▪️کسانی که فهم و استعدادِ نوشتن از قرآن و حدیث را دارند و سال‌ها درس دین را خوانده‌اند، جالب نیست که فقط بنشینند و خاطره بنویسند یا دلنوشته ببافند.
▪️درست است که گاهی همین بلاگرِ دین‌دار بودن و رنگ‌و‌بوی دینی داشتن هم مفید و تأثیرگذار است، ولی این کجا و فعالیتِ بزرگ اصلاحی و معرفتی و علمی کجا؟!
▪️حالا اگر کسی خیلی دلش می‌خواهد مرغ خیالش آزاد باشد تا بر هرچه دل می‌گوید بنشیند، این را انجام دهد، ولی باز فعالیت اصلی‌اش همان داعی و معلم بودن باشد.
▪️علم شریعت یک نعمت بزرگ است که در این تاریکی‌های امروزی، گویا پیوندی است با عصر نبوی یا با آسمان و اهل آسمان؛ پیوندی که شخص را زنده نگه می‌دارد.
ولی هم‌چنان که این علم به ما چنین حیاتی می‌دهد، ما را موظف می‌سازد که دیگران را هم از این حیات بهره‌مند بسازیم، پس نباید که در تکلیف‌مان کوتاهی کنیم.
#تحذیر
@talabeh7
▪️درست است که گاهی همین بلاگرِ دین‌دار بودن و رنگ‌و‌بوی دینی داشتن هم مفید و تأثیرگذار است، ولی این کجا و فعالیتِ بزرگ اصلاحی و معرفتی و علمی کجا؟!
▪️حالا اگر کسی خیلی دلش می‌خواهد مرغ خیالش آزاد باشد تا بر هرچه دل می‌گوید بنشیند، این را انجام دهد، ولی باز فعالیت اصلی‌اش همان داعی و معلم بودن باشد.
▪️علم شریعت یک نعمت بزرگ است که در این تاریکی‌های امروزی، گویا پیوندی است با عصر نبوی یا با آسمان و اهل آسمان؛ پیوندی که شخص را زنده نگه می‌دارد.
ولی هم‌چنان که این علم به ما چنین حیاتی می‌دهد، ما را موظف می‌سازد که دیگران را هم از این حیات بهره‌مند بسازیم، پس نباید که در تکلیف‌مان کوتاهی کنیم.
#تحذیر
@talabeh7
پرسش‌گری
▪️از صفات پسندیده برای طالب‌العلم "پرسش‌گری" است. باید که هرچه لازم دارید یا فهمش برای‌تان دشوار شده را از اساتید بپرسید. بسا اوقات اساتید بسیار دانا و خبره‌ای در کنارتان هست، اما ممکن است از دانایی و علم ایشان چندان استفاده‌ای نبرید، پرسش‌گر بودن به شما کمک می‌کند که چیزهای ارزشمندی را از ایشان دریافت کنید.
▪️حتی برخی عزیزان طالب‌العلم هستند که سؤالات‌شان را که گاه‌گاه به ذهن‌شان خطور می‌کند را در برگه‌ای می‌نویسند و به هنگامی که نزد استادشان حاضر می‌شوند، تمام‌شان را می‌پرسند.
▪️از حضرت ابن‌عباس پرسیدند که این علم را از کجا و چطور دریافت کردی؟
ایشان فرمودند: از زبان پرسش‌گر و قلب فکور.
[قِيلَ لِابْنِ عَبَّاسٍ: أَنَّى أَصَبْتَ هَذَا الْعِلْمَ؟ قَالَ: لِسَانٌ سَئُولٌ وَقَلْبٌ عَقُولٌ]
#سلوک_طلبگی
@talabeh7
▪️از صفات پسندیده برای طالب‌العلم "پرسش‌گری" است. باید که هرچه لازم دارید یا فهمش برای‌تان دشوار شده را از اساتید بپرسید. بسا اوقات اساتید بسیار دانا و خبره‌ای در کنارتان هست، اما ممکن است از دانایی و علم ایشان چندان استفاده‌ای نبرید، پرسش‌گر بودن به شما کمک می‌کند که چیزهای ارزشمندی را از ایشان دریافت کنید.
▪️حتی برخی عزیزان طالب‌العلم هستند که سؤالات‌شان را که گاه‌گاه به ذهن‌شان خطور می‌کند را در برگه‌ای می‌نویسند و به هنگامی که نزد استادشان حاضر می‌شوند، تمام‌شان را می‌پرسند.
▪️از حضرت ابن‌عباس پرسیدند که این علم را از کجا و چطور دریافت کردی؟
ایشان فرمودند: از زبان پرسش‌گر و قلب فکور.
[قِيلَ لِابْنِ عَبَّاسٍ: أَنَّى أَصَبْتَ هَذَا الْعِلْمَ؟ قَالَ: لِسَانٌ سَئُولٌ وَقَلْبٌ عَقُولٌ]
#سلوک_طلبگی
@talabeh7
نکته‌ای در باب خرید کتب...
▪️هر وقت خواستید کتاب تفسیر یا شرح حدیث یا از سایر منابع دینی را بخرید، قبل از خرید بروید در کتاب‌خانه و آن کتاب را بخوانید و ببینید آیا مناسب شما هست یا خیر.
▪️خیلی اوقات پیش می‌آید که یک تفسیر را به مبلغ زیادی می‌خریم، ولی بعد می‌بینیم که مناسب سطح ما نیست یا مشابه همین تفسیر را از قبل داشته‌ایم یا... .
▪️هم‌چنین می‌توانیم از اینترنت نسخه‌ای از آن کتاب را ببینیم و مقداری بخوانیم و بعد اگر مفید دانستیم بخریم.
#نکته
@talabeh7
▪️هر وقت خواستید کتاب تفسیر یا شرح حدیث یا از سایر منابع دینی را بخرید، قبل از خرید بروید در کتاب‌خانه و آن کتاب را بخوانید و ببینید آیا مناسب شما هست یا خیر.
▪️خیلی اوقات پیش می‌آید که یک تفسیر را به مبلغ زیادی می‌خریم، ولی بعد می‌بینیم که مناسب سطح ما نیست یا مشابه همین تفسیر را از قبل داشته‌ایم یا... .
▪️هم‌چنین می‌توانیم از اینترنت نسخه‌ای از آن کتاب را ببینیم و مقداری بخوانیم و بعد اگر مفید دانستیم بخریم.
#نکته
@talabeh7
▪️از نصر بن احمد عیاضی این سخن نقل شده: علم را تنها کسی کسب می‌کند که کار و بارش را تعطیل کند و باغش را خراب سازد و دوستان را وداع گوید و به نماز جنازه و تدفین نزدیکانش هم نرود.
▪️برای بسیاری از دانشجویان علم شریعت، سخن بالا عجیب است و چنین زحمت و رنجی را ضروری نمی‌بینند. خب این افراد طبق گمان‌شان عمل خواهند کرد و تنها بویی از علم خواهند برد.
اما هستند کسانی که به سخن بالا ایمان دارند و واقعاً چنین تلاشی خواهند داشت. یکی از علما گفته بود که حتی ساعتی از عمرم را هم هدر نداده‌ام، و این تنها از کسانی بر می‌آید که واقعاً طالبِ علم هستند و چنان شیفته‌اند که حتی خواب‌شان هم آمیخته به این تمایلات (علم‌خواهی) است.
▪️البته این سطح از تلاش کردن هنوز هم و در این عصر شلوغِ مملو از مزاحمت‌های رنگارنگ وجود دارد. افرادی را که کنکور دارند اگر دیده باشید یا خودتان اگر کنکوری بوده باشید می‌دانید که زحمت زیادی برای قبولی در دانشگاه کشیده‌اند. این عزیزان یک یا چند سال به‌صورت مداوم و روزانه درس خوانده‌اند، آن‌هم نه روزی یکی دو ساعت، بلکه روزانه هفت و هشت یا ده ساعت و حتی بیشتر.
▪️در سیرت و سرگذشت بسیاری از علما نوشته شده که ایشان برای آن‌که وقت‌شان صرف شستن لباس‌ها نشود، لباس رنگی می‌پوشیدند که دیرتر کثیف می‌شود، یا یک وعده در روز غذا می‌خوردند و بسیاری اوقات هم تنها نانِ خالی می‌خوردند، زیرا فرصت درست کردن غذای بهتری نداشتند، یا در سفر علمی بوده‌اند و تمامِ وقت‌شان صرف کسب علم می‌شد و شغل و درآمدی نداشته‌اند که غذا و لباس بهتری برای خود تهیه کنند.
امروزه الحمدلله راحتی زیاد است و نیازی به تحمل چنین سختی‌ها و محرومیت‌هایی نیست، پس خوشا به حال کسانی که عمرشان را وقف دین کرده‌اند و نمی‌گذارند چیزی از آن هدر برود. شما هم انشاءالله چنین عزم و اراده‌ای اختیار کنید و مطمئن باشید که اگر این‌گونه مقصدتان را دنبال کنید، نصرت خداوند هم کاملاً همراه‌تان خواهد بود.
@talabeh7
▪️برای بسیاری از دانشجویان علم شریعت، سخن بالا عجیب است و چنین زحمت و رنجی را ضروری نمی‌بینند. خب این افراد طبق گمان‌شان عمل خواهند کرد و تنها بویی از علم خواهند برد.
اما هستند کسانی که به سخن بالا ایمان دارند و واقعاً چنین تلاشی خواهند داشت. یکی از علما گفته بود که حتی ساعتی از عمرم را هم هدر نداده‌ام، و این تنها از کسانی بر می‌آید که واقعاً طالبِ علم هستند و چنان شیفته‌اند که حتی خواب‌شان هم آمیخته به این تمایلات (علم‌خواهی) است.
