‌

‏وَمَا كَانَ رَبُّكَ نَسِيًّا(مریم۶۴)
و پروردگارت هیچ‌گاه فراموش‌كار
نبوده است.

دست خدا بالای همه ی دستهاست
اينو نميگه که قدرتش رو به رخ ما بکشه
داره گِله ميکنه
چرا روی من حساب نميکنی؟🍃🤍

‌


قُلْ إِنِّي لَنْ يُجِيرَنِي مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ
وَلَنْ أَجِدَ مِنْ دُونِهِ مُلْتَحَدًا(جن۲۲)
بگو: هرگز احدی مرا در برابر خدا حمایت نمیکند و جز او هیچ پناهگاهی سراغ ندارم.

‌

قَالَ هَٰذَا مِن فَضْلِ رَبِّی(نمل۴۰)
بگو این از فضل خدای من است.

THE BEST #STORY FOR YOU GUYS

HERE YOU GO !!
THANKS FOR YOUR COMMENT
INSHAALLAH YOU W'LL LOVE IT 😍❤️🫰🏻

❤️🌷صلوات فراموش نشه 🌷❤️


🌙دعا فراموش نشه عزیزان 🌙

می‌گفت می‌دانی رها شدن و نا امید شدن از طرف عزیزان به چه می‌ماند؟
مانند این است که با خوشحالی در راهی قدم بگذاری و از شدت حال خوبت بالا و پایین بپری اما ناگهان به چیزی شبیه دیوار برخورد کنی ...
@yaallahshukrat

اگر از همه ناامید شده‌ای این فرصت خیلی خوبی برای آموختن توکل است. درست است که این امید از روی نا امیدی به دیگران است ولی حاصلش که بالاخره خوب است. جایی شیخ الاسلام گفته‌اند: «گشایش هنگام قطع امید از خلق فرا می‌رسد». (مجموع الفتاوی) چرا؟ چون امید به خالق وقتی کامل می‌شود که امید به خلق کاملا قطع شود. گفته‌اند حتی اگر فکر می‌کنی راه داری طوری دعا کن که انگار بیچاره‌ای.

بزرگسالی و پدر و مادر شدن خیلی عجیب است. حتی همان یک روزی که به دلیل بیماری کار نکرده‌ای عذاب وجدان داری و خیالت راحت نیست چون نگاه خانواده به دستان توست. مادری که خود بیمار است اما نمی‌تواند کارهای خانه را انجام ندهد و پدری که حالش خیلی خوب نیست ولی مجبور است با همان وضعیت به سر کار برود چون حتی همان یک روز کار نکردن هم خانواده‌اش را با مشکل مواجه خواهد کرد.

برای همین است که انسان‌ها هرچه سنشان بالاتر می‌رود متوکل‌تر هم می‌شوند. خیلی‌ها را می‌بینی که در مجردی و جوانی چندان حواسشان نیست، چون هنوز نمی‌دانند ستون دیگران شدن چگونه است. تو بی‌امید شده‌ای چون امید دیگران به توست و این بی‌امید شدن بهانهٔ توکل می‌شود.

◻️فتوا دادن یوتیوبرهای جاهل

از ابوطلحه رضی الله عنه روایت است که رسول‌اللهﷺ فرمودند: لا تَدْخُلُ المَلاَئِكَةُ بَيْتاً فيهِ كَلْبٌ وَلا صُورَةٌ «ملائکه به خانه ای که در آن سگ يا تصوير باشد، وارد نمی‌شوند».

از ابن عمر رضی الله عنهما روایت است که می‌گوید: جبريل به رسول‌اللهﷺ وعده داد که نزدش بيايد؛ ولی دير کرد و اين تاخیر بر رسول‌اللهﷺ گران آمد؛ لذا از خانه بيرون رفت. آنگاه جبريل نزدش آمد؛ پس رسول اللهﷺ از او گلايه کرد که جبريل پاسخ داد: ما ملائکه به خانه‌ای که در آن سگ يا تصوير باشد، وارد نمی‌شويم.

