درخواست جمعی از فعالان میراث‌فرهنگی، اساتید و چهره‌های برجسته فرهنگی و هنری، اندیشمندان و حقوقدانان از یونسکو:

سکوت در برابر تهدید میراث ایران، خیانت به حافظه تاریخی بشر است/ اقدام فوری کنید تا شاهد از بین رفتن تاریخ نباشیم

نویسندگان این بیانیه، با استناد به اسناد بین‌المللی نظیر کنوانسیون ۱۹۵۴ لاهه درباره حمایت از اموال فرهنگی در هنگام مخاصمات مسلحانه، کنوانسیون ۱۹۷۲ حفاظت از میراث فرهنگی و طبیعی جهان و نیز قطعنامه ۲۳۴۷ شورای امنیت، اقدام نظامی علیه اماکن فرهنگی را نقض صریح تعهدات دولت‌ها در قبال میراث بشری دانسته‌اند. آن‌ها خواستار صدور بیانیه فوری یونسکو، اعمال ابزارهای الزام‌آور بین‌المللی، هشدار رسمی به رژیم اسرائیل، تشکیل کمیته‌های نظارتی و فعال‌سازی ظرفیت‌های سازمان ملل برای جلوگیری از تکرار فجایع فرهنگی شده‌اند

.

نگارندگان با اشاره به سوابق مستند رژیم صهیونیستی در حمله به اماکن فرهنگی در دیگر کشورها، از جمله تخریب آثار تمدنی در فلسطین و لبنان، خواستار آن شده‌اند که یونسکو با رویکردی مسئولانه، حقوقی و شفاف در قبال تهدیدات جاری علیه میراث فرهنگی ایران ایستادگی کند و سکوت را کنار بگذارد.

این نامه را شماری از چهره‌های برجسته و فعالان میراث‌فرهنگی، هنری، علمی، سیاسی و دانشگاهی ایران امضا کرده‌اند؛ از جمله امیر اثباتی، مرتضی افقه، شهرام اقبال‌زاده، امیر اقتناعی، محسن امامی، مصیب امیری، حجت‌الله ایوبی، محمدحسین ایمانی خوشخو، ساعد باقری، مرتضی بانک، زهره بزرگمهری، تهمورث بشیریه، سیدمحمد بهشتی شیرازی، علی بیت‌اللهی، سیدموسی پورموسوی، علیرضا تابش، کمال تبریزی، فرهاد توحیدی، ولی تیموری، محمد جلالی، محمدعلی جعفریه، مهدی حجوانی، الیاس حضرتی، محمدجواد حق‌شناس، جمشید حمزه‌زاده، پیروز حناچی، مسعود حیدری، جهانبخش خانجانی، هادی خانیکی، اسدالله رازانی، مصطفی رحماندوست، مهدی رحمانیان، حرمت‌الله رفیعی، محمدابراهیم زارعی، فیاض زاهد، علی دارابی، محمد درویش، زهره دودانگه، علی دهباشی، حسام‌الدین سراج، مسعود سلطانی‌فر، علی‌اصغر سیدآبادی، حسین سیدزاده، سیدعبدالمجید شریف‌زاده، مصطفی شفیعی شکیب، یونس شکرخواه، علی‌اصغر شفیعیان، حسین شیخ رضایی، محمد صدوقی، مسعود صفایی مقدم، محمدحسین صوفی، برزین ضرغامی، محمد فاضلی، نعمت‌الله فاضلی، بهزاد فراهانی، الهام فخاری، علی‌اصغر قاسمی، علی قمصری، محمدحسن طالبیان، یدالله طاهرنژاد، شهاب‌الدین طباطبایی، غلامرضا ظریفیان، روزبه کردونی، سیدرضا کروبی، حسین کمالی، رضا کیانیان، جلیل گلشن، محمد گنج‌خانلو، امین عارف‌نیا، صبا عباس‌پور، بیژن عباسی، عباس عبدی، یاور عبیری، محمدعلی پور، فریدون عموزاده خلیلی، کیانوش عیاری، غلامرضا غفاری، رجبعلی لباف خانیکی، محمود مادرشاهیان، نعمه مبرقعی، انوشیروان محسنی بندپی، پویا محمودیان، سیداحمد محیط طباطبایی، اسکندر مختاری طالقانی، علیرضا محجوب، سیدحسین مرعشی، احمد مسجدجامعی، علی معزی، محمد معزالدین، علی موحد، بهمن نامور مطلق، روح‌الله نصرتی، فهیمه نظری، کامبیز نوروزی، حامد وحدتی‌نسب، جعفر همایی و احسان هوشمند.

https://www.tgoop.com/rkardooni99

ایران فدای اشک و خنده ی تو

اگر دل تو را شکستند
تو را به بند کینه بستند

چه عاشقان بی‌نشانی
که پای درد تو نشستند

کلام شد گلوله باران
به خون کشیده شد خیابان

ولی کلام آخر این شد
که جان من فدای ایران …

تو ماندی و زمانه نو شد
خیال عاشقانه نو شد

هزار دل شکست و اخر
هزارو یک بهانه نو شد

ایران …

به خاک خسته تو سوگند
به بغض خفته دماوند

که شوق زنده ماندن من
به شادی تو خورده پیوند
به شادی تو خورده پیوند

📝افشین یداللهی

https://www.tgoop.com/rkardooni99

چشمان باز بسته ی دشمن ؛ متجاوزگران کجا را ندیده بودند؟

📝روزبه کردونی

دشمنان ایران با چشمانی باز، با برنامه هوشمندانه، با تکنولوژی پیشرفته با اشراف کامل آمده بودند.

سال‌ها اتاق فکر، پرونده، تحلیل، نفوذ، رصد، همراهی همه جانبه مهمترین سرویس های امنیتی دنیا پشتوانه آنها برای تجاوز به ایران عزیز ما بود. فرماندهان کلیدی ما را ترور کردند، زیرساخت‌ها را هدف گرفتند، به اشراف اطلاعاتی خود می‌بالیدند.

ظاهراً آمده بودند با چشمانی باز. چشمانی که داده‌ها را می‌دید، فناوری را می‌فهمید، لایه‌های امنیتی را تحلیل می‌کرد، و حتی جامعه‌ی ما را رصد می‌کرد.خیال می‌کردند ایران را خوب می‌شناسد. مطمئن بودند چشمانشان بر جامعه ایران هم باز است ، شکاف‌ها، نارضایتی‌ها، گلایه‌ها، اختلاف‌ها را همه رصد کردند ، بحران معیشت، زخم‌های تاریخی، و فرسایش اعتماد را هم به زعم خود دیده بودند .