▪️البته این سطح از تلاش کردن هنوز هم و در این عصر شلوغِ مملو از مزاحمت‌های رنگارنگ وجود دارد. افرادی را که کنکور دارند اگر دیده باشید یا خودتان اگر کنکوری بوده باشید می‌دانید که زحمت زیادی برای قبولی در دانشگاه کشیده‌اند. این عزیزان یک یا چند سال به‌صورت مداوم و روزانه درس خوانده‌اند، آن‌هم نه روزی یکی دو ساعت، بلکه روزانه هفت و هشت یا ده ساعت و حتی بیشتر.
▪️در سیرت و سرگذشت بسیاری از علما نوشته شده که ایشان برای آن‌که وقت‌شان صرف شستن لباس‌ها نشود، لباس رنگی می‌پوشیدند که دیرتر کثیف می‌شود، یا یک وعده در روز غذا می‌خوردند و بسیاری اوقات هم تنها نانِ خالی می‌خوردند، زیرا فرصت درست کردن غذای بهتری نداشتند، یا در سفر علمی بوده‌اند و تمامِ وقت‌شان صرف کسب علم می‌شد و شغل و درآمدی نداشته‌اند که غذا و لباس بهتری برای خود تهیه کنند.
امروزه الحمدلله راحتی زیاد است و نیازی به تحمل چنین سختی‌ها و محرومیت‌هایی نیست، پس خوشا به حال کسانی که عمرشان را وقف دین کرده‌اند و نمی‌گذارند چیزی از آن هدر برود. شما هم انشاءالله چنین عزم و اراده‌ای اختیار کنید و مطمئن باشید که اگر این‌گونه مقصدتان را دنبال کنید، نصرت خداوند هم کاملاً همراه‌تان خواهد بود.
@talabeh7
در یک سطح ماندن یعنی پس‌رفت. خصوصاً اگر تصمیم یک طالب‌العلم باشد. همیشه خواهان بهتر شدن باشید.
هم‌چنین برای اهداف بزرگ تلاش کنید. گاهی محیط‌های کوچک که حاوی انسان‌هایی با آرزوهای کوچک هستند چنان جوّی در ایشان حاکم می‌شود که نبوغ‌های بی‌نظیری را در خود سرکوب می‌کنند.
سعی کنید یا در چنین محیط سرد و بی‌شوقی قرار نگیرید، یا این‌که همیشه به رویاهای بزرگ نگاه داشته باشید.
هم‌چنین برای اهداف بزرگ تلاش کنید. گاهی محیط‌های کوچک که حاوی انسان‌هایی با آرزوهای کوچک هستند چنان جوّی در ایشان حاکم می‌شود که نبوغ‌های بی‌نظیری را در خود سرکوب می‌کنند.
سعی کنید یا در چنین محیط سرد و بی‌شوقی قرار نگیرید، یا این‌که همیشه به رویاهای بزرگ نگاه داشته باشید.
Forwarded from اندیشه جوان مسلمان | 🇵🇸 (سیداحمد حسینی)
▪️اسلام و مسلمانان خاری هستند در چشم کفار و بی‌دینان و دشمنان خداوند. از همین جهت است که این دین عزیز همیشه در حال مبارزه با فتنه‌های اهل باطل بوده است. باید دانست که جنگ حق و باطل تمامی ندارد و تا دنیا در گردش است، اهل حق در حق‌جوییِ خود مصرّ هستند و اهل باطل در مزاحمت و آزار رساندن.
▪️اما حالا که میدان ستیز حق و باطل همواره برقرار است، اهل حق را مبارزانی لازم است که خالصانه برایش ستیز کنند. یک‌باری دیدم شخصی کانالی زده در یک موضوع دینیِ خاص و در کانالش بیان داشته بود که خودم را در مسیر دعوت به این یک موضوع، وقف نمودم. ماشاءالله به چنین همت‌های بزرگی.
▪️شبکه‌های اجتماعی را که می‌بینم، الحمدلله روبه‌روز بر تعداد کانال‌های اسلامی افزوده می‌شود، محتواهای دینی هر روز با کیفیت‌تر می‌شوند و جمعیت مخاطبان هم رو به رشد است، الحمدلله.
▪️هم‌چنین از چیزهایی که تازه با خبر شدم این است که در همین روزها یک یوتیوبر خارجی با خواندن قرآن مسلمان شده‌است. تعداد از کلیپ‌هایش را دیدم. ماشاءالله به این جوان بزرگوار. در کانالش با چندصدهزار مخاطب دارد از زیبایی‌های اسلام تبلیغ می‌کند. الحمدلله روزبه‌روز بر سرعت گسترش اسلام افزوده می‌شود و این خبر از آینده‌ای می‌دهد که در آن اخبار اسلام، مهم‌ترین خبرِ روز دنیا می‌شود.
▪️ده سال پیش که تازه تلگرام رونق گرفته بود، کانال‌های دینی کم بودند و در عوض هر گوشه‌ای که نگاه می‌کردی، کانال‌هایی دیده می‌شد که مشغول ترویج الحاد و بی‌دینی بودند. اما الحمدلله امروزه دیگر ملحدان آن رونق بازارِ دیروزی را ندارند، هر کسی هم به سمت طویله‌ی‌شان برود، خریت خود را به دیگران اعلام می‌دارد. بله، شکر خدا الحاد هم کم‌کم دارد محدود می‌شود به همان طویله‌ی قدیمش.
▪️اما حالا که میدان ستیز حق و باطل همواره برقرار است، اهل حق را مبارزانی لازم است که خالصانه برایش ستیز کنند. یک‌باری دیدم شخصی کانالی زده در یک موضوع دینیِ خاص و در کانالش بیان داشته بود که خودم را در مسیر دعوت به این یک موضوع، وقف نمودم. ماشاءالله به چنین همت‌های بزرگی.
▪️شبکه‌های اجتماعی را که می‌بینم، الحمدلله روبه‌روز بر تعداد کانال‌های اسلامی افزوده می‌شود، محتواهای دینی هر روز با کیفیت‌تر می‌شوند و جمعیت مخاطبان هم رو به رشد است، الحمدلله.
▪️هم‌چنین از چیزهایی که تازه با خبر شدم این است که در همین روزها یک یوتیوبر خارجی با خواندن قرآن مسلمان شده‌است. تعداد از کلیپ‌هایش را دیدم. ماشاءالله به این جوان بزرگوار. در کانالش با چندصدهزار مخاطب دارد از زیبایی‌های اسلام تبلیغ می‌کند. الحمدلله روزبه‌روز بر سرعت گسترش اسلام افزوده می‌شود و این خبر از آینده‌ای می‌دهد که در آن اخبار اسلام، مهم‌ترین خبرِ روز دنیا می‌شود.
▪️ده سال پیش که تازه تلگرام رونق گرفته بود، کانال‌های دینی کم بودند و در عوض هر گوشه‌ای که نگاه می‌کردی، کانال‌هایی دیده می‌شد که مشغول ترویج الحاد و بی‌دینی بودند. اما الحمدلله امروزه دیگر ملحدان آن رونق بازارِ دیروزی را ندارند، هر کسی هم به سمت طویله‌ی‌شان برود، خریت خود را به دیگران اعلام می‌دارد. بله، شکر خدا الحاد هم کم‌کم دارد محدود می‌شود به همان طویله‌ی قدیمش.
Forwarded from اندیشه جوان مسلمان | 🇵🇸 (سیداحمد حسینی)
▪️گرچه جامعهٔ ایران و نیز برخی دیگر از جوامع اسلامی درگیر مشکلات دینیِ زیادی هستند، اما نباید فقط تاریکی‌ها را دید و شمرد، باید موفقیت‌ها، و افق‌های پیش رو را هم دید.
▪️خواستم بگویم که جهان اسلام امروزه بیش از هر چیز دیگری، به سربازان مخلص نیاز دارد. سربازانی که اگر جنگ مسلحانه‌ای شروع شد، با سلاح برخیزند، اگر جنگ رسانه شد، با رسانه وارد شوند و اگر جهاد قلم شد، قلم به دست بگیرند. و لازم به تکرار است که این میدان‌ها امروز برپا شده‌اند و هر مسلمانی باید به نحوی در خدمت دینش باشد. حتی آن مسلمان بی‌سوادی که در میان کوه‌ها دارد درویشانه زندگی می‌کند هم باید یک سرباز و مجاهد باشد و با دعا و مناجات خودش به یاری دیگر مسلمانان مشغول باشد.
▪️من و شما برادر یا خواهر بزرگوار که در جریان تمام امور عصر حاضر هستیم، اگر گامی در مسیر پیروزی اسلام بر نداریم، قطعاً خسارت خواهیم دید. نصرت اسلام برای هر مسلمانی مقدور است. لازم است هر کسی خودش را سرباز خدا بداند و تصمیم بگیرد آن‌چه از دستش بر می‌آید را انجام دهد. اگر کسی مادر چند فرزند است، می‌تواند در تربیت دینی آن‌ها مجاهدانه تلاش کند و کاری را به سرانجام برساند که ده‌ها مرد زورآفرین هم شاید از انجامش عاجز باشند.
▪️هر مسلمانی باید داشته‌هایش را برای نصرت دین خدا عرضه کند و الله متعال به نتیجهٔ تلاش‌ها اعتنا نمی‌کند، بلکه به اخلاص و پایِ کار بودنِ شخص نگاه می‌کند. پس هر کسی با آن‌چه در توان دارد باید به میدان بیاید.
