سیر و سلوک و عرفان

🔴مراقبه

❇️عبور از ذهن :
از طریق مراقبه و پرورش آگاهی، می‌توان به حقیقت رسید. رسیدن به حقیقت از طریق ذهن، غیرممکن است. برای رسیدن به حقیقت باید افکار غیر ضروری را متوقف شود. برای دانستن حقیقت باید آنچه را درباره حقیقت می‌دانیم را نیز به فراموشی بسپاریم. باید از شر تمامی تئوریها، فرضیه‌ها و فلسفه‌بافی‌ها که تاکنون فراگرفته‌ایم، خلاص شویم.

♦️ راه رسیدن به حقیقت، رهایی از آموخته هاست؛ رهایی از شرطی شدگی‌ها و فرو رفتن در سکوتی ژرف، از طریق مراقبه است.
♦️این بزرگ‌ترین تجربه زندگی است، مراقبه‌گر می‌داند که فقط هست، هیچ فکری در او جاری نیست، هیچ رفت و آمدی نیست و ذهن ناپدید شده است و شعور و خودآگاهی بیشتر از هر زمان دیگری همچنان باقی است، زیرا هرچه در پشت افکار پنهان شده بود دیگر پنهان نیست، هرچه که در بند افکار بود دیگر نیست، تمام انرژی درونی رها شده است.

♦️او در این حالت فقط دریایی از انرژی هست. دریایی چنان آرام که حتی یک موج کوچک نیز از او بر نمی‌خیزد. در چنین دریایی از شعور و خودآگاهی، در چنین دریایی از انرژی، هستی بازتابانده می‌شود. درمی‌یابد که هستی چیست. در می‌یابد که خدا نام دیگر آن چیزی است که هست.

♦️مراقبه چون آتشی است که افکار و آرزوها و خاطرات را می‌سوزاند. گذشته و آینده را می‌سوزاند، ذهن و نفس را می‌سوزاند، همۀ آنچه را که فکر می‌کنید هستید را می‌سوزاند، آن یک مرگ و یک تولد دوباره است، یک رستاخیز است.

♦️ انسان دوباره متولد می‌¬شود و هویت خیالی و مجازی خود را به طور کامل از دست می‌دهد و به بینشی جدید نسبت به زندگی دست می‌یابد.

♦️مرحوم علامه حسن‌زاده آملی در این رابطه می‌فرماید:
«باید فکر را تغییر داد و همه صورت‌ها و موهومات را محو کرد و فکر در عدم کرد.
از مرحوم استاد علامه طباطبائى در بیان نامه مرحوم آمیرزا جواد آقا که فرمود: «آن وقت به عالم خیالش ملتفت می‌کردند‌‌.« یعنى چه؟
فرمود: آقا انسان بدانچه علم پیدا می‌کند همه در صقع نفس او است، همه عالم مثال علم او است و هر چه که می‌بینى (یعنى ادراک می‌کنى‌‌‌) همه خودتى و از تو خارج نیست؛ و مراد این‌که آقاى ملکى فرمود: ‌«باید فکر را تغییر دهد و همه صورت‌ها موهومات را محو کرد و فکر در عدم کرد.» این است که همه این‌ها را مظاهر و مجالى حق داند و حق را در این مظاهر ببیند و براى آن‌ها استقلال وجودى ننگرد که مراد عدم این است. چه ظهور بدون مظهر و جلوه بدون مجلى معنى ندارد و تحقق پیدا نمى کند، پس همه را حق بیند و عارف همان را در آخر می‌یابد که در اول یافته بود؛ و عامه مردم در حال می‌یابند جز این‌که نحوه یافتن تفاوت دارد و در این حال به عالم نور و بیاض و عیان رسیده است.» (1)
📕منبع: کتاب #رهروان_تنها صفحه ۵۱۴
------------------
✅ اطلاع از جزییات کتاب و نحوه تهیه آن در کانال زیر :

