سیر و سلوک و عرفان

از کتاب #رهروان_تنها

🔴مبحث هفدهم: نشانه‌های رشد رهروان:

♦️رهروی نوپایی که قدم در عرصه سلوک گذاشته وارد اولین منزل عشق یعنی وادی «طلب» شده است، به تدریج، با طی طریق و عروج در منازل، آثار و علائمی که مختص به هر وادی و منزل است در وی نمایان می‌شود. البته ذکر این نکته لازم است که این نشانه‌ها و یا هر نشانه دیگری در هرکس نسبت به دیگری فرق می‌کند و بستگی به شرایط روحانی و جسمانی، سن زن یا مرد بودن، میزان طلب، استاد و غیره دارد.

1⃣- معرفت و شناخت نسبت به خود:
بخاطر تطهیر باطن و تزکیه نفس و دوری ازگناه، به حکم حدیث «من اخلص اربعینی»، رهرو به معرفت، بصیرت و بینش و شعور خاصی می‌رسد که به راحتی می‌تواند نسبت به مرتبه‌ای که در آن قرار دارد، راه را از چاه باز شناسد و نسبت به خود شناخت بهتر و عمیق تری پیدا کند. معرفت و الهام در درون جانش شروع به جوشیدن می‌کند و به هرکس و هر چیز که نگاه می‌کند منجر به جرقه و جوشش معرفت در درون جانش می‌شود. قرآن در این زمینه تعبیر به فرقان می‌کند. فرقان آن نور الهی است که در دل انسان متّقی روشن می‌شود و موجب می‌شود تا رهرو بتواند حق و باطل را به‌خوبی تشخیص و به یک روشنی، بصیرت و شعور خاصی برسد.

2⃣- شناخت و معرفت نسبت به اطرافیان:
رهرو نسبت به دیگران و اطرافیان شناخت بهتری پیدا می‌کند و قصد و نیت دیگران را به خوبی تشخیص می‌دهد. او که تاکنون از روی جهل و ناآگاهی و بصورت عادت وار جانب دوستی و محبت را نسبت به همه نگه می‌داشت، ولی اکنون با شناختی که از خود و از دیگران بدست آورده، دوست و دشمن خود را به خوبی تشخیص داده و به حکم تولّی تبرّی از روی شرع و عقل، فاصله و رابطه خود را با دیگران براساس موازین شرعی و عقلی تنظیم می‌کند و از افراط و تفریط در دوستی و محبت اجتناب می‌کند. یک رهرو پخته و کارآزموده، هیچ‌کس جز خدا را دوست، یار و یاور خود نمی‌داند و نمی‌بیند و اگر بگوییم کل سلوک، حول مدار همین اصل می‌گردد سخنی گزاف نگفته‌ایم و چندان مبالغه نکرده‌ایم و آن اصل اینکه: «هیچ‌کس را دوست خود مدان، جز خدا.»

3⃣- شناخت و معرفت نسبت به گناهان و فلسفه احکام :
نسبت به معارف و فلسفه گناهان شناخت بیشتری پیدا می‌کند و به شهود می‌بیند که چگونه فلان خطا و گناه وی می‌تواند مانع بزرگی بر سر راه سلوکش باشد. او قبلاً از گناهان اگر صرفاً به‌خاطر تبعیت از شرع دوری می‌کرد، اکنون به چرایی و فلسفه قبح و زشتی گناه، از راه شهود باطنی، واقف شده است.

4⃣- انجام اعمال عبودی با شوق و زندگی کردن با شور و عشق :
تا هنگامی که انسان در اسارت و چنگ نفس می‌باشد قیام به عبادت و انجام امورات روزمره زندگی برایش بسیار سخت و طاقت فرساست زیرا هم چنانکه قبلاً گفته شد نفس میل به بطالت و تنبلی دارد.
ولی با ادامه سلوک، کم‌کم نفس ضعیف و غبار و تیرگی از چهره فطرت خداجوی انسان کنار می‌رود و سراپای رهرو را شور و عشق به هدف می‌گیرد در این مرتبه دیگر انجام اعمال عبودی برایش تکلف و سختی ندارد و با اراده و عشق بندگی و عبادت می‌کند.