▪️خواستم بگویم که جهان اسلام امروزه بیش از هر چیز دیگری، به سربازان مخلص نیاز دارد. سربازانی که اگر جنگ مسلحانه‌ای شروع شد، با سلاح برخیزند، اگر جنگ رسانه شد، با رسانه وارد شوند و اگر جهاد قلم شد، قلم به دست بگیرند. و لازم به تکرار است که این میدان‌ها امروز برپا شده‌اند و هر مسلمانی باید به نحوی در خدمت دینش باشد. حتی آن مسلمان بی‌سوادی که در میان کوه‌ها دارد درویشانه زندگی می‌کند هم باید یک سرباز و مجاهد باشد و با دعا و مناجات خودش به یاری دیگر مسلمانان مشغول باشد.
▪️من و شما برادر یا خواهر بزرگوار که در جریان تمام امور عصر حاضر هستیم، اگر گامی در مسیر پیروزی اسلام بر نداریم، قطعاً خسارت خواهیم دید. نصرت اسلام برای هر مسلمانی مقدور است. لازم است هر کسی خودش را سرباز خدا بداند و تصمیم بگیرد آن‌چه از دستش بر می‌آید را انجام دهد. اگر کسی مادر چند فرزند است، می‌تواند در تربیت دینی آن‌ها مجاهدانه تلاش کند و کاری را به سرانجام برساند که ده‌ها مرد زورآفرین هم شاید از انجامش عاجز باشند.
▪️هر مسلمانی باید داشته‌هایش را برای نصرت دین خدا عرضه کند و الله متعال به نتیجهٔ تلاش‌ها اعتنا نمی‌کند، بلکه به اخلاص و پایِ کار بودنِ شخص نگاه می‌کند. پس هر کسی با آن‌چه در توان دارد باید به میدان بیاید.
در باب دروس صوتی
▪️درس‌ها و صوت‌های علمیِ دینی که در فضای مجازی موجود است، بدون شک از بزرگ‌ترین موهبات فضای اینترنت است و می‌توان گفت عصر جدید با وجود بدی‌های زیاد، چنین خوبی‌های چشمگیری هم دارد.
▪️اما حالا که کم‌کم داریم به فضای مجازی عادت می‌کنیم و لازم می‌بینیم که از آن درست استفاده کنیم، می‌خواهم این‌جا دغدغه‌ای را بیان کنم. به‌نظرم خیلی لازم است که در همین برهه به فکر این اصلاح باشیم، چون هم از آن سرگردانیِ ابتدایِ یک کار جدید در آمده‌ایم و هم مشکلات دروس صوتی کم‌کم دارد ظاهر می‌شود.
▪️می‌خواهم بگویم که انتشار بی‌ضابطه و فله‌ایِ تدریس علوم دینی مضراتی هم دارد. مهم‌ترینش این است که افرادی که علاقه‌مند به تحصیل علوم دینی هستند، می‌بینند که تحصیل حضوری با وجود مشغله‌های زیاد امروزی سخت است، پس تصمیم می‌گیرند که از طریق فضای مجازی، درس بگیرند.
▪️حالا چون عزیزان دلسوزی دارند همهٔ کتب را بدون هیچ چشم‌داشتی تدریس می‌کنند و صوت‌های تدریس را به‌صورت کیلویی می‌ریزند در تلگرام، هر کسی دلش می‌خواهد می‌تواند از همین الآن بشود «طالب العلم»!
▪️حالا ایرادش کجاست؟!
- ایرادش این است آن کسی که خودش بخواهد عالم شود، ولو از طریق دروس صوتی و با استفاده از تدریس‌های اساتید ماهر، چون در بند قوانین و ضوابط حوزه نیست و مجبور نیست هر روز چند ساعت درس بگیرد و دروس را تکرار کند و امتحان بدهد و...، زیاد در این مسیر استوار نمی‌ماند. شاید چند روز اول را خوب درس‌ها را گوش کند، اما خیلی زود بادش خالی می‌شود و شاید هفته‌ای دو ساعت هم به درس‌ها گوش ندهد، و این معضل است.
▪️ببینید بزرگواران، آن کسی که شوق تحصیل علوم دینی را دارد، اگر به‌صورت درست اقدام نکند، یا حتی اگر در حوزه‌ای ضعیف ثبت نام کند، خیلی زود عطشش خاموش می‌شود و دیگر انگیزه‌ای برای ادامه دادن نمی‌یابد.
اما برعکس، کسی که در جای درست و به شیوهٔ درست وارد عمل شود، از هر روزش برای روز بعد انگیزه می‌گیرد. پس یک ایراد بزرگ انتشار بی‌ضابطهٔ درس‌ها در تلگرام، همین پایین آوردن سطح و شأن تحصیل علمی است.
@talabeh7
ادامه دارد...
▪️درس‌ها و صوت‌های علمیِ دینی که در فضای مجازی موجود است، بدون شک از بزرگ‌ترین موهبات فضای اینترنت است و می‌توان گفت عصر جدید با وجود بدی‌های زیاد، چنین خوبی‌های چشمگیری هم دارد.
▪️اما حالا که کم‌کم داریم به فضای مجازی عادت می‌کنیم و لازم می‌بینیم که از آن درست استفاده کنیم، می‌خواهم این‌جا دغدغه‌ای را بیان کنم. به‌نظرم خیلی لازم است که در همین برهه به فکر این اصلاح باشیم، چون هم از آن سرگردانیِ ابتدایِ یک کار جدید در آمده‌ایم و هم مشکلات دروس صوتی کم‌کم دارد ظاهر می‌شود.
▪️می‌خواهم بگویم که انتشار بی‌ضابطه و فله‌ایِ تدریس علوم دینی مضراتی هم دارد. مهم‌ترینش این است که افرادی که علاقه‌مند به تحصیل علوم دینی هستند، می‌بینند که تحصیل حضوری با وجود مشغله‌های زیاد امروزی سخت است، پس تصمیم می‌گیرند که از طریق فضای مجازی، درس بگیرند.
▪️حالا چون عزیزان دلسوزی دارند همهٔ کتب را بدون هیچ چشم‌داشتی تدریس می‌کنند و صوت‌های تدریس را به‌صورت کیلویی می‌ریزند در تلگرام، هر کسی دلش می‌خواهد می‌تواند از همین الآن بشود «طالب العلم»!
▪️حالا ایرادش کجاست؟!
- ایرادش این است آن کسی که خودش بخواهد عالم شود، ولو از طریق دروس صوتی و با استفاده از تدریس‌های اساتید ماهر، چون در بند قوانین و ضوابط حوزه نیست و مجبور نیست هر روز چند ساعت درس بگیرد و دروس را تکرار کند و امتحان بدهد و...، زیاد در این مسیر استوار نمی‌ماند. شاید چند روز اول را خوب درس‌ها را گوش کند، اما خیلی زود بادش خالی می‌شود و شاید هفته‌ای دو ساعت هم به درس‌ها گوش ندهد، و این معضل است.
▪️ببینید بزرگواران، آن کسی که شوق تحصیل علوم دینی را دارد، اگر به‌صورت درست اقدام نکند، یا حتی اگر در حوزه‌ای ضعیف ثبت نام کند، خیلی زود عطشش خاموش می‌شود و دیگر انگیزه‌ای برای ادامه دادن نمی‌یابد.
اما برعکس، کسی که در جای درست و به شیوهٔ درست وارد عمل شود، از هر روزش برای روز بعد انگیزه می‌گیرد. پس یک ایراد بزرگ انتشار بی‌ضابطهٔ درس‌ها در تلگرام، همین پایین آوردن سطح و شأن تحصیل علمی است.
@talabeh7
ادامه دارد...
در باب دروس صوتی ۲
▪️و چون این درس‌ها همواره در دسترس هستند، در ذهن عده‌ای چنین القا می‌شود که فرصت تحصیل همواره موجود است و فعلاً مدتی آن را به تأخیر بینداز تا آن وقت که کمی از شلوغیِ کارهایت کمتر شود. این‌گونه است که شخص شاید چندین سال را از دست بدهد تا که فرصت مناسبی پیدا شود، و نمی‌شود!
▪️در ضمن تحصیل دینی نیاز به متخصصانی دارد که همواره شاگرد را تحت نظر داشته باشند و اشکالاتش را اصلاح کنند و مسیرش را همواره تبیین کنند، نمی‌شود که یکی خودش بسم الله بگوید و برود برای خودش سیر درسی بنویسد و تحصیل علم کند.
▪️اشکالات دیگری هم در باب دروس صوتی وجود دارد، مثلاً در مورد فعالانی که مشغول تدریس مجازی هستند...
خیلی‌ها را می‌بینم که شروع کرده‌اند به تدریس مجازی و از ظاهر امر بر می‌آید که تمام فعالیت‌شان در همین تدریس مجازی متمرکز شده‌است. در این افراد (البته نه همه) یک بیماری، رایج می‌شود: «کافی‌انگاریِ فعالیت»!
ببینید آن استادی که با کلی زحمت شده استاد حوزه، هر روز چند ساعت مطالعه و چند ساعت تدریس دارد و این برنامه را تا سال‌ها ادامه می‌دهد، اما مدرس مجازی چه؟! بسا اوقات مدرسان مجازی نگاه می‌کنند چه کتابی را می‌توانند تدریس کنند، پس همان را انتخاب کرده و هر چند روز، درسی از آن را انتشار می‌دهند. این طریقهٔ تدریس، نه تنها عالم‌ساز نیست، بلکه استعدادسوز است.
این نتیجهٔ امکانات زیاد و بی‌ضابطه‌ای است که فضای مجازی به ما می‌دهد.
