دمشق و جمهور دموکراتیک دیگری در خاورمیانه فروریخت. اسد با میلیاردها پول به روسیه فرار کرد.

درحدود ۵۰ _۶۰ سال گذشته جهان شاهد فروریختن حاکمیتهایی از نوع نظام مشروطه سلطنتی در خاورمیانه و همزمان نابودی حکومتهایی طبیعی هرچند از نوع دیکتاتوریهای کلاسیک در آمریکای لاتین.. و تبدیل آنها به جمهوریهای وحشت توتالیتر مارکسیسم بود.
وحشت بزرگ جهان را در بر گرفت و کشتارها، ویرانی و جنایتهای بسیار در بخشهایی از جهان بویژه در خاورمیانه پس از شاهنشاه آریامهر رقم خورد و هرج و مرج منطقه وسرانجام جهان را درنوردید.
تا حدودای همین ۵_۶ سال پیش خبری از شهریار ایران در رسانه های جهان نبود. اوپوزیسیون رژیم ساخته و بانیان نکبت۵۷ خود را اوپوزیسون بی خطر و بی دردسری درجهان معرفی کرده بودند و توسط رسانه های جریان اصلی و بیماران ایدئولوژی چپ مدام پمپاژ می شدند.
شهریار ایران برای عرضه و ارائه یک اوپوزیسیون دموکراتیک و منسجم به دنیا (چه خون دلها که نخورد) نهایتا و بالاجبار در جمعی قرارگرفت که بقول وی اتوبوسی باید می بود از نمایندگان تمام طیف های مخالفین، تا به جهان نشان دهد که تنها خودش را اوپوزیسیون از پیش تعیین شده نمیداند.
اما این اتوبوس با نفوذ وحمایت دیگرانی به انحصار درآمد و شهریار ایران بعنوان یک شخص و یک کنشگر سیاسی و نه بعنوان یک جایگاه در راس نهاد سلطنت و یک امکان تاریخی در میان آنان تنها ماند. جاییکه گفتند چرا اقتدار لازم را نداری گفت فریاد بزنید تا من محکمتر بایستم توان من ناشی از قدرت شماست.
این سخن اشاره به فهم ملوّن المزاج جهانی داشت که برخلاف ۵۷ منحوس تصمیم گرفته بودند بهر قیمت باجمهوری اسلامی و سپاه تروریست و رهبر خونخوارش مماشات کنند و بقولی درظاهر سعی داشتند تا با تروریست به درک و دریافت مشترکی برسند.
اما این مماشات پایدار نماند و جریان ایدئولوژیک چپ از نوع مارکسیست و اسلام رادیکالش آرامش و موجودیت و نیز صلح غرب و آمریکا را نیز به هرج و مرج و وحشت کشانید و همزمان با ابراز نگرانی جهانی نمایندگان میهن پرست در جهان به قدرت رسیدند.

فریادهای رضاشاه روحت شاد و ایران بدون پهلوی وو  در ایران بپاخاست. تلاش گسترده قلم به مزدان و رسانه های تبانی کرده در پشت پرده و سازندگان نکبت ۵۷ سعی نمودند تاخواست و فریاد ملتی را مصادره و به هیچستان و ۵۷ دیگری هدایت نمایند.
شاهزاده پهلوی که بر اساس قانون اساسی مشروطه سلطنتی رضاشاه دوم و پهلوی سوم نامیده می شود در جمع منشور در حد یک فعال سیاسی تقلیل داده شد و در غیاب و عدم پذیرش مشروطه خواهانی چون امیرطاهری و حتی شاهین نجفی و دیگران؛ درصدد دور زدن شاه و تحمیل نظرجمع به او برآمدند.
اصلاحطلبان همزمان خواستند تا رضاشاه دوم استعفا داده و پایان سلطنت را اعلام نماید. برای خود حزبی بسازد و اگر موفق شد یک یا دو دوره به ریاست جمهوری ایران برگزیده شود.همزمان تمام فرقه خمینیسم درسطوح مختلف علیه مشروطه سلطنتی و پایگاه حقوقی و قانونی رضاشاه دوم تاختند و حتی صداوسیمای میلی جمهوری اسلامی نیز در این حرکت غیرملی با آنان همراه شد.
رضاشاه دوم مستقیم بارها مشروطه را خواست همیشگی که در محدوده یک زمان تاریخی فریز نشده و همواره ادامه خواهد داشت به ملت نمایاند و بارها حتی در جمع جمهوری خواهان ملی عنوان کرد که در دوره گذار برای در خلا قرارنگرفتن ناچار به اداره مملکت بر اساس قانون اساسی پیش از ۵۷ هستیم.
بسیاری کانالها و نقابداران بنام پادشاهیخواهی درهمین عرصه مجازی با سواستفاده و انتخاب گزینشی قسمتی ازسخنان وی را با نیرنگ و تحریف سانسور کرده، به خورد جامعه مجازی کم اطلاع، لجوج و یکدنده دادند.
دوباره به سراغ منشور می روم. در منشور رضاشاه دوم بعنوان رضاپهلوی و یک فعال سیاسی دور زده شد. همچنانکه نظام مشروطه سلطنتی در عراق و افغانستان با تلاش جمهوری اسلامی و آمریکای دموکرات...
نهایتا تلاش های آنان با زدن زیر میز و خروج رضاشاه دوم و نیز اراده ملت ایران بر باد رفت. اما درس بزرگی برای ما آنچنانکه باید میشد نگردید و هنوز نیز نشده است.
رضاشاه دوم بر اساس نخستین قانون اساسی دموکراتیک ایران پس از ادای سوگند در مجلس شورای ملی به پادشاهی ایران می رسد. منشور یادمان نرود. رضاشاه دوم یک امکان تاریخی و قانون اساسی مشروطه سلطنتی الگویی برای رسیدن بدور از هرج و مرج به حق حاکمیت ملی و همه پرسی و یک ایران آزاد و دموکراتیک است. وارث قانونی آن هرگز بعنوان یک کنشگر یا فعال سیاسی شناخته نمیشود و با این جایگاه قانونی و دژ حقوقی شاهزاده پهلوی که از قضا هیچ کمبودی از جهت اقبال روزافزون و اراده مردم ایران ندارند پادشاه قانونی کشور است. هرچند اساس حاکمیت در پسا گذار بر پایه انتخاب شکل حکومت آتی در پای صندوق گذاشته شده است مع الوصف رضاشاه دوم در غیاب مجلس  می تواند زمینه یک همه پرسی سالم و آزاد را فراهم سازد.

👑یارشا_دماوند