به رسم هر برف❄️❄️

سوم راهنمایی بودیم که رفتیم اردوی اصفهان، با قطار بودیم و یه گروه تقریبا ۵-۶ نفره بودیم که تمام کادر همراه رو ذله کرده‌بودیم، از پسربازی بگیرین تا سر و صدا و انجام کارایی که اون موقع عرف نبود؛ بین این کادر یه اقایی بود که سن بالایی داشت و همیشه همراه بود، هروقت نگاهش می‌کردم تو چشماش چیزی به جز درک کردن حال و هوای نوجوونی نمی‌دیدم، همیشه یه کناری بود و حواسش بود و با همه‌ی اعضای این گروه نه مثل سربازهای سرکوب‌گر هیجانات بلکه مثل ادمی که انگار خودش ده سال ازمون بزرگتر بود و یه روزی این حال و احوالمون رو گذرونده‌بود برخورد می‌کرد؛ بعد ازون اردو همیشه هرکجایی از شهرکمون که می‌دیدمش می‌ایستادم و باهاش حرف می‌زدم، دوسش داشتم و واقعا ادم محترمی برای من بود؛
امروز شنیدم که فوت کرده و قلبم مچاله شد، نه اینکه بخوام تمام انسان‌هایی رو که باهاشون خاطره دارم به زور نگهدارم نه، صرفا ازینکه این خاطرات انقدر دور شدن که یکی از اعضای مهمش دیگه نیست ناراحتم می‌کنه.
آقای یگانه‌ی نازنین تا جاییکه حافظه‌م برای نگهداری این خاطرات یاری بکنه ازت یاد می کنم🤍

امروز کاملا burned out هستم🙏🏻

مرسی این یدوخه بوس اولیه رو کاملا پرسنال دریافت کردم و برای خودم برداشتمش*•*

یدوخه انقد کیوت بود که دلم نیومد ادیتش کنم😂😂

رفتم برای امتحان امار فردا ماشین‌حساب بنفش یاسی خریدم تا عددایی که بلد نیستم رو توی فرمولایی که بازم بلد نیستم و با خودم می‌برم سر جلسه رو توش حساب کنم🙏🏻💅🏼

خب امار رو‌ هم دادیم هرچند که احتمالا دوباره بدیم چون به وسعت دریا ریدم🌸

و بعد سرما هم خوردم و رفتم دکتر و‌ باسن نازنینم به تسلیم سوزن‌ها درامد🙏🏻🙏🏻

واقعا مریض شدن نه، اخرین سنگر من که پز دادن در رابطه با این بود که مریض نمی‌شم رو هم از دست دادم🙏🏻🙏🏻

کتاب، آهنگ و فیلم
سه چنل جدید ساختم و قراره همه‌چیز رو خیلی دسته‌بندی شده‌تر ادامه بدم تا اینجا بیشتر جایی برای خودم باشه. از این رو این شما و
- معرفی کتاب
- معرفی فیلم
- آهنگ

همچین نظم و نظامی و یه جا بودن چیزها منو از نظر روانی ارضا می‌کنه راستش🫱🏼‍🫲🏽

امروز که رفتم رو تخت درمانگاه دراز کشیدم تا خانومه بیاد و امپولمو بزنه به صدای نرگس و امیر که همراهم اومده‌بودن گوش می‌کردم و به این فکر می‌کردم که چقد ازینکه دارم صداشون رو می‌شنوم و همراهم هستن خوشحالم، در واقع خوشحالی‌ای بود که یه جنس دیگه‌ای داشت و نمی‌دونم چطور بگم چی بود، احساس دلگرمی و احساس اینکه من توی تهران به این بزرگی کسانی رو دارم که بدونم احوالم براشون مهمه و همین برام خیلی ارزشمنده، من هیچوقت احساس بی‌کسی‌ای رو که تو تنهایی کرونا گرفته‌بودم و شب تا صبح خودم خودمو پاشویه می‌کردم یادم نمی‌ره؛ نمردم و زنده موندم و ازش گذشتم و بعد اون پوستم یه درجه کلفت‌تر شد ولی هنوز یادمه که حتی تو مطب دکترم چه حس و حالی داشتم.

دلم ازون بغلای محکمی می‌خواد که وقتی فشرده می‌شی همزمان قولنجتم جا بیوفته🙏🏻

درد و دل‌های یک بدن به دنبال بغل و زه‌وار در رفته🤣

ینی یه امتحان آمار و یه مریضی منو آن‌چنان از کارهایی که هفته‌ی پیش انجام می‌دادم و برنامه‌ریزیشو کرده‌بودم عقب انداخت که اگه توپ می‌زد بهم اینجوری سرنخ زندگیمو گم نمی‌کردم😀😀😀😀😀

نمی‌دونم که شما تا حالا ترشی بنه خوردین یا نه ولی اگه نخوردین هرجا دیدین بخورین، بهترین تجربه‌ای که از ترشی و ترکیدن مزه توی دهن می‌تونین داشته‌باشی🙏🏻
الان توی ترشی دیدم و یادم افتاد که من یه مدت هرزه‌ی این ترشی بودم.

دیوارنگارۀ خوراکی همچون پیتزا در پُمپئی!

آخـرین کشـفِ شگفـت‌انگیـزِ پـژوهشگـران در خـرابه‌هـای پُمپئی به دیوارنگاره‌ای با قدمتِ ۲۰۰۰سال بازمی‌گردد که سال‌هـای سال از چشـمِ کاوشگـران پنهان مانده بود. این دیوارنگارۀ زیبا قرصِ نانی را نشان می‌دهد که با میوه‌ها و خوردنی‌ها پوشیده شده است. باستان‌شناسان بـر این باورنـد کـه میـوه‌هـایی چـون خرمـا و انـار و ادویـه‌جات و گـونـه‌ای سُسِ پستـو مـوادِ تشکیـل‌دهنـدۀ این خـوراکِ باستانی بوده‌ است. کارشناسان در بیانیه‌ای اعلام کردند که این خوراک می‌تواند کهن‌ترین نمونۀ پیتزا باشد.