5⃣- علاقه به خلوت و تنهایی:
رهرو درحالی‌که وظایف اجتماعی خود از قبیل کار، همسر، فرزند و صله رحم و غیره را طبق موازین شرعی و عقلی انجام می‌دهد، علّاقه خاصی به خلوت و راز و نیاز با خود و خدای خود پیدا می‌کند و بیشتر دوست دارد در سکوت، خلوت و دوری از جمع به تفکر و تعمقّ بپردازد.

6⃣- خوش‌رویی و شوح طبعی :
در اثر پاک شدن از عادت‌های بد گذشته و از آلودگی‌های درونی مانند کینه، بغص، حسادت و غیره از یک طرف و پا گذاشتن در مسیر سلوک و خودسازی ازطرف دیگر‌، دیدش نسبت به خود و زندگی و اطرافیان تغییر پیدا نموده و خود را موجودی بسیار لایق و ارزشمند می‌داند که طالب کوی دوست شده، این پاک شدنِ درون از رذایل و آلودگی‌ها و این حس کرامت و عزت نفس، موجب سعه صدر و اخلاق خوب و دید مهربانانه نسبت به دیگران می‌شود و کل مجموعه هستی را هدفدار و همه را رهرو یک قافله می‌داند، ودرنتیجه شوخ طبع و خوش اخلاق می‌شود. حس محبت و دوستی به همه بندگان خدا و همنوعان خود پیدا می‌کند که البته هم چنانکه در مورد قبل گفته شد، این حس نوعدوستی و محبت در چارچوب شرع و عقل انجام می‌شود.
🌱به جهان خرم ازآنم که جهان خرم از اوست
عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست
ادامه دارد...
___
📕از کتاب #رهروان_تنها
✅ جهت اطلاع از جزییات کتاب و سوابق نویسنده و نحوه ی تهیه آن به کانال زیر مراجعه فرمایید :👇

https://www.tgoop.com/+7mCt2qpQb0pkNjNk

www.tgoop.com/sserfan/13011

1.4K viewsedited  Dec 18 at 13:36

از کتاب #رهروان_تنها

🔴مبحث هفدهم: نشانه‌های رشد رهروان:

♦️رهروی نوپایی که قدم در عرصه سلوک گذاشته وارد اولین منزل عشق یعنی وادی «طلب» شده است، به تدریج، با طی طریق و عروج در منازل، آثار و علائمی که مختص به هر وادی و منزل است در وی نمایان می‌شود. البته ذکر این نکته لازم است که این نشانه‌ها و یا هر نشانه دیگری در هرکس نسبت به دیگری فرق می‌کند و بستگی به شرایط روحانی و جسمانی، سن زن یا مرد بودن، میزان طلب، استاد و غیره دارد.

1⃣- معرفت و شناخت نسبت به خود:
بخاطر تطهیر باطن و تزکیه نفس و دوری ازگناه، به حکم حدیث «من اخلص اربعینی»، رهرو به معرفت، بصیرت و بینش و شعور خاصی می‌رسد که به راحتی می‌تواند نسبت به مرتبه‌ای که در آن قرار دارد، راه را از چاه باز شناسد و نسبت به خود شناخت بهتر و عمیق تری پیدا کند. معرفت و الهام در درون جانش شروع به جوشیدن می‌کند و به هرکس و هر چیز که نگاه می‌کند منجر به جرقه و جوشش معرفت در درون جانش می‌شود. قرآن در این زمینه تعبیر به فرقان می‌کند. فرقان آن نور الهی است که در دل انسان متّقی روشن می‌شود و موجب می‌شود تا رهرو بتواند حق و باطل را به‌خوبی تشخیص و به یک روشنی، بصیرت و شعور خاصی برسد.

2⃣- شناخت و معرفت نسبت به اطرافیان:
رهرو نسبت به دیگران و اطرافیان شناخت بهتری پیدا می‌کند و قصد و نیت دیگران را به خوبی تشخیص می‌دهد. او که تاکنون از روی جهل و ناآگاهی و بصورت عادت وار جانب دوستی و محبت را نسبت به همه نگه می‌داشت، ولی اکنون با شناختی که از خود و از دیگران بدست آورده، دوست و دشمن خود را به خوبی تشخیص داده و به حکم تولّی تبرّی از روی شرع و عقل، فاصله و رابطه خود را با دیگران براساس موازین شرعی و عقلی تنظیم می‌کند و از افراط و تفریط در دوستی و محبت اجتناب می‌کند. یک رهرو پخته و کارآزموده، هیچ‌کس جز خدا را دوست، یار و یاور خود نمی‌داند و نمی‌بیند و اگر بگوییم کل سلوک، حول مدار همین اصل می‌گردد سخنی گزاف نگفته‌ایم و چندان مبالغه نکرده‌ایم و آن اصل اینکه: «هیچ‌کس را دوست خود مدان، جز خدا.»

3⃣- شناخت و معرفت نسبت به گناهان و فلسفه احکام :
نسبت به معارف و فلسفه گناهان شناخت بیشتری پیدا می‌کند و به شهود می‌بیند که چگونه فلان خطا و گناه وی می‌تواند مانع بزرگی بر سر راه سلوکش باشد. او قبلاً از گناهان اگر صرفاً به‌خاطر تبعیت از شرع دوری می‌کرد، اکنون به چرایی و فلسفه قبح و زشتی گناه، از راه شهود باطنی، واقف شده است.

4⃣- انجام اعمال عبودی با شوق و زندگی کردن با شور و عشق :
تا هنگامی که انسان در اسارت و چنگ نفس می‌باشد قیام به عبادت و انجام امورات روزمره زندگی برایش بسیار سخت و طاقت فرساست زیرا هم چنانکه قبلاً گفته شد نفس میل به بطالت و تنبلی دارد.
ولی با ادامه سلوک، کم‌کم نفس ضعیف و غبار و تیرگی از چهره فطرت خداجوی انسان کنار می‌رود و سراپای رهرو را شور و عشق به هدف می‌گیرد در این مرتبه دیگر انجام اعمال عبودی برایش تکلف و سختی ندارد و با اراده و عشق بندگی و عبادت می‌کند.

5⃣- علاقه به خلوت و تنهایی:
رهرو درحالی‌که وظایف اجتماعی خود از قبیل کار، همسر، فرزند و صله رحم و غیره را طبق موازین شرعی و عقلی انجام می‌دهد، علّاقه خاصی به خلوت و راز و نیاز با خود و خدای خود پیدا می‌کند و بیشتر دوست دارد در سکوت، خلوت و دوری از جمع به تفکر و تعمقّ بپردازد.

6⃣- خوش‌رویی و شوح طبعی :
در اثر پاک شدن از عادت‌های بد گذشته و از آلودگی‌های درونی مانند کینه، بغص، حسادت و غیره از یک طرف و پا گذاشتن در مسیر سلوک و خودسازی ازطرف دیگر‌، دیدش نسبت به خود و زندگی و اطرافیان تغییر پیدا نموده و خود را موجودی بسیار لایق و ارزشمند می‌داند که طالب کوی دوست شده، این پاک شدنِ درون از رذایل و آلودگی‌ها و این حس کرامت و عزت نفس، موجب سعه صدر و اخلاق خوب و دید مهربانانه نسبت به دیگران می‌شود و کل مجموعه هستی را هدفدار و همه را رهرو یک قافله می‌داند، ودرنتیجه شوخ طبع و خوش اخلاق می‌شود. حس محبت و دوستی به همه بندگان خدا و همنوعان خود پیدا می‌کند که البته هم چنانکه در مورد قبل گفته شد، این حس نوعدوستی و محبت در چارچوب شرع و عقل انجام می‌شود.
🌱به جهان خرم ازآنم که جهان خرم از اوست
عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست
ادامه دارد...
___
📕از کتاب #رهروان_تنها
✅ جهت اطلاع از جزییات کتاب و سوابق نویسنده و نحوه ی تهیه آن به کانال زیر مراجعه فرمایید :👇

https://www.tgoop.com/+7mCt2qpQb0pkNjNk

BY سیر و سلوک و عرفان