برگرفته از نسک «اندرزنامه زرتشت» نوشته روانشاد موبد کوروش نیکنام
@zoroaster33

#میر_جلال_الدین_کزازی :
بارها گفته‌ام  ایران را دهش ایزدی می‌دانم


سرزمین ایران به راستی سرزمین دلرباست و بسنده است به فرهنگ ایران‌شناسی نگاهی بیندازید که هزار تن در گوشه جهان زندگی‌شان را در کار شناختن و شناسانیدن ایران کرده‌اند.  بارها گفته‌ام  ایران را دهش ایزدی می‌دانم. اگر به داد در خویشتن بنگرم، در آن‌چه کرده‌ام شرمسار می‌شوم، خود را شایسته این مایه مهر و مردمی نمی‌دانم. من به هرجای سرزمین می‌روم، حتی روستاهای دور با گرم‌خویی و مهربانی پذیرای من می‌شوند. این جادوی ایران است. هرکسی با این سرزمین پیوند داشته باشد، نه تنها نزد ایرانیان، نزد جهانیان، جهان فرهیخته و دانش‌آموخته و نیک‌اندیش و جهان خردمند گرامی است.


@shahnamehpajohan
https://shahnamehpajohan.ir

#فریدون_مشیری :


به ایرانم، ایران جاودانه‌ام
معنای زنده بودن من، با تو بودن است.
نزدیک، دور
سیر، گرسنه
رها، اسیر
دلتنگ، شاد
آن لحظه‌ای که بی تو سرآید مرا، مباد!
مفهوم مرگ من
در راه سرفرازی تو، در کنار تو
مفهوم زندگی است.
معنای عشق نیز
در سرنوشت من
با تو، همیشه با تو، با تو، زیستن



@shahnamehpajohan
https://shahnamehpajohan.ir

#میر_جلال_الدین_کزازی :
آوازه ایران در جهان به فرهنگ آن است

آوازه ایران در جهان به فرهنگ آن و به فرهنگوران آن است؛ زمانی که یکی از پادشاهان عثمانی می‌خواست به لویی  چهاردهم، پادشاه فرانسه که از خودکامه‌ترین و خودپسندترین پادشاهان بود که خود را خورشیدشاه می‌نامید، ارمغانی ببرد، گلستان سعدی را با خود به ارمