♦️ توصیه عاملی امام جمعه اردبیل به فرح پهلوی: شما پا به سن گذاشته اید شایسته است سال های آخر عمرتان راه دامادتان را پیش بگیرید و عاقبت یه خیر شوید

پ ن:قابل توجه امام جمعه اردبیل؛مرحوم اردشیر زاهدی، داماد خانم فرح پهلوی نبود. مادر همسر ایشان خانم فوزیه بنت فواد، شاهزاده مصری و همسر اول محمدرضا پهلوی بود.




🆔@tahkimmelat

♦️ حمله اسرائیل به تجریش؛ چطور مطمئن شدیم ویدیوی انفجارها ساختگی نبود؟


🖊️روجا اسدی، راستی‌آزمایی بی‌بی‌سی فارسی

در ویدیوی ۱۲ ثانیه‌ای که ۱۲ تیر (۴ ژوئیه) از حمله اسرائیل به میدان تجریش منتشر شد، لحظه انفجار آنقدر شدید و تکا‌ن‌دهنده بود که باور واقعی بودن این ویدیو را در نگاه اول سخت می‌کرد. ‌‌بخش راستی‌‌آزمایی بی‌بی‌سی پس از بررسی صحنه به صحنه این ویدیو و صحبت با کارشناسان، صحت آن را تایید کرد.

https://www.bbc.com/persian/articles/czjkvkxm1dyo


🆔@tahkimmelat

♦️ (⚠️پیکر بی‌جان در ثانیه ۱۶)

ویدیویی از لحظات پس از انفجار ۲۵ خرداد میدان قدس تجریش تهران



🆔@tahkimmelat

♦️ نرمالیزه کردن صلح در دنیای نرمالیزه شده با جنگ و خشونت

🖊️ سعید مدنی

مشکل امروز صلح‌طلبان و جنبش صلح، هنجاری و نرمالیزه‌شدنِ خشونت، جنگ و مرگ در بسیاری از مناطق دنیاست. در سرزمین من، ایران، سال‌هاست که تورم حدود چهل درصدی، امری عادی محسوب می‌شود.

برخی روشنفکران و اقتصاددانان ارگانیک هم، مقالاتی مبنی بر وجود تورم در همه‌ی دنیا، از جمله ایران، نوشته‌اند؛ گویی قرار گرفتن یک‌سوم جمعیت زیر خط فقر و یک‌سوم دیگر در حال ریزش به زیر خط فقر، در همه‌ی دنیا امری عادی و متعارف و این خشونتِ شرم‌آور، امری هنجار و حتی معمول است که احیاناً می‌توان برای آن راه‌حلی متعارف در درون ساختار سیاسی-اقتصادی کنونی یافت.
به همین ترتیب، هر روز اخباری درباره‌ی خشونت حاصل از بحران‌های کنونی ایران می‌بینیم و می‌شنویم، بدون آن‌که هیچ‌یک از آن‌ها امری غیرمعمول محسوب شود.

در کشور من، ایران، پانزده سال مجازات سخت برای دو مرد و یک زن، امری متعارف است. حضور برنده‌ی جایزه‌ی صلح نوبل در زندان، امری عادی است. به زندان افتادنِ چندین‌ساله‌ی مردان و زنان، اعم از دانشجو، معلم، کارگر، نویسنده و مترجم، به جرم سخن‌گفتن و اعتراض به وضع موجود و خشونت حاکم بر زندگی روزمره، نه‌تنها استثنا نیست، بلکه بخشی از جریان عادی هر روز است. در این کشور، تشکیل 90 هزار پرونده‌ی قضایی برای دختران و پسران جوانی که معترض حجاب اجباری بودند و اعمال خشونت علیه آن‌ها، بدیهی، معمول و متعارف محسوب می‌شود؛ گویی چهره‌ای بی‌بدیل از وضعیتی کاملاً عادی است.

مسئله‌ی پیشِ‌ روی صلح‌طلبان و جنبش صلح‌طلبی در کشورهای دموکراتیک، تفاوت جدی با مسائل فعالان این جنبش در کشورهای اقتدارگرا دارد.

کار دشوار صلح‌طلبان در ایران و دیگر کشورهای بی‌بهره از حقوق بشر یا ناقض آن، مبارزه برای صلح در دنیایی است که جنگ و خشونت، نابرابری و تبعیض، امری متعارف و بخشی از زندگی روزمره است.