مدرس مجازی می‌بیند هزار نفر در کانالش عضو هستند، فکر می‌کند که «الأزهر» را به دستش داده‌اند! حالا شاید یک نفر هم درست از زحمتش استفاده نکند.
این‌چنین است که شخص توانمندی که می‌توانست فعالیت اصولی و بزرگی را آغاز کند، خود را به فعالیتی ناچیز اما «دهن پر کن» مشغول می‌کند.
@talabeh7
ادامه دارد...
▪️و چون این درس‌ها همواره در دسترس هستند، در ذهن عده‌ای چنین القا می‌شود که فرصت تحصیل همواره موجود است و فعلاً مدتی آن را به تأخیر بینداز تا آن وقت که کمی از شلوغیِ کارهایت کمتر شود. این‌گونه است که شخص شاید چندین سال را از دست بدهد تا که فرصت مناسبی پیدا شود، و نمی‌شود!
▪️در ضمن تحصیل دینی نیاز به متخصصانی دارد که همواره شاگرد را تحت نظر داشته باشند و اشکالاتش را اصلاح کنند و مسیرش را همواره تبیین کنند، نمی‌شود که یکی خودش بسم الله بگوید و برود برای خودش سیر درسی بنویسد و تحصیل علم کند.
▪️اشکالات دیگری هم در باب دروس صوتی وجود دارد، مثلاً در مورد فعالانی که مشغول تدریس مجازی هستند...
خیلی‌ها را می‌بینم که شروع کرده‌اند به تدریس مجازی و از ظاهر امر بر می‌آید که تمام فعالیت‌شان در همین تدریس مجازی متمرکز شده‌است. در این افراد (البته نه همه) یک بیماری، رایج می‌شود: «کافی‌انگاریِ فعالیت»!
ببینید آن استادی که با کلی زحمت شده استاد حوزه، هر روز چند ساعت مطالعه و چند ساعت تدریس دارد و این برنامه را تا سال‌ها ادامه می‌دهد، اما مدرس مجازی چه؟! بسا اوقات مدرسان مجازی نگاه می‌کنند چه کتابی را می‌توانند تدریس کنند، پس همان را انتخاب کرده و هر چند روز، درسی از آن را انتشار می‌دهند. این طریقهٔ تدریس، نه تنها عالم‌ساز نیست، بلکه استعدادسوز است.
این نتیجهٔ امکانات زیاد و بی‌ضابطه‌ای است که فضای مجازی به ما می‌دهد.
مدرس مجازی می‌بیند هزار نفر در کانالش عضو هستند، فکر می‌کند که «الأزهر» را به دستش داده‌اند! حالا شاید یک نفر هم درست از زحمتش استفاده نکند.
این‌چنین است که شخص توانمندی که می‌توانست فعالیت اصولی و بزرگی را آغاز کند، خود را به فعالیتی ناچیز اما «دهن پر کن» مشغول می‌کند.
@talabeh7
ادامه دارد...
در باب دروس صوتی ۳
▪️کم‌کم تعداد اساتید مجازی و نیز دنبال‌کنندگان دروس‌شان دارد زیاد می‌شود، اگر برنامه‌ریزی درستی انجام نشود، پس از چند سال معلوم می‌شود که همه در یک سرگردانی فرو رفته‌اند و وقت‌شان هدر رفته است. شاید کسانی که روز اول با کوهی از خوشحالی به استماع دروس اقدام کرده‌اند، حالا خودشان را ببینند که پس از سال‌ها تنها چند فصل از صرف یاد گرفته‌اند و مقداری تعریف از نحو و نیز چند مسأله از کتابی فقهی که به فارسی ترجمه شده‌است.
تحصیل مجازیِ خودسرانه که امروز برای عده‌ای ترجیح دارد بر تلمذ نزد اساتید، در آن روز این اندازه هم ثمره نمی‌دهد که شخص بتواند یک خط عبارت عربی را درست بخواند!
▪️اشکالات زیاد است، ولی چه کار کنیم که چنین نشود؟
به‌طور خلاصه باید بگویم که:
- کسی که می‌تواند به‌صورت حضوری به حوزه برود، ولو با تحمل مقداری رنج و سختی، تحصیل مجازی برایش مناسب نیست.
- کسی که هیچ راهی جز استفاده از تحصیل مجازی ندارد، نباید خودسرانه شروع کند و خودش راهنمای خودش باشد. برود بگردد و در یک معهد (مدرسه یا حوزه) مجازیِ معتبر ثبت‌نام کند. جایی که به‌صورت رسمی ثبت‌نام داشته باشد، کلاس‌های آنلاین با امتحان‌ها و آزمون‌های مختلف برگزار کند و... .
- حتما خود را کاملاً مقید به قوانین معهد مجازی کند، در کلاس‌ها حاضر شود، یا اگر دروسش آفلاین بود، هر درس را انجام دهد و فوراً تکالیف را بنویسد و بفرستد. مطلوب‌ترین معهد مجازی همان است که حضور و غیاب دارد و تکالیف را با سخت‌گیری بررسی می‌کنند.
- خودسرانه سراغ صوت‌ها رفتن به کار طالب العلم نمی‌آید. این درس‌ها تنها برای همان طالب العلمی مفید هستند که در یک حوزه درس می‌خواند و برای تقویت برخی درس‌ها، هم‌زمان از صوت اساتید دیگر استفاده می‌کند، یا برای آن کسی که سال‌ها از طریق صحیح درس خوانده و اکنون با دانش و توان کافی، جهت پیشرفت در برخی شاخه‌های علمی، سراغ دروس اساتید کبار می‌رود.
- مدرسان مجازی هم هرکس خودش نرود برای خود دانشگاهی تأسیس نکند. در ابتدا حتما تدریس حضوری و فعالیت در شهر و محیط خودش را قصد کند.
اگر مقدور نبود یا علاوه از آن خواست در فضای مجازی هم فعالیت کند، سعی کند با حوزه‌های مجازیِ معتبر و مشهور همکاری کند. اگر این هم مقدور نبود، با عده‌ای دیگر از فعالان و اهل علم و تقوا جمع شود و به‌صورت درست، فعالیتی علمی و متقن را آغاز کند. البته و صد البته که باید با مشورت و استفاده از نصایح بزرگان به این اقدام مبادرت بورزد.
- شاید موارد بالا میسر نشد، باز هم فوراً نرود کانالی تأسیس نکند، با اهل فن، علما و اهل بصیرت مشورتی داشته باشد و فعالیتی انفرادی که فواید زیاد و خطرات کمی داشته باشد آغاز کند، لیکن باز هم فعالیتش را چنان سامان دهد که شاگردش را تحت نظر داشته باشد، به او تکلیف بدهد، عملکردش را بسنجد و... .
- لازم است که فعالیت‌های دینیِ مجازی «هدفمند» شوند تا مبادا که انرژی و عمر صدها مدرس و طالب‌العلم هدر برود. من به گمانم کسی نمی‌تواند با راحتی و رنج ندیدن، علم‌آموزی داشته باشد، و بسیار بسیار بعید است که شخصی خودسرانه بتواند این اندازه پیش برود.
@talabeh7
▪️کم‌کم تعداد اساتید مجازی و نیز دنبال‌کنندگان دروس‌شان دارد زیاد می‌شود، اگر برنامه‌ریزی درستی انجام نشود، پس از چند سال معلوم می‌شود که همه در یک سرگردانی فرو رفته‌اند و وقت‌شان هدر رفته است. شاید کسانی که روز اول با کوهی از خوشحالی به استماع دروس اقدام کرده‌اند، حالا خودشان را ببینند که پس از سال‌ها تنها چند فصل از صرف یاد گرفته‌اند و مقداری تعریف از نحو و نیز چند مسأله از کتابی فقهی که به فارسی ترجمه شده‌است.
تحصیل مجازیِ خودسرانه که امروز برای عده‌ای ترجیح دارد بر تلمذ نزد اساتید، در آن روز این اندازه هم ثمره نمی‌دهد که شخص بتواند یک خط عبارت عربی را درست بخواند!
▪️اشکالات زیاد است، ولی چه کار کنیم که چنین نشود؟
به‌طور خلاصه باید بگویم که:
- کسی که می‌تواند به‌صورت حضوری به حوزه برود، ولو با تحمل مقداری رنج و سختی، تحصیل مجازی برایش مناسب نیست.
- کسی که هیچ راهی جز استفاده از تحصیل مجازی ندارد، نباید خودسرانه شروع کند و خودش راهنمای خودش باشد. برود بگردد و در یک معهد (مدرسه یا حوزه) مجازیِ معتبر ثبت‌نام کند. جایی که به‌صورت رسمی ثبت‌نام داشته باشد، کلاس‌های آنلاین با امتحان‌ها و آزمون‌های مختلف برگزار کند و... .
- حتما خود را کاملاً مقید به قوانین معهد مجازی کند، در کلاس‌ها حاضر شود، یا اگر دروسش آفلاین بود، هر درس را انجام دهد و فوراً تکالیف را بنویسد و بفرستد. مطلوب‌ترین معهد مجازی همان است که حضور و غیاب دارد و تکالیف را با سخت‌گیری بررسی می‌کنند.
- خودسرانه سراغ صوت‌ها رفتن به کار طالب العلم نمی‌آید. این درس‌ها تنها برای همان طالب العلمی مفید هستند که در یک حوزه درس می‌خواند و برای تقویت برخی درس‌ها، هم‌زمان از صوت اساتید دیگر استفاده می‌کند، یا برای آن کسی که سال‌ها از طریق صحیح درس خوانده و اکنون با دانش و توان کافی، جهت پیشرفت در برخی شاخه‌های علمی، سراغ دروس اساتید کبار می‌رود.