اما آنچه ندیدند، آنچه چشمان باز آنها بر آن بسته بود، قلب این ملت بود. آنها غرور ملی، شرف، و غیرت ایرانی و فرهنگ ضد تجاوزگر ایرانی ها را ندیدند.

ندیدند که در لحظه‌ی خطر، ما فارغ از نام، جناح، قوم، مذهب کنار هم می‌ایستیم. ایرانی داخل و خارج از کشور کنار هم می ایستند .

درک نکردند که این خاک برای ما تنها مرز جغرافیا نیست؛ حیثیت است. غرور است، شرف است.

ندیدند که در لحظه خطر، ما فارغ از نام، قوم، مذهب، یا جناح همدل و شجاع کنار هم می‌ایستیم و پناه هم هستیم.

👈متن کامل یادداشت در خبرگزاری ایلنا 👇

https://www.ilna.ir/fa/tiny/news-1654491

🔴قاب روایی

نگاهی به اسطوره‌ها در این روزهای ایران

📝بهمن نامور مطلق

1⃣زمانی‌ که جنگ آغاز می‌شود چند عرصه در نبرد باز می‌شود؛ یکی‌ سلحشوران، پهلوانان و جنگ‌آوران هستند که کار آن‌ها پاسداری از مرزها و پاسداری از امنیت مردمان و کشور است. دوم شهریاران یا رهبران هستند و کاری که انجام می‌دهند، رهبری معنوی مردم، نظم‌دادن و امیددادن به آن‌ها است. سوم پیشه‌وران هستند؛ کاری که وظیفه‌ مردمان است، بیشتر حمایت کردن و منسجم بودن است.

ایران از دیرباز برای ایرانیان سرزمین مقدسی بوده است زیرا ایرانیان مهاجر به اینجا نبوده‌اند، از قدیم در اینجا بودند.
نفس حمله به ایران باعث می‌شود ایرانیان انسجام پیدا کنند زیرا به ناموس و ارزش‌ها ‌و مقدساتشان حمله می‌شود. حمله به ایران، خودبه‌خود برای ایرانیان آگاه، موجب انسجام می‌شود؛ هرچند که با هم اختلاف و نقد داشته باشند.

رستم کسی بود که به شهریار زمان خود، یعنی «کی‌کاووس» نقدهای زیادی داشت و گاه با صراحت و تندی او را نقد می‌کرد. زال و گودرز هم کی‌کاووس را نقد می‌کردند؛ اما همین‌که می‌شنیدند افراسیاب و تورانیان برای حمله به ایران به لب مرز رسیدند، همه با هم منسجم می‌شدند.

هرکس که بکوشد و از این سرزمین پاسداری کند، برای ما ایرانیان ارزشمند است.

👈متن کامل یادداشت در خبرگزاری ایسنا
isna.ir/xdTDpB


https://www.tgoop.com/rkardooni99

🔴قاب روایی

علامت تغییر سیاست در ایران

📝عباس عبدی در یادداشتی در روزنامه اعتماد با عنوان «ضعیف‌ترین حلقه زنجیره قدرت» به نقش، عملکرد و اهمیت صداوسیما در جنگ ۱۲ روزه علیه ایران پرداخته است که بخشهایی از آن در « قاب روایی » کانال فراشرح بازنشر می شود .


👈باید عملکرد این رسانه( صداوسیما) بیانگر آن باشد که سیاست ملی و همه را به یک چشم دیدن سرلوحه آن شده باشد، نه اینکه همچنان خود را در انحصار گروهی به نسبت اندک تعریف کند. در این راه می‌توان حتی مخالفان و منتقدان ایرانی خارج از کشور را که دل در گرو این میهن دارند و چشم امید به بیگانه نبسته‌اند همراه و شریک کرد. نباید هم‌مسیر با تبلیغات دشمن شد و اینگونه بازتاب داد که این جنگِ حکومت و طرفدارانش با اسراییل است. باید گفت که این جنگ نتانیاهو علیه ملت و موجودیت ایران است، پس همه مردم بدون تمایز می‌توانند در این مسیر همراهی کنند.

بارها گفته‌ام که علامت تغییر سیاست در ایران بیش از هر جایی در صدا و سیما تجلی خواهد یافت. مردم هم همین را می‌بینند

👈👈صدا و سیما تابلوی ساختار رسمی شده است، گر چه باید مستقل باشد، ولی فعلاً چنین است. مردم باید تغییر رویکرد را از طریق تحولات این رسانه درک و حس کنند. خطرات بزرگتر این رسانه در نقض همبستگی ملی را احتمالا در روزهای آینده بیشتر خواهیم دید.

🔵متن کامل یادداشت 👇
روزنامه اعتماد :: ضعيف‌ترين حلقه زنجيره قدرت https://share.google/r3B9jWQ5cpDs0qX4O

⏹https://www.tgoop.com/rkardooni99

🔴 یا مرد باش یا نوکر مرد باش

👈احمد شاه مسعود فرمانده بزرگ پنجشیر جمله ی عجیبی دارد یا مرد باش یا نوکر مرد باش .

◀️معتقد نیستم که جنگ علیه ایران پایان یافته است. نبرد روایت ها که از مدتها پیش شروع شده بود الان عرصه اصلی نبرد است . این روایت ها هستند که ذهن و قلب و جان ها را فتح می کنند تا زمینه فتح سرزمین فراهم شود.

👈👈این ایام که ایران ما در سخت ترین وضعیت است باید روشن گفت که میدان و عرصه دفاع از ایران و همبستگی و همه با هم بودن ایرانیان میدان تماشا و سکوت نیست ، میدان تردید نیست، میدان تخریب و تفریق بین ایرانیان نیست، بلکه میدان وفاداری به ایرانی است که ورای مرز و خاک ، هویت و شرف و غرور ماست . در این عرصه یا باید مرد بود یا کنار مردان ایستاد .
https://www.tgoop.com/rkardooni99

🔴قاب روایی

👈چهار شاخص که در حکمرانی بعد از جنگ باید بر آن تمرکز داشته باشیم

📝 رضا صالحی امیری

🔹در یک برش از حکمرانی قبل از جنگ، رفتارشناسی نظام حکمرانی و مردم حین جنگ و ساختار حکمرانی بعد از جنگ، به چهار شاخص باید تمرکز داشته باشیم:

-اولین آن مربوط حیثیت ملی است؛ جامعه ایران به شدت روی مفهوم حیثیت ملی، اعتبار ملی، اقتدار ملی و مشروعیت ملی حساسیت دارند.