اگرچه هنوز هم دسته‌ای از صاحب‌نظران، ادعاهای اولویت اخلاقی خشونت‌پرهیزیِ صلح‌طلبان را به چالش کشیده و تأکید می‌کنند که خشونت می‌تواند عاملی مؤثر و حتی عادلانه برای نفی خشونت در نظام‌های اقتدارگرا باشد و از همین‌رو، صلح‌طلبی مطلق یا خشونت‌پرهیزی به‌مثابه یک استراتژی و اصل را مورد سؤال قرار می‌دهند (Howes, 2009) که البته عواقب میمونی برای جامعه‌ی ایران ندارد. مجموعه‌ی این تحولات معنوی و نظری درباره‌ی صلح و صلح‌طلبی، موجب شکل‌گیری مفاهیمی ابداعی مانند «امنیت انسانی»، «دفاع غیر تهاجمی» (non-offensive) و ارتقای اندیشه پیرامون «مقاومت مدنی» شده است.

فعالان صلح در گروهِ ضعیف‌تر ـ مانند اپوزیسیون تحت سرکوب ـ اغلب عدالت و برابری را پیش‌شرط هرگونه صلح می‌دانند و بر صلح سیاسی تأکید دارند؛ در حالی‌که فعالانِ گروه قوی‌تر ـ مانند احزاب حاکم یا بخش‌هایی از ساخت قدرت ـ بیشتر بر صلح‌سازی بین‌فردی یا میان جناح‌های درون قدرت تمرکز می‌کنند. برای مثال، ایده‌ی وفاق در دولت پزشکیان. این تفاوت‌ها در فرایند ادغام افقی حامیان متنوع صلح، بسیار چالش‌برانگیز بوده و مانع شکل‌گیری جنبش صلحی متحد و قوی می‌شود.

در جریان دورِ جدید مذاکرات جمهوری اسلامی ایران و دولت ترامپ درباره‌ی پروژه‌ی اتمی ایران و تحریم‌ها، هم‌وطنان من به دو دسته‌ی حامی و مخالف مذاکرات تقسیم شدند: بخشی که عمدتاً اپوزیسیون خارج از کشور را در بر می‌گرفت، به‌شدت با این گفت‌وگوها مخالف بودند و آن را راهی برای نجاتِ جمهوری اسلامی از بحران‌های تو در تو و تداوم نظام اقتدارگرا می‌دانستند و در مقابل، بخشی دیگر از اپوزیسیون که بیشتر در داخل کشور قرار داشتند، فارغ از آثار و نتایج این گفت‌وگوها بر سرنوشت جمهوری اسلامی، صرف این‌که توافق احتمالی می‌تواند سایه‌ی جنگ را از آسمان ایران دور کند و اندکی گشایش در معیشتِ روزمره‌ی نزدیک به نیمی از جمعیت فقیر یا در معرض فقر ایجاد کند، آن را شایسته‌ی حمایت و تأیید می‌دانستند. تردیدی نیست که بخشی از این تفاوت دیدگاه‌ها تحت تأثیر باورها، استراتژی‌ها و تعلقات سیاسی است؛ اما در عین حال، بخش مهمی از آن نیز مربوط به حضور در فضاهای متفاوتی است که افراد و گروه‌ها در آن تنفس می‌کنند. این فضاهای متفاوت، منجر به اختلاف‌نظر در معنای صلح و خشونت نیز می‌شود.

این مطلب را دکتر سعید مدنی چند روز پیش از شروع جنگ ۱۲ روزه از زندان دماوند برای کنفرانس: «صلح، دموکراسی، و رسانه: بازاندیشی در نظم جهانیِ دستخوش تحول و پیامدهای آن» در لاهه هلند نوشته و آن‌را تقدیم کرده به دوست و هم‌بندی سابق خود؛ جعفر پناهی و فیلم «یک تصادف ساده» او که فیلمی در ستایش خشونت‌پرهیزی‌ است و فاتح نخل طلای کن.

