🔴 دوستی با نام بابک در پاسخ به دوباره به خیابان برمی گردیم
مرا با دل نوشته زیر مخاطب قرار داده که وظیفه خود دیدم با شما عزیزان در میان بگذارم
حرف خود را در خیابان می زنیم
گرم چون خورشید تابان می زنیم
کار ما بگذشت از رمز و مَجاز
هر چه پنهانست عُریان می زنیم
میشود سیلی خروشان رود خلق
همچو سیل ورعد وطوفان میزنیم
بداهه
مرا با دل نوشته زیر مخاطب قرار داده که وظیفه خود دیدم با شما عزیزان در میان بگذارم
حرف خود را در خیابان می زنیم
گرم چون خورشید تابان می زنیم
کار ما بگذشت از رمز و مَجاز
هر چه پنهانست عُریان می زنیم
میشود سیلی خروشان رود خلق
همچو سیل ورعد وطوفان میزنیم
بداهه
کانال رضا شیرازی pinned «🔴 به خیابان باز می گردیم! تبلیغات پیاپی برای تسخیر خیابان در دنیای واقعی و مجازی یک ریز، خلاقانه آغاز شده و تا روز موعود ادامه خواهد یافت. خیابان در خیزش و روند خیزشی در جامعه ایران محور و بن پایه است. در خیابان قدرت اجتماعی مردم زحمتکش و معترض آشکار می…»
▪️ویژه‌ی سالگشت جنبش زن،زندگی،آزادی-۲
💠کمال اطهاری
چرخ ز استیزه‌ی من خیره و سرگشته شود
زانک دو چندانِ ویم، گرچه چنین مختصرم
(مولانا)
▪️پرنده‌ی نوپروازِ جنبش زن، زندگی، آزادی، سرانجام بر آسمانِ بلند پَر باز می‌کند. اما تنها با افشاندن جان در خیابان‌های ایران، برگزاری چند نشست و گردهمایی در خارج، و نوشتن چند بیانیه و منشور، این جهان عبوس را نمی‌توان به قواره‌ی خواسته‌های متکثر و چندوجهیِ ملت بزرگ ایران بُرید. باید دولتی را برسر کار آورد و نظامی را برپا کرد که بار دیگر ستم، نابرابری، فساد و ضدیت با توسعه را جای آزادی، برابری، عدالت، شایستگی، و توسعه‌ی پایدار جامعه ننشاند، و اندکی نگذشته دولت نخواهد با نظامی کژکارکرد و ستم‌گر، بال اندیشه‌ی جامعه را ببندد و تنش را برای بهره‌کشی بفشارد.
🔸همان‌طور که در یادداشت‌های پیشین طرح کرده بودم، نظام موجود در ایران، به‌خصوص از دوره‌ی ریاست جمهوری احمدی‌نژاد، فاقد الگو و اراده‌ی توسعه گشته، و این به تثبیت نوفئودالیسم در ایران به‌صورت گرایش به انحصار قدرت، ثروت و مالکیت، و بهره‌کشی زورمدار انجامیده، و آن را به‌سوی فروپاشی محتوم رانده است. عاملان اصلی این بهره‌کشی زورمدار با زیور عاریه‌ی دین‌سالاری، چنان فاقد هرگونه دانش و عقلانیت توسعه‌بخش بودند که تداوم انحصار قدرت و ثروتشان را به پوشاندن تار موی بانوان وابسته کردند، پس اینک بقایشان به مویی بند شده است. در چنین شرایطی که مختصر پیچیدن باد در موی بانوان بنیان یک نظام را برباد می‌دهد، نمایان است که کهنه ماندنی نیست. اما نو نیز نمی‌تواند زاده شود، چراکه مخالفان، دانش و توانِ قابله‌گری زایش، و پرورش زاده‌شده را ندارند. در فقدان این دانش و توان‌مندی، مدت‌زمان زایش جامعه‌ی نو طولانی‌تر، و درد و رنج آن افزون‌تر میشود، و چون گذشته جامعه‌ی نو پس از زایش به برومندی نمی‌رسد.
▪️اکنون که به‌قول هگل، جوش و شور ابتدای جنبش زن، زندگی، آزادی فرونشسته، و پرنده‌ی خِرَد برای درک آنچه گذشته به‌بالایش بال گشوده، تحلیل‌هایی باارزش در این زمینه منتشر شده است. ازین جمله، سایت وزین نقد اقتصاد سیاسی به‌خصوص در ویژه‌نامه‌ی شماره‌ی ۶ زن، زندگی، آزادی (بهار ۱۴۰۲) مجموعه‌ای از مقالات ارزشمند و قابل گفت‌وگو را ارائه نموده است. در این یادداشت می‌کوشم با نگاه به آنها، بنا به تلاشی که از گذشته داشته‌ام، چند راهبرد برای به‌دست آوردن دانش و توان زایش و پرورش جامعه‌ی نو را در چارچوب یک برنامه‌ی ضروری پژوهش جمعی، با هدف دست‌یابی به یک نظام دموکراتیک توسعه، مطرح کنم.
1️⃣ تجربه‌ی تاریخی جهانی ثابت کرده که «سزارین» جامعه‌ی نو محکوم به شکست است، چراکه به‌قول مارکس در مقدمه‌ی کتاب سرمایه، جهش ممکن نیست. لنین در «بیماری کودکی چپ‌روی» پاسخ انگلس به بلانکیست‌ها را چنین نقل می‌کند: «بلانکیست‌ها از آن جهت کمونیست هستند که خیال می‌کنند چون خودشان می‌خواهند از روی ایستگاه‌های بین راه جستن نمایند دیگر همه‌چیز روبه‌راه است و اگر در همین روزها کار «آغاز شود»... و حکومت به‌دست آنها بیفتد، آن‌گاه پس‌فردا «کمونیسم برقرار خواهد شد»... چه ساده‌لوحی کودکانه‌ای‌ست که انسان ناشکیبایی شخصی خود را استدلال تئوریک جلوه‌گر سازد!».
🔸پس راهبرد ضروری نخست، کنار گذاشتن ناشکیبایی شخصی، و کوشش برای شناخت و بهینه‌سازیِ منافع متکثر طبقات در چارچوب یک الگوی توسعه‌بخش است. به‌قول کارل پولانی: سرنوشت طبقات را نیازهای جامعه بیشتر تعیین می‌کند، تا سرنوشت جامعه را نیازهای طبقات... میزان توفیق طبقات در یک منازعه بستگی خواهد داشت به توانایی‌شان در جلب حمایت اعضای سایر طبقات که این نیز به نوبه‌ی خود به میزان تحقق تکالیفی منوط خواهد بود که منافعی گسترده‌تر از منافع خودشان مقرر کرده است... چالش برای کلیت جامعه است، واکنش را گروه‌ها و بخش‌ها و طبقات نشان می‌دهند (دگرگونی بزرگ، ترجمه‌ی محمد مالجو).
2️⃣ اگر راهبرد و رویکرد بالا را قبول داشته باشیم، آیا به‌قول پرویز صداقت در ویژه‌نامه‌ی شماره‌ی ۶، «دست‌یابی به نظام دموکراتیک حکمرانی شرط مقدم برای هر تغییر مؤثری به نفع طبقات مردم» خواهد گشت و حاکمیت آزادی بر ضرورت را تضمین خواهد کرد؟ یا به‌قول سعید رهنما، «مهم‌ترین پیش‌شرط اجرایی‌شدن خواست‌های آزادی‌طلبانه و عدالت‌جویانه، استقرار یک نظام دموکراتیک» خواهد شد؟.......
متن کامل:
https://cutt.ly/zwxNTMMO
#ایران_فردا
#کمال_اطهاری
#جنبش_زن_زندگی_آزادی
💠کمال اطهاری
چرخ ز استیزه‌ی من خیره و سرگشته شود
زانک دو چندانِ ویم، گرچه چنین مختصرم
(مولانا)
▪️پرنده‌ی نوپروازِ جنبش زن، زندگی، آزادی، سرانجام بر آسمانِ بلند پَر باز می‌کند. اما تنها با افشاندن جان در خیابان‌های ایران، برگزاری چند نشست و گردهمایی در خارج، و نوشتن چند بیانیه و منشور، این جهان عبوس را نمی‌توان به قواره‌ی خواسته‌های متکثر و چندوجهیِ ملت بزرگ ایران بُرید. باید دولتی را برسر کار آورد و نظامی را برپا کرد که بار دیگر ستم، نابرابری، فساد و ضدیت با توسعه را جای آزادی، برابری، عدالت، شایستگی، و توسعه‌ی پایدار جامعه ننشاند، و اندکی نگذشته دولت نخواهد با نظامی کژکارکرد و ستم‌گر، بال اندیشه‌ی جامعه را ببندد و تنش را برای بهره‌کشی بفشارد.
