#تاریخنگار_فضایی

در 21 جولای 2021 شرکت ویرجین گالاکتیک نخستین گردشگران فضایی را با یک فضاپیمای خصوصی به فضا فرستاد.

در طی این ماموریت که یونیت 22 لقب گرفته فضاپیمای هواپایه اسپیس شیپ 2 حامل دو خلبان و چهار توریست که ریچارد برانسون مالک شرکت ویرجین گالاکتیک و سه کارمند این شرکت بودند را به فضا برد

در ابتدا هواپیمای دو شوالیه سفید حامل فضاپیمای اسپیس شیپ از فرودگاه فضایی این شرکت در نیومکزیکو به پرواز درآمد. حدود چهل دقیقه پس از برخاستن ، فضاپیمای اسپیس شیپ 2 از وسط هواپیمای مادر جدا شد و موتور موشکی خود را لحظاتی بعد مشتعل کرد و برانسون و خدمه را برای چند دقیقه بی وزنی به لبه فضا ، در ارتفاع حدود 88 کیلومتری فرستاد

@rus_cosmos

الکسی زوبریتسکی کیهان‌نورد روسی کلیپی از باز کردن بسته‌بندی محموله تدارکاتی که به ایستگاه فضایی بین‌المللی ارسال شد را منتشر کرد .

در این کلیپ او نشان می‌دهد که فضاپیمای پروگرس ام‌اس-۳۱ را به همراه تجهیزات آزمایشگاهی به خدمه تحویل داده است.

طبق گفته سازمان فضایی روسیه، روسکاسموس این محموله شامل میوه‌های تازه از قبیل سیب، لیمو و هنداونه هم بود.

@rus_cosmos

سیب و لیمو را دیدیم ولی هندونه کجاست؟ 😂

اگر هندونه دیدین کامنت کنید 👇

در مأموریت‌های فضایی بیون، شوروی تلاش کرد تولیدمثل حیوانات در فضا را بررسی کند و به همین منظور، موش‌های باردار را به مدار زمین فرستاد. هدف این بود که تأثیر بی‌وزنی بر بارداری و رشد جنین بررسی شود. هرچند هیچ تولدی به‌طور کامل در فضا انجام نشد، اما برخی از موش‌ها در مراحل پایانی بارداری بودند و پس از بازگشت به زمین زایمان کردند. این تحقیقات بخشی از برنامه‌های بلندمدت برای امکان زندگی انسان در فضا بود.


@rus_cosmos

یکی از عجایب ماموریت آپولو ۱۷ آمریکا یافتن خاک نارنجی رنگی در ارتفاعات قمری ماه بود

سه پایه ای که در گوشه عکس قرار داره در واقع یک طیف سنج است که بر اساس آن می توان رنگ اصلی تصویر را پیدا کرد .



@rus_cosmos

⭕️ نگاهی به داخل ایستگاه فضایی سری آلماز ساخت اتحاد جماهیر شوروی و دوربین فوق پیشرفته نصب شده درون این ایستگاه

✅ برنامه آلماز یک برنامه فوق سری ایستگاه های فضایی ساخت اتحاد جماهیر شوروی بود که در دهه ۱۹۶۰ شروع شد

✅ مهندس ولادیمیر چلومئی ، آلماز را به عنوان پاسخی به پروژه آزمایشگاه مدارگرد انسانی نیروی هوایی ایالات متحده ارائه کرد



@rus_cosmos

🚨 سقوط ماهواره شوروی – کاسموس ۱۴۰۲

در سال ۱۹۸۳، ماهواره اتمی کاسموس ۱۴۰۲ متعلق به اتحاد جماهیر شوروی دچار نقص فنی شد و در اقیانوس اطلس جنوبی سقوط کرد.

با اینکه هیچ آلودگی رادیواکتیو به خشکی نرسید، این حادثه نگرانی‌های جهانی درباره خطرات ماهواره‌های اتمی در فضا را افزایش داد.

@rus_cosmos

ماهواره کاسموس ۱

کاسموس ۱ که در غرب به عنوان اسپوتنیک ۱۱ شناخته می‌شود، یک ماهواره نمایشی فناوری و پژوهش در لایه یون‌سپهر بود که در سال ۱۹۶۲ توسط اتحاد جماهیر شوروی پرتاب شد.