٭زندان/تبعید دماوند

متن کامل


🆔@tahkimmelat

♦️برای تخفیف هول اجتماعی یا پانیک جمعی که در حال حاضر جامعه گرفتار آن است، چه راه حلی وجود دارد؟

آیا به وجود آمدن ادراکی از اینکه تصمیم‌گیران اصلی مملکت در پی بیشترین مراقبت از آحاد جامعه هستند، میتواند تخفیف‌دهنده این اضطراب فراگیر باشد؟

طی نمودن راه‌های نرفته در جهت بازیابی احساس تعلق جمعی به یک "ما" مشترک و متشکل از تمام اقشار، بیش از هر چیز نیاز به احیای همزبانی با مردم و به رسمیت شمردن حق مالکیت آنها بر این مرز و بوم دارد.

#علی_نیک‌جو #دوازده_روز

📎 بخشی از مصاحبه با دیدارنیوز پیرامون تاثیرات روانی جنگ بر جامعه

youtube.com/watch?v=o3W3WU3O2vo


🆔@tahkimmelat

♦️ حامد آئینه وند : ذوق و شوق تهوع آمیز جماعت تباه اصلاح طلبان به دنبال خارج شدن علی خامنه ای از پناهگاه و پاچه خواری ها برای تداوم سهمشان از سفره انقلاب در شرایط جدید حیرت آور است. به جای پرسشگری درباره سیاست های ویرانگر خارجی و هسته ای خامنه‌ای که قاطبه ملت را فقیر ، سرداران فاسد سپاه را ثروتمند ، آسمان کشور را بی دفاع و با کاهش ارزش پول ملی و فرصتهای اقتصادی مشروع برای زندگی متعارف ، امنیت ملی را از طریق پائین آوردن ریسک جاسوسی نابود کرده است برای ژست های ملی گرایانه شیادانه رهبر دغل هورا می کشند.
حیف از جوانی ما و امیدی که به شما برای ایران دموکراتیک بسته بودیم،همه کسانی که زمانی به شما رای داده یا امیدی به اصلاح جمهوری اسلامی به دست شما داشتند شرمنده و خجالت زده هستند. خاک عالم برسرتان...

@tahkimmelat

♦️من خائن به وطن هستم....



#تحکیم_ملت

🆔️@tahkimmelat

♦️ مشغولیت این روزهای اصلاح طلبی؛
فانتزی بازی جای سیاست ورزی

🖊️ احسان وخشابی

این رفتار جمعی که این روزها اصلاح طلبها به آن دچار شده اند، بهتر است اسمش را بگذاریم همبستگی اجباری یا همبستگی از ترس بمب.
اینکه این نیروی سیاسی کشور در مقابل تهاجم نظامی اسراییل ایستاد و آن را محکوم کرد کاری درست و دقیق بود اما این یک وجه ماجراست. جنگی که امروز گریبان کشور را گرفته و هنوز سایه اش کامل کنار نرفته است ترکیبی از خوی وحشی و تجاوزگری اسراییل و سلسه ای از تحریکات چند دهه ای حاکمیتی است که به جای توسعه و توجه به رفاه مردم، کشور را به ورطه رقابت بیهوده منطقه ای کشانده است. توهم و خود بزرگ بینی شدید و تحلیل های عجیب و غریب از مناسبات سیاسی و بین المللی چنان به صورت فراگیر ساختار حاکمیت و سخنگویان آن را گرفته بود که شنیدن صدایی کمی عقلانی عجیب مینمود.

این سخنان اگر فقط کلام بود باکی نبود اما با وضعی که پدافند کشور در مراقبت های امنیتی و حفاظتی از مکان های حساس نظامی و هسته ای و همین طور آسمان شهرهای ایران نشان داد، مشخص شد که بلوف زدن های سرداران یک شواف کلامی نبود و به یک باور عمیق بدل شده بود. باوری که کشور را در مهلکه ای سخت قراداد و روشن نیست چگونه به سمت صلح و آرامش میرویم!

اما در این میان اصلاح طلبان به جای پرسشگری عمیق و به چالش کشیدن حاکمیت بلوف زن و هپروتی، درگیر فانتزی ساختن از آمدن علی خامنه ای از مخفی گاه پس از هفته هاغیبت هستند،( مانند واکنش ابطحی و جهرمی) این رویکرد فانتزی ساز از مفهوم همبستگی و نشان دادن رفاقت و برادری به رهبری که در این سه دهه بالاترین سطح تحقیر و حذف و سرکوب را به جامعه و اصلاح طلبان و دگر اندیشان تحمیل کرده است، بسیار عجیب است. علی خامنه ای امروز رهبر ایران است اما نماد وحدت ملی نیست.
متاسفانه او در اوج نیاز به مردم هم دست از لجاجت گفتمانی خود برنمیدارد و خود را پیروز جنگ میداند! به رنجی که مردم در این 12 روز کشیدند هیچ اشاره ای نمیکند، به این اشاره نمیکند چند لایه از ارشد ترین فرماندهان نظامی وامنیتی کشور در همان روز اول کشته شدند، به این اشاره نمیکند که آسمان ایران و شهرهای بزرگ به راحتی در اختیار اسراییل بود و هر جا و هر نقطه ای را که در لیست و برنامه اش داشت را به راحتی بمب باران میکرد.