-نکته دوم، ایران است؛ ایران یک آهن‌ربایی است که همه ایرنیان را منهای رنگ، پوست، نژاد، مذهب، قومیت و جنسیت درون خودش جای داد است.

-سومین نکته، نظام سیاسی است؛ یک نظام سیاسی قدرتمند باید وجود داشته باشد که بتواند ایران را حفظ کند.

-چهارم و از همه مهمتر، مردم است؛ ایران بدون ملت ایران چه مفهومی دارد؟ ایرانی به آن دلبسته‌ایم که متعلق به این ملت و مردم ست.

باید دائم در نظر داشته باشیم که مردم برای دفاع از حیثیت ملی به میدان آمدند؛ مردم برای مفهوم مقدسی به نام ایران به میدان آمدند که به آن دلبسته و وابسته اند؛ مردم برای اینکه در این سرزمین نظام سیاسی حضور داشته باشد آمدند و مهمتر از همه، بقای مردم و ملت است.

🎥تلویزیون ایرنا

https://www.tgoop.com/rkardooni99

🔴قاب روایی( روایت روایت ها و تحلیل های جنگ ۱۲ روزه علیه ایران )

👈چگونه وحدت و همدلی که در 12 روز شکل گرفت راحفظ و تقویت کنیم؟

📝غلامرضا ظریفیان

1⃣این سرزمین را ایرانی‌ها با همه سرمایه‌های معنوی و مادی در طول تاریخ حفظ کرده‌اند. به خصوص در رسانه ملی ما باید این رنگین‌کمان متنوع فرهنگی ایران از نظر سرمایه‌های علمی، رسانه‌ای، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی دیده شود. یکی از راه‌های حفظ همبستگی این است که از همه ظرفیت‌های داخل و ایرانی‌های خارج استفاده کنیم.

2️⃣نکته دوم اینکه به هر حال جامعه مایل به اقتدار است؛ اقتداری که برخاسته از مشروعیت یا نوعی رضایتمندی است. این اقتدار را باید در عرصه‌‎های مختلف به خصوص معیشتی و سرویس‌دهی ببینند و در شرایط بحرانی احساس کنند که حاکمیت، اعم از دولت و غیر دولت، ایستاده تا نیازهای جامعه را برطرف کند.

3️⃣نکته سوم بخش اطلاع‌رسانی است. ما ضعف‌های جدی در بخش اطلاع‌رسانی داریم؛ این خودش موجب می‌شود گاهی اوقات رجوع شود به پلتفرم‌ها و رسانه‌هایی که مشخص است بخشی از آنها کاملا در برابر این جامعه و مردم، فرهنگ و هویت ما هستند و بخشی از آنها هم به هر حال منافع خودشان را دارند. بنابراین، اطلاع‌رسانی به موقع و درست به نظر من نکته مهمی است.

4️⃣نکته آخر هم تقویت نیروی نظامی ما است که باید از آن استفاده و در عین حال توجه کنیم که در جهان امروز به هر حال جنگ‌ها رخ می‌دهد و مخصوصا در یکی دو قرن اخیر ما هیچ دوره‌ای را نداشته‌ایم که جهان فاقد جنگ باشد و به هر حال جنگ‌ها به دلیل زیاده‌خواهی‌ها و خودکامگی‌ها رخ می‌دهد.

5⃣ولی فقط جنگ نیست که تعیین کننده نهایی کار هست. قطعا یک دیپلماسی فعال، به روز و استفاده از ظرفیت‌های جهانی می‌تواند خیلی کمک کند. بنابراین باید بحث دیپلماسی و مذاکره هوشمند را هم در کنار تقویت نیروی دفاعی داشته باشیم.

🔴متن کامل مصاحبه با رسانه ی جماران 👇
https://B2n.ir/wp9006

🔴کانال تلگرامی فراشرح
https://www.tgoop.com/rkardooni99

🔴به احترام او که ایران را از بلندای تمدن و فرهنگ می‌دید؛ بدرود سردار صلح و دوستی!

📝روزبه کردونی

نوروز امسال، سپهبد محمد باقری در تخت‌جمشید پیام صلح، دوستی را از دل تاریخ تمدنی ایران به گوش مردم و جهانیان رساند؛ پیامی برخاسته از میراثی که هزاران سال میراث بشری ،تمدن‌سازی را بر دوش کشیده است. از برادری ملل، از عدالت در سایه خرد، و از گفت‌وگو به‌جای خشونت و برادری ایرانیان با سایر ملل سخن گفت.

او ایران را صرفاً یک نقشه جغرافیا نمی دید؛ ایران برای او هویتی تاریخی معنوی ، رسالتی تمدنی و پیوندی مقدس میان نسل‌ها بود.

واقعیت هم این است که بقا و پایداری یک ملت، نه فقط با قدرت نظامی، که با ریشه‌های هویت‌ساز آن ملت تضمین می‌شود؛ و ایران، با تکیه بر گذشته‌ای روشن، فرهنگی زنده، و مردمی با ایمان، قرن‌ها در برابر تندبادها ایستاده است .

شهادت سپهبد باقری، ایران را نه فقط از یک فرمانده نظامی بلکه از یک تئوریسن آگاه نسبت به مسائل بین الملل و فهیم به ویژگی های جامعه ایرانی محروم کرد .

روحش شاد، راهش روشن، یادش در جان ملت ایران تا ابد زنده باد.

https://www.tgoop.com/rkardooni99

🔴 عاشورا در ایران ۱۴۰۴: به نام امام شهید به یاد وطن زخمی

📝روزبه کردونی

در شرایطی که ایران با زخم حاصل از جنگ ۱۲ روزه علیه ایران مواجه است ، پیوند روایت ایرانِ مجروح با عاشورای حسینی شکوه یک حماسه‌ را رقم می زند .
در مجلس محرم امسال، یک مداح نه نوحه سنتی، بلکه ترانه‌ای در وصف ایران را می خواند: "ایران، اگر دل تو را شکستند..." و مردم، با آن سینه زدند. این سینه‌زنی لحظه‌ای است که نشان داد ملت ما خلاقانه روایت‌هایی را خلق می کند که بتوان در آن زیست، گریست، ایستاد و معنا یافت . گویی زخمی که در تاریخ کربلا باز شده، اکنون بر تن وطن نشسته است و ایرانِ مجروح با عاشورا پیوند خورد.
در جهانی که با بحران روایت روبروست ، جامعه به سمت روایت‌هایی رجوع می‌کند که هم عمق دارند و هم تاریخ و در این میان عاشورا شاید یکی از بهترین روایتهای مشترکی باشد که ایرانیان می‌توانند هنوز خود را در آن بازشناسند.