این ماهواره نخستین ماهواره‌ای بود که تحت نظام نام‌گذاری کاسموس قرار گرفت و اولین فضاپیمای برنامه اسپوتنیک دنیپروپتروفسک بود که با موفقیت به مدار زمین رسید.

هدف آن نمایش فناوری و انجام پژوهش‌های علمی در لایه‌های بالایی جو زمین بود.

#اتحاد_جماهیر_شوروی

@rus_cosmos

#تاریخنگار_فضایی

در 12 ژوئیه 2000 سومین ماژول ایستگاه فضایی بین المللی یعنی زوزدا توسط راکت پروتون کا و از پایگاه فضایی بایکونور به فضا پرتاب شد


ماژول زوزدا بخش اصلی بخش روسی ایستگاه فضایی است و فعالیت های خدمه و کنترل ایستگاه را با پیکربندی مرتباً در حال تغییر فراهم می کند. در مراحل استقرار ایستگاه ، ماژول زوزدا به عنوان واحد پایه کل ایستگاه برای محل اصلی زندگی و کار خدمه عمل کرد. با گذشت زمان، بسیاری از عملکردها به ماژول های دیگر منتقل شدند، اما ماژول زوزدا همیشه مرکز ساختاری و عملکردی بخش روسی ایستگاه فضایی باقی خواهد ماند.

(عکس از سرگئی کورساکوف کیهانورد روسی ایستگاه فضایی بین المللی)


@rus_cosmos

انتهای زمین و لبه فضا کجاست؟

یک تعریف خوب درباره لبه فضا وجود دارد (به گفته: نیل تایسون). در نور روز هنگامی که به آسمان نگاه می کنیم ، آن را آبی می بینیم زیرا جو زمین ترجیحاً نور آبی را بیشتر از سایر طول موج های نور مرئی که از خورشید عبور می کند ، پراکنده می کند.
هنگامی که از زمین دور می شوید جو ما نازک و نازک می شود تا درنهایت این اثر پراکندگی نور آبی از بین برود.
سپس ، اگر به آسمان نگاه کنید (حتی در روز اما نه مستقیم به خورشید) آسمان را سیاه و سفید می بینید.
این انتقال از آسمان آبی به آسمان سیاه تقریباً در ارتفاع حدود ۱۰۰ کیلومتری (۶۲ مایل پوند) اتفاق می افتد. طبق قرارداد ، این مرز زمین و فضا پذیرفته شده است.

✍مرحوم دکتر فیروز نادری

@rus_cosmos

ردیابی تهدیدات فضایی توسط نیرو دریایی آمریکا

در تاریخ ۶ تا ۹ آوریل ۲۰۲۵، مرکز دفاع فضایی ملی آمریکا (NSDC) با همکاری نزدیک نیروی دریایی ایالات متحده، سومین رزمایش در دریا (ASD-3) را با حضور ناوشکن USS Pinckney با موفقیت به انجام رساند.

در این تمرین چند روزه، این ناوشکن مجهز به سامانه دفاعی Aegis با قابلیت دفاع موشکی و آگاهی فضایی، اقدام به شناسایی، ردیابی و گزارش‌دهی اشیای فضایی با استفاده از داده‌های حوزه فضایی کرد.

برای نخستین بار در چنین رزمایشی، مرکز دفاع فضایی مستقیماً با ناو در ارتباط بود و این موضوع سطح جدیدی از یکپارچگی میان عملیات فضایی و دریایی را نشان داد.

@rus_cosmos

مقامات فرودگاه مهرآباد گزارش‌های مربوط به انفجار در انجا را تکذیب کردند و آن را «کاملاً نادرست» خواندند.

«دودی که در نزدیکی دیده شده مربوط به خارج از محوطه فرودگاه بوده و ارتباطی با آن ندارد. همه پروازها و عملیات طبق روال عادی در حال انجام است.»

به نظر می‌رسد آتش‌سوزی در مجاورت فرودگاه رخ داده است، اما به تأسیسات فرودگاه آسیبی نرسانده است.


