STRYZHAK

Роўна 11 год таму я, разам з чатырма студэнткамі-валанцёркамі, заступіў на дыжур на гарачую лінію Еўрамайдан SOS.

За няпоўныя суткі праз нас прайшлі сотні званкоў, зваротаў, каментароў. Гэта было пекла, што адлюстроўвала пекла, што разварочалася ў сотнях метрах ад нас. Аб Банкавай, дзе быў наш штаб, да Інстытутскай, дзе растрэльвалі Нябесную сотню - некаль соцен гадоў, што чалавецтва прайшло ад дзікунства расправы над іншадумцамі, да прагрэсіўнага і сучаснага грамадства.

Ці прайшло?

Сёння, праз 11 год, я адчуваю што ўрокі ня вывучаныя, што жаданне моцных пераварочваць старонку, хлусіць у твар, ламаць праз калена і прыбіраць нязручных, цяпер правіла, а не выключэнне. І ня толькі для нашага рэгіёна, а для ўсяго чалавецтва.

Ці ўсяго?

11 год таму я паведамляў сваякам пра тое, што іх блізкія ў нашых спісах загінуўшых і мае рукі і голас былі цвёрдымі, але нутро выварочвалася з-за несправядлівасці, подласці і няправільнасці таго, што зрабіла ўлада. Сёння я адчуваю тое ж самае. І я ведаю што такіх людзей шмат па абодва бакі акіяна. І мая надзея і вера ў гэтых людзях добрай і справядлівай волі. Не цынізм, знявага, прафанацыя і хлусня рухае чалавецтва, а гуманізм, узаемапавага, падтрымка і салідарнасць. Нашае жыццё не вымяраецца "здзелкамі" і кантрактнымі выгодамі.

Ніхто і ніколі ня мае права зняважыць, перакрэсліць, высмяяць, прадаць і забыць ахвяры адзінаццігадовай вайны. Гэтая вайна - адзін з найважнейшых гістарычных момантаў Еўропы XXI века. Гэтая вайна зрушыла шмат розных працэсаў і паўплывала і на маю краіну і нашую прагу да волі.

У гэтыя складаныя часу, як і 11 год таму маё сэрца разам з годнымі сынамі і дачкамі ўкраінскай зямлі, што бароняць яе ад вусцішнай навалы.

Расія - агрэсар. Слава Украіне. Жыве Беларусь.

www.tgoop.com/stryzhak/2982

577 viewsFeb 20 at 18:48

Роўна 11 год таму я, разам з чатырма студэнткамі-валанцёркамі, заступіў на дыжур на гарачую лінію Еўрамайдан SOS.

За няпоўныя суткі праз нас прайшлі сотні званкоў, зваротаў, каментароў. Гэта было пекла, што адлюстроўвала пекла, што разварочалася ў сотнях метрах ад нас. Аб Банкавай, дзе быў наш штаб, да Інстытутскай, дзе растрэльвалі Нябесную сотню - некаль соцен гадоў, што чалавецтва прайшло ад дзікунства расправы над іншадумцамі, да прагрэсіўнага і сучаснага грамадства.

Ці прайшло?

Сёння, праз 11 год, я адчуваю што ўрокі ня вывучаныя, што жаданне моцных пераварочваць старонку, хлусіць у твар, ламаць праз калена і прыбіраць нязручных, цяпер правіла, а не выключэнне. І ня толькі для нашага рэгіёна, а для ўсяго чалавецтва.

Ці ўсяго?

11 год таму я паведамляў сваякам пра тое, што іх блізкія ў нашых спісах загінуўшых і мае рукі і голас былі цвёрдымі, але нутро выварочвалася з-за несправядлівасці, подласці і няправільнасці таго, што зрабіла ўлада. Сёння я адчуваю тое ж самае. І я ведаю што такіх людзей шмат па абодва бакі акіяна. І мая надзея і вера ў гэтых людзях добрай і справядлівай волі. Не цынізм, знявага, прафанацыя і хлусня рухае чалавецтва, а гуманізм, узаемапавага, падтрымка і салідарнасць. Нашае жыццё не вымяраецца "здзелкамі" і кантрактнымі выгодамі.

Ніхто і ніколі ня мае права зняважыць, перакрэсліць, высмяяць, прадаць і забыць ахвяры адзінаццігадовай вайны. Гэтая вайна - адзін з найважнейшых гістарычных момантаў Еўропы XXI века. Гэтая вайна зрушыла шмат розных працэсаў і паўплывала і на маю краіну і нашую прагу да волі.

У гэтыя складаныя часу, як і 11 год таму маё сэрца разам з годнымі сынамі і дачкамі ўкраінскай зямлі, што бароняць яе ад вусцішнай навалы.

Расія - агрэсар. Слава Украіне. Жыве Беларусь.

BY STRYZHAK