خواهد داشت؟

در این دوراهی چه رفتاری صحیح تر است و به چه علت؟
https://www.instagram.com/p/C9fmRWHukn2/?igsh=MWNrcWh2ejgzdzlveA==

🆔 Psychology_ATU

تحقیر، شست‌وشوی مغزی و کنترل ذهنی درمانجو؛ ظهور یک فرقه

کمتر از دو ماه قبل، جان فردریکسون که نامی آشنا برای روانشناسان علی‌الخصوص دوستداران رویکرد ISTDP دارد، در صفحه اینستاگرام خود درباره یکی از شاگردان سابقش و موسسه او که خود را نماینده رسمی ISTDP در ایران معرفی کرده بود، اطلاعاتی را تحت عنوان نامه‌ای برای روانشناس ایرانی مذکور، منتشر کرد که حاصل جمع‌آوری مستندات بسیاری از طریق درمانجوهای سابق این موسسه و درمانگران این درمانجویان بود.

جان فردریکسون می‌گوید، این روانشناس ایرانی بیشتر از چهارده سال از طریق یک کالت (فرقه‌) که در آن دانش‌آموزان (واژه استفاده‌شده توسط فردریکسون) را به اسم رویکرد ISTDP و دوره‌های روانشناسی تحت فشار شدید، تحقیر و تهدید قرار داده، در داخل و خارج از ایران مشغول به فعالیت بوده است. دانش‌آموزان حاضر در دوره‌ها پس از یکسال حضور در این موسسه مجبور می‌شوند که افراد جدیدی را وارد دوره کنند و اگر این اتفاق نیفتد تهدید به کنار گذاشتن از دوره می‌شوند. دانش‌آموزانی که با این درخواست مخالفت کنند یا از دوره خارج می‌شوند یا با اتهام مساله روانی و نیاز داشتن به درمان در مقابل دیگران مواجه می‌شوند.

شرکت‌کنندگان در دوره‌های این موسسه مجبور می‌شوند پتو را در فضایی کم‌نور بر سر خود بیندازند، به والدین خود توهین کنند و آن‌ها را بکشند.
او شرکت‌کنندگان را به صورت فیزیکی یا مجازی به قبرستان می‌برد تا داستان زندگی و هویت خود را دفن کنند. طی انجام این مرحله، برخی از شرکت‌کنندگان به گریه افتاده‌ یا غش کرده‌اند که او علت آن را بروز احساسات واقعی شرکت‌کنندگان و خداحافظی آنان با هویت و داستان زندگی قدیمی‌شان عنوان کرده‌ است. او از شاگردان خود می‌خواهد در قبرستان‌ها بنویسند که والدین و سایرین پس از مرگ درباره آن‌ها چه فکری می‌کنند چرا که به آن‌ها نشان می‌دهد چقدر ارزشمندند.
او قبل از همه‌گیری کرونا، شرکت‌کنندگان دوره را به مراسم تشییع جنازه، قبرستان‌ها و گاهی به سردخانه می‌برد تا جنازه‌ها را ببینند. سپس به آن‌ها می‌گفت در برابر قبر خالی بایستند تا با مرگ خودشان مواجه شوند‌.
او در مقابل سایر شرکت‌کنندگان دوره به افراد توهین می‌کند و اگر با مخالفتی از جانب آن‌ها روبه‌رو شود، شرکت‌کنندگان با اتهام آموزش‌ناپذیری و فرافکنی روبه‌رو می‌شوند. طبق گفته شرکت‌کنندگان، او توهین و قلدری را عمدا انجام می‌دهد تا ببیند چه واکنشی نشان می‌دهند، فرافکنی‌های خود را ببینند و اگر علیه او حرفی بزنند یا رفتاری انجام دهند، فرافکنی است.
او ادعا می‌کند آنقدر روی خود کار کرده‌ است که به آینه روح تبدیل شده‌ است.
گاهی جلسات درمان با حضور ۱۰۰ تا ۳۰۰ نفر برگزار می‌شود که در آن حریم خصوصی افراد نقض می‌شود.