🔸همان‌طور که در یادداشت‌های پیشین طرح کرده بودم، نظام موجود در ایران، به‌خصوص از دوره‌ی ریاست جمهوری احمدی‌نژاد، فاقد الگو و اراده‌ی توسعه گشته، و این به تثبیت نوفئودالیسم در ایران به‌صورت گرایش به انحصار قدرت، ثروت و مالکیت، و بهره‌کشی زورمدار انجامیده، و آن را به‌سوی فروپاشی محتوم رانده است. عاملان اصلی این بهره‌کشی زورمدار با زیور عاریه‌ی دین‌سالاری، چنان فاقد هرگونه دانش و عقلانیت توسعه‌بخش بودند که تداوم انحصار قدرت و ثروتشان را به پوشاندن تار موی بانوان وابسته کردند، پس اینک بقایشان به مویی بند شده است. در چنین شرایطی که مختصر پیچیدن باد در موی بانوان بنیان یک نظام را برباد می‌دهد، نمایان است که کهنه ماندنی نیست. اما نو نیز نمی‌تواند زاده شود، چراکه مخالفان، دانش و توانِ قابله‌گری زایش، و پرورش زاده‌شده را ندارند. در فقدان این دانش و توان‌مندی، مدت‌زمان زایش جامعه‌ی نو طولانی‌تر، و درد و رنج آن افزون‌تر میشود، و چون گذشته جامعه‌ی نو پس از زایش به برومندی نمی‌رسد.
▪️اکنون که به‌قول هگل، جوش و شور ابتدای جنبش زن، زندگی، آزادی فرونشسته، و پرنده‌ی خِرَد برای درک آنچه گذشته به‌بالایش بال گشوده، تحلیل‌هایی باارزش در این زمینه منتشر شده است. ازین جمله، سایت وزین نقد اقتصاد سیاسی به‌خصوص در ویژه‌نامه‌ی شماره‌ی ۶ زن، زندگی، آزادی (بهار ۱۴۰۲) مجموعه‌ای از مقالات ارزشمند و قابل گفت‌وگو را ارائه نموده است. در این یادداشت می‌کوشم با نگاه به آنها، بنا به تلاشی که از گذشته داشته‌ام، چند راهبرد برای به‌دست آوردن دانش و توان زایش و پرورش جامعه‌ی نو را در چارچوب یک برنامه‌ی ضروری پژوهش جمعی، با هدف دست‌یابی به یک نظام دموکراتیک توسعه، مطرح کنم.
1️⃣ تجربه‌ی تاریخی جهانی ثابت کرده که «سزارین» جامعه‌ی نو محکوم به شکست است، چراکه به‌قول مارکس در مقدمه‌ی کتاب سرمایه، جهش ممکن نیست. لنین در «بیماری کودکی چپ‌روی» پاسخ انگلس به بلانکیست‌ها را چنین نقل می‌کند: «بلانکیست‌ها از آن جهت کمونیست هستند که خیال می‌کنند چون خودشان می‌خواهند از روی ایستگاه‌های بین راه جستن نمایند دیگر همه‌چیز روبه‌راه است و اگر در همین روزها کار «آغاز شود»... و حکومت به‌دست آنها بیفتد، آن‌گاه پس‌فردا «کمونیسم برقرار خواهد شد»... چه ساده‌لوحی کودکانه‌ای‌ست که انسان ناشکیبایی شخصی خود را استدلال تئوریک جلوه‌گر سازد!».
🔸پس راهبرد ضروری نخست، کنار گذاشتن ناشکیبایی شخصی، و کوشش برای شناخت و بهینه‌سازیِ منافع متکثر طبقات در چارچوب یک الگوی توسعه‌بخش است. به‌قول کارل پولانی: سرنوشت طبقات را نیازهای جامعه بیشتر تعیین می‌کند، تا سرنوشت جامعه را نیازهای طبقات... میزان توفیق طبقات در یک منازعه بستگی خواهد داشت به توانایی‌شان در جلب حمایت اعضای سایر طبقات که این نیز به نوبه‌ی خود به میزان تحقق تکالیفی منوط خواهد بود که منافعی گسترده‌تر از منافع خودشان مقرر کرده است... چالش برای کلیت جامعه است، واکنش را گروه‌ها و بخش‌ها و طبقات نشان می‌دهند (دگرگونی بزرگ، ترجمه‌ی محمد مالجو).
2️⃣ اگر راهبرد و رویکرد بالا را قبول داشته باشیم، آیا به‌قول پرویز صداقت در ویژه‌نامه‌ی شماره‌ی ۶، «دست‌یابی به نظام دموکراتیک حکمرانی شرط مقدم برای هر تغییر مؤثری به نفع طبقات مردم» خواهد گشت و حاکمیت آزادی بر ضرورت را تضمین خواهد کرد؟ یا به‌قول سعید رهنما، «مهم‌ترین پیش‌شرط اجرایی‌شدن خواست‌های آزادی‌طلبانه و عدالت‌جویانه، استقرار یک نظام دموکراتیک» خواهد شد؟.......
متن کامل:
https://cutt.ly/zwxNTMMO
#ایران_فردا
#کمال_اطهاری
#جنبش_زن_زندگی_آزادی
Telegraph
🔴جهان عبوس را به قواره‌ی همت خود بریدن
💠کمال اطهاری @iranfardamag چرخ ز استیزه‌ی من خیره و سرگشته شود زانک دو چندانِ ویم، گرچه چنین مختصرم (مولانا) پرنده‌ی نوپروازِ جنبش زن، زندگی، آزادی، سرانجام بر آسمانِ بلند پَر باز می‌کند. اما تنها با افشاندن جان در خیابان‌های ایران، برگزاری چند نشست و…
🔴 برگزاری تجمعات اعتراضی در دستکم ۲۲ شهر ایران با وجود جو امنیتی سنگین
با وجود سرکوب شدید نیروهای امنیتی و حضور گسترده ماموران در شهرها و خیابان‌های مختلف، در دستکم ۲۲ شهر ایران گردهمایی‌های اعتراضی پراکنده‌ای شکل گرفت.
شهرهای مشهد، شیراز، رشت، زاهدان، خرم‌آباد، آبدانان، مهاباد، سنندج، اراک، بندر انزلی، لاهیجان، بوکان، بیجار، قرچک، مریوان، تهران، کرمانشاه، گوهردشت کرج، اصفهان، تبریز، بانه و دهدشت از جمله شهرهایی بودند که از اعتراض‌های مردمی در این شهرها در شب سالگرد کشته شدن مهسا امینی خبرها و تصاویری منتشر شد.
با وجود سرکوب شدید نیروهای امنیتی و حضور گسترده ماموران در شهرها و خیابان‌های مختلف، در دستکم ۲۲ شهر ایران گردهمایی‌های اعتراضی پراکنده‌ای شکل گرفت.
شهرهای مشهد، شیراز، رشت، زاهدان، خرم‌آباد، آبدانان، مهاباد، سنندج، اراک، بندر انزلی، لاهیجان، بوکان، بیجار، قرچک، مریوان، تهران، کرمانشاه، گوهردشت کرج، اصفهان، تبریز، بانه و دهدشت از جمله شهرهایی بودند که از اعتراض‌های مردمی در این شهرها در شب سالگرد کشته شدن مهسا امینی خبرها و تصاویری منتشر شد.
🔴 نکته
بطور فی البداهه چند جمله نوشتم. دوستی اعتراض کرد که در حال حاضر چنین سخنانی محلی از اعراب ندارد و بی مورد و هزینه زاست. به فکرم خطور کرد که با مخاطبین در میان بگذارم تا با چکش کاری و نقد، عیار سخن روشن تر و بررسی راهبرد مقاومت مسلحانه در حال حاضر و گام های آتی نه در رویارویی با راهبرد کارساز نافرمانی مدنی بلکه در تقویت مبارزات جاری مورد توجه قرار گیرد؛
یکی از گفتمان های اصلی در جامعه ایران که نافرمانی مدنی ست، ریشه دار شده و روش مبارزه خشونت پرهیز هم تقریبا همگانی ست. طوریکه اقشار گوناگون به این امر به خوبی احاطه پیدا کرده اند. با همین روش در مقابل خشونت دولتی سالهاست مبارزه می شود نتیجه داده و خواهد داد و با جنبش های زنان دانشجویی کارگران و معلمان حتی با اعتراضات بازنشسته ها عجین شده است.
