حصول شهرت آدمی‌زاد در جهان منحصر به این نیست که کاری افسانه‌آمیز انجام دهد و از آمل به مرو تیر بیندازد. هزار کار پیش می‌توان گرفت که موجب شهرت تواند شد، ولی ای خوشا روز کناره‌گیری و خاموشی و گمنامی.
دی‌ماه ۱۳۵۴

چنین نوشت #مجتبی_مینوی در دفترچهٔ آرش افشار، فرزند #ایرج_افشار

منبع

🔗 @virastarbashi

تبریک به خانم میرشمسی عزیز.

بسیار خوشحالم که پس از مدت‌ها انتظار، چشم جامعهٔ پژوهشی، به‌خصوص واژه‌پژوهان و فرهنگ‌نگاران، به این اثر خواندنی روشن شد.

🔗 @virastarbashi

مردی که جای خرش را گرفت

دومین جلد از «مجموعهٔ داستان‌های کوتاه جهان عرب»، با ویرایش همکار گرامی‌ام، خانم سمیرا یحیایی، در نشر نی منتشر شد.

قدردان ایشان و باقی همکارانم.

اینستاگرام نشر نی

🔗 @virastarbashi

پیام یکی از دوستان دربارهٔ فرستهٔ «واژه‌پالایی».

🔗 @virastarbashi

مینی هایپر = اَبَر کوچولو
😅

🔗 @virastarbashi

پیام یکی از استادان نازنینم، و یادکردی از شادروان دکتر #کورش_صفوی

🔗 @virastarbashi

از نشخوارهای ذهنی ویراستاری که واژه‌گزینی می‌خوانَد


📌 آدم‌ها چطور «چهارزانو» می‌نشینند؟ من چرا هرقدر به خودم نگاه می‌کنم دو تا زانو بیشتر نمی‌بینم؟

📌 یعنی عرب‌ها به تنب بزرگ و کوچک می‌گویند «تنبان»؟

📌 چرا می‌گوییم: «نیمه‌های شب»؟ مگر شب چند تا نیمه دارد؟

📌 عرب‌ها چطور به این نتیجه رسیده‌اند که به «ماداگاسکار» بگویند «مَدَغَشقَر»؟

📌 اگر بخواهم از بیخ شکسته‌نویسی نکنم، «چارچنگولی» را باید بنویسم «چهارچنگالی»؟

📌 آن بابایی بود که به‌جای «حشد الشعبی» نوشته بود «هشت الشعبی»؛ چرا نمی‌توانم ببخشمش؟

📌 چرا پشت شیشهٔ این مغازه نوشته «کارگر ساده نیازمندیم»؟ یعنی دنبال آدم ساده می‌گردند؟ جای آقای مارکس خالی.

📌 اگر «آمریکا» و «آفریقا» را «امریکا» و «افریقا» بنویسیم، آن‌وقت «آنگولا» را هم باید «انگولا» بنویسیم؟ بد نباشد؟

📌 چرا طرف به رفیق‌هایش می‌گفت «بروبگز»؟ نکند s جمع انگلیسی هم دارد وارد فارسی می‌شود؟ وا غلط ننویسیماه!

📌 آن بابایی که ویرایش درس می‌داد می‌گفت «مردادماه» حشو دارد، چون خودمان می‌دانیم «مرداد» اسم ماه است. راست می‌گفت. یادم باشد بروم بوستان سعدی را ویرایش کنم و به‌جای «یکی غلّه مردادمَه توده کرد» بگذارم: «یکی غلّه مرداد هِی توده کرد.»

📌 چرا نوشته بود «صد معبر ممنوع»؟ یعنی با کمتر یا بیشتر از صد مشکلی ندارد؟

📌 به فلسفه‌دان نادان چه باید گفت؟‌ «فلسفیه» (بر وزن عندلیب!) را می‌پسندم. حیف که کسی قدر استعداد واژه‌سازی‌ام را نمی‌داند.

📌 اگر کتابی بنویسم و اسمش را بگذارم «همان»، آن‌وقت توی استناد، ارجاع‌های تکراری را باز می‌نویسند «همان»؟ ایرانیکش که نمی‌کنند؟

📌 «درچه» چطوری شده «دریچه»؟ آن «ی» از کجا آمده؟ نمی‌شود که هرجا دلمان خواست «ی» بگذاریم.

📌 «چکه» مگر از پیوند «چک» (ستاک حال چکیدن) با پسوند «ه» تشکیل نشده؟ پس چرا مشددش می‌کنیم و می‌گوییم «چکّه»؟ چرا همه‌اش حرف می‌تپانیم توی کلمه؟

📌 آن بنده‌خدایی که نوشته بود: «فلانی یار و غار من است» منظورش چه بود؟ اصلاً به من چه؟

🔗 @virastarbashi

ناس نسناس ۲

پیش‌تر دربارهٔ مخدر ناس (نسوار) و نامش نوشتم (ناس نسناس). ظاهراً مصرف این مخدر در ایران هم دارد باب می‌شود، یا شده و من بی‌خبرم. نشانه‌اش هم این است که تقریباً روزی نیست که موقع پیاده‌روی، یکی از این زرورق‌ها نبینم.

یاد شب قدرِ چند سال پیش افتادم. در مسجدی نشسته بودم و کسی داشت پشت بلندگو دعای جوشن کبیر می‌خواند. مطابق معمول، بعد از تمام‌شدن هر تکه از دعا، جماعت باهم می‌خواندند: «...خَلِّصنا مِنَ ٱلنّارِ يا رَبّ»؛ (پروردگارا، از عذاب آتش نجاتمان بده).

پشت‌سر من البته پیرمرد باصفایی نشسته بود که اشتباهی چیز دیگری می‌گفت: «خَلِّصنا مِنَ ٱلنّاسِ يا رَبّ.» به‌عبارتی بیشتر دنبال خلاص‌شدن از شر مردم بود!

خلاصه اینکه، خَلِّصنا مِنَ ٱلنّاسِ يا رَبّ، حالا با هر معنایی که خودت صلاح می‌دانی!

🔗 @virastarbashi