پیوند عاشورای حسینی با ایران اگر دل تو را شکستند معنای مشترک ، پیوند جمعی و افق امید و مولفه ای هویت بخش برای جامعه امروز ایران است

https://www.tgoop.com/rkardooni99

🔴قاب روایی

📝محمدرضا تاجیک

ما شاهد باشکوه‌ترین و زیباترین روح جمعی ایرانی بودیم. بی‌تردید، آنچه به این کثرت دیدگشت‌ها و مواضع، وحدت بخشید، نخ کوکی بود به نام ایران.

ایران، یک‌بار دیگر، در مقام همان «دال اعظم» یا «ابرمفهوم/ابرمولفه»ای بروز و ظهور کرد که دال‌های دیگر معنای خود را از آن تمنا می‌کردند، از فارس و ترک و عرب و کرد و بلوچ و تازیان، «ما»ی ایرانی را پدید آورد که نه ترک و نه تازی و نه فارس و نه کرد و نه بلوچ و نه عرب و... بود. شکل‌گیری این روح جمعی، دقیقا همان عاملی بود که مردم به واسطه‌ی آنْ مردم شدند. به بیان دیگر، این روح جمعی، همان اعلام جمعی و یکپارچه‌ای بود که از خلال آن، مردم وارد شدن‌شان به عرصه‌ی وجود را اراده کردند.

همین‌جا باید تاکید کنم که همواره باید هش داشت و هوشیار بود که بر اساس اصل روان‌شناختی «اصول اخلاقی در هنگام فشار فرار می‌کنند»،

روح جمعی نیز، ممکن است در هنگام و هنگامه‌ی فزون-فشار (داخلی و خارجی) به ره انشقاق شود – به‌ویژه زمانی که بدانیم در پیکره‌ی این روح جمعی، بسیاری از نارضامندان، بی‌قدرتان، مهجوران، محذوفان، دگر تعریف‌شدگان، حضور دارند. پس، توصیه‌ی من به اهالی قدرت «با مردمان دوستی و مهربانی و با دیگران مدارا و تدبیر» است.

👈گزیده ای از مصاحبه با خبر آنلاین

https://www.tgoop.com/rkardooni99

🔴قاب روایی ( روایت روایت ها و تحلیل از جنگ دوازده روزه علیه ایران )

👈نجات اقتصاد در شرایط جنگی 📝دکتر مرتضی افقه

🔵 یکی از تهدیدهای بزرگ در شرایط اقتصادی ویژه، ریخت‌وپاش‌های مالی بی‌ضابطه است که متأسفانه حتی در سال‌های تحریم نیز ادامه داشته است .
این رویه نه‌تنها منابع محدود کشور را هدر داده، بلکه در زمان اضطرار مانند جنگ، توان دولت را برای تأمین کالاهای اساسی کاهش می‌دهد. اکنون بیش از همیشه نیاز به مدیریت هدفمند بودجه وجود دارد. منابع باید به جای مصارف غیرضروری، صرف تأمین اقلام ضروری، حمایت از تولید ملی، و تثبیت نظام توزیع شوند. از طرفی در شرایط بحرانی، دولت باید به‌سرعت نظام توزیع خود را بازآرایی کند.

الگوبرداری از تجربه‌های موفق گذشته مانند جیره‌بندی هوشمند، کوپن دیجیتال و نظارت میدانی دقیق می‌تواند به تأمین عادلانه نیازهای مردم کمک کند. اما مهم‌تر از همه، جلوگیری از التهاب‌های روانی بازار است.

🟢 به‌علاوه، دولت باید با همکاری جدی با رسانه‌ها، از شکل‌گیری فضاهای احساسی، شایعات و خریدهای هیجانی جلوگیری کند. مدیریت هوشمند افکار عمومی، شرط لازم کنترل بازار در شرایط ویژه است.
از سوی دیگر، در این مقطع، اتکای ما باید بر سرمایه‌های داخلی، اعم از انسانی، مالی و ساختاری باشد. سرمایه‌های موجود باید شناسایی و با برنامه‌ریزی دقیق در مسیر مولد و با بازده بالا قرار گیرند. دولت نمی‌تواند صرفاً ناظر باشد؛ بلکه باید نقش راهبر و تسهیل‌گر را برای تجمیع سرمایه‌ها و فعال‌سازی اقتصاد ملی ایفا کند.

در اصل نباید فراموش کرد که جنگی که شکل گرفت، فقط نظامی یا امنیتی نبود؛ بلکه جنگی اقتصادی، روانی و مدیریتی بوده است. در این میدان، پیروزی با کشورهایی است که بتوانند با تصمیم‌های سخت اما دقیق، با اعتماد به توان داخلی و کنار زدن موانع خودساخته خود را از درون بازسازی کنند.

🔴گزیده مصاحبه دکتر مرتضی افقه با رسانه ی آرمان ملی

https://www.tgoop.com/rkardooni99

🔴باید بیعت کند اینگونه به ذلت کشیده می شود .

📝روزبه کردونی

ابتدای سخنم را با روایتی از کتاب «سفر خروج» نوشته عبدالرحمن شرقاوی آغاز می‌کنم که بخشی از گفت‌وگوی عمر بن سعد و حر ابن ریاحی را آورده است:

حر ابن ریاحی: اجازه می‌دهید حسین بازگردد؟
عمر سعد: امیر را چه کنیم؟
حر ابن ریاحی: بگذارید هرکجا برود، ما هم از او قول می‌گیریم در مورد خلافت یزید سکوت کند.
عمر سعد: سکوت او هم مانند سخن گفتنش است. او خود را هنگام سکوت هم مسئول می‌داند... ای حر، این‌گونه سکوت همچون صدای رعد است.
حر ابن ریاحی: ای پسر فرمانده سپاه اسلام، پس می‌خواهید چه کنید؟

عمر سعد: باید بیعت کند، اینگونه به ذلت کشیده می‌شود. او اکنون قهرمان است اما من... نه... مگر چه فرقی بین ماست؟ اگر بیعت کند، همه مردم در این ذلت یکسان هستند.