در حین حال در خیزش عظیم زن زندگی آزادی برای نخستین بار دفاع از خود در خیابان به میان آمد و برخی از آن با عنوان دفاع مشروع نام برده و می برند به گمان من جامعه ایران در نبرد و جدال سرنوشت ساز با استبداد دینی به دو راهبرد و به دو روش و شیوه تکیه خواهد کرد؛ یکی نافرمانی مدنی و دیگری مقاومت مسلحانه.
مقاومت مسلحانه ای که مرحله به مرحله تقویت خواهد شد و هیچ ربطی هم به گروه های سیاسی با سابقه ندارد. در اصل یکی از اصلی ترین اختلافات در سپهر سیاسی ایران هم مطلق کردن هر یک از این راهبردهاست. برخی که از اصلاح طلبان گذر کرده و حال به تحول خواهی و گه گاه گذار اشاره می کنند شدیدا با مقاومت مسلحانه در هر شرایطی مخالفت کرده و خواهند کرد و برخی هم نافرمانی مدنی را انکار می کنند.
حال اینکه در جامعه ایران از دو مسیر نافرمانی مدنی تقویت می شود یکی جنبش هاست و دیگری نهادهای مستقل مدنی. در عین حال روند خیزشی را هم باید خوب فهمید. و به زیر و بم آن بدرستی آشنا شد و به دیالکتیک و تاثیر و تاثر آن پی برد. طوریکه در خیزش عظیم زن زندگی آزادی برای نخستین بار مشاهده کردیم که ده ها تن از لباس شخصی ها و نیروهای سرکوب گر را در خیابان زیر دست و پا نابود کردند و روشن شد که در بستر خیزش ها مقاومت مسلحانه تقویت خواهد شد.
فورا باید اضافه کرد که این دو راهبرد نه در مقابل هم بلکه در تکمیل هم هستند و ما خواهیم دید که نه تنها در ایذه و استان فارس بلکه در استان های نظیر بلوچستان کردستان و ... هم هسته های مقاومت مسلحانه از متن جامعه سر بر خواهد آورد.
نتیجه اینکه در روند خیزشی ممکن است مقاومت مسلحانه از متن جامعه سر برآورد. ممکن است که بتواند از جنبش ها بویژه جنبش دانشجویی سرباز گیری کند و هنگامی که خیابان تسخیر می شود دیگر به راحتی تک تیراندازان نتوانند ده ها نفر را بکشند و به چشمان معترضین تیراندازی کنند و نوجوانان را به قتل برسانند و ... در چنین اوضاع و احوالی ست که گارد ویژه و لباس شخصی ها و نیروهای سپاه هم خواهند دید در مواقعی آتش در مقابل اتش خواهد بود آن هنگام نخواهند توانست فاجعه مسجد مکی را بوجود بیاورند و یا در سنندج براحتی عابرین پیاده را به گلوله ببندند یا تک تیراندازان به راحتی از خیابان ها مشرف به میدان اصلی کرمانشاه ده ها تن را زخمی و یا به قتل برسانند.
بطور فی البداهه چند جمله نوشتم. دوستی اعتراض کرد که در حال حاضر چنین سخنانی محلی از اعراب ندارد و بی مورد و هزینه زاست. به فکرم خطور کرد که با مخاطبین در میان بگذارم تا با چکش کاری و نقد، عیار سخن روشن تر و بررسی راهبرد مقاومت مسلحانه در حال حاضر و گام های آتی نه در رویارویی با راهبرد کارساز نافرمانی مدنی بلکه در تقویت مبارزات جاری مورد توجه قرار گیرد؛
یکی از گفتمان های اصلی در جامعه ایران که نافرمانی مدنی ست، ریشه دار شده و روش مبارزه خشونت پرهیز هم تقریبا همگانی ست. طوریکه اقشار گوناگون به این امر به خوبی احاطه پیدا کرده اند. با همین روش در مقابل خشونت دولتی سالهاست مبارزه می شود نتیجه داده و خواهد داد و با جنبش های زنان دانشجویی کارگران و معلمان حتی با اعتراضات بازنشسته ها عجین شده است.
در حین حال در خیزش عظیم زن زندگی آزادی برای نخستین بار دفاع از خود در خیابان به میان آمد و برخی از آن با عنوان دفاع مشروع نام برده و می برند به گمان من جامعه ایران در نبرد و جدال سرنوشت ساز با استبداد دینی به دو راهبرد و به دو روش و شیوه تکیه خواهد کرد؛ یکی نافرمانی مدنی و دیگری مقاومت مسلحانه.
مقاومت مسلحانه ای که مرحله به مرحله تقویت خواهد شد و هیچ ربطی هم به گروه های سیاسی با سابقه ندارد. در اصل یکی از اصلی ترین اختلافات در سپهر سیاسی ایران هم مطلق کردن هر یک از این راهبردهاست. برخی که از اصلاح طلبان گذر کرده و حال به تحول خواهی و گه گاه گذار اشاره می کنند شدیدا با مقاومت مسلحانه در هر شرایطی مخالفت کرده و خواهند کرد و برخی هم نافرمانی مدنی را انکار می کنند.
حال اینکه در جامعه ایران از دو مسیر نافرمانی مدنی تقویت می شود یکی جنبش هاست و دیگری نهادهای مستقل مدنی. در عین حال روند خیزشی را هم باید خوب فهمید. و به زیر و بم آن بدرستی آشنا شد و به دیالکتیک و تاثیر و تاثر آن پی برد. طوریکه در خیزش عظیم زن زندگی آزادی برای نخستین بار مشاهده کردیم که ده ها تن از لباس شخصی ها و نیروهای سرکوب گر را در خیابان زیر دست و پا نابود کردند و روشن شد که در بستر خیزش ها مقاومت مسلحانه تقویت خواهد شد.
فورا باید اضافه کرد که این دو راهبرد نه در مقابل هم بلکه در تکمیل هم هستند و ما خواهیم دید که نه تنها در ایذه و استان فارس بلکه در استان های نظیر بلوچستان کردستان و ... هم هسته های مقاومت مسلحانه از متن جامعه سر بر خواهد آورد.
نتیجه اینکه در روند خیزشی ممکن است مقاومت مسلحانه از متن جامعه سر برآورد. ممکن است که بتواند از جنبش ها بویژه جنبش دانشجویی سرباز گیری کند و هنگامی که خیابان تسخیر می شود دیگر به راحتی تک تیراندازان نتوانند ده ها نفر را بکشند و به چشمان معترضین تیراندازی کنند و نوجوانان را به قتل برسانند و ... در چنین اوضاع و احوالی ست که گارد ویژه و لباس شخصی ها و نیروهای سپاه هم خواهند دید در مواقعی آتش در مقابل اتش خواهد بود آن هنگام نخواهند توانست فاجعه مسجد مکی را بوجود بیاورند و یا در سنندج براحتی عابرین پیاده را به گلوله ببندند یا تک تیراندازان به راحتی از خیابان ها مشرف به میدان اصلی کرمانشاه ده ها تن را زخمی و یا به قتل برسانند.
کانال رضا شیرازی pinned «🔴 نکته بطور فی البداهه چند جمله نوشتم. دوستی اعتراض کرد که در حال حاضر چنین سخنانی محلی از اعراب ندارد و بی مورد و هزینه زاست. به فکرم خطور کرد که با مخاطبین در میان بگذارم تا با چکش کاری و نقد، عیار سخن روشن تر و بررسی راهبرد مقاومت مسلحانه در حال حاضر…»
🔴 مسئله شناسی روند خیزشی
ما در جامعه با سه روند رخداد ساز روبروییم. تلاش خواهم کرد که این بار نکاتی در باره روند خیزشی بیان کنم.