طبق گفته فردریکسون تعدادی از شرکت‌کنندگان نیاز به دارو پیدا کرده‌اند، عده‌ای به مواد مخدر اعتیاد پیدا کرده‌اند و تعدادی هم اقدام به خودکشی داشته‌اند و بستری شده‌اند. شست‌وشوی مغزی، کنترل ذهنی و گسلایتینگ در درون این فرقه به بسیاری از افراد آسیب رسانده است.

پس از انتشار این نامه، روانشناس ایرانی طی یک نامه ۲۴ صفحه‌ای به فردریکسون پاسخ داد که ظاهرا به تکذیبیه شباهت داشت اما به نوعی تاییدکننده تمامی حرف‌های فردریکسون با توجیهات جدید بود.

تعدادی از شرکت‌کنندگان سابق این دوره‌ها که کامنت‌هایی در راستای تایید نامه فردریسکون نوشته بودند از طریق این موسسه و تعدادی از شرکت‌کنندگان دوره‌های آن، تماس‌ها و ایمیل‌هایی تهدیدآمیز دریافت کرده‌اند. مساله قابل توجه این است که اسم موسسه‌ و روانشناس مذکور در تیتراژ پایانی یکی از سریال‌های پرطرفدار شبکه خانگی در حال پخش نیز آمده است و هم‌چنان با دریافت هزینه‌های هنگفت در شهرهای مختلف ایران مشغول برگزاری دوره می‌باشند.

حال سوال اساسی و مهم این است؛ آیا سازمان نظام روانشناسی به عنوان متولی روانشناسی در ایران همچنان بر تصمیم خود در جهت سکوت و نادیده گرفتن این حقایق مصر است؟ نبود سازوکار درست در ساختار حاکم بر روانشناسی ایران و عدم نظارت جدی بر ورود و فعالیت شاغلین در این حرفه سبب ایجاد آسیب‌هایی گاها جبران‌ناپذیر برای مراجعین و حرفه روانشناسی شده است که جبران و ترمیم آن نیازمند اصلاح سازوکار‌های کنونی حاکم بر سازمان‌های متولی سلامت روان در جامعه است.

نوشته: نیلوفر بازیار

🆔 Psychology_ATU

از طریق این لینک می‌توانید اسامی روانشناسان دارای مجوز فعالیت، عناوین مدارک تحصیلی و محل فعالیتشان را در سایت نظام روانشناسی ایران جستجو کنید و از سوءاستفاده‌های احتمالی جلوگیری کنید‌‌.

🆔 Psychology_ATU

شرایط ثبت‌نام در کنکور ارشد وزارت بهداشت مجموعه روانشناسی به همراه ضرایب مربوطه به هر درس امتحانی

لازم به ذکر است به جز رشته بالینی که فارغ‌التحصیلان رشته مشاوره هم مجاز به ثبت‌نام و شرکت در آن هستند، در سایر رشته‌‌ها فقط فارغ‌التحصیلان رشته روانشناسی مجاز به ثبت‌نام و شرکت در آزمون ارشد وزارت بهداشت می‌باشند.

🆔 Psychology_ATU

📌 جمعی از دانشجویان مقطع کارشناسی دانشکده روانشناسی و علوم‌تربیتی دانشگاه علامه طباطبایی آماده پاسخگویی به سوالات داوطلبان عزیز در ایّام انتخاب رشته کنکور سراسری به صورت رایگان می‌باشند.