🔵 فراتر از اختلافات سیاسی

انگار در این گفت‌وگو، چیزی فراتر از یک اختلاف سیاسی نهفته است؛ اینجا چهره عریان قدرت فاسد را می‌بینیم:

عمر بن سعد نه از ترس حسین که از شرافت و محبوبیت و عزت او در میان مردم دل‌آزرده است. او نمی‌خواهد حسین را تنها شکست دهد، می‌خواهد او را تا سطح خود بکشد زیرا شرافت و عزت حسین، او را رسوا می‌کند و به آن حسادت می‌ورزد.

و از آن مهم‌تر، حتی سکوت حسین هم برایش خطرناک است چرا که وقتی دروغ بر حقیقت غلبه دارد، سکوت شریف هم رعدآسا و ویرانگر است. همه باید به دروغ بپیوندند تا ذلیل شوند و

👈سرانجام، جمله‌ای کوتاه اما عمیق: «او اکنون قهرمان است، اما من... نه...». این، اعتراف به شکست اخلاقی است. عمر بن سعد ظاهراً فرمانده است اما در درون، خود را ذلیل‌تر از همه می‌بیند.

در لایه‌ای عمیق‌تر، این گفت‌وگو نشان می‌دهد که یک ویژگی عمر سعد این است که فقط می‌خواهد پیروز باشد و البته به این هم راضی نیست، بلکه پیروزی را در انحصار خودش می‌خواهد. فرمانده آنها که امام حسین را شهید کردند، قهرمان را نمی‌خواهند، مگر اینکه خودشان باشند. اگر دیگری در چشم مردم قهرمان باشد، باید یا شکسته شود یا ذلیل یا فرومایه شود. این حسادت، نه فقط نسبت به حسین(ع) ، بلکه نسبت به شرافت و عزت است.

عمر سعد نه فقط می‌خواهد پیروز باشد، بلکه می‌خواهد روایت پیروزی را هم داشته باشد. به این هم بسنده نمی‌کند، می‌خواهد دیگران هم راوی پیروزی او باشند، او می‌خواهد همه با دروغ و ذلت بیعت کنند تا هیچ کس شریف نباشد.

🔴متن یادداشت در رسانه ی هفت صبح 👇

https://share.google/MB5Jt20JXQ91dToVz

🔴از تردید تا تصمیم: حرّ، فرمانده‌ای که به دو امیر خدمت نکرد!

📝روزبه کردونی

در میانهٔ نبردی نابرابر، جایی که مرز حق و باطل با خون ترسیم می‌شد، «حرّ» نماد انسانی بود که از دل تردید، به روشنای تصمیم رسید؛ شخصیتی میان فرمان و ایمان، میان اطاعت و حقیقت.

👈کتاب سفرخروج در بخشی از گفتگوی عمربن سعد و حر ابن ریاحی آورده است :

🔻 عمر سعد خطاب به حر گفت:
«کجا می‌روی حر؟ تو با یزید بیعت کرده‌ای. با معاویه پیمان بسته‌ای که با مال و شمشیرت از یزید دفاع کنی!»
🔻و حر پاسخ داد:
«من به‌خاطر دین و ایمان بیعت کردم، نه برای کشتن بی‌گناهان. نه برای بریدن سر حسین، نه برای ریختن خون و مکر و ظلم. بیعت من برای صلح بود. اما این حاکم، ظالم و دروغ‌گوست. با هر شک و گمانی، خون می‌ریزد. هنوز دو ماه است که بر ما حکومت می‌کند، اما چنان هراسی انداخته که گویی دو قرن گذشته. و این وحشت را با دست‌های زیاد، آن حرام‌زاده، در دل مردم افکنده است!»

در این دیالوگ، حر چهره‌ی یک مأمور وفادار نیست؛ او صدای وجدان خویش را می‌شنود، نه فریاد امیر را. او میان بیعتی که بر پایهٔ دین بسته شده و فرمانی که در مسیر ظلم صادر شده، تفاوت می‌گذارد.

🔻 عمر سعد، که می‌بیند حر در آستانهٔ جدایی است، پیشنهاد مصلحت‌گرایانه‌ای می‌دهد:

«در سپاه بمان، اما به جنگ نرو. روبه‌روی حسین نایست. این‌گونه نه امیر را خشمگین می‌کنی، نه عهد خود را می‌شکنی، و هم نزد پرهیزگاران محبوب می‌مانی، هم دل یزید و معاویه را به‌دست می‌آوری.»

🔻 اما پاسخ حر، از آن جمله‌های تاریخی است که به عصارهٔ شخصیت او تبدیل شده:

👈 «من از کسانی نیستم که به دو امیر خدمت کنند.»
(لستُ ممن یخدمون السیدین)
اکنون، از قلب خود فرمان می‌گیرم، نه از امیر.

در این جمله، حر نه‌فقط از یک سپاه، بلکه از دوگانگی درونی جدا می‌شود. او اهل تذبذب نیست. نمی‌خواهد هم رضایت سلطان را داشته باشد، هم وجدان آرام. نمی‌خواهد هم در سپاه باطل بماند، هم محبوب مردم باشد.
حر، فرمانده‌ای که تا دیروز مأمور بود، امروز آزاد است؛ آزاد از ترس، آزاد از محافظه‌کاری، آزاد از تردید ، آزاد از اطاعت کورکورانه.
و همین آزادی، آغاز راه شهادت او می‌شود.

https://www.tgoop.com/rkardooni99

🔴 وقتی بغض علیه علی (ع) آشکار شد و حسین ( ع) روایتگر خاندان پيغمبر شد!