روند خیزشی ؛ از همان هیجده تیر و در ادامه چنین مسیری دی وآبان و سپس خیزش عظیم زن زندگی آزادی، رادیکال ترین شکل مبارزه در ایران را خیزش ها بوجود آوردند؛ با تکیه به تسخیر خیابان و طرح شعارهای ساختار شکنانه و مقاومت دلیرانه در رویارویی با سرکوب گران بطور بی وقفه، روندی را شکل گرفت که از آن شاید بتوان با نام روند خیزشی نام برد. روندی که گسل و دوگانه جامعه و رژیم را به وجود آورده است.
روند خیزشی همه را غافل گیر می کند. طوریکه هر بار با یک خیزش ما با تکانه های عظیم سیاسی روبرو می شویم. پایه های نظام سستر و فروپاشی آن محتمل تر و ریزش ها گسترده تر و از طرفی دیگر رویش را شاهد می شویم و در عین حال ضعف شدید مخالفین سیاسی هم آشکار می شود.
خیزش ها سریع رشد و گسترش می یابند. طوریکه تحلیل گران سیاسی، پژوهش گران و متفکرین ایرانی هیچ گاه نتوانسته اند از مختصات خیزش ها سخن بگویند و تلاش کنند فراز و فرود آن را توضیح دهند.
جالب اینکه فراز و فرود هر خیزش، نیروهای تعیین کننده آن، دستاورد و تاثیرات کلان در رخدادهای آتی، همه مواردی ست که هم اکنون خیزش عظیم زن زندگی آزادی ما را درگیر خود کرده است.
روند خیزشی به شدت از جنبش های اجتماعی در ایران متاثر شده است؛ هم از حیث سبک و سیاق مبارزه نافرمانی مدنی، هم تسخیر دژ خیابان.
از آنجائیکه روند جنبشی گفتمان اصلی و عمده در جامعه است هر نوع اعتراض و حرکتی هر نوع مخالفت سیاسی حتی به شکل رادیکال رنگ و بویی از روند جنبشی را با خود به همراه خواهد داشت به همین دلیل است که می بینیم در خیزش ها هم با وجود رادیکالیزم جاری در آن، شاهد افراطی گری ستیزجویانه به شکل رادیکالیزم کور و بی هدف نیستیم حتی در دفاع از خود تعرض به خانواده های عناصر سرکوب گر مورد حمایت قرار نمی گیرد و در عین درگیری با دشمن و از پای در آوردن آن هیچ موردی گزارش نشده است که لباس شخصی ها را آتش بزنند و یا ... در اصل خطوط اخلاقی در خیزش ها و عدم جریحه دار کردن وجدان عمومی اصل خدشه ناپذیری ست که به راحتی نشان از تاثیر روند جنبشی در خیزش هاست.
بعلاوه در خیزش ها بویژه در خیزش زن زندگی آزادی نیروی اجتماعی با تبارترین جنبش ایران یعنی جنبش زنان با تمام دار و ندار همراهی می کند و این اولین بار بود که نیروی اجتماعی یک جنبش با خیزش همراه شد و شاید بتوان گفت که پیوندی در حال شکل گیری بین روند خیزشی با روند جنبشی ست و شاید در یک فرایند شاهد باشیم که با افول جنبش ها در خیابان روند خیزشی سراسری تر گردد و با افت خیزش سراسری اعتراضات خیابانی را جنبش ها مدیریت و هدایت کنند.
جنبش ها مطالبات اجتماعی و صنفی را عمده می کنند و خیزش ها همین مطالبات را به سرعت به مطالبات سیاسی گره زده و نیروی اجتماعی را به وسط معرکه بکشاند.
خیزش در آن واحد شکل می گیرد از بسترها سود می جوید و راهگشاست. غیر قابل پیش بینی ست و غیرقابل برنامه ریزی همین سالگرد قتل ژینا امینی نشان داد که با تبلیغ و ترویج نمی توان خیزش پدید آورد درست است که در بیش از بیست و دو شهر اعتراض پراکنده شکل گرفت و شباهنگام شعار علیه حکومت سر داده شد اما خیزش انفجاری ست و غافل گیرکننده و ...
گفتم که در روند خیزشی رادیکالیزم روشن و در عین حال نفی کامل ساختار سیاسی را می بینیم و از طرفی جوانان معترض نقش بی بدیلی در خیزش ها دارند. از طرفی تسخیر خیابان در خیزش ها هم راه کار است و هم استراتژی بعلاوه بدون سازماندهی از پیش طراحی شده. جالب است تاکید گردد که در همان آن و در لحظه تسخیر خیابان، رهبری خودجوش و خود انگیخته از راه میرسد و در خیابان و محله، مدیریت اعتراض شکل می گیرد.
قابل تاکید است که خیزش ها آنی ست و بطور انفجاری رخ می دهد. فاقد برنامه و رهبران شناخته شده و تجربه سالگرد قتل ژینا امینی در بیست و پنجم شهریور به خوبی نشان داد که ترس و هراس دشمن از خیزش چنان زیاد است که حکومت نظامی غیر اعلام شده حاکم می کنند.
ما در جامعه با سه روند رخداد ساز روبروییم. تلاش خواهم کرد که این بار نکاتی در باره روند خیزشی بیان کنم.
روند خیزشی ؛ از همان هیجده تیر و در ادامه چنین مسیری دی وآبان و سپس خیزش عظیم زن زندگی آزادی، رادیکال ترین شکل مبارزه در ایران را خیزش ها بوجود آوردند؛ با تکیه به تسخیر خیابان و طرح شعارهای ساختار شکنانه و مقاومت دلیرانه در رویارویی با سرکوب گران بطور بی وقفه، روندی را شکل گرفت که از آن شاید بتوان با نام روند خیزشی نام برد. روندی که گسل و دوگانه جامعه و رژیم را به وجود آورده است.
روند خیزشی همه را غافل گیر می کند. طوریکه هر بار با یک خیزش ما با تکانه های عظیم سیاسی روبرو می شویم. پایه های نظام سستر و فروپاشی آن محتمل تر و ریزش ها گسترده تر و از طرفی دیگر رویش را شاهد می شویم و در عین حال ضعف شدید مخالفین سیاسی هم آشکار می شود.
خیزش ها سریع رشد و گسترش می یابند. طوریکه تحلیل گران سیاسی، پژوهش گران و متفکرین ایرانی هیچ گاه نتوانسته اند از مختصات خیزش ها سخن بگویند و تلاش کنند فراز و فرود آن را توضیح دهند.
جالب اینکه فراز و فرود هر خیزش، نیروهای تعیین کننده آن، دستاورد و تاثیرات کلان در رخدادهای آتی، همه مواردی ست که هم اکنون خیزش عظیم زن زندگی آزادی ما را درگیر خود کرده است.
روند خیزشی به شدت از جنبش های اجتماعی در ایران متاثر شده است؛ هم از حیث سبک و سیاق مبارزه نافرمانی مدنی، هم تسخیر دژ خیابان.
از آنجائیکه روند جنبشی گفتمان اصلی و عمده در جامعه است هر نوع اعتراض و حرکتی هر نوع مخالفت سیاسی حتی به شکل رادیکال رنگ و بویی از روند جنبشی را با خود به همراه خواهد داشت به همین دلیل است که می بینیم در خیزش ها هم با وجود رادیکالیزم جاری در آن، شاهد افراطی گری ستیزجویانه به شکل رادیکالیزم کور و بی هدف نیستیم حتی در دفاع از خود تعرض به خانواده های عناصر سرکوب گر مورد حمایت قرار نمی گیرد و در عین درگیری با دشمن و از پای در آوردن آن هیچ موردی گزارش نشده است که لباس شخصی ها را آتش بزنند و یا ... در اصل خطوط اخلاقی در خیزش ها و عدم جریحه دار کردن وجدان عمومی اصل خدشه ناپذیری ست که به راحتی نشان از تاثیر روند جنبشی در خیزش هاست.
بعلاوه در خیزش ها بویژه در خیزش زن زندگی آزادی نیروی اجتماعی با تبارترین جنبش ایران یعنی جنبش زنان با تمام دار و ندار همراهی می کند و این اولین بار بود که نیروی اجتماعی یک جنبش با خیزش همراه شد و شاید بتوان گفت که پیوندی در حال شکل گیری بین روند خیزشی با روند جنبشی ست و شاید در یک فرایند شاهد باشیم که با افول جنبش ها در خیابان روند خیزشی سراسری تر گردد و با افت خیزش سراسری اعتراضات خیابانی را جنبش ها مدیریت و هدایت کنند.