با وجود این وضعیت، آیا نباید این پرسش و چالش پیش روی رهبر قرار گیرد؟ اصلاح طلبان نباید این سوالات را بپرسند؟ به جای شعر و شاعری در عرصه سیاست نباید پرسشگر باشند که چرا حاکمیت این قدر در این سه دهه بلوف زد و پای عمل که وسط آمد جز با زدن موشک هیچ حرفی برای دفاع از کشور و امنیت آن نداشت؟ این هزینه ها که پای اس 300 و منت کشی از روس ها رفت پس چه شد؟ خودکفایی در پدافند چه شد؟ پرنده ای جرات حضور بر آسمان ایران ندارد پس چه شد؟

اگر اینها صرفا برنامه ی تلویزونی و رسانه ای بود باکی نبود اما بر اساس این شواف و بلوف ها آقایان ساختار امنیتی کشور را چیده بودند، بر اساس این توهمات خودساخته با قدرتهای بزرگ درگیری ایجاد کردند. بر اساس این تحلیل های پر از اغراق، خود را بی نیاز از هرگونه همکاری اقتصادی موثر با دنیا میدانستند و به هر نوع تعاملی پشت میکردند. بر اساس این دانسته های سراسر غلط، سینه هماوردی جلوی آمریکا و اسراییل سپر کردند که نتیجه اش به شدت تاسف برانگیز شد. حال مشخص شد تمام آن حرفها بیهوده بود، کشور به شدت از نظر امنیتی در چالش است. میزان نفوذ اسراییل در ساختار نظامی و امنیتی در حد خجالت آوری است، اما نه اراده ای برای برخورد است و نه اتفاقی برای تجدید نظر در این سیاست های کلی کشور دیده میشود، اصلاح طلبان هم به جای پرسشگری عمیق و کنار گذاشتن تعارف و فانتزی بازی به جای سیاست ورزی و ایجاد چالش و پرسش برای حاکمیت، درگیر شعر ساختن از بیرون آمدن علی خامنه ای از پناهگاه هستند!


🆔@tahkimmelat

♦️مدعیان مردمسالاری دینی امشب در پادوئی استبداد از هم سبقت میگیرند!!

#فلاکت_اصلاحطلبانه

🖋حسین رزاق


🆔️@tahkimmelat

♦️ اطلاعیه شورای هماهنگی
در محکومیت برخوردهای غیرانسانی با کودکان افغانستانی

🖊️محمد حبیبی/سخنگوی شورای هماهنگی

شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران با نگرانی عمیق، موارد مکرر خشونت، تحقیر، طرد و تبعیض علیه کودکان افغانستانی ساکن ایران را رصد کرده و این‌گونه برخوردهای ضدانسانی را به‌شدت محکوم می‌کند.


جمهوری اسلامی ایران از سال ۱۳۷۲ به کنوانسیون جهانی حقوق کودک پیوسته و متعهد شده است که تمامی کودکان در قلمرو حاکمیتی‌اش را بدون تبعیض، مورد حمایت، آموزش و مراقبت قرار دهد. نقض این تعهدات، صرفاً یک تخطی حقوقی نیست، بلکه لکه ننگی بر وجدان عمومی جامعه ماست.

بویژه که خبرهایی نگران کننده از رد مرز کودکان و دختران افغانستانی بدون حضور والدین آنها گزارش شده است. به‌علاوه بسیاری از این کودکان در حالی رد مرز می‌شوند که همه‌ی مدارک اقامتی قانونی در ایران را دارند یا اصلا در ایران متولد شده‌اند. بسیاری از آن‌ها پس از رد مرز به دلیل جنسیت خود حق برخورداری از آموزش را از دست می‌دهند.