📝روزبه کردونی

امام حسین در آخرین لحظات می پرسد چرا با من می جنگید:
🔴 عَلی ماذا تُقاتِلونَنی؟ أَعَلی شَریعَةٍ بَدَّلتُها؟ أَم عَلی سُنَّةٍ غَیَّرتُها؟
پاسخ این بود:
🔴 نُقاتِلُکَ بُغضاً مِنّا لِأبیکَ عَلِیِّ بنِ أبی‌طالِب
بخاطر بغضی که از پدرت داریم
👈 واو شکوهمندترین و عاشقانه ترین توصیف را از پیامبر (ص) از علی(ع) ؛ و از فاطمه زهرا(س) گفت
🔴 خِیرَةُ اللهِ مِنَ الخَلقِ أَبِی،ثُمَّ أُمِّی فَأَنَا ابنُ الخَیرَتَینِ
پدرم و مادرم هر دو، بهترین برگزیدهٔ خدایند
🔴 فَاطِمُه الزَّهرَاءُ أُمِّی، وَ أَبِی، قَاصِمُ الكُفرِ بِبَدرٍ وَ حُنَینِ
مادرم زهراست، پدرم علی است، کسی که در بدر و حنین، کمر کفر را شکست.
🔴 عَبَدَ اللهَ غُلاماً یَافِعاً، وَ قُرَیشٌ یَعبُدُونَ الوَثَنَینِ
پدرم در حالی خدا را پرستید که قریش، در بت‌پرستی غرق بود.
🔴 فَأَبِی شَمسٌ، وَ أُمِّی قَمَرٌ، فَأَنَا الكَوكَبُ، وَابنُ القَمَرَینِ
🔴 مَن لَهُ جَدٌّ كَجَدِّي فِي الوَرى،و كَشیخی ِفَأَنَا ابنُ العَالِمَینِ
👈 حسین، پیش از شهادت
خود را چنان معرفی کرد
که حجت بر تاریخ تمام شود.

🔴همیشه مرا یاد کنید
مرا یاد کنید هنگامی که افراد پست به خود می بالند

🔲از کتاب سفر خروج 


حسین (ع) : در این جا من برای همه دوران ها شهید خواهم شد. خوشا به حال کسی که زندگی را به چیزی ارزشمندتر از زندگی می دهد .

حسین ( ع) : همیشه مرا یاد کنید.

🔴 هنگامی که ظلم طاغوتیان شدت یافت مرا به یاد آورید .

🔴هنگامی که بلای جنگ بر صلح و دوستی غلبه کرد .

🔴هنگامی که حیوانات وحشی در مزرعه بخشش و بزرگواری می چرند مرا یاد آورید .

🔴 هنگامی که پاره های ابر پهنه اسمان را می پوشاند ،

🔴هنگامی که نورستارگان مانند شعله آتش شعله می کشند یعنی هنگامی که افراد پست و بی ارزش عربده جویی می کنند .

🔴مرا یاد کنید هنگامی که دانشمندان از ترس فریاد جاعلین گوشه نشین می شوند .

🔴مرا یاد کنید هنگامی که شب خطاها را می پوشاند و

🔴 هنگامی که افراد پست به خود می بالند ،

🔴 مرا یاد کنید هنگامی صدای اهل فضل کوتاه و پایین است و صدای اهل شر بلند و رعداسا است مرا یاد کنید

( با شمشیرش خارج می شود )

https://www.tgoop.com/rkardooni99

🔴پس چه کسی ما را کشت ؟

📝روزبه کردونی

کاروان اسیران کربلا که به کوفه رسید، صحنه‌ای پیش چشم مردم گشوده شد که دل‌ها را به لرزه انداخت. اهل کوفه از دیدن حال و روز اسیران اهل‌بیت علیهم‌السلام بی‌تاب شدند؛ اشک ریختند، زنان شیون کردند، ناله زدند.

اما در میان آن‌همه گریه و فریاد، پرسش بیدارگر امام سجاد علیه‌السلام مطرح شد:
🔸 «تنوحون و تبکون من أجلنا، فمن ذا الذی قتلنا؟»
🔹 «برای ما نوحه‌سرایی و گریه می‌کنید؟ پس چه کسی ما را کشته است؟»

این جمله، آیینه‌ای بود برای وجدان‌هایی که یا با سکوت، یا با همراهی، در ساختن آن فاجعه نقش داشتند .

حتما فاجعه ی کربلا آن‌قدر بزرگ و جان‌سوز بود که حتی دل همان‌هایی را هم آتش زد که خود در آن نقش داشتند. اما امام سجاد (ع) تاریخ را شهادت گرفت که آن‌که ظلم کرده، خودش هم بر همان ظلم گریه می‌کند.

🔴او از انها که برای جنایتی که با چشم بسته از کنارش گذشته‌اند، سوگواری می‌کنند! و برای مظلومیتی که در برابرش ایستاده بودند، روضه می‌خوانند! پرسید پس چه کسی ما را کشت ؟ تا کسانی که باید پاسخگو باشند، نقش قربانی نگیرند در صف عزاداران نایستند، اشک نریزند، مرثیه نخوانند،و فاجعه‌ای را که خود با حمایت، سکوت یا بی‌تفاوتی در ساختنش شریک بوده‌اند، به گردن زمانه یا دیگران نیاندازند.

🔴گریه، همیشه نشانه‌ی مظلومیت نیست.
گاهی اشک، پرده‌ای است برای پنهان‌کردن حقیقت.گاهی ناله، وسیله‌ای است برای فرار از مسئولیت.

👈کربلا فقط میدان شهادت نبود؛ میدان شناخت چهره‌ها بود.چه آن‌ها که با خون ایستادگی کردند، و چه آن‌ها که با اشک، حقیقت را پنهان کردند .

https://www.tgoop.com/rkardooni99

🔴پزشکیان به مثابه رسانه: روایت ایرانی در جنگ روایت‌ها

📝روزبه کردونی


1⃣مصاحبه دکتر مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور ایران، با تاکر کارلسون نه صرفاً یک گفت‌وگو، بلکه یک کنش گفتمانی در سپهر نبرد روایت‌ها بود.

2⃣ در دورانی که جنگ‌ها دیگر صرفاً نظامی نیستند و روایت‌ها به ابزار قدرت بدل شده‌اند، این گفت‌وگو را باید یک میدان نبرد روایت‌محور دانست؛ جایی که پزشکیان با بهره‌گیری از استراتژی‌های روایت‌گری، تلاش می‌کند ضدروایت‌های مستقر را به چالش بکشد و گفتمانی تازه خلق کند.
3⃣روایت‌گری پزشکیان،
در بطن خود یک ضدروایت (counter-narrative) فعال است علیه گفتمان رسانه‌ای مسلط غرب که ایران را منبع خشونت، تروریسم و تهدید هسته‌ای تصویر می‌کند.

