🔵 منظور ت این ه که در منظر تو، محور زمان ِ 🔴 مورب ه؟

🟠 بله. اگر 🔴 هم محورهای عمود-بر-هم را انتخاب کند، در منظر او محور زمان من مورب است.

🔴 البته به سمت چپ!

🔵 برگردیم به منظر 🟠. اگر او از محورهای عمود-بر-هم استفاده کند، می‌بیند که محور زمان ِ 🔴 مورب ه. حالا فرض کنیم که هر دوی شما پرتو نوری را توصیف کنید که به سمت راست می‌تابد.

🟠 خب! فرض کنیم محورهای من جوری درجه‌بندی شده است که سرعت پرتو نور برابر با یک باشد. پس من این پرتو را با خطی که با محورها زاویه‌ی ۴۵ درجه بسازد توصیف می‌کنم.

🔵 ولی اگر از محورهای مورب استفاده می‌کردی چه می‌شد؟

🟠 با درجه‌بندی مشابه، باید خطی می‌کشیدم که موازی نیم-ساز زاویه‌ی بین دو محور مکان و زمان باشد. چون هر چه‌قدر که زمان بگذرد، نور همان اندازه پیش می‌رود.

🔵 با این حساب، اگر از محورهای عمود-بر-هم استفاده کنی، باید ببینی که محور مکان ِ 🔴 هم مثل محور زمان ش، مورب ه.

🟠 چرا؟

🔵 چون نیم-ساز زاویه‌ی بین دو محور او، باید بر نیم-ساز زاویه‌ی بین دو محور تو منطبق بشود!

🟠 چرا؟

🔴 چون سرعت نور برای همه یک‌سان ه!

🔵 و چون لحظه‌ی الان، از منظر هر کسی، معادل خطی ه که موازی محور مکان رسم می‌کند، در نتیجه، گذشته‌ی هرکدام از شما، شامل چیزهایی از آینده‌ی دیگری ه! #زمان_۷

🟠 بگذار ببینم می‌توانم این شکل را بهتر بفهمم یا نه. تو می‌گویی اگر در شکل زیر، محورهای سیاه‌رنگ، نظیر ِ محور‌های مکان و زمان ِ‌ کسی باشد که مثلا نسبت به من ساکن است، آن وقت محورهای مورب (سرخ رنگ)، نماینده‌ی محورهای مکان و زمان ِ کسی است که از منظر من با سرعت ثابتی به سمت راست حرکت می‌کند.

🔵 درست ه. 

🟠 محور زمان ش را می‌فهمم. ناظر سرخ، از منظر خود ش ساکن است ولی از منظر من به راست می‌رود. پس طبیعی ه که محور زمان ش که نمایان‌گر جای او در هر لحظه است، به راست متمایل باشد. محور مکان را هم جوری می‌کشیم که پرتو نور (زردرنگ) نیم‌ساز باشد؛ به این دلیل که سرعت نور در هر دو منظر یک‌سان است.

🔴 دقیقا. 

🟠 باشد. حالا فرض کنیم همه‌ی آدم‌هایی که در منظر سرخ‌رنگ کنار هم نشسته اند،‌ در یک لحظه از جا بلند شوند. 

🔴 آن وقت از منظر تو، یک موج مکزیکی به راه می‌افتد. 

🔵 چرا؟

🔴 چون این اتفاق، سر ساعت معینی به حساب سرخ رخ می‌دهد، در منظر او، تمام روی‌داد‌های «برخاستن» هم‌زمان اند. اما از منظر سیاه‌، آدم‌ها یکی بعد از دیگری برمی‌خیزند. 

🔵 هنوز نمی‌فهمم. 

🔴 از شکل کمک بگیر. فرض کن آدم‌ها را با نقطه‌های سبزرنگ نشان بدهیم. 

🔵 متوجه شدم. خط واصل بین روی‌دادهای  ِ بلند شدن آدم‌ها در منظر سرخ‌رنگ، موازی محور مکان در همان منظر ه؛ چون که برخاستن آدم‌ها در یک لحظه اتفاق افتاده است. اما در منظر سیاه‌رنگ، آدم‌ سمت راستی، بعد از آدم‌ سمت چپی از جای‌ش بلند می‌شود. مثل موج مکزیکی!

🟠 نکته‌ی عجیب ش این ه که سرعت انتشار این موج از سرعت نور بیش‌تر ه!

🔵 چی؟ چرا؟

🟠 چون شیب  ِ خط سبز از شیب  ِ پرتو  ِ نور (زردرنگ) بیش‌تر ه!

🟠 چیزی درباره‌ی این موضوع هست که برای من عجیب ه.

🔵 چی؟

🟠 فرض کن این رفیق مسافر ما، از میانه‌ی راه برگردد.

🔵 خب با همان روش قبلی، محورهای مکان و زمان او را در مسیر بازگشت، نشان می‌دهیم.

🔴 زنده‌باد. محورهای سرخ‌، هم‌چنان مربوط به وقتی ه که او دور می‌شود و محورهای سبز هم برای وقتی ه که برمی‌گردد.

🔵 پرتو نور نارنجی را هم اضافه کردم تا مطمئن باشم، مسیر نور، نیم‌ساز زاویه‌ی بین محورهای سبز رنگ ه.

🔴 پس، پرتوهای نور زرد و نارنجی بر هم عمود اند: زرد، پرتوی ه که به راست می‌تابد و نارنجی، پرتوی ه که به چپ می‌تابد. آفرین. روشن و تمیز!

🟠 خب نکته‌ی عجیب دقیقا همین جا ست.

🔴 هیچ چیز ش عجیب نیست.

🔵 دست‌کم، عجیب‌تر از حرف‌های قبلی که نیست.

🟠 توجه نمی‌کنید. فرض کنید مسافر در طی مسیر رفت و برگشت، لحظه‌ها را ثبت کند.

🔵 باشد. فرض کنیم، سفر او به حساب خود ش هشت واحد زمانی طول کشیده است. در چهار واحد نخست، دور شده و در چهار واحد بعدی، برگشته است به جای اول ش.

🟠 نمی‌بینید؟

🔴 چی را ببینیم؟ رفته و برگشته دیگر.

🟠 آن ناحیه‌ی سیاه‌رنگ روی محور زمان ما. مسافر آن را گم می‌کند. چه جوری بگویم؟ آن بخش از زمان ِ ما را زنده‌گی نمی‌کند!

#زمان_۸