از طرف دیگر تصاویر منتشر شده از محل نگهداری اتباع افغانستانی در شهرهای مرزی ، نشان دهنده عدم برخورداری از حداقل های حقوق انسانی بویژه در مورد کودکان است .

همه این موارد نقض کننده قوانینی است که جمهوری اسلامی در مجامع بین المللی پایبندی به آن را پذیرفته است.

ما به عنوان معلمان این سرزمین، بر این باوریم که هیچ خط مرزی، ملیتی یا کاغذ هویتی نباید مانع دسترسی کودکان به آموزش، امنیت و کرامت انسانی باشد.

ما از تمامی نهادهای مدنی، فرهنگی، آموزشی و حقوق بشری می‌خواهیم در برابر این روند خطرناک و ضدانسانی سکوت نکنند. دفاع از حقوق کودکان، دفاع از آینده‌ی انسانیت است.



🆔@tahkimmelat

♦️ امارات متحده‌عربی از اولین تاکسی هوایی بدون راننده رونمایی کرد.

این تاکسی هوایی در اوایل سال ۲۰۲۶ راه‌اندازی عمومی میشود ، بنا به گفته مقامات قرار است این هواگرد را به سراسر جهان نیز صادر کند.


🆔@tahkimmelat

♦️ ایران نه حرم است نه معبد، خانه است

🖊️ مجتبی نجفی

ایران، کلمه مشاع است همچنانکه سرزمین مشاع است. هم این کلمه از آن همه ایرانیان است و هم سرزمینش. ایران " همگانی" است و مرز ملی‌گرایی و استبدادطلبی، جایی مشخص می شود که ایران، کالا شود، ابزار شود و یا ملک شخصی‌.

دیکتاتور می‌تواند " ایران دوست" باشد اما " ملی" نه. چون ملی، تقسیم می‌کند، سهیم می‌کند نه اینکه انحصار کند.
" ایران" در نظم دیکتاتوری، به کالای شخصی تبدیل می‌شود، " ایران من" اما در نظم دموکراتیک به " ایران همه" تبدیل می‌شود. و جالب است در رخداد امروز جنگ، هم مدافعان دیکتاتوری می‌خواهند کلمه مشاع " ایران" را ابزار کنند و هم اپوزیسیون مدافع حمله خارجی‌. می‌خواهند  سرودی را که نفی سلطه می‌کند و ایرانیان را بدون توجه به گرایشهایشان به همبستگی ملی دعوت می‌کند، مصادره کنند. در حالی که سرود "ای ایران" و سرودهای مشابهش، نماد بسیاری از مبارزان با سلطه بیگانه بوده و زمانی هم سرود ملی بسیاری از ما مخالفان دیکتاتوری در برابر امت گرایان بی وطن بوده. برای همین است امثال من بر تداوم خط " نه به جنگ و نه به دیکتاتوری" تاکید دارند تا حساب خود را با فرصت طلبان در هر دو جبهه صاف کنند.

مدافع دیکتاتوری و مدافع جنگ هر دو در یک زشتی سیاسی و یک پلیدی فرهنگی سهیم هستند. چرا که هر دو " ایران به مثابه خانه همه ایرانیان" را هدف می‌گیرند یکی با حمایت از قاتل شهروند و دیگری با تجاوزگر به مرزهای ملی. در هر دو رویکرد این شهروندان هستند که قربانی می شوند. آنها که از جنگ و دیکتاتوری حمایت می‌کنند هر دو زشت‌خو و بدسیرت اند. به خصوص اینکه " ایران"سنگر ملی است و ابزار کردن آن برای دفاع از دیکتاتور و مهاجم خارجی خونریز، تعدی آشکار به سنگر ملی ایرانیان است.

" ای ایران" را زمانی می‌خواندیم برای مرزبندی با استبدادطلبان، زمانی برای مرزبندی با بیگانگانی که این کشور را تکه تکه می‌خواهند، هنوز هم " ای ایران" سنگر همه زخم خوردگانی است که دوست داشتند و دارند" این وطن دوباره وطن شود" نه صحنه قتل شهروندان توسط دیکتاتور نه صحنه قتل شهروندان توسط مهاجم بیگانه‌. "ایران" نه حرم ماست نه " معبد" ماست.
ایران خانه ماست، وطن همه متفاوت هاست. همه گرایشها از مذهبی تا غیر مذهبی، دیندار و بی دین. ما را نه با چاپلوسان درگاه دیکتاتور کاری است نه با مفتونان اسکندر مهاجم. مسیر استقلال و آزادی خط مستقیم رهایی است.