- مدرسان مجازی هم هرکس خودش نرود برای خود دانشگاهی تأسیس نکند. در ابتدا حتما تدریس حضوری و فعالیت در شهر و محیط خودش را قصد کند.
اگر مقدور نبود یا علاوه از آن خواست در فضای مجازی هم فعالیت کند، سعی کند با حوزه‌های مجازیِ معتبر و مشهور همکاری کند. اگر این هم مقدور نبود، با عده‌ای دیگر از فعالان و اهل علم و تقوا جمع شود و به‌صورت درست، فعالیتی علمی و متقن را آغاز کند. البته و صد البته که باید با مشورت و استفاده از نصایح بزرگان به این اقدام مبادرت بورزد.
- شاید موارد بالا میسر نشد، باز هم فوراً نرود کانالی تأسیس نکند، با اهل فن، علما و اهل بصیرت مشورتی داشته باشد و فعالیتی انفرادی که فواید زیاد و خطرات کمی داشته باشد آغاز کند، لیکن باز هم فعالیتش را چنان سامان دهد که شاگردش را تحت نظر داشته باشد، به او تکلیف بدهد، عملکردش را بسنجد و... .
- لازم است که فعالیت‌های دینیِ مجازی «هدفمند» شوند تا مبادا که انرژی و عمر صدها مدرس و طالب‌العلم هدر برود. من به گمانم کسی نمی‌تواند با راحتی و رنج ندیدن، علم‌آموزی داشته باشد، و بسیار بسیار بعید است که شخصی خودسرانه بتواند این اندازه پیش برود.
@talabeh7
Forwarded from اندیشه جوان مسلمان | 🇵🇸 (سیداحمد حسینی)
بی‌قراریِ مؤمن
▪️از صفات مؤمن این است که همیشه بی‌قرار است. وقتی در دنیایی زندگی می‌کنیم که اهل حق از جانب اهل باطل در رنج هستند و دیانت افراد در معرض هجوم شیاطین است و فساد هم‌چون طوفانی به همه جا سرازیر است، آیا قبول ندارید که مؤمن باید بی‌قرار و ناآرام باشد؟!
▪️بی‌قراریِ مؤمن با پریشانیِ دیگران فرق دارد. دیگران را غم دنیا و مال‌خواهی و هواجوییِ نفس هلاک کرد، و مؤمن را غم انسان‌ها، غم اخلاق و غم دیانت مردم از خواب و خوراک انداخته است.
▪️از آن‌جایی که آرمان و نهایتِ خواهش‌های ما «مؤمن بودن» است، خودم و شما را این پند می‌دهم که به دنبال این بی‌قراری‌ها بروید، نگذارید در برهه‌ای که چیزی بر وفق مراد نیست، شما آسوده و شاد‌کام باشید.
▪️عزیزان و دعوتگرانی را که در فضای حقیقی و مجازی می‌بینید که هر کدام دارند به طریقی داد می‌زنند: «ای انسان‌ها، مسیرتان اشتباه است»، قدر این‌ها را بدانید و شما هم به این فعالیت‌ها بپیوندید.
▪️یکی دارد برای اهل غزه و لبنان کمک جمع می‌کند، یکی دارد شبهات معاندان و کفار را پاسخ می‌دهد، آن دیگری درس حدیث می‌دهد، یکی با نعت اسلامی می‌خواهد شرارت‌های نفس را لالایی‌گونه بخواباند و دیگری می‌خواهد رنج نداری را از کسی کم کند... تمام این‌ها را بزرگ بپندارید و شما هم شروع کنید که در این پیکار حق و باطل، صدایی داشته باشید، گامی بردارید و زخمی بزنید، یادتان نرود که مؤمن در چنین شرایطی آرام نمی‌گیرد.
@muslimic7
▪️از صفات مؤمن این است که همیشه بی‌قرار است. وقتی در دنیایی زندگی می‌کنیم که اهل حق از جانب اهل باطل در رنج هستند و دیانت افراد در معرض هجوم شیاطین است و فساد هم‌چون طوفانی به همه جا سرازیر است، آیا قبول ندارید که مؤمن باید بی‌قرار و ناآرام باشد؟!
▪️بی‌قراریِ مؤمن با پریشانیِ دیگران فرق دارد. دیگران را غم دنیا و مال‌خواهی و هواجوییِ نفس هلاک کرد، و مؤمن را غم انسان‌ها، غم اخلاق و غم دیانت مردم از خواب و خوراک انداخته است.
▪️از آن‌جایی که آرمان و نهایتِ خواهش‌های ما «مؤمن بودن» است، خودم و شما را این پند می‌دهم که به دنبال این بی‌قراری‌ها بروید، نگذارید در برهه‌ای که چیزی بر وفق مراد نیست، شما آسوده و شاد‌کام باشید.
▪️عزیزان و دعوتگرانی را که در فضای حقیقی و مجازی می‌بینید که هر کدام دارند به طریقی داد می‌زنند: «ای انسان‌ها، مسیرتان اشتباه است»، قدر این‌ها را بدانید و شما هم به این فعالیت‌ها بپیوندید.
▪️یکی دارد برای اهل غزه و لبنان کمک جمع می‌کند، یکی دارد شبهات معاندان و کفار را پاسخ می‌دهد، آن دیگری درس حدیث می‌دهد، یکی با نعت اسلامی می‌خواهد شرارت‌های نفس را لالایی‌گونه بخواباند و دیگری می‌خواهد رنج نداری را از کسی کم کند... تمام این‌ها را بزرگ بپندارید و شما هم شروع کنید که در این پیکار حق و باطل، صدایی داشته باشید، گامی بردارید و زخمی بزنید، یادتان نرود که مؤمن در چنین شرایطی آرام نمی‌گیرد.
@muslimic7
الحمد لله ربّ العالمین
الله متعال بر من منت نهاد و مدتی توانستم با یک‌سویی، وقتم را صرف درس و کتاب بگردانم. از آن‌جایی که یکی از مشکلاتم، کمبود وقت بود، چند ماه از فعالیت مجازی و نوشتن، دوری کردم تا به امری مهم‌تر بپردازم.
البته پیش از آن نیز من یک فعالِ مجازی نبودم، ولیکن گاهی سخنانی را که گمان می‌کردم درست و مفید هستند، با شما بزرگواران در میان می‌گذاشتم؛ انشاءالله باز هم خداوند توفیق چنین کاری را بدهد.
الله متعال بر من منت نهاد و مدتی توانستم با یک‌سویی، وقتم را صرف درس و کتاب بگردانم. از آن‌جایی که یکی از مشکلاتم، کمبود وقت بود، چند ماه از فعالیت مجازی و نوشتن، دوری کردم تا به امری مهم‌تر بپردازم.
البته پیش از آن نیز من یک فعالِ مجازی نبودم، ولیکن گاهی سخنانی را که گمان می‌کردم درست و مفید هستند، با شما بزرگواران در میان می‌گذاشتم؛ انشاءالله باز هم خداوند توفیق چنین کاری را بدهد.
Forwarded from اندیشه جوان مسلمان | 🇵🇸 (سیداحمد حسینی)
در دنیا یک چیزی که همیشه بوده و سال‌های اخیر بسیار بیشتر مُد شده‌است، «انگیزه دادن» است!
کتاب‌های زیادی هستند که نوشته شده‌اند تا به مخاطب بگویند: تو طلای ناب هستی، با استعدادها و مُخی که تو داری، می‌توانی دنیا را تکان دهی، تو باید قهرمان المپیک باشی، اگر شعر دوست داری، استعداد داری که از سعدی بهتر باشی، اگر نویسنده‌ای بالقوه هستی، بالفعلش که بکنی، ده‌ها کتاب از آن در می‌آید، درست اگر تلاش کنی، می‌توانی پولدارِ شهرت باشی، از نظر وجناتت هم که لایقت تنها این است که با شاهزاده‌ای ازدواج بکنی، با این مدرک که تو گرفتی یا می‌خواهی بگیری، باید رئیس فلان جا باشی، با این علم که تو داری، باید مقتدا و پیشوای خلق باشی و هر که را سؤالی اگر هست، باید از تو بپرسد... .
این‌ها را در همین کتاب‌ها نوشته‌اند، خیلی اوقات ما انسان‌ها هم که دوست داریم موفقیت همدیگر را ببینیم، از این حرف‌ها نثار هم می‌کنیم...
اما حقیقت این است که همهٔ ما انسان‌هایی معمولی هستیم! شاید برخی از ما در برخی ویژگی‌ها از دیگرانی بهتر باشیم، ولی خب باز آن‌ها هم در خیلی چیزها از ما بهتر هستند. قرار هم نیست هر که شاعری دانست، بشود سعدی، یا هر که چند خط کتاب خواند، بشود سرور خلائق...
این حرف را برای چه می‌گویم؟ من بسیار دیده‌ام کسانی را که در جوانی‌شان بادشان کرده‌اند که تو باید فلان و فلان باشی، این بیچاره هم از روی ضعف یا تنبلی، نتوانسته فلان و فلان شود، حالا از چهل سالگی تا آخر عمرش احساس شکست و حقارت می‌کند، احساس می‌کند که حیف شده، ضایع شده و تباه گشته است! وقتی می‌بیند که یکی مثل دیگران است و وقتی بیرون می‌رود هم واقعاً کسی او را نمی‌شناسد، با خود می‌گوید: «چرا این‌طور شد؟! من می‌توانستم بالاتر از فلانی و فلانی باشم، اما کوتاهی کردم، وای بر من!»