۱. حمیدرضا بااطمینان؛ ورودی ۱۳۹۹ روان‌شناسی

۲. نرگس شاهوردی؛ ورودی ۱۴۰۰ روان‌شناسی 

۳. ایلیا نوشادی؛ ورودی ۱۴۰۱ روان‌شناسی 

۴. مائده چرمی؛ ورودی ۱۴۰۱ روان‌شناسی

۵. فاطمه نظر؛ ورودی ۱۴۰۲ روان‌شناسی

۶. محمدمسیح آذرکف؛ ورودی ۱۴۰۲ روان‌شناسی

۷. ریحانه حسنی؛ ورودی ۱۴۰۲ روان‌شناسی

۸. مهدی مخلص‌آبادی؛ ورودی ۱۴۰۱ مشاوره

🆔 Psychology_ATU

تغییر روایت خودکشی

هر ساله ۱۰ سپتامبر به عنوان روز جهانی پیشگیری از خودکشی گرامی داشته می‌شود تا توجه را بر این موضوع متمرکز کند، استیگما (انگ) را کاهش دهد و آگاهی سازمان‌ها، دولت و مردم را افزایش دهد تا پیامی منحصربه‌فرد بدهد؛ می‌توان از خودکشی جلوگیری کرد.
شعار سه‌ساله روز جهانی خودکشی از سال ۲۰۲۴ تا ۲۰۲۶ با عنوان تغییر روایت خودکشی نام‌گذاری شده‌است. این شعار تمرکز خود را بر شکست دادن موانعی همچون انگ و افزایش آگاهی درباره پیشگیری از خودکشی قرار داده است و هدف آن تشویق به گفت‌وگوهای باز و صریح درباره خودکشی است تا این موضوع پیچیده از حالت تابو و سکوت خارج شود و به درک و حمایت بیشتر منجر گردد.

شعار «تغییر روایت خودکشی» به معنای حرکت از فرهنگی که سکوت را ترویج می‌کند به سمت فرهنگی است که پذیرای بحث‌ها و گفت‌وگوهای بیشتر درباره خودکشی و پیشگیری از آن باشد. این تغییر رویکرد نه تنها به کاهش انگ اجتماعی کمک می‌کند بلکه افراد را تشویق می‌کند تا احساسات خود را به اشتراک بگذارند و از حمایت لازم برخوردار شوند. این رویکرد نه تنها در سطح فردی بلکه در سطح سیاست‌گذاری نیز اهمیت دارد و از دولت‌ها می‌خواهد تا اولویت‌های بهداشت روانی و دسترسی به مراقبت‌ها را تقویت کنند.

بر اساس آمار سازمان جهانی بهداشت، هر ساله بیش از ۷۰۰،۰۰۰ نفر در جهان به دلیل خودکشی جان خود را از دست می‌دهند و این مسئله تأثیرات عمیقی بر جوامع و افراد برجای می‌گذارد. به همین دلیل، موضوع تغییر روایت به یکی از اولویت‌های مهم در حوزه بهداشت روانی تبدیل شده است. این تغییر شامل تقویت گفت‌وگوهای اجتماعی و سیاست‌گذاری‌هایی است که از بهداشت روانی حمایت می‌کنند.
برای مثال، یکی از اهداف کلیدی این کمپین، تشویق به گفت‌وگو در محیط‌های خانوادگی و کاری است. هرگونه بحث درباره خودکشی می‌تواند به ایجاد محیطی کمک کند که افراد احساس امنیت بیشتری برای بیان مشکلات خود داشته باشند. همچنین، این کمپین بر اهمیت رسانه‌ها در گزارش‌دهی صحیح و مسئولانه در مورد خودکشی تأکید می‌کند تا از انتشار اطلاعات نادرست و افزایش انگ جلوگیری شود.

استیگما (انگ) مرتبط با خودکشی به نگرش‌های منفی، باورهای نادرست و قضاوت‌های اجتماعی اشاره دارد که درباره افرادی که به خودکشی فکر می‌کنند یا اقدام به آن می‌کنند، وجود دارد. این استیگما می‌تواند از دلایل مختلفی ناشی شود، از جمله ناآگاهی عمومی، ترس از مسائل روانی و عدم درک صحیح از خودکشی.
استیگما باعث می‌شود که افراد در بیان مشکلات خود احساس شرم کنند و از درخواست کمک خودداری کنند. این مسئله می‌تواند به انزوای اجتماعی، افزایش خطر خودکشی، و کاهش تمایل به دریافت خدمات بهداشت روانی منجر شود. در ادامه چند راهکار برای کاهش استیگمای مرتبط به صحبت درباره خودکشی آمده است.