واقعیت این است که در میدان جنگ‌های نوین، روایت‌ها سلاح‌اند و رسانه‌ها میدان نبرد. دیگر سیاست‌مدار موفق کسی نیست که صرفاً تصمیم بگیرد، بلکه کسی است که بتواند روایت بسازد، روایت را کنترل کند، و روایت‌های مهاجم را خنثی کند.

🔴👈در سطح کنش گفتمانی، پزشکیان تلاش می‌کند مخاطب آمریکایی و جهانی را در برابر دوگانه‌های تازه‌ای قرار دهد: «ایرانِ صلح‌طلب / اسرائیلِ جنگ‌طلب»، «ایرانِ بافرهنگ / تصویرسازی تروریستی»، «آمریکای مستقل / آمریکای تابع اسرائیل»، و «مقاومت مشروع / تجاوز نامشروع». این دوگانه‌سازی‌ها، نه برای تشدید تنش، بلکه برای بازسازی افق گفت‌وگو و بازسازی رابطه ایران با مخاطب جهانی است.

در جمع‌بندی، مصاحبه دکتر پزشکیان را باید نه یک گفت‌وگوی معمولی، بلکه یک «اقدام گفتمانی در جنگ‌های نوین» دانست. این اقدام، با استفاده از ظرفیت‌های روایت‌گری استراتژیک، در پی آن است که ایران را از وضعیت «ابژه رسانه‌ای» به «فاعل روایی» ارتقا دهد؛ کنشی معطوف به بازسازی قدرت نرم، مشروعیت، و صدای ایران در نظام بین‌المللی.

روایت پزشکیان از ایران، روایتی رنج‌محور اما صلح‌دوست است؛ روایت مقاومت در عین دعوت به گفت‌وگو. در برابر بمباران، ترور و تحریم، نه ادبیات تهدید بلکه ادبیات «استعاره تمدنی» را پیش می‌کشد: «ایران یک تمدن است... ملتی که در عین اختلاف‌نظر، در دفاع از سرزمین خود متحد است.»

یادداشت کامل در پایگاه اطلاع رسانی دولت 👇👇

پزشکیان به مثابه رسانه: روایت ایرانی در جنگ روایت‌ها https://share.google/zivXdV19W7033WYOy

روایت در میدان نبرد
آسیب‌های روایت‌گری جنگ

📝روزبه کردونی

👈در این یادداشت، به جایگاه محوری روایت در جنگ‌های نو پرداخته‌ شده است ؛ از دل این تحلیل، جنگ اخیر ایران و رژیم اسرائیل به‌عنوان مواجهه روایتی بررسی شده است. بخشهایی از یادداشت 👇



1⃣ایران اگرچه در زمینه روایت‌سازی نظامی و امنیتی اجتماعی به موفقیت‌هایی دست یافته (به‌ویژه در تثبیت تصویر مقاومت و دفاع ، ایجاد هویت میهنی برای دفاع ، ایجاد و حفظ انسجام ملی حول روایت از ایران ، حفظ سازمان رزم بویژه با جانشینی سریع فرماندهان و ایجاد بازدارندگی منطقه‌ای)، اما همچنان دچار ضعف‌هایی بنیادین در روایت جنگی به‌روز و تطبیق‌پذیر است. نبود روایت منسجم از "هدف نهایی"، "ماهیت تهدید" و "نقطه پایان" موجب می‌شود که مخاطب داخلی گاه دچار ابهام یا فرسودگی شناختی شود.

از جمله این آسیب‌ها در این ایام می‌توان به موارد زیر اشاره کرد :

🛑تبلیغات‌محور بودن به‌جای روایت‌محور بودن
-ماندن در پارادایم جنگ کلاسیک و الگوی دفاع مقدس
🛑کم توجهی به تولید روایت های اقناع محور
🛑کم توجهی به تولید روایت‌های چندصدایی و مردم‌محور
🛑فقدان روایت‌های تحلیلی و انتقادی از جنگ
🛑ناتوانی در روایت‌گری بین‌المللی و جهانی‌سازی روایت
🛑ساده‌سازی بیش‌ازحد و دوگانه‌سازی سطحی در روایت جنگ

واقعیت این است که اگر روایت جنگی ایران صرفاً حول تهدید دشمن و مظلومیت و با آسیب‌های فوق‌الذکر بازتولید شود، بدون آنکه آینده‌ای باورپذیر از صلح یا امنیت ترسیم کند، این روایت به‌تدریج با ریزش اعتماد مواجه می‌شود. نکته‌ای که باید مورد توجه قرار گیرد.
این است که در عصر رسانه‌های اجتماعی و گردش چندجانبه اطلاعات، دیگر نمی‌توان روایت را تنها با صدای رسمی ساخت. روایت جنگی نیاز به پویایی، تکرار هوشمندانه، شفافیت نسبی و توانایی پاسخ به تغییرات میدانی دارد. اگر روایت نظامی ایران نتواند از مرحله تهییج عبور کرده و وارد عرصه اقناع و استدلال شود، در بلندمدت دچار همان پدیده‌ای می‌شود که نویسندگان غربی آن را «افول روایت در گذر زمان» می‌نامند.

در نهایت، روایت جنگی اگر با نگاه صرفاً تبلیغاتی هدایت شود، زودتر از آن‌چه تصور می‌شود، فرسوده خواهد شد. اما اگر با خرد رسانه‌ای، فهم گفتمانی و شناخت ذهن مخاطب همراه شود، می‌تواند ابزار قدرتمندی برای حفظ انسجام ملی، بازدارندگی منطقه‌ای و حتی صلح پایدار باشد.

امروز بیش از هر زمان، پیروزی در جنگ، از پیروزی در روایت آغاز می‌شود. ایجاد فاصله و امکان درنگ در روایت، عبور از سیلاب داده‌ها و بازگشت به معنی، پذیرش امر منفی؛ روایت رنج و شکست، پرهیز از خودافشاگری و نمایشی‌بودن روایت، مقابله با رسانه‌گرایی توخالی و تصویرزدگی، ایجاد فضای سکون و تأمل نه صرفاً هیجان و تحریک، معنادار کردن رنج و بازسازی تجربه‌ی جمعی، استفاده از ظرفیت متنوع همراهی ایرانیان در روایت ملی و بازنمایی تنوع و انسجام ایرانیان در رسانه‌های رسمی از دیگر مواردی است که باید مورد توجه نظام رسانه‌ای رسمی کشور باشد.