🆔@tahkimmelat

‌‏♦️ تاوان این بازی‌های کثیف نفوذ را مردم با فقر و فشار بیشتر می‌دهند

🖊️ یاشار سلطانی:

هشدار به حاکمیت! ‏راه نفوذ⁩ از طریق واتس‌اپ و تلگرام نیست.

‏کسانی که به فلان مداحان معروف یا  فلان مدیر سازمان تبلیغات اسلامی خط می‌دهند تا جایزه برای سر ترامپ⁩ بگذارند، نفوذی‌اند.

آنهایی که نمایندگان سطحی مجلس را به سمت خروج از NPT هل می‌دهند و مجدد کشور رو به سمت جنگ مجدد و تحریم بیشتر می‌برند، نفوذی‌اند.

تاوان این بازی‌های کثیف نفوذ را مردم با فقر و فشار بیشتر می‌دهند.


🆔@tahkimmelat

♦️‍ به نام خدا

✍🏻 سیدمصطفی تاجزاده

آقای محمدباقر بختیار، از فرماندهان محورهای میانی جبهه غرب در طول جنگ هشت‌ساله و عملیات فتح‌المبین و از هم‌رزمان شهید حسین خرازی است که متحمل جراحت‌های متعدد شیمیایی و گلوله و ترکش در عملیات والفجر ۸ و حلبچه شده است. وی از بیماری‌های قلبی، گوارش، دیابت، فشار خون، پروستات، نارسایی کلیوی، فلج عصب ۵ و ۶ چشم چپ بر اثر عارضه مغزی و بیماری‌های تنفسی بر اثر عوارض گاز شیمیایی در جبهه رنج می‌برد.

آقای بختیار در تاریخ ۲۵ بهمن سال ۱۴۰۳ به‌دنبال شرکت در تجمع اعتراضی به ادامه حصر ظالمانه رهبران جنبش سبز بازداشت و به دوسال حبس محکوم شد. حالِ او که در بند امنیتی از دریافت داروهای خود و رسیدگی جدی پزشکی محروم گردیده بود، در ایام بازجویی روبه وخامت رفت و با نام مستعار در بیمارستان بقیه‌الله بستری شد.

آقای بختیار پس از اجرای حکم در ۱۳ اردیبهشت سال ۱۴۰۴ به طور مکرر برای دریافت منظم داروهای خود که از سوی خانواده و با هزینه‌ی شخصی تامین می‌شد با مشکل مواجه گردید.

پس از بمباران وحشیانه زندان اوین توسط ارتش متجاوز اسرائیل و انتقال زندانیان به زندان «تهران بزرگ»، متاسفانه تهیه دارو برای او سخت‌تر شده است. گذشته از مسافت طولانی محل سکونت در تهران تا زندان که امکان تحویل حضوری دارو را برای خانواده‌ی وی دشوارتر کرده است، مقام‌های زندان از دریافت داروهای ویژه این سردار سرافراز وطن تاکنون خودداری کرده‌اند.

این‌درحالی‌است که اساساً مجازات محمدباقر بختیار به اتهام شرکت در تجمع اعتراضی سکوت مقابل دانشگاه تهران، باتوجه به اعلام قبلی بانیان اجتماع به وزارت کشور و مطابق با اصل ۲۷ قانون اساسی، فاقد توجیه قانونی و اخلاقی است. جای آقای بختیار که باوجود سوابق درخشان جانبازی، از پذیرفتن هرگونه امتیاز و امکانی از سپاه و دولت از هنگام جانبازی تاکنون خودداری کرده است، زندان نیست. به‌ویژه اکنون که با بیماری‌های متعدد و با مخاطرات جدی ناشی از عدم رسیدگی به‌موقع پزشکی و دارویی روبه‌روست.

امیدوارم حاکمیت آن‌قدر فهم و درایت و انسانیت داشته باشد تا به وضع این جانباز شریف رسیدگی عاجل کند و با آزادی فوری وی، کمی از جفایی را که به ایشان کرده است جبران کند.