جنبش ها مطالبات اجتماعی و صنفی را عمده می کنند و خیزش ها همین مطالبات را به سرعت به مطالبات سیاسی گره زده و نیروی اجتماعی را به وسط معرکه بکشاند.
خیزش در آن واحد شکل می گیرد از بسترها سود می جوید و راهگشاست. غیر قابل پیش بینی ست و غیرقابل برنامه ریزی همین سالگرد قتل ژینا امینی نشان داد که با تبلیغ و ترویج نمی توان خیزش پدید آورد درست است که در بیش از بیست و دو شهر اعتراض پراکنده شکل گرفت و شباهنگام شعار علیه حکومت سر داده شد اما خیزش انفجاری ست و غافل گیرکننده و ...
گفتم که در روند خیزشی رادیکالیزم روشن و در عین حال نفی کامل ساختار سیاسی را می بینیم و از طرفی جوانان معترض نقش بی بدیلی در خیزش ها دارند. از طرفی تسخیر خیابان در خیزش ها هم راه کار است و هم استراتژی بعلاوه بدون سازماندهی از پیش طراحی شده. جالب است تاکید گردد که در همان آن و در لحظه تسخیر خیابان، رهبری خودجوش و خود انگیخته از راه میرسد و در خیابان و محله، مدیریت اعتراض شکل می گیرد.
قابل تاکید است که خیزش ها آنی ست و بطور انفجاری رخ می دهد. فاقد برنامه و رهبران شناخته شده و تجربه سالگرد قتل ژینا امینی در بیست و پنجم شهریور به خوبی نشان داد که ترس و هراس دشمن از خیزش چنان زیاد است که حکومت نظامی غیر اعلام شده حاکم می کنند.
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
جنبش #زن_زندگی_آزادی محدود به تقویم و سالگرد نمی‌ماند؛ گواهش مانیفستی خیابانی از شعارهایی است که روزمره در خیابانها منعکس می‌شوند.
آثاری از دیوارنویسان ناشناس. کلیپ برگرفته از صفحه کمپین «خیابان: تریبون زندانی سیاسی»
آثاری از دیوارنویسان ناشناس. کلیپ برگرفته از صفحه کمپین «خیابان: تریبون زندانی سیاسی»
بیانیه مشترک فعالان صنفی دانشگاه‌های کشور به مناسبت بازگشایی دانشگاه‌ها
🔴 ما بازمی‌گردیم.
▫️در سالی که گذشت، ما دانشجویان همگام با دیگر اقشار مردم در دانشگاه‌ها صدای اعتراض به ستم و استبداد را بلند کردیم و با همرزمانمان در خیابانْ پیمانِ مقاومت بستیم. بهای این ایستادگی زیاد و دستاوردهای آن ماندگار بود؛ بازداشت، اخراج، تعلیق و تهدید شدیم، اما پس از گذشت یک سال به نقطه‌ای رسیده‌ایم که باور داریم قدم در راهی بی‌بازگشت و روبه‌جلو نهاده‌ایم که بدل به آگاهی‌ای همگانی در بین ما شده است.
▫️اکنون استبداد شاید بیش از هر زمان دیگر از بدو تاسیس، کمر به قتل دانشگاه بسته است؛ از حذف دانشجویان و اساتید غیرهمسو از فضای دانشگاه، اخته‌کردن تشکل‌ها و محدود ساختن حوزه فعالیتشان، تفکیک و حذف یک‌به‌یک فضاهای دانشجویی، محروم‌کردن دانشجویان از امکانات رفاهی درخور و به‌حقشانْ گرفته تا حرکت به سوی پولی‌سازی دانشگاه و حذف آموزش رایگان. گرچه رد تازیانه انضباطشان پابرجاست اما زخمشان کاری نیست؛ چراکه تجربه‌ی متناوب «خواستن، سرکوب و ایستادگی» در سالی که گذشت، ما را وارد مرحله‌ی تازه‌ای از کنشگری و مقاومت برای رسیدن به آرمان‌هایمان کرده است که اقدامات سرکوبگرانه حکومت را بی‌اثر خواهد کرد.
▫️ما، جمعی از فعالان صنفی دانشگاه‌های کشور، گوشه‌ای از این ایستادگی‌های ماندگار دانشجویان در برابر سرکوب را در سلسله #گزارش_جنبش جمع‌آوری کردیم تا در یادها بماند آنچه کردیم و گذشت بر ما. یکی از اهداف ما برای ثبت این مسیر در قالب کارهایی همچون گزارش جنبش، انتقال این تجربه‌ی ادامه‌دار به دانشجویان جدید دانشگاه برای به دست‌دادنِ تصویری بهتر از جایگاهی‌ست که در آن قرار داریم و دعوتی‌ست از شما تا به پاسداشت امید و زندگی به آن بپیوندید و در تلاش برای ساخت آن همراه شوید. چراکه هویت دانشجویی، به معنی ایستادگی در برابر ناعدالتی‌ها و تلاش برای نیل به خواسته‌های به‌حق است و پیوند مستقیمی با آگاهی سیال جمعی و رو به کمال جامعه‌اش دارد.
▫️اکنون به جلو می‌نگریم؛ در حالی در آستانه‌ی آغاز سال تحصیلی جدید قرار داریم که دانشگاه در بسیاری از ساحت‌ها نامولد شده است، شرایطی که ما را با پرسش‌هایی جدی و سازنده مواجه می‌سازد. حال با انباشتی از تجربه و در امتداد مسیر بی‌بازگشتی که طی کرده‌ایم، وقت بازپسگیری و بازتعریف دوباره‌ی دانشگاه به‌عنوان میدانی برای تخیل و ساخت آینده و مبارزه برای رسیدن به آن است. هم‌اکنون در درون جنبش دانشجویی سنت و ادبیاتی درحال ساخته‌شدن است که خار چشم استبداد و آتشی روشنی‌بخش برای راهی‌ست که به سوی فردا در پیش گرفته‌ایم.
امضاکنندگان بیانیه؛
فعالان صنفی #دانشگاه_اصفهان
فعالان صنفی #دانشگاه_هنر_اصفهان
فعالان صنفی #دانشگاه_نوشیروانی_بابل
فعالان صنفی #دانشگاه_یزد
فعالان صنفی #دانشگاه_تهران
فعالان صنفی #دانشگاه_هنر
فعالان صنفی #دانشگاه_بهشتی
فعالان صنفی #دانشگاه_چمران_اهواز
فعالان صنفی #دانشگاه_الزهرا
فعالان صنفی #دانشگاه_علامه
فعالان صنفی #دانشگاه_خواجه_نصیر
فعالان صنفی #دانشگاه_فردوسی_مشهد
منبع: کانال تلگرامی شوراهای صنفی دانشجویان
🔴 ما بازمی‌گردیم.
▫️در سالی که گذشت، ما دانشجویان همگام با دیگر اقشار مردم در دانشگاه‌ها صدای اعتراض به ستم و استبداد را بلند کردیم و با همرزمانمان در خیابانْ پیمانِ مقاومت بستیم. بهای این ایستادگی زیاد و دستاوردهای آن ماندگار بود؛ بازداشت، اخراج، تعلیق و تهدید شدیم، اما پس از گذشت یک سال به نقطه‌ای رسیده‌ایم که باور داریم قدم در راهی بی‌بازگشت و روبه‌جلو نهاده‌ایم که بدل به آگاهی‌ای همگانی در بین ما شده است.
▫️اکنون استبداد شاید بیش از هر زمان دیگر از بدو تاسیس، کمر به قتل دانشگاه بسته است؛ از حذف دانشجویان و اساتید غیرهمسو از فضای دانشگاه، اخته‌کردن تشکل‌ها و محدود ساختن حوزه فعالیتشان، تفکیک و حذف یک‌به‌یک فضاهای دانشجویی، محروم‌کردن دانشجویان از امکانات رفاهی درخور و به‌حقشانْ گرفته تا حرکت به سوی پولی‌سازی دانشگاه و حذف آموزش رایگان. گرچه رد تازیانه انضباطشان پابرجاست اما زخمشان کاری نیست؛ چراکه تجربه‌ی متناوب «خواستن، سرکوب و ایستادگی» در سالی که گذشت، ما را وارد مرحله‌ی تازه‌ای از کنشگری و مقاومت برای رسیدن به آرمان‌هایمان کرده است که اقدامات سرکوبگرانه حکومت را بی‌اثر خواهد کرد.
