این روزها میگذرن اما از روی من...

رنجِ همدیگه‌رو محترم بشماریم،
ظرفیتِ روانی و عاطفی هرکدوم از ما متفاوته.

همه از قوی بودنم گفتند؛
ولی او گفت: به من تکیه بده،
من بخاطر تو اینجا هستم.

در بی حوصله‌ترین، کلافه‌ترین، کم صحبت‌ترین، اجتماع گریزترین و دل گرفته‌ترین ورژن خودمم.

دلتنگی اون زخمیه که هیچ درمانی واسش پیدا نشد.

تو خدای بعیدهایی...
#𝐒𝐓𝐎𝐑𝐘🤍
𖦼siaho sefide

یاد بگیرید همون موقع که لازمه باشید، یه دقیقه بعد، یه ساعت بعد، یه روز بعد، یه ثانیه بعد، دیگه اون لحظه نیست، دست‌ها سرد میشن، احساسات ته‌نشین میشن، طوفان‌ها آروم میشن، آتیش‌ها خاموش میشن، آخرش فقط این به یاد میمونه که موقع کنارم بودی یا نه.

خیلی دوست دارم بدونم زندگی بدون استرس و فکر نکردن چه شکلیه.

از یه سنی به بعد تنها چیزی که کنار آدما نگهت میداره اعتماد و آرامشه.

دلتنگ آدمی هستم که دیگر توی وجود تو پیدایش نمیکنم.

‏اخیرا با این جمله بسیار متقاعد شدم:
«زندگی خصوصی همیشه برنده است»

همه مشتاق دیده شدنن و من تشنه فهمیده شدن

به گمونم تنهایی برام آسون‌تره...
#𝐒𝐓𝐎𝐑𝐘👀
𖦼siaho sefide

‏هیچ وقت از کسی نپرس
چرا زودتر جدا نشده !
چون "امید به تغییر"
خیلی از آدم ها رو تو موقعیتی نگه میداره که
خیلی وقت پیش باید ترک میکردن.

با ما چه کردند که اینگونه ز شادی دوریم

‏رفیق چه پدیده عجیبیه.
بچگیتو دیده. بزرگ شدنتو دیده. گریتو‌، خند‌تو، مسخرگیتو، بی‌حوصلگیتو، ناامیدیتو، ذوقتو، ترستو. تو خواب، تو سفر، تو مهمونی، تو مریضی، تو عروسی، تو ختم، عصبانیتتو، بی‌پولیتو، خستگیتو، دل دادنتو، دل کندنتو، دل‌شکستگیتو، فراق و وصالتو؛ همه رو دیده.

دلتنگ کسی بودن مثل یه هیولاست که با هر اتفاق خوبی که برات میفته، میچسبه به یقه‌‌ات، زل میزنه تو چشمات و بهت میگه حق نداری شاد باشی.

وقتی خاطرات ایام کودکی‌م را مرور می‌کنم می‌بینم که من به هیچ عنوان درونگرا نبودم اما هر چقدر که به جامعه نزدیک شدم، بیشتر از قبل درون خودم رو برای حرف‌هایم امن دیدم.

من غنی‌ام، غنی از اضطراب، بدبختی، بی‌پولی.

قشنگترین ترکیب دنیا فقط:
پیدا شدن یه آدم درست، تو زمان و شرایط درست.