تیرماه ۱۴۰۴- زندان اوین


🆔@tahkimmelat

♦️اگر چاپلوسی هاتون برای رهبر جمهوری اسلامی تمام شد، از او بپرسید چرآ جنگ شد و چه شد ادعای "نه جنگ می شود نه مذاکره؟"چرا به رغم این همه هشدار درباره نفوذ،این همه فرمانده عالی رتبه ترور شد؟چرا بغل گوشتان این همه پهباد ساختند؟پایان این پرونده کجاست؟چرا آسمان کشور بی دفاع شد؟؟

#چاپلوسی_اصلاحطلبانه

#ابتذال_اصلاحات


🖋مجتبی نجفی

🆔️@tahkimmelat

♦️ آلودگی شدید هوای تهران

شاخص آلودگی در منطقه ۲۱ به ۵۰۰ رسید.


🆔@tahkimmelat

♦️«توازن قوا» بن‌مایۀ امنیت، صلح و توسعۀ کشورها

🖊️ یادداشتی از سید علی محمودی منتشر شده در وب‌سایت مشق‌نو

نوشتار پیش رو چه می‌گوید؟

نوشته حاضر با تمرکز بر «اصل توازن قوا» در فلسفه سیاسی و روابط بین‌الملل، استدلال می‌کند که هرگاه کشوری در برابر رقیبی قوی‌تر توازن نداشته باشد، نه‌تنها در معرض تجاوز و ویرانی قرار می‌گیرد. زیرا در جهانی که سیاستِ واقع‌گرا حاکم است، اخلاق‌گرایی و شعارهای آرمان‌گرایانه بدون پشتوانه‌ی قدرت، کفایت نمی‌کنند.

نویسنده معتقد است که تنها برخورداری از توان دفاعی، پیمان‌های راهبردی، و اعتماد و رضایت مردم، می‌تواند کشوری را در برابر خطر حفظ کند.

وی تأکید می‌کند اگر رابطه دولت و ملت گسسته باشد، در موقعیت تهدید، مردم همراه نخواهند شد و کشور بدون پشتوانه اجتماعی، سقوط خواهد کرد.

در نهایت، نویسنده هشدار می‌دهد که نادیده‌گرفتن علم سیاست، حقوق بین‌الملل و واقع‌گرایی، مسیر کشورها را به سمت تباهی می‌برد. حکمرانی بدون دانش، در جهانی پرآشوب، خطری نابخشودنی است. این نوشته دعوتی است به بازگشت به خرد، تجربه و تدبیر در سیاست‌گذاری و تصمیم‌گیری.

متن کامل این نوشتار را در لینک زیر بخوانید
mashghenow.com/?p=6255


🆔@tahkimmelat

♦️ چشم‌انتظار آزادی

گزارش «شرق» از وضعیت زندانیان منتقل‌شده بند زنان اوین به زندان قرچک، گفت‌وگو با خانواده‌ها و رئیس زندان قرچک‌

🖊️ نیلوفر حامدی

دوم تیرماه، تقریبا یک روز پیش از برقراری آتش‌بس، ریزپرنده‌های اسرائیلی، ضمن نقض جدی قوانین بشردوستانه بین‌المللی به گفته سخنگوی دفتر حقوق بشر سازمان ملل و حمله عمدی به اهداف غیرنظامی که بر‌اساس مفاد عفو بین‌الملل می‌تواند مصداق جنایت جنگی باشد، بی‌پناه‌ترین افراد را مورد حمله قرار دادند: زندانیان زندان اوین.

تخریب اساسی بخش‌های نگهبانی، اداری، بند نسوان، کتابخانه بند چهار، ساختمان بهداری و سالن ملاقات و 79 کشته به گفته سخنگوی قوه قضائیه که سربازها، مددکاران و تعدادی از زندانیان و خانواده‌هایشان هم جزء آن‌ بوده‌اند، تنها آسیب بزرگ ناشی از این حملات نبود. مسئله بعدی زمانی آغاز شد که مسئولان زندان تصمیم گرفتند همه زندانیان اوین را به زندان‌های دیگر کشور منتقل کنند. بعد از گذشت دو هفته پس از این انتقال، برخی از خانواده‌های زندانیان سیاسی بند زنان اوین که دیگر در قرچک مستقر شده‌اند، از نگرانی‌های خود به روزنامه «شرق» گفته‌اند.

بیشتر بخوانید


🆔@tahkimmelat