▫️ما، جمعی از فعالان صنفی دانشگاه‌های کشور، گوشه‌ای از این ایستادگی‌های ماندگار دانشجویان در برابر سرکوب را در سلسله #گزارش_جنبش جمع‌آوری کردیم تا در یادها بماند آنچه کردیم و گذشت بر ما. یکی از اهداف ما برای ثبت این مسیر در قالب کارهایی همچون گزارش جنبش، انتقال این تجربه‌ی ادامه‌دار به دانشجویان جدید دانشگاه برای به دست‌دادنِ تصویری بهتر از جایگاهی‌ست که در آن قرار داریم و دعوتی‌ست از شما تا به پاسداشت امید و زندگی به آن بپیوندید و در تلاش برای ساخت آن همراه شوید. چراکه هویت دانشجویی، به معنی ایستادگی در برابر ناعدالتی‌ها و تلاش برای نیل به خواسته‌های به‌حق است و پیوند مستقیمی با آگاهی سیال جمعی و رو به کمال جامعه‌اش دارد.
▫️اکنون به جلو می‌نگریم؛ در حالی در آستانه‌ی آغاز سال تحصیلی جدید قرار داریم که دانشگاه در بسیاری از ساحت‌ها نامولد شده است، شرایطی که ما را با پرسش‌هایی جدی و سازنده مواجه می‌سازد. حال با انباشتی از تجربه و در امتداد مسیر بی‌بازگشتی که طی کرده‌ایم، وقت بازپسگیری و بازتعریف دوباره‌ی دانشگاه به‌عنوان میدانی برای تخیل و ساخت آینده و مبارزه برای رسیدن به آن است. هم‌اکنون در درون جنبش دانشجویی سنت و ادبیاتی درحال ساخته‌شدن است که خار چشم استبداد و آتشی روشنی‌بخش برای راهی‌ست که به سوی فردا در پیش گرفته‌ایم.
امضاکنندگان بیانیه؛
فعالان صنفی #دانشگاه_اصفهان
فعالان صنفی #دانشگاه_هنر_اصفهان
فعالان صنفی #دانشگاه_نوشیروانی_بابل
فعالان صنفی #دانشگاه_یزد
فعالان صنفی #دانشگاه_تهران
فعالان صنفی #دانشگاه_هنر
فعالان صنفی #دانشگاه_بهشتی
فعالان صنفی #دانشگاه_چمران_اهواز
فعالان صنفی #دانشگاه_الزهرا
فعالان صنفی #دانشگاه_علامه
فعالان صنفی #دانشگاه_خواجه_نصیر
فعالان صنفی #دانشگاه_فردوسی_مشهد
منبع: کانال تلگرامی شوراهای صنفی دانشجویان
❌آغاز سال تحصیلی جدید، همزمان با فصلی تازه از سرکوب‌ها
همزمان با آغاز سال تحصیلی جدید در دانشگاه‌ها، شاهد افزایش فشارها و سرکوب دانشجویان در داخل دانشگاه‌ها هستیم.
در #دانشگاه_تهران به تازگی بنرهایی موسوم به «نظام‌نامه اخلاق» در سطح دانشگاه قرار گرفته‌اند که حاوی بندهای جدیدی در خصوص پوشش دانشجویان است. این نظام‌نامه امروز نیز برای تمامی دانشجویان بصورت پیامک ارسال شده‌است. همچنین گزارش‌ها حاکی از حضور نیروهای زن حراست در گیت‌های پردیس مرکزی هستند، چیزی که پیشتر وجود نداشت. این افراد به اغلب دانشجویان بابت پوششان تذکر داده و اذعان کرده‌اند که دختران تنها با مقنعه در دانشگاه اجازه ورود دارند. در سوی مقابل، رئیس دانشگاه به همراه نیروهای حراست، با گل به استقبال دانشجویان رفته‌اند! همان کسانی که سال گذشته در داخل دانشگاه، دانشجویان را مورد ضرب و شتم قرار داده بودند.
همزمان با آغاز سال تحصیلی جدید در دانشگاه‌ها، شاهد افزایش فشارها و سرکوب دانشجویان در داخل دانشگاه‌ها هستیم.
در #دانشگاه_تهران به تازگی بنرهایی موسوم به «نظام‌نامه اخلاق» در سطح دانشگاه قرار گرفته‌اند که حاوی بندهای جدیدی در خصوص پوشش دانشجویان است. این نظام‌نامه امروز نیز برای تمامی دانشجویان بصورت پیامک ارسال شده‌است. همچنین گزارش‌ها حاکی از حضور نیروهای زن حراست در گیت‌های پردیس مرکزی هستند، چیزی که پیشتر وجود نداشت. این افراد به اغلب دانشجویان بابت پوششان تذکر داده و اذعان کرده‌اند که دختران تنها با مقنعه در دانشگاه اجازه ورود دارند. در سوی مقابل، رئیس دانشگاه به همراه نیروهای حراست، با گل به استقبال دانشجویان رفته‌اند! همان کسانی که سال گذشته در داخل دانشگاه، دانشجویان را مورد ضرب و شتم قرار داده بودند.
در #دانشگاه_امیرکبیر نیز چندی است که بنرهایی با موضوع پوشش دانشجویان در دانشگاه قرار گرفته‌اند. همچنین حراست گیت‌ها پوشش دانشجویان را در هنگام ورود وارسی می‌کنند و مانع از ورود بسیاری از آنان به بهانه پوشش می‌شوند.
در #دانشگاه_هنر_اصفهان نیز اطلاعیه‌ای مشابه درخصوص پوشش دانشجویان ابلاغ شده است و در آن به مصادیق پوشش مناسب و نامناسب اشاره شده است. همچنین با استناد به شیوه‌نامه انضباطی، تنبیهات متخلفین یادآوری شده است.
همچنین چندی پیش، طی اطلاعیه‌ای از دانشجویان خواسته شده بود تا با مراجعت سایت دانشگاه، دانشجویان عکس تازه‌ای از خود را بارگذاری کنند تا در کارت‌های جدید دانشجویی از آن استفاده شود. همچنین گفته شده بود که با آغاز سال تحصیلی جدید، کارت‌های قبلی به کلی ملغا می‌شوند و درصورتی که از نظر حراست، چهره دانشجو با تصویر وی همخوانی نداشته باشد، اجازه ورود ایشان صادر نخواهد شد.
در #دانشگاه_الزهرا نیز گزارش‌ها حاکی از محرومیت چندتن از دانشجویان از خوابگاه بدون حکم انضباطی و به دستور حراست هستند. دلیل این محرومیت‌ها، تاخیر در ورود به خوابگاه، نداشتن حجاب، مصرف مشروبات الکلی، استعمال سیگار، روابط نامشروع و... عنوان شده است. و در ادامه با تهدید دانشجویان به اطلاع دادن به خانواده و صدور احکام تعلیق و محرومیت از تحصیل، از آنان تعهد و اعتراف اجباریِ‌مکتوب اخذ کردند.
در #دانشگاه_علامه_طباطبایی نیز گزارش شده است که در درب ورود به دانشجویان نسبت به پوشش شال و روسری تذکر داده‌اند و تهدید کرده‌اند که از روز بعد نمی‌توانند با پوششی غیر از مقنعه وارد دانشگاه شوند.
در #دانشگاه_خوارزمی نیز نیروهای حراست امروز در درب خوابگاه‌ها به دانشجویان دختر تذکر داده و همچنین در سلف نیز به دانشجویانی که مقنعه به سر نکرده بودند، اجازه ورود و صرف غذا را نداده‌اند.
هرچند حجم سرکوب و فشار علیه دانشجویان قابل مقایسه با سال‌های گذشته نیست، اما روند تشدید فشارها در هفته‌های ابتدایی سال تحصیلی، بارها رخ داده است که متوقف شدنِ این جنس از فشارها همواره مدیون مقاومت، ایستادگی و حمایت دانشجویان از یکدیگر بوده است.
در #دانشگاه_هنر_اصفهان نیز اطلاعیه‌ای مشابه درخصوص پوشش دانشجویان ابلاغ شده است و در آن به مصادیق پوشش مناسب و نامناسب اشاره شده است. همچنین با استناد به شیوه‌نامه انضباطی، تنبیهات متخلفین یادآوری شده است.