اگر کتابی انگیزشی می‌خوانید یا اگر می‌شنوید که فلان و فلان استعداد را دارید، خوب است، تلاش‌تان را بکنید، ولی اگر آن‌طور که تصورش را می‌کردید نشد، خودتان را ملامت نکنید، به هر حال هر کسی نقشی در این دنیا دارد، مادامی که بر مسیر ایمان و عبادت الله قرار دارید، ارزشمند هستید، حتی اگر مشهور و پیشوا و نویسنده و... نیستید، سرگرم زندگی خودتان باشید، الله متعال را عبادت کنید، سعی کنید گره از کار کسی باز کنید. این احوال اگر در زندگی‌تان باشد، شما پیروز هستید، خودتان را شکست‌خورده ندانید. مؤمن پیروز است، هدف تنها الله است، اگر شما الله را در زندگی‌تان دارید، در هیچ هدفی شکست نخورده‌اید. از نظر خدا، شما اگر روز آخر عمرت ایمان بیاوری، پیروزِ پیروز هستی، دیگر مهم نیست که پول،دار و مشهور و... هستی یا نه. ملاک الله متعال که این است، ما دیگر نباید خودمان را بیشتر مؤاخذه بکنیم.
@muslimic7
کتاب‌های زیادی هستند که نوشته شده‌اند تا به مخاطب بگویند: تو طلای ناب هستی، با استعدادها و مُخی که تو داری، می‌توانی دنیا را تکان دهی، تو باید قهرمان المپیک باشی، اگر شعر دوست داری، استعداد داری که از سعدی بهتر باشی، اگر نویسنده‌ای بالقوه هستی، بالفعلش که بکنی، ده‌ها کتاب از آن در می‌آید، درست اگر تلاش کنی، می‌توانی پولدارِ شهرت باشی، از نظر وجناتت هم که لایقت تنها این است که با شاهزاده‌ای ازدواج بکنی، با این مدرک که تو گرفتی یا می‌خواهی بگیری، باید رئیس فلان جا باشی، با این علم که تو داری، باید مقتدا و پیشوای خلق باشی و هر که را سؤالی اگر هست، باید از تو بپرسد... .
این‌ها را در همین کتاب‌ها نوشته‌اند، خیلی اوقات ما انسان‌ها هم که دوست داریم موفقیت همدیگر را ببینیم، از این حرف‌ها نثار هم می‌کنیم...
اما حقیقت این است که همهٔ ما انسان‌هایی معمولی هستیم! شاید برخی از ما در برخی ویژگی‌ها از دیگرانی بهتر باشیم، ولی خب باز آن‌ها هم در خیلی چیزها از ما بهتر هستند. قرار هم نیست هر که شاعری دانست، بشود سعدی، یا هر که چند خط کتاب خواند، بشود سرور خلائق...
این حرف را برای چه می‌گویم؟ من بسیار دیده‌ام کسانی را که در جوانی‌شان بادشان کرده‌اند که تو باید فلان و فلان باشی، این بیچاره هم از روی ضعف یا تنبلی، نتوانسته فلان و فلان شود، حالا از چهل سالگی تا آخر عمرش احساس شکست و حقارت می‌کند، احساس می‌کند که حیف شده، ضایع شده و تباه گشته است! وقتی می‌بیند که یکی مثل دیگران است و وقتی بیرون می‌رود هم واقعاً کسی او را نمی‌شناسد، با خود می‌گوید: «چرا این‌طور شد؟! من می‌توانستم بالاتر از فلانی و فلانی باشم، اما کوتاهی کردم، وای بر من!»
اگر کتابی انگیزشی می‌خوانید یا اگر می‌شنوید که فلان و فلان استعداد را دارید، خوب است، تلاش‌تان را بکنید، ولی اگر آن‌طور که تصورش را می‌کردید نشد، خودتان را ملامت نکنید، به هر حال هر کسی نقشی در این دنیا دارد، مادامی که بر مسیر ایمان و عبادت الله قرار دارید، ارزشمند هستید، حتی اگر مشهور و پیشوا و نویسنده و... نیستید، سرگرم زندگی خودتان باشید، الله متعال را عبادت کنید، سعی کنید گره از کار کسی باز کنید. این احوال اگر در زندگی‌تان باشد، شما پیروز هستید، خودتان را شکست‌خورده ندانید. مؤمن پیروز است، هدف تنها الله است، اگر شما الله را در زندگی‌تان دارید، در هیچ هدفی شکست نخورده‌اید. از نظر خدا، شما اگر روز آخر عمرت ایمان بیاوری، پیروزِ پیروز هستی، دیگر مهم نیست که پول،دار و مشهور و... هستی یا نه. ملاک الله متعال که این است، ما دیگر نباید خودمان را بیشتر مؤاخذه بکنیم.
@muslimic7
عیب مدارس ما
▪️چندین بار خواستم در این مورد بنویسم، قبلاً هم البته یادداشت‌هایی داشته‌ام، موضوع مهمی است، می‌خواهم بگویم که مدارس دولتی ما علاوه از فوایدی که دارند، چه بسیار مضراتی هم دارند... .
شاید بگویید در این کنج خلوت، گفت‌وگوی ما در مورد مسائل کلان، چه تغییری ایجاد می‌کند؟ چه چیزی را تغییر می‌دهد؟ اصلاً جایی تأثیری هم دارد؟!
می‌گویم اثرگذاری از جانب الله متعال است، ما دغدغهٔ خود را به حد توان مطرح کنیم، انشاءالله که جاهایی سودمند باشد و تأثیراتی بگذارد.
▪️سعی می‌کنم چند ایراد بزرگ را که به سیستم آموزشی‌مان وارد است را بیان کنم، پس از آن انشاءالله سعی می‌کنم در حد توان خود، راه‌حل‌هایی بیان کنم.
▪️چندین بار خواستم در این مورد بنویسم، قبلاً هم البته یادداشت‌هایی داشته‌ام، موضوع مهمی است، می‌خواهم بگویم که مدارس دولتی ما علاوه از فوایدی که دارند، چه بسیار مضراتی هم دارند... .
شاید بگویید در این کنج خلوت، گفت‌وگوی ما در مورد مسائل کلان، چه تغییری ایجاد می‌کند؟ چه چیزی را تغییر می‌دهد؟ اصلاً جایی تأثیری هم دارد؟!
می‌گویم اثرگذاری از جانب الله متعال است، ما دغدغهٔ خود را به حد توان مطرح کنیم، انشاءالله که جاهایی سودمند باشد و تأثیراتی بگذارد.
▪️سعی می‌کنم چند ایراد بزرگ را که به سیستم آموزشی‌مان وارد است را بیان کنم، پس از آن انشاءالله سعی می‌کنم در حد توان خود، راه‌حل‌هایی بیان کنم.
عیب مدارس ما
▪️یک اشکال مدرسه این است که مطالب بی‌فایده یا کم‌فایده در آن زیاد است و در عوض، هزاران مطلب و موضوع مهم هستند که باید در محتوای آموزشی بودند، ولی نیستند.
▪️تأکید نظام آموزشی نوین هم بر دروسی است که باز در میان همین محتوا، باید کمتر مورد تأکید قرار می‌گرفتند. ریاضی خوب است، ولی در جامعهٔ اسلامی، قرآن و تعلیمات دینی باید بیشتر از ریاضی مورد اهتمام قرار بگیرد.
از دبستان که بالاتر برویم، هر سال مطالب بی‌ارزش بیشتر می‌شود، تا جایی‌که در سال‌های پایانیِ دبیرستان، مطالب فراوانِ پیچیده و کم‌کاربرد را چنان با اهتمام به خوردِ دانش‌آموزان می‌دهند که گویی قرار است آیین زندگی و بندگی را یاد دهند!
این دور باطل هم‌چنان ادامه دارد و می‌بینیم که دانشگاه‌ها هم از این قاعده مستثنی نیستند. به‌جای مطالب دست اول اندیشمندان مسلمان، یا نظریات سخیف غربیان را آورده‌اند، یا کتاب‌های بی‌محتوای روزنامه‌نویسان را. شیوهٔ برگزاری کلاس هم طوری است که تا پایان ترم، دانشجو خیلی هنر کند، نام کتاب را در ذهنش ثبت کند.
بعد از آن هم با یک سربازیِ اجباری و پوچ، مُهر ختام را بر فرآیند بی‌فایده‌سازیِ بشر می‌زنند.
▪️مشکل بزرگ و وحشتناک در مدارس این است که شما حق انتخاب ندارید که فرزندتان چه بیاموزد و چه نیاموزد. شیمی خوب است و مطالب خوبی دارد، فیزیک و دیفرانسیل و حسابان و... هم مطالب جالبی دارند، اما در مقامی نیستند که بهترین سال‌هایِ مطلوب برای یادگیری را در انحصار خود در بیاورند. می‌شد مطالب این کتاب‌ها را بسیار کمتر کرد و در عوض، مطالب ناب دیگری را اضافه کرد.
▪️ایراد بزرگ دیگری که وجود دارد این است که شما نمی‌توانید تفاوت‌های فردی را اعمال کنید. گاهی یک دانش‌آموزی ذهنش آن‌قدر خوب است که هر چیزی را درک می‌کند، یا هر متنی را فوراً حفظ می‌شود، حیف نیست چنین گوهر نابی را از بچگی تا رفتن به دانشگاه در سیستم فلج‌کنندهٔ مدرسه (با فیزیک و شیمی و حسابان و انتگرال و مشتق و...) گرفتار کنیم؟ یا دانش‌آموزی هست که در ریاضی استعداد ندارد، اما خب ذوق ادبیِ بالایی دارد، این بیچاره تا سال‌های سال باید در مدرسه «برچسب تنبل بودن» را تحمل کند! حتی اگر قابلیت «سعدی شدن» را هم داشته باشد!
