"تحمل درد بهتر از موندن توی یک توهمه."

به‌ تعداد فرصت‌های دوباره‌ای که به یه آدم‌ می‌دید، دارید از ارزش خودتون کم می‌کنین.

یه جا خوندم نوشته بود:
کمی برای ماندنم اصرار کن؛ نه آنقدر که بمانم، آنقدر که بفهمم رفتنم، چیزی را از جهان تو کم می‌کند.

پابلو اسکوبار میگه: برای کسانی که تو دریا رهات کردند تعریف نکن چطور به ساحل رسیدی.

عادی شدن منو میترسونه!
عادی شدن ذوقی که برای کار داری،
عادی شدن قشنگی‌های کوچیک
اطراف، عادی شدن روابط،
عادی شدن حس ها،
عادی شدن زندگی.

من بنده روزهای شلوغم، روزایی که از شدت مشغله یادت میره پیام ‌های تلگرامت رو سین زدی و جواب ندادی، روزایی که پاهات شب از خستگی درد می‌کنه و روزایی که انقدر اتفاق توش افتاده که انگار چند روز بوده.

+ بدترین لحظه؟
‏-لحظه‌ ای که نمیدونی کم تلاش کردی یا واقعا نمی‌شد.

-من نیازت دارم
+برای؟
-همیشه.

آدم می‌ترسه از خنده‌هایی که قراره
به یادشون گریه کنه.

حالا شما هی برو تراپی زیر‌آب معشوقت رو بزن، ولی سعدی می‌گه: «درد احبّا نمی‌برم به اطبّا».

دیگه همه چیز عادت شده
نه سختیا درد دارن، نه خوشیا لذت.

باید برای خودم ایستاده دست بزنم؛
من از آدمی دل کندم که موقع دست کشیدن ازش، از صدتا، صدو یکی دوستش داشتم.

‏هیچوقت مهم نبود چقدر به آدمای اطرافم خوبی می‌کنم،‌همیشه در مقابلش نمک نشناس ترین و بد ذات ترین ورژن خودشونو نشونم می‌دن.

نوشته های یک دیوانه :
@Divone

اما تنهایی زیباتر از آنچه بود که فکر میکردم و البته بی آزارتر و مهربان تر، هر چند که گاهی بسیار از آن میترسم ولی میدانم عاقبت هیچ زخمی بر تن من نخواهد گذاشت.

بیکلام پیانو و ویالون آروم و غمگین برای دور شدن از هیاهوی زندگی.
@sogoandfuckyourlove

خطاب به آدم عمیق زندگیم:
وقتی بهت می‌گم که تو برام با بقیه فرق داری،
به این معنیه که خيلی برام عزيزی.
پس يعنی : مشکلت مشكل منه، غمت غمِ منه،
موفقیتت موفقيت منه، باختنت باخت منه، يعنی تو همه سختیا کنارتم، شادیات مال خودت ولی خب باید غمتو بياری باهم غصشو بخوریم که زودتر تموم شه.
-تارا.