در ایتا :
https://eitaa.com/joinchat-3595371319C8f3f5ab0fc

در تلگرام:

https://www.tgoop.com/+7mCt2qpQb0pkNjNk

www.tgoop.com/sserfan/13092

904 viewsedited  Feb 17 at 14:08

🔴مراقبه

❇️عبور از ذهن :
از طریق مراقبه و پرورش آگاهی، می‌توان به حقیقت رسید. رسیدن به حقیقت از طریق ذهن، غیرممکن است. برای رسیدن به حقیقت باید افکار غیر ضروری را متوقف شود. برای دانستن حقیقت باید آنچه را درباره حقیقت می‌دانیم را نیز به فراموشی بسپاریم. باید از شر تمامی تئوریها، فرضیه‌ها و فلسفه‌بافی‌ها که تاکنون فراگرفته‌ایم، خلاص شویم.

♦️ راه رسیدن به حقیقت، رهایی از آموخته هاست؛ رهایی از شرطی شدگی‌ها و فرو رفتن در سکوتی ژرف، از طریق مراقبه است.
♦️این بزرگ‌ترین تجربه زندگی است، مراقبه‌گر می‌داند که فقط هست، هیچ فکری در او جاری نیست، هیچ رفت و آمدی نیست و ذهن ناپدید شده است و شعور و خودآگاهی بیشتر از هر زمان دیگری همچنان باقی است، زیرا هرچه در پشت افکار پنهان شده بود دیگر پنهان نیست، هرچه که در بند افکار بود دیگر نیست، تمام انرژی درونی رها شده است.

♦️او در این حالت فقط دریایی از انرژی هست. دریایی چنان آرام که حتی یک موج کوچک نیز از او بر نمی‌خیزد. در چنین دریایی از شعور و خودآگاهی، در چنین دریایی از انرژی، هستی بازتابانده می‌شود. درمی‌یابد که هستی چیست. در می‌یابد که خدا نام دیگر آن چیزی است که هست.

♦️مراقبه چون آتشی است که افکار و آرزوها و خاطرات را می‌سوزاند. گذشته و آینده را می‌سوزاند، ذهن و نفس را می‌سوزاند، همۀ آنچه را که فکر می‌کنید هستید را می‌سوزاند، آن یک مرگ و یک تولد دوباره است، یک رستاخیز است.

♦️ انسان دوباره متولد می‌¬شود و هویت خیالی و مجازی خود را به طور کامل از دست می‌دهد و به بینشی جدید نسبت به زندگی دست می‌یابد.

♦️مرحوم علامه حسن‌زاده آملی در این رابطه می‌فرماید:
«باید فکر را تغییر داد و همه صورت‌ها و موهومات را محو کرد و فکر در عدم کرد.
از مرحوم استاد علامه طباطبائى در بیان نامه مرحوم آمیرزا جواد آقا که فرمود: «آن وقت به عالم خیالش ملتفت می‌کردند‌‌.« یعنى چه؟
فرمود: آقا انسان بدانچه علم پیدا می‌کند همه در صقع نفس او است، همه عالم مثال علم او است و هر چه که می‌بینى (یعنى ادراک می‌کنى‌‌‌) همه خودتى و از تو خارج نیست؛ و مراد این‌که آقاى ملکى فرمود: ‌«باید فکر را تغییر دهد و همه صورت‌ها موهومات را محو کرد و فکر در عدم کرد.» این است که همه این‌ها را مظاهر و مجالى حق داند و حق را در این مظاهر ببیند و براى آن‌ها استقلال وجودى ننگرد که مراد عدم این است. چه ظهور بدون مظهر و جلوه بدون مجلى معنى ندارد و تحقق پیدا نمى کند، پس همه را حق بیند و عارف همان را در آخر می‌یابد که در اول یافته بود؛ و عامه مردم در حال می‌یابند جز این‌که نحوه یافتن تفاوت دارد و در این حال به عالم نور و بیاض و عیان رسیده است.» (1)
📕منبع: کتاب #رهروان_تنها صفحه ۵۱۴
------------------
✅ اطلاع از جزییات کتاب و نحوه تهیه آن در کانال زیر :

در ایتا :
https://eitaa.com/joinchat-3595371319C8f3f5ab0fc

در تلگرام:

https://www.tgoop.com/+7mCt2qpQb0pkNjNk

BY سیر و سلوک و عرفان