از عایشه رضی الله عنها روایت است که می‌گوید: جبريل عليه السلام به رسول‌اللهﷺ وعده داد که در فلان وقت نزدش بيايد؛ آن وقت فرا رسيد و جبريل نيامد. عايشه رضی الله عنها می گويد: عصايی در دست رسول اللهﷺ بود؛ آن را از دستش انداخت و فرمود: «ما يُخْلِفُ الله وَعْدَهُ ولا رُسُلُهُ»: «الله و فرستادگانش، خُلف وعده نمی کنند». سپس نگاهی به اطرافش انداخت و متوجه شد که توله سگی زير تخت اوست. پرسيد: «مَتَى دَخَلَ هَذَا الكَلْبُ؟»: «چه وقت اين سگ وارد خانه شده است؟» گفتم: به الله سوگند که متوجه آمدنش نشدم. آنگاه دستور داد بيرونش کنند. سپس جبريل عليه السلام آمد و رسول‌اللهﷺ فرمود: «وَعَدْتَنِي، فَجَلَسْتُ لَكَ وَلَمْ تَأتِنِي»: «به من وعده دادی و من به انتظار آمدنت نشستم و نيامدی؟» جبريل عليه السلام پاسخ داد: «مَنَعَنِي الكَلْبُ الَّذِي كانَ في بَيْتِكَ، إنَّا لا نَدْخُلُ بَيْتاً فِيهِ كَلْبٌ وَلا صُورَةٌ»: «سگی که در خانه ات بود، مرا - از ورود به خانه - باز داشت؛ زيرا ما ملائکه به خانه‌ای که در آن سگ يا تصوير باشد، وارد نمی‌شويم».

[صحیح است] - [به روایت بخاری 3227]- [به روایت مسلم 2104]

📝 متاسفانه امروز عده‌ای از یوتیوبرها که خود را مفتی می‌پندارند، با شهرتی که به‌دست آورده‌اند، به انکار احادیث صحیح رسول‌الله صلی الله علیه وسلم پرداخته‌اند، احادیثی که تمام امت بر صحت آن اجماع دارند. در حالی که علمای بزرگ اهل سنت به‌ صراحت گفته‌اند که در خانه‌ای که سگ یا تصویر باشد، ملائکه وارد نمی‌شوند. این افراد با فتوای نادرست و انکار حقیقت، نه تنها به دین و سنت پیامبر صلی الله علیه وسلم آسیب می‌زنند، بلکه با دسیسه‌گری‌هایشان مردم را گمراه می‌کنند. از الله سبحانه وتعالی می‌خواهیم که این مفتیان دروغین را رسوا و نابود کند.

༄‌‌‌✿⃟‌‌‌💕@BoyeAtr_khoda˼࿐

تقدیم به شما خوبان امید مورد پسند تون باشد 🌹💯☘️

#داستان_زیبا

در زمان گذشته افرادی بودند که به آنها "لوطی" می گفتند، این لوطی ها یا به زبان دیگر" داش مشدیها" افراد ساده و بی آلایشی بودند که هر آنچه را که از راه کسب حلال در آورده بودند با کسانی که با آنها هم سفره می شدند، بدون هیچ انتظار و شرطی شریک شده و مرام آنها حمایت از زیردستان و احترام به بزرگان و سالمندان بود.

برای اینکه کسی لوطی محسوب شود، علاوه بر مرام و اخلاق باید هفت وسیله ی لوطی گری را نیز می داشت که این هفت وسیله عبارتند از :"زنجیر بی سوسه ی یزدی، جام برنجی کرمانی، دستمال بزرگ ابریشمی کاشانی، چاقوی اصفهانی، چپق چوب عناب یا آلوبالو، شال لام و گیوه ی تخت نازک، که چهار تای اولی را یک لوطی حتما باید می داشت و سه تای آخر ضروری نبودند. این افراد معمولا به کارهای مثل دلاکی،  حمالی و...مشغول نمی شدند بلکه مشاغلی مانند توت فروشی، طبق کشی و امثالهم را بر عهده می گرفتند.

اصطلاح" لوطی خور کردن" که به معنای بدست آوردن مال بدون زحمت و مفت است، از اخلاق لوطی ها ریشه گرفته است که هر آنچه را که بدست می آورند در اختیار همگان می گذاشتند. در کل لوطی ها افراد جوانمردی بودند که در دفاع از مظلوم از جان و مال خویش می گذشتند.

البته "لوطی خور کردن" یک اصطلاح در بازی قاپ هم هست که در آن بازیکن قاپ ها را  کاملا حساب شده ولی خیلی بلند می ریزد که باعث شده حریف هر چقدر هم که زیرک باشد باز گول این تاکتیک را بخوردو در اصطلاح می گویند، طرف قاب هاش رو "لوطی خور می ریزه "، که در اینجا منظور از لوطی بازیکن زیرکی است که کلک می خورد.

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‎‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‎‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌╭✹••••••••••••••••••🌸 
📖╯ @marenmkl
‌‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‎‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