۱. آموزش و آگاهی‌بخشی: یکی از بهترین راه‌ها برای کاهش انگ، آموزش عمومی درباره خودکشی و عوامل مرتبط با آن است. وقتی مردم بهتر درک کنند که خودکشی نتیجه روبه‌رو شدن با شرایط پیچیده روانی و اجتماعی است و نه ضعف شخصیتی، انگ کمتر خواهد شد. برگزاری کارگاه‌ها و جلسات آموزشی می‌تواند به افزایش آگاهی کمک کند.

۲. تشویق به گفتگو: ایجاد محیط‌های حمایتی که در آن افراد بتوانند بدون ترس از قضاوت شدن درباره احساسات خود صحبت کنند، اهمیت زیادی دارد. این محیط‌ها می‌توانند در خانواده، محل کار و یا حتی در شبکه‌های اجتماعی باشند. شروع گفتگوهای کوچک و شخصی درباره خودکشی می‌تواند به مرور زمان انگ اجتماعی را کاهش دهد.

۳. نقش رسانه‌ها: رسانه‌ها نقش کلیدی در شکل‌گیری نگرش عمومی دارند. گزارش‌دهی مسئولانه درباره خودکشی، اجتناب از انتشار جزئیات غیرضروری و تاکید بر راه‌های پیشگیری و دسترسی به حمایت، می‌تواند به کاهش انگ کمک کند. رسانه‌ها باید از تقویت کلیشه‌های نادرست درباره خودکشی خودداری کنند و به جای آن، پیام‌های حمایتی و آموزنده منتشر کنند‌.

۴. حمایت از افراد در معرض خطر: ارائه خدمات مشاوره‌ای و روان‌درمانی به افرادی که در معرض خطر خودکشی هستند یا با افکار خودکشی دست و پنجه نرم می‌کنند، می‌تواند به کاهش انگ کمک کند. وقتی افراد ببینند که می‌توانند بدون ترس از قضاوت، کمک دریافت کنند، بیشتر تمایل به صحبت خواهند داشت.

۵. پشتیبانی از سیاست‌های بهداشت روان: حمایت از سیاست‌ها و قوانینی که به بهبود دسترسی به خدمات بهداشت روان و کاهش هزینه‌های آن منجر می‌شود، می‌تواند به کاهش انگ کمک کند. وقتی افراد بدانند که منابع و پشتیبانی لازم برای مواجهه با مشکلات روانی وجود دارد، تمایل بیشتری برای استفاده از این خدمات خواهند داشت.

گردآوری و تنظیم: نیلوفر بازیار

🆔 Psychology_ATU

📣 عنوان دوره: درس‌گفتار روان‌شناسی اگزیستانسیال

👨‍🏫 مدرس: دکتر عبدالله غلامرضاکاشی
(استاد مدعو دانشگاه علامه طباطبائی)

🗓 زمان برگزاری: از ۵ مهر، پنجشنبه‌ها ساعت ۱۶ تا ۱۸

📕 منبع: انسان در جستجوی خویشتن، رولو می (ترجمه این کتاب توسط نشر دانژه منتشر شده است)

🌐 دوره به صورت مجازی برگزار می‌شود.

❗️از آنجا که دوره کاملا رایگان برگزار می‌شود، ظرفیت آن محدود است. بنابراین تنها در صورتی که توانایی مشارکت در تمامی جلسات و مطالعه مستمر منبع را دارید، اقدام به ثبت‌نام فرمایید.

📑 فرم پیش‌ثبت‌نام دوره

📞 کسب اطلاعات بیشتر و نهایی‌کردن ثبت‌نام پس از پر کردن فرم:
@AtuPsyCourseAdmin

🆔 Psychology_ATU‌