@talabeh7
▪️یک اشکال مدرسه این است که مطالب بی‌فایده یا کم‌فایده در آن زیاد است و در عوض، هزاران مطلب و موضوع مهم هستند که باید در محتوای آموزشی بودند، ولی نیستند.
▪️تأکید نظام آموزشی نوین هم بر دروسی است که باز در میان همین محتوا، باید کمتر مورد تأکید قرار می‌گرفتند. ریاضی خوب است، ولی در جامعهٔ اسلامی، قرآن و تعلیمات دینی باید بیشتر از ریاضی مورد اهتمام قرار بگیرد.
از دبستان که بالاتر برویم، هر سال مطالب بی‌ارزش بیشتر می‌شود، تا جایی‌که در سال‌های پایانیِ دبیرستان، مطالب فراوانِ پیچیده و کم‌کاربرد را چنان با اهتمام به خوردِ دانش‌آموزان می‌دهند که گویی قرار است آیین زندگی و بندگی را یاد دهند!
این دور باطل هم‌چنان ادامه دارد و می‌بینیم که دانشگاه‌ها هم از این قاعده مستثنی نیستند. به‌جای مطالب دست اول اندیشمندان مسلمان، یا نظریات سخیف غربیان را آورده‌اند، یا کتاب‌های بی‌محتوای روزنامه‌نویسان را. شیوهٔ برگزاری کلاس هم طوری است که تا پایان ترم، دانشجو خیلی هنر کند، نام کتاب را در ذهنش ثبت کند.
بعد از آن هم با یک سربازیِ اجباری و پوچ، مُهر ختام را بر فرآیند بی‌فایده‌سازیِ بشر می‌زنند.
▪️مشکل بزرگ و وحشتناک در مدارس این است که شما حق انتخاب ندارید که فرزندتان چه بیاموزد و چه نیاموزد. شیمی خوب است و مطالب خوبی دارد، فیزیک و دیفرانسیل و حسابان و... هم مطالب جالبی دارند، اما در مقامی نیستند که بهترین سال‌هایِ مطلوب برای یادگیری را در انحصار خود در بیاورند. می‌شد مطالب این کتاب‌ها را بسیار کمتر کرد و در عوض، مطالب ناب دیگری را اضافه کرد.
▪️ایراد بزرگ دیگری که وجود دارد این است که شما نمی‌توانید تفاوت‌های فردی را اعمال کنید. گاهی یک دانش‌آموزی ذهنش آن‌قدر خوب است که هر چیزی را درک می‌کند، یا هر متنی را فوراً حفظ می‌شود، حیف نیست چنین گوهر نابی را از بچگی تا رفتن به دانشگاه در سیستم فلج‌کنندهٔ مدرسه (با فیزیک و شیمی و حسابان و انتگرال و مشتق و...) گرفتار کنیم؟ یا دانش‌آموزی هست که در ریاضی استعداد ندارد، اما خب ذوق ادبیِ بالایی دارد، این بیچاره تا سال‌های سال باید در مدرسه «برچسب تنبل بودن» را تحمل کند! حتی اگر قابلیت «سعدی شدن» را هم داشته باشد!
@talabeh7
▪️آیا راه‌کارهایی برای برون رفت از این مشکل وجود دارد؟ خب سیستم آموزشی سخت است که تغییر کند. از طرفی هم نمی‌شود مدرسه را رها کرد، چون تمام قوای آموزشی جامعه در مدارس متمرکز شده، حتی مدارس دینی هم چنان عادت کرده که طالب العلم پس از چند سال تحصیل در مدارس دولتی، بدان جا بیاید.
اکثر خانواده‌ها هم نمی‌خواهند که فرزندشان مدارس دولتی را رها کند، زیرا تنها راه موفقیت را در این مدارس می‌بینند!!!
▪️اما آیا راه حلی هم هست؟!
انشاءالله مطالبی را کم‌کم خواهم گفت، شما هم اگر چیزی به ذهن‌تان می‌رسد، در قسمت نظرات بنویسید.
@talabeh7
اکثر خانواده‌ها هم نمی‌خواهند که فرزندشان مدارس دولتی را رها کند، زیرا تنها راه موفقیت را در این مدارس می‌بینند!!!
▪️اما آیا راه حلی هم هست؟!
انشاءالله مطالبی را کم‌کم خواهم گفت، شما هم اگر چیزی به ذهن‌تان می‌رسد، در قسمت نظرات بنویسید.
@talabeh7
طلبگی | 🇵🇸
عیب مدارس ما ▪️یک اشکال مدرسه این است که مطالب بی‌فایده یا کم‌فایده در آن زیاد است و در عوض، هزاران مطلب و موضوع مهم هستند که باید در محتوای آموزشی بودند، ولی نیستند. ▪️تأکید نظام آموزشی نوین هم بر دروسی است که باز در میان همین محتوا، باید کمتر مورد تأکید…
اما چند راه حل که به ذهنم می‌رسد:
۱. والدین باید آگاهانه بر محتوایی که فرزندشان آموزش می‌بیند نظارت کنند و بر آن‌چه که اهمیت‌شان بیشتر است تأکید کنند. مثلاً درس قرآن را همیشه با فرزندشان کار کنند، تشویق و تحسین داشته باشند و با معلم نیز در خصوص این درس صبحت کنند. نگذارند که معلمِ فرزندشان اهمیت این درس را پایین بیاورد، اگر دیدند که در مدرسه نسبت به قرآن کوتاهی و بی‌توجهی صورت می‌گیرد، بروند و با معلم و مدیر صحبت کنند. خودشان هم در منزل اگر جویای این درس باشند، انشاءالله فرزند نسبت به این درس اهتمام بیشتری خواهد داشت.
- علاوه از قرآن، محتواهای خوب زیادی دیگری در مدارس وجود دارند که والدین باید آگاهانه روی آن‌ها متمرکز شوند، مثلاً فارسی، زیبانویسی، شعرخوانی، تمرین نویسندگی، تمرین اجتماعی بودن و در جمع صحبت کردن، حتی ریاضی ابتدایی، که بیشترش شامل مباحث کاربردی و بسیار مفید است، نیز هدیه‌های آسمانی که مفاهیم برجستهٔ دینی و گاهی نکات تاریخی و سیرتیِ خوبی در آن بیان شده‌است؛ این‌ها از جمله مواد درسی ارزشمند دورهٔ ابتدایی هستند که اگر والدین به این‌ها توجه‌شان را بیشتر کنند، فرزند هم به همان سمت سوق داده می‌شود و در نظرش این‌ها مهم جلوه می‌کند.
- در پایه‌های بالاتر هم درس عربی و نیز زبان انگلیسی، خوشنویسی و... می‌توانند شایان توجه باشند. به‌نظرم عربی را چنان مهم بپندارید که گویا کتابی را در نصاب علوم دینی، فرزندتان دارد تحصیل می‌کند؛ روی فراگیری مکالمهٔ عربی هم خیلی حساس باشد، اگر خودتان مشتاق هستید یا عربی می‌دانید، سعی کنید با فرزندتان تمرین‌های مداوم مکالمهٔ عربی داشته باشید.
- از دیگر مواد درسی ارزشمندی که در مدارس وجود دارد، درس زیست‌شناسی است. زیست‌شناسی تا آخرین خطش در کتاب‌های درسی، مفید و مهم است. به‌نظرم کسی که زیست‌شناسی را خوب بخواند، یک نگاه بسیار زیبا به خلقت خداوند خواهد داشت، بنده برای خودم یکی از نعمت‌های بزرگی که نصیبم شد، تحصیل زیست‌شناسی است.
- خلاصه آن‌که اگر خوب به کتاب‌های درسی فرزندان‌تان نظری داشته باشید، مطالب خوب و گران‌بهایی می‌یابید که شایسته است فرزندتان را سوق دهید و تشویق کنید که این محتوا را خوب فرا بگیرد.
- تمام راه‌حل‌ها در این چیزی که گفتم خلاصه نمی‌شوند، اما این یک نکته را حتماً توجه داشته باشید و با هوش و حواس کافی، ناظرِ مسیر یادگیریِ فرزندتان باشید.
@talabeh7
۱. والدین باید آگاهانه بر محتوایی که فرزندشان آموزش می‌بیند نظارت کنند و بر آن‌چه که اهمیت‌شان بیشتر است تأکید کنند. مثلاً درس قرآن را همیشه با فرزندشان کار کنند، تشویق و تحسین داشته باشند و با معلم نیز در خصوص این درس صبحت کنند. نگذارند که معلمِ فرزندشان اهمیت این درس را پایین بیاورد، اگر دیدند که در مدرسه نسبت به قرآن کوتاهی و بی‌توجهی صورت می‌گیرد، بروند و با معلم و مدیر صحبت کنند. خودشان هم در منزل اگر جویای این درس باشند، انشاءالله فرزند نسبت به این درس اهتمام بیشتری خواهد داشت.
- علاوه از قرآن، محتواهای خوب زیادی دیگری در مدارس وجود دارند که والدین باید آگاهانه روی آن‌ها متمرکز شوند، مثلاً فارسی، زیبانویسی، شعرخوانی، تمرین نویسندگی، تمرین اجتماعی بودن و در جمع صحبت کردن، حتی ریاضی ابتدایی، که بیشترش شامل مباحث کاربردی و بسیار مفید است، نیز هدیه‌های آسمانی که مفاهیم برجستهٔ دینی و گاهی نکات تاریخی و سیرتیِ خوبی در آن بیان شده‌است؛ این‌ها از جمله مواد درسی ارزشمند دورهٔ ابتدایی هستند که اگر والدین به این‌ها توجه‌شان را بیشتر کنند، فرزند هم به همان سمت سوق داده می‌شود و در نظرش این‌ها مهم جلوه می‌کند.
