حسادت دوست بدتر از رقابت دشمنه.

عزیزم اگر مسیری که داری میری، طولانیه، سخته، سرده، تنهایی و طاقت فرساس لازم دونستم آیین جمله از آقای عباس معروفی رو برات بگم که:
"برای چیزهای کوچک می‌توان معامله کرد؛ اما برای چیزهای بزرگ باید قمار کنی...!"

‏یکی از عجیب‌ترین پدیده‌هایی که تو زندگی تجربه می‌کنم، دلشوره و اضطرابِ بدون هیچ پیش زمینه‌ایه!
اینجوری که دراز کشیدم بخوابم، ولی دلشوره دارم!
حالا بابت چی؟ هیچی!

لطفا اینو قشنگ بخون:
زن‌ها اگه در یک رابطه حالشون خوب باشه، خوشگل‌تر از سابق می‌شن ولی اگه حالشون خوب نباشه اون خوشگلی و شادابیِ سابق رو از دست می‌دن. اگه خوشگلی و شادابی نداشت ولی می‌گفت حالش خوبه، یعنی داره تظاهر می‌کنه...

یه دورانى هم از زندگیت هست که واسه یه مدت حالت خوب نیست؛
ولی وقتی ازت می پرسن خوبی؟
دیگه روت نمیشه بگی نه. خجالت می کشی.
می شینی می شماری می گی خب،
اون بار گفتم نه، دیشبم گفتم نه، امروز باید بگم خوبم.

حواسمون پرت شد و نفهمیدم که هی داریم بزرگ‌تر می‌شیم. قسطِ وام‌هامون رو دادیم و نفهمیدیم که داریم بزرگ‌تر می‌شیم. خونه‌ی بزرگ‌تر اجاره کردیم و نفهمیدیم که داریم بزرگ‌تر می‌شیم. عاشق شدیم، از عشق ضربه خوردیم، دوباره توی دامش افتادیم، لذتش رو بردیم و نفهمیدیم که داریم بزرگ‌تر می‌شیم. چه کارها که کردیم و چه کارها که نشد بکنیم توی این زندگی. ما واقعن بزرگ شدیم؛ ولی نفهمیدیم که داریم بزرگ‌تر می‌شیم.

«یا مَنْ یلْتَمَسُ مِنْهُ الْمَخْرَجُ إِلَی رَوْحِ الْفَرَجِ»

یا فارجِ غم‌های من؛ امشب نظری‌کن!

حالم خوبه ها،
یه دفه یادم میفته انگار همه موفق شدن بجز من، همه خوشبختن بجز من، همه به یه جایی رسیدن بجز من، همه دوست داشته میشن بجز من، همه زندگی میکنن و من فقط نفس میکشم.

تهش تنهایی زورم به همه‌چی می‌رسه، ولی دروغ چرا
دلم نمی‌خواست تنهایی از پسِ همه‌چی بربیام!

خدا رو اینجوری صدا کن:
« يَا عُدَّتِي عِنْدَ شِدَّتِي »
اى ذخيره ى من در روز سختى..
« يَا رَجَائِي عِنْدَ مُصِيبَتِي »
اى امید من در برابر پیش آمدهاى ناگوار..

«و سلام به زمان‌هایی که صبر و تحمل‌ات تمام شده بود، اما تو باز هم صبر کردی و دوام آوردی.»

آه که چقدر این جمله‌ی «به این فکر کن که از این بدتر هم می‌تونست بشه.» تسکین‌دهنده‌ی بدیه.
همیشه می‌تونه بدتر باشه. بدتر هر شرایطی قابل تصوره. خب چیکار کنیم الان؟ اندوهمون رو کوچک‌تر ببینیم و راحت‌تر زندگی کنیم؟

واقعا مسخره‌ی مادر هورمونیم همه‌مونا. یه روز از شدت فوران انرژی و خوشی ممکنه هر آن بترکی، فرداش باید به زور تیغ‌و از دستت بکشن بیرون که رگتو نزنی. عجیبه.

‏چقد احمق به نظر می‌رسیدم وقتی او می‌تونست تموم روز رو بدون صحبت کردن با من بگذرونه، در حالی که من هر دو دقیقه یک بار تلفنم رو چک می‌کردم تا ببینم به من پیام داده یا نه.

به قول چاووشی
دوست دارم همدمت باشم ولی سربار نه ..

خودت خواستی که من قلبم رو بگیرم ازت..

علی اشرف درویشیان تو کتاب آبشوران میگه:

«چرا هیچکس نبود دوستمان داشته باشد؟»

‏أتظاهر بالقوة ، لكن قلبي يبكي كل يوم

‏تظاهر می‌کنم که «قوی»ام، اما قلبم هر [و همه‌ی] روز گریه می‌کند.

کاش مثل خواهر حامد ابراهیم پور
برای مامانم نامه مینوشتم
من خسته ام میروم بخوابم صدایم نزن مامان جان
و بعد تا ابــــــد میخوابیدم