همچنین چندی پیش، طی اطلاعیه‌ای از دانشجویان خواسته شده بود تا با مراجعت سایت دانشگاه، دانشجویان عکس تازه‌ای از خود را بارگذاری کنند تا در کارت‌های جدید دانشجویی از آن استفاده شود. همچنین گفته شده بود که با آغاز سال تحصیلی جدید، کارت‌های قبلی به کلی ملغا می‌شوند و درصورتی که از نظر حراست، چهره دانشجو با تصویر وی همخوانی نداشته باشد، اجازه ورود ایشان صادر نخواهد شد.
در #دانشگاه_الزهرا نیز گزارش‌ها حاکی از محرومیت چندتن از دانشجویان از خوابگاه بدون حکم انضباطی و به دستور حراست هستند. دلیل این محرومیت‌ها، تاخیر در ورود به خوابگاه، نداشتن حجاب، مصرف مشروبات الکلی، استعمال سیگار، روابط نامشروع و... عنوان شده است. و در ادامه با تهدید دانشجویان به اطلاع دادن به خانواده و صدور احکام تعلیق و محرومیت از تحصیل، از آنان تعهد و اعتراف اجباریِ‌مکتوب اخذ کردند.
در #دانشگاه_علامه_طباطبایی نیز گزارش شده است که در درب ورود به دانشجویان نسبت به پوشش شال و روسری تذکر داده‌اند و تهدید کرده‌اند که از روز بعد نمی‌توانند با پوششی غیر از مقنعه وارد دانشگاه شوند.
در #دانشگاه_خوارزمی نیز نیروهای حراست امروز در درب خوابگاه‌ها به دانشجویان دختر تذکر داده و همچنین در سلف نیز به دانشجویانی که مقنعه به سر نکرده بودند، اجازه ورود و صرف غذا را نداده‌اند.
هرچند حجم سرکوب و فشار علیه دانشجویان قابل مقایسه با سال‌های گذشته نیست، اما روند تشدید فشارها در هفته‌های ابتدایی سال تحصیلی، بارها رخ داده است که متوقف شدنِ این جنس از فشارها همواره مدیون مقاومت، ایستادگی و حمایت دانشجویان از یکدیگر بوده است.
تنها راه پیروزی اعتراضات در ایران از دید روزنامه فرانسوی لیبراسیون
انقلاب در ایران با ریزش در نیروهای سرکوب آغاز میشود
لیبراسیون: "اگر تاکنون اعتراض‌ها در ایران به یک جنبش حقیقتاً انقلابی تبدیل نشده‌اند علتش این است که ریزش در دستگاه سرکوب صورت نگرفته است. به گفتۀ یک نویسندۀ فرانسوی ریزش در دستگاه سرکوب اغلب عامل تعیین کننده در وقوع انقلاب است. عامل تعیین‌کنندۀ دیگر، به گفتۀ او، ائتلاف اهداف یا طبقات است و البته عامل بازدارنده بی تفاوتی طبقات متوسط مرفه نسبت به وضعیت تهیدستان است."
"تاریخ عمومی انقلاب‌ها" عنوان اثر جمعی است که در هزار صفحه انتشارات "لا دکوورت" در فرانسه در بیست و هشتم سپتامبر راهی بازار می‌کند. به همین مناسبت، روزنامۀ لیبراسیون با دو تن از تهیه‌کنندگان و گردآورندگان این کتاب، "بوریس گوبیل" و "لودوین بنتینی"، مصاحبه‌ای انجام داده که در آن دو نویسندۀ فرانسوی به برخی مختصات و مسائل روند انقلابی یک سال اخیر در ایران تحت عنوان خیزش "زن، زندگی، آزادی" اشاره کرده‌اند.
در این مصاحبه "لودوین بنتینی" گفته است که انقلاب پیش از هر چیز با آگاهی مردم از قدرت و توانایی خود برای عمل کردن آغاز میشود. در ادامه "بوریس گوبیل" با اشاره به خیزش "زن، زندگی، آزادی" در ایران افزوده است که در این خیزش عناصر غیرقابل انکار انقلابی وجود دارد، اما، یکی از ویژگی‌های انقلاب‌ها ریزش در دستگاه سرکوب، ارتش یا پلیس است که فعلاً در ایران رخ نداده است.
نویسندۀ فرانسوی با اشاره به خیزش "زن، زندگی، آزادی" که در پی کشته شدن مهسا امینی شکل گرفت، افزوده است : "شکی نیست که زنان در ایران و دیگر جاها تجسم مفهوم خلق یا مردم هستند. انقلاب‌ها با انباشت بی عدالتی‌های کثیر ساختاری آغاز می‌شوند. مدت‌ها از انقلاب خبری نیست ولی ناگهان یک واقعه، یک رویداد موجب واکنش اخلاقی غیرقابل مهار جامعه میشود.
در ایران این واقعۀ محرک، مرگ مهسا امینی بود و در تونس در سال ٢۰۱۰ خودسوزی محمد بوعزیزی در بازار شهر "سیدی‌بوزید" که در پی آن رشته انقلاب های موسوم به "بهار عربی"، آغاز شد. به گفتۀ نویسندۀ فرانسوی چنین افراد و لحظاتی به نمادهای یک وضعیت غیرقابل تحمل و منشاء ابراز همۀ بی عدالتی ها و نهایتاً فروپاشی یک نظام بدل می‌شوند.
به گفتۀ نویسندۀ فرانسوی از زمان جنبش سبز در ایران در اعتراض به تخلفات انتخاباتی حکومت مرکزی با داو و چالش های جدّی روبرو بوده است، ولی حکومت مرکزی در عین حال تاکنون توانسته به یاری سرکوب اعتراض‌ها را مهار کند. با این حال، به گفتۀ نویسندۀ فرانسوی، انباشت اعتراض‌های سرکوب شده عاقبت شرایط انقلاب را فراهم می سازد.
بوریس گوبیل در پایان گفته است : اگر تاکنون اعتراض‌ها در ایران به یک جنبش حقیقتاً انقلابی تبدیل نشده‌اند علتش این است که ریزش در دستگاه سرکوب صورت نگرفته است. به گفتۀ نویسندۀ فرانسوی ریزش در دستگاه سرکوب اغلب عامل تعیین کننده در وقوع انقلاب است. عامل تعیین‌کنندۀ دیگر، به گفتۀ او، ائتلاف اهداف یا طبقات است و البته عامل بازدارنده بی تفاوتی طبقات متوسط مرفه نسبت به وضعیت تهیدستان است.
انقلاب در ایران با ریزش در نیروهای سرکوب آغاز میشود
لیبراسیون: "اگر تاکنون اعتراض‌ها در ایران به یک جنبش حقیقتاً انقلابی تبدیل نشده‌اند علتش این است که ریزش در دستگاه سرکوب صورت نگرفته است. به گفتۀ یک نویسندۀ فرانسوی ریزش در دستگاه سرکوب اغلب عامل تعیین کننده در وقوع انقلاب است. عامل تعیین‌کنندۀ دیگر، به گفتۀ او، ائتلاف اهداف یا طبقات است و البته عامل بازدارنده بی تفاوتی طبقات متوسط مرفه نسبت به وضعیت تهیدستان است."
"تاریخ عمومی انقلاب‌ها" عنوان اثر جمعی است که در هزار صفحه انتشارات "لا دکوورت" در فرانسه در بیست و هشتم سپتامبر راهی بازار می‌کند. به همین مناسبت، روزنامۀ لیبراسیون با دو تن از تهیه‌کنندگان و گردآورندگان این کتاب، "بوریس گوبیل" و "لودوین بنتینی"، مصاحبه‌ای انجام داده که در آن دو نویسندۀ فرانسوی به برخی مختصات و مسائل روند انقلابی یک سال اخیر در ایران تحت عنوان خیزش "زن، زندگی، آزادی" اشاره کرده‌اند.
در این مصاحبه "لودوین بنتینی" گفته است که انقلاب پیش از هر چیز با آگاهی مردم از قدرت و توانایی خود برای عمل کردن آغاز میشود. در ادامه "بوریس گوبیل" با اشاره به خیزش "زن، زندگی، آزادی" در ایران افزوده است که در این خیزش عناصر غیرقابل انکار انقلابی وجود دارد، اما، یکی از ویژگی‌های انقلاب‌ها ریزش در دستگاه سرکوب، ارتش یا پلیس است که فعلاً در ایران رخ نداده است.