@rus_cosmos

۲۵ سال پیش، در ۱۲ جولای سال ۲۰۰۰، ماژول خدماتی «زوزدا» به فضا پرتاب شد.

این ماژول که با مشارکت اصلی مرکز خروینیچف طراحی و ساخته شد، به ستون فقرات ساختاری و عملیاتی بخش روسی ایستگاه تبدیل شد.

با ورود زوزدا، ایستگاه برای نخستین بار فضایی کامل برای زندگی و کار خدمه پیدا کرد.

زوزدا از ابتدا وظایف کلیدی مانند پشتیبانی از زندگی، هدایت پرواز، ارتباط با زمین، اتصال فضاپیمای پروگرس و پردازش رایانه‌ای ایستگاه را بر عهده گرفت.

زوزدا اولین ماژول قرن ۲۱ بود که به سیستم خودکار پیشرفته مجهز بود. سیستم‌های آن می‌توانند به‌طور مستقل داده‌های تله‌متری را تحلیل کرده و به مشکلات احتمالی واکنش نشان دهند.

مثال: اگر حسگرها افزایش CO₂ را ثبت کنند, رایانه به‌صورت خودکار فرآیند تصفیه هوا را آغاز می‌کند. این سیستم نه تنها منابع را ذخیره می‌کند، بلکه برای مأموریت‌های بین‌سیاره‌ای آینده (که تماس سریع با زمین ممکن نیست) تجربه‌ای گرانبها است.

در ۲ نوامبر ۲۰۰۰، زوزدا نخستین خدمه دائمی ایستگاه (ویلیام شپرد، یوری گیدزنکو، سرگئی کریکالیوف) را پذیرفت. از آن روز، ایستگاه فضایی بین‌المللی به‌طور دائم محل سکونت انسان شد.


@rus_cosmos

خبرگزاری تسنیم به نقل از یک منبع آگاه، گزارش‌های مبنی بر ارسال پیام ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه به ایران برای درخواست توقف غنی‌سازی اورانیوم را تکذیب کرد و گفت چنین ادعاهایی هیچ مبنایی ندارد.

پ‌ن؛ چرا بازار شایعه تو ایران هست و تو اسرائیل نیست؟

@rus_cosmos

راکت‌های فضایی سری کاسموس-۳

پرتابگرهای فضایی کاسموس-۱، کاسموس-۳، کاسموس-۳-ام و ۳-ام-یو از یک خانواده محسوب می‌شوند، زیرا همگی از موشک بالستیک میان‌بُرد آر-۱۴ منشأ گرفته‌اند.

طبق تاریخ رسمی دفتر طراحی یوژنی ،طراحی اولیه پرتابگر دومرحله‌ای با نام ۶۵-اس۳ در آوریل ۱۹۶۱ تکمیل شد. در این طراحی، موشک آر-۱۴ به‌عنوان مرحله اول و مرحله دوم به‌نام اس-۳ به‌طور کامل از ابتدا طراحی شد.

در تاریخ ۳۱ اکتبر ۱۹۶۱، دولت شوروی رسماً پروژه توسعه پرتابگر ۶۵-اس۳ را برای پرتاب ماهواره‌های متئور، استرلا و پکلا تصویب کرد.

در نوامبر ۱۹۶۲، پیش از اتمام کامل توسعه راکت، شرکت یوژنی تولید انبوه آن را به تاسیسات شرکت در شهر کراسنویارسک(در سیبری شرقی، که اکنون با نام ژلزنُگوُرسک شناخته می‌شود) واگذار کرد. اولین ۱۴ فروند از این راکت در سایت شماره ۲ کارخانه ساخته شد و حدود ۴۰ فروند بعدی نیز در پردیس اصلی همان کارخانه تولید گردید.

حدود سال ۱۹۷۰، تولید سری کاسموس-۳-ام و نسخه‌های اصلاح‌شده‌ی آن به کارخانه پالیوت در شهر اومسک (در سیبری شرقی) منتقل شد. در مجموع، ۷۵۰ فروند از راکت‌های سری کاسموس-۳-ام آن در طول ۴۵ سال خدمت تولید شد.


@rus_cosmos