- در پایه‌های بالاتر هم درس عربی و نیز زبان انگلیسی، خوشنویسی و... می‌توانند شایان توجه باشند. به‌نظرم عربی را چنان مهم بپندارید که گویا کتابی را در نصاب علوم دینی، فرزندتان دارد تحصیل می‌کند؛ روی فراگیری مکالمهٔ عربی هم خیلی حساس باشد، اگر خودتان مشتاق هستید یا عربی می‌دانید، سعی کنید با فرزندتان تمرین‌های مداوم مکالمهٔ عربی داشته باشید.
- از دیگر مواد درسی ارزشمندی که در مدارس وجود دارد، درس زیست‌شناسی است. زیست‌شناسی تا آخرین خطش در کتاب‌های درسی، مفید و مهم است. به‌نظرم کسی که زیست‌شناسی را خوب بخواند، یک نگاه بسیار زیبا به خلقت خداوند خواهد داشت، بنده برای خودم یکی از نعمت‌های بزرگی که نصیبم شد، تحصیل زیست‌شناسی است.
- خلاصه آن‌که اگر خوب به کتاب‌های درسی فرزندان‌تان نظری داشته باشید، مطالب خوب و گران‌بهایی می‌یابید که شایسته است فرزندتان را سوق دهید و تشویق کنید که این محتوا را خوب فرا بگیرد.
- تمام راه‌حل‌ها در این چیزی که گفتم خلاصه نمی‌شوند، اما این یک نکته را حتماً توجه داشته باشید و با هوش و حواس کافی، ناظرِ مسیر یادگیریِ فرزندتان باشید.
@talabeh7
طلبگی | 🇵🇸
اما چند راه حل که به ذهنم می‌رسد: ۱. والدین باید آگاهانه بر محتوایی که فرزندشان آموزش می‌بیند نظارت کنند و بر آن‌چه که اهمیت‌شان بیشتر است تأکید کنند. مثلاً درس قرآن را همیشه با فرزندشان کار کنند، تشویق و تحسین داشته باشند و با معلم نیز در خصوص این درس صبحت…
۲. گرچه نظام آموزشی کشور ما بیمار است، اما مسیر آموزش فقط از آن نمی‌گذرد. حرف مهمی است که این‌جا می‌خواهم با شما مطرح کنم. برادران و خواهران گرامی، مدرسه سبب نشود که شما بار مهم تربیت فرزندتان را از دوش خودتان پایین بیاورید. مبادا مدرسه را جایگزین تمام آن چیزهایی تصور کنید که شما قرار بوده به فرزندتان بدهید. شما باید اولین و اصلی‌ترین معلم و مربی فرزندتان باشید.
خیلی وقت‌ها شما باید روزها تلاش کنید و آثار مخربِ اشتباهات تربیتی مدرسه را از لوح قلب کودک‌تان پاک کنید. بنده خودم معلم هستم و بسیار تلاش می‌کنم که آموزش و تربیتی درست داشته باشم، ولی هم من همیشه موفق نیستم و هم تمام معلمان چنین قصدی ندارند.
▪️بگذریم، ما فارغ از مدرسه، کم و بیش می‌خواهیم نقش خودمان را در تربیت و آموزش فرزندان‌مان انجام دهیم، ما والدین یاد نداریم که از کجا شروع کنیم و طریقهٔ درست کدام است، چه کار کنیم؟!
- والدین بزرگوار، اگر شما قصد کار خیری را داشته باشید، اقدام کنید، حتما الله متعال شما را به مسیر درست خواهد برد.
سپس این است که شروع کنید، هر کجا اشتباهی داشتید یا نقصی پیش آمد، برگردید و رفع کنید؛ مبادا بهانهٔ ندانستن و نشدن را بیاورید.
- چون می‌خواهم خیلی از ایرادات در ذهن شما رفع شود، این است که زیاد به نکات فرعی می‌پردازم.
▪️باز بگذریم:
سخن این است که به محتوای آموزشی مدرسه بسنده نکنید، ماشاءالله وقت فرزندان زیاد است، امکان آموزش هم که الحمدلله به هر نحوی فراهم است، پس نباید از کمبود امکانات و فرصت‌ها بترسید. این محتوایی را که در مدرسه نیست و باید فرزندتان یاد بگیرد، هم شما والدین می‌توانید یاد بدهید و هم می‌توانید به کلاس‌های موجود در شهر، کلاس‌های قرآنی، حوزه‌های علمیه ببرید و هم می‌توانید برای فرزندتان معلم خصوصی بگیرید.
چقدر امر مناسب و به‌جایی است که برای یاد دادن قرآن، عربی، فقه و... معلم خصوصی بگیرید. پول بدهید تا یک استاد ماهر و توانمند، هم فرزندتان را ادب و هم دین بیاموزد. پس این مورد را عجیب و سخت نپندارید. اگر این برای‌تان مقدور نیست، خودتان تا جایی که می‌توانید استاد فرزندتان باشید، او را به کلاس‌های قرآنی و دینی ببرید.
نمی‌شود تمام انواع فرصت‌ها را این‌جا به شما نشان داد، ولی بدانید که در هر صورت، راهی وجود دارد.
- حالا یکی را پیدا کردید که به فرزند شما درس بدهد، چه را درس بدهد؟! چه کتاب‌ها و مطالبی را بیاموزد؟
پاسخ به این سؤال خودش کلی متن می‌شود، پیشنهادم این است که در مورد این امر مهم، به طور خصوصی با افراد اهل علم و اهل تقوا مشورت کنید. شرایط خود و خانواده و فرزندان‌تان را کاملا شرح دهید و ایشان نسخه‌ای به شما می‌دهند.
▪️خلاصه چنین شد که به مطالب مدرسه اکتفا نکنید و سعی کنید آن‌چه را که ضروری است و در مدرسه نیست، به فرزندتان بیاموزید. هرچقدر هم تلاش و سعی شما بیشتر باشد، نتایج بهتر و بیشتری دریافت خواهید کرد.
@talabeh7
خیلی وقت‌ها شما باید روزها تلاش کنید و آثار مخربِ اشتباهات تربیتی مدرسه را از لوح قلب کودک‌تان پاک کنید. بنده خودم معلم هستم و بسیار تلاش می‌کنم که آموزش و تربیتی درست داشته باشم، ولی هم من همیشه موفق نیستم و هم تمام معلمان چنین قصدی ندارند.
▪️بگذریم، ما فارغ از مدرسه، کم و بیش می‌خواهیم نقش خودمان را در تربیت و آموزش فرزندان‌مان انجام دهیم، ما والدین یاد نداریم که از کجا شروع کنیم و طریقهٔ درست کدام است، چه کار کنیم؟!
- والدین بزرگوار، اگر شما قصد کار خیری را داشته باشید، اقدام کنید، حتما الله متعال شما را به مسیر درست خواهد برد.
سپس این است که شروع کنید، هر کجا اشتباهی داشتید یا نقصی پیش آمد، برگردید و رفع کنید؛ مبادا بهانهٔ ندانستن و نشدن را بیاورید.
- چون می‌خواهم خیلی از ایرادات در ذهن شما رفع شود، این است که زیاد به نکات فرعی می‌پردازم.
▪️باز بگذریم:
سخن این است که به محتوای آموزشی مدرسه بسنده نکنید، ماشاءالله وقت فرزندان زیاد است، امکان آموزش هم که الحمدلله به هر نحوی فراهم است، پس نباید از کمبود امکانات و فرصت‌ها بترسید. این محتوایی را که در مدرسه نیست و باید فرزندتان یاد بگیرد، هم شما والدین می‌توانید یاد بدهید و هم می‌توانید به کلاس‌های موجود در شهر، کلاس‌های قرآنی، حوزه‌های علمیه ببرید و هم می‌توانید برای فرزندتان معلم خصوصی بگیرید.
چقدر امر مناسب و به‌جایی است که برای یاد دادن قرآن، عربی، فقه و... معلم خصوصی بگیرید. پول بدهید تا یک استاد ماهر و توانمند، هم فرزندتان را ادب و هم دین بیاموزد. پس این مورد را عجیب و سخت نپندارید. اگر این برای‌تان مقدور نیست، خودتان تا جایی که می‌توانید استاد فرزندتان باشید، او را به کلاس‌های قرآنی و دینی ببرید.
نمی‌شود تمام انواع فرصت‌ها را این‌جا به شما نشان داد، ولی بدانید که در هر صورت، راهی وجود دارد.
- حالا یکی را پیدا کردید که به فرزند شما درس بدهد، چه را درس بدهد؟! چه کتاب‌ها و مطالبی را بیاموزد؟
پاسخ به این سؤال خودش کلی متن می‌شود، پیشنهادم این است که در مورد این امر مهم، به طور خصوصی با افراد اهل علم و اهل تقوا مشورت کنید. شرایط خود و خانواده و فرزندان‌تان را کاملا شرح دهید و ایشان نسخه‌ای به شما می‌دهند.
▪️خلاصه چنین شد که به مطالب مدرسه اکتفا نکنید و سعی کنید آن‌چه را که ضروری است و در مدرسه نیست، به فرزندتان بیاموزید. هرچقدر هم تلاش و سعی شما بیشتر باشد، نتایج بهتر و بیشتری دریافت خواهید کرد.
@talabeh7