🔵👈راهبردهای پیشنهادی برای تقویت روایت جنگی ایران

🔴تعریف روشن از هدف نهایی جنگ و پیروزی: مردم باید بدانند پیروزی چه زمانی و با چه شاخص‌هایی محقق می‌شود؛ آیا صرف زنده ماندن است؟ تخریب زیرساخت دشمن؟ بازسازی منطقه؟ یا دستیابی به بازدارندگی پایدار؟
🔴تقویت روایت‌های مردمی و غیررسمی: اجازه دهید روایت از دل مردم بجوشد. قصه‌های مقاومت، فداکاری، وحدت ملی و روایت شهروندان از تجربه جنگ، بسیار مؤثرتر از بیانیه‌های رسمی عمل می‌کند.
🔴پاسخ‌گویی به پیامدهای جنگ: اگر آسیب یا تلفات وجود دارد، انکار نکنید. روایت متقن، هم‌زمان باید واقعی، صادقانه و الهام‌بخش باشد.
🔴ترکیب بلاغت و استدلال: روایت صرفاً یک متن احساسی نیست؛ باید بتواند منطق عملیات را نیز توضیح دهد. مردم باید درک کنند که چرا جنگ آغاز شد، چگونه پیش می‌رود و چه پیامدهایی دارد.
🔴طراحی نقشه‌روایتی فراملی: ایران باید در عرصه روایت‌سازی، هم‌پیمانان گفتمانی بیابد. روایت جنگ عادلانه، ضد استکباری و صلح‌محور باید در میان ملت‌ها و نخبگان منطقه بازنشر شود.

متن کامل یادداشت در روزنامه شرق 👇

Magiran | روزنامه شرق (1404/04/16): روایت در میدان نبرد https://share.google/M39TP1HfeuTwbswZX

https://www.tgoop.com/rkardooni99

دره خرم آباد، تاریخی که دوباره قصه ایران را جهانی کرد

📝روزبه کردونی

در سفرهای همیشگی‌ام به اهواز، همیشه خرم‌آباد را به عنوان مقصدی میانی و مکانی برای توقف و استراحت انتخاب می‌کردم.

در پیچ‌وخم‌های جاده، انگار زمان هم خم می‌شود و ما را به هزاران سال پیش می‌برد. شهری در دل زاگرس که هم زیبا است و هم آرام. اما معلوم است که در سفرهای آینده، حس و حال نه تنها من، بلکه همه مسافرانی که از لرستان و خرم‌آباد عبور می‌کنند، دگرگون خواهد شد.

چشم‌انداز کوه‌ها، غارها و دره‌ها، اما از امروز دیگر فقط طبیعت نیستند؛ سند زندگی‌اند. در میانه زاگرس سرفراز، جایی که کوه‌ها هنوز نفس‌های نخستین انسان را به یاد دارند، دره‌ای جاری‌ست که نه‌فقط رود و زمین، بلکه روایتگر تاریخ و تپنده روح یک ملت است. خرم‌آباد، دیگر تنها نامی روی نقشه جغرافیا نیست؛ جهانیان اکنون آن را با احترام می‌خوانند: میراث بشری.

🔵ثبت جهانی «مکان‌های پیش از تاریخ دره خرم‌آباد» در فهرست میراث جهانی یونسکو، نه صرفاً یک رویداد فرهنگی، بلکه بازتابی است از شکوه تاریخی، عظمت روح ایرانی و پیوستگی ملت ایران با نخستین لحظات پیدایش تمدن انسانی. آن هم درست در روزگاری که صدای جنگ و تحریم از بیرون می‌پیچید، و در هیاهوی آتش و تهدید، ایران بار دیگر با زبان فرهنگ، صدای خود را به گوش جهانیان رساند.

دره خرم‌آباد، با غارهای رازآلود و پناهگاه‌های کهنش گنجینه‌ای بی‌مانند از زیست انسان از ۶۳۰۰۰ سال پیش از میلاد تا امروز را در دل خود جای داده است. ابزارهای سنگی، نقوش صخره‌ای و نشانه‌های فرهنگ نمادین انسانی در این دره، گواهی است بر آن‌که پیش از آن‌که واژه‌ای گفته شود یا امپراتوری‌ای برپا گردد، این سرزمین خانه‌ی انسان بوده است.

اما خرم‌آباد، تنها مبدأ نیست، مقصد نیز هست. از شاپورخواست ساسانی تا قلعه سترگ فلک‌الافلاک، از گذر کوچ ایل‌ها تا معماری سنتی در دل باغ‌های تاریخی، این دره همواره زیستگاهی زنده، مقاوم و پرشکوه برای مردم زاگرس بوده است.

اکنون دره خرم‌آباد، دیگر نه فقط میراث قومی یا ملی، بلکه میراث بشری است. جامعه جهانی با این ثبت، صحه گذاشت بر آن‌چه ایران قرن‌ها بر آن تأکید داشته: ما در قلب تاریخ ایستاده‌ایم، نه در حاشیه آن.

این ثبت جهانی، راه را برای حفاظت تخصصی، مستندسازی علمی و انتقال دانش میان‌نسلی هموار می‌سازد. این نه‌تنها وظیفه‌ای در برابر گذشته، بلکه تعهدی است به آینده ایران.
خرم‌آباد به‌زودی به مقصدی درخشان برای گردشگری فرهنگی بدل خواهد شد. منطقه‌ای که سال‌ها مغفول مانده بود، اینک می‌تواند بر سر سفره جهانیان بنشیند و داستان زاگرس را برای مسافران از سراسر جهان روایت کند.

در دنیایی که برخی می‌کوشند روایت ایران را با دروغ و تحریف بنویسند، این ثبت جهانی، صدای حقیقی ملت ایران است؛ صدایی جهانی، بی‌نیاز از واسطه‌های رسانه‌ای.

دره خرم‌آباد، دیگر تنها یک دره نیست، بلکه روایتی زنده از پیوستگی ایران با ریشه‌های بشریت است. در میانه جنگ‌روانی دشمنان، این ثبت جهانی سلاحی بود بی‌صدا اما مؤثر؛ سلاح فرهنگ، سلاح حافظه، سلاح هویت. ایران، با تکیه بر گذشته‌ای سترگ و فرهنگی زنده، و اینک، دره‌ای در خرم اباد در دل زاگرس، نام ایران را بر تارک فهرست جهانی نشاند؛

https://www.tgoop.com/rkardooni99