نویسندۀ فرانسوی با اشاره به خیزش "زن، زندگی، آزادی" که در پی کشته شدن مهسا امینی شکل گرفت، افزوده است : "شکی نیست که زنان در ایران و دیگر جاها تجسم مفهوم خلق یا مردم هستند. انقلاب‌ها با انباشت بی عدالتی‌های کثیر ساختاری آغاز می‌شوند. مدت‌ها از انقلاب خبری نیست ولی ناگهان یک واقعه، یک رویداد موجب واکنش اخلاقی غیرقابل مهار جامعه میشود.
در ایران این واقعۀ محرک، مرگ مهسا امینی بود و در تونس در سال ٢۰۱۰ خودسوزی محمد بوعزیزی در بازار شهر "سیدی‌بوزید" که در پی آن رشته انقلاب های موسوم به "بهار عربی"، آغاز شد. به گفتۀ نویسندۀ فرانسوی چنین افراد و لحظاتی به نمادهای یک وضعیت غیرقابل تحمل و منشاء ابراز همۀ بی عدالتی ها و نهایتاً فروپاشی یک نظام بدل می‌شوند.
به گفتۀ نویسندۀ فرانسوی از زمان جنبش سبز در ایران در اعتراض به تخلفات انتخاباتی حکومت مرکزی با داو و چالش های جدّی روبرو بوده است، ولی حکومت مرکزی در عین حال تاکنون توانسته به یاری سرکوب اعتراض‌ها را مهار کند. با این حال، به گفتۀ نویسندۀ فرانسوی، انباشت اعتراض‌های سرکوب شده عاقبت شرایط انقلاب را فراهم می سازد.
بوریس گوبیل در پایان گفته است : اگر تاکنون اعتراض‌ها در ایران به یک جنبش حقیقتاً انقلابی تبدیل نشده‌اند علتش این است که ریزش در دستگاه سرکوب صورت نگرفته است. به گفتۀ نویسندۀ فرانسوی ریزش در دستگاه سرکوب اغلب عامل تعیین کننده در وقوع انقلاب است. عامل تعیین‌کنندۀ دیگر، به گفتۀ او، ائتلاف اهداف یا طبقات است و البته عامل بازدارنده بی تفاوتی طبقات متوسط مرفه نسبت به وضعیت تهیدستان است.
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🔴 نه میبخشیم و نه فراموش میکنیم
۸ مهر سالگرد قتل جوانان معترض بلوچ در جمعه خونین زاهدان است
۸ مهر سالگرد قتل جوانان معترض بلوچ در جمعه خونین زاهدان است
Forwarded from همبستگی فراگیر برای آزادی و برابری در ایران
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🔴 ما رقص را از تفنگ
و
صلح را ازجنگ
بیشتر دوست داریم
...دیگران
اگر
امان‌مان بدهند...
و
صلح را ازجنگ
بیشتر دوست داریم
...دیگران
اگر
امان‌مان بدهند...
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
ترانه‌ای برای بلوچستان
به یاد جمعه خونین💔🖤
خواننده: روزبه عماد
به یاد جمعه خونین💔🖤
خواننده: روزبه عماد
Forwarded from کانال شورای آزادیخواهان سوسیالیست
🔴 تصاویر برخی از مجروحان زاهدان در پاسخ به ادعاهای امپراطوری دروغ
در حالی که مزدوران خامنه‌ای با تیراندازی به سمت مردم در زاهدان سبب مجروحیت دستکم ۲۳ نفر شدند، رسانه‌های وابسته به سپاه تروریستی پاسداران، با نشر اخباری جعلی و تصاویر آرشیوی، فضای شهر زاهدان را آرام گزارش کردند.
رسانه‌های امپراطوری دروغ با تاکید بر سناریوهای جعلی همیشگی مانند تجزیه طلبی و مربوط دانستن تظاهرات به عوامل خارجی، خواستار سرپوش گذاشتن بر کشتار مردم بلوچ در هشتم مهر ماه گذشته و نادیده گرفتن مردم دادخواه بلوچ هستند که طی یکسال گذشته با جمعه‌های اعتراضی در کف خیابانها فریاد زده‌اند.
طبق گزارش حال وش، مزدوران خامنه‌ای برای سرکوب مردم اقدام به تیراندازی و شلیک گاز اشک آور کرده اند که از مجروحین حداقل چهار نفر کودک هستند.
هویت یکی از کودکان مجروح «حسیب ریگی» ۱۳ ساله احراز شده است.
در حالی که مزدوران خامنه‌ای با تیراندازی به سمت مردم در زاهدان سبب مجروحیت دستکم ۲۳ نفر شدند، رسانه‌های وابسته به سپاه تروریستی پاسداران، با نشر اخباری جعلی و تصاویر آرشیوی، فضای شهر زاهدان را آرام گزارش کردند.
رسانه‌های امپراطوری دروغ با تاکید بر سناریوهای جعلی همیشگی مانند تجزیه طلبی و مربوط دانستن تظاهرات به عوامل خارجی، خواستار سرپوش گذاشتن بر کشتار مردم بلوچ در هشتم مهر ماه گذشته و نادیده گرفتن مردم دادخواه بلوچ هستند که طی یکسال گذشته با جمعه‌های اعتراضی در کف خیابانها فریاد زده‌اند.
طبق گزارش حال وش، مزدوران خامنه‌ای برای سرکوب مردم اقدام به تیراندازی و شلیک گاز اشک آور کرده اند که از مجروحین حداقل چهار نفر کودک هستند.
هویت یکی از کودکان مجروح «حسیب ریگی» ۱۳ ساله احراز شده است.
🔴امام جمعه مشهد: بزرگترین نعمتی که خداوند به بشریت داده نظام جمهوری اسلامی است
«محمدباقر فرزانه، امام جمعه موقت مشهد گفت: بزرگترین نعمتی که خداوند به بشریت به خصوص مردم ایران داده نظام مقدس جمهوری اسلامی است. دین اسلام بدون داشتن یک قدرت حکومتی و نظام حکومتی نمی‌تواند دین باشد.»
تنفر و انزجار جامعه ایران از نهاد روحانیت و حکومت دینی هم به دلیل بحران ها و ابر بحرانهای ست که ساخته و پرداخته روحانیت حاکم، بیت رهبری، اتاق ویژه در بیت و نهاد سپاه و ساختار مافیای ثروت و قدرت است و هم به دلیل تقویت و تحکیم نظام تبعیض قومی دینی جنسیتی و طبقاتی ست.
جامعه ایران هم امروز در بلوچستان و هم دیروز در کردستان و این جا و آن جای ایران به روشنی نشان داد که واژگون کردن حکومت را در دستور کار قرار داده است و برای این منظور دو روند جنبشی و خیزشی را بوجود آورده و همین امروز دیدیم که ملت بلوچ برغم همه سرکوب ها و برقراری حکومت نظامی به پا خاست و دگر بار نشان داد که نه می بخشیم و نه فراموش می کنیم.
«محمدباقر فرزانه، امام جمعه موقت مشهد گفت: بزرگترین نعمتی که خداوند به بشریت به خصوص مردم ایران داده نظام مقدس جمهوری اسلامی است. دین اسلام بدون داشتن یک قدرت حکومتی و نظام حکومتی نمی‌تواند دین باشد.»
تنفر و انزجار جامعه ایران از نهاد روحانیت و حکومت دینی هم به دلیل بحران ها و ابر بحرانهای ست که ساخته و پرداخته روحانیت حاکم، بیت رهبری، اتاق ویژه در بیت و نهاد سپاه و ساختار مافیای ثروت و قدرت است و هم به دلیل تقویت و تحکیم نظام تبعیض قومی دینی جنسیتی و طبقاتی ست.
جامعه ایران هم امروز در بلوچستان و هم دیروز در کردستان و این جا و آن جای ایران به روشنی نشان داد که واژگون کردن حکومت را در دستور کار قرار داده است و برای این منظور دو روند جنبشی و خیزشی را بوجود آورده و همین امروز دیدیم که ملت بلوچ برغم همه سرکوب ها و برقراری حکومت نظامی به پا خاست و دگر بار نشان داد که نه می بخشیم و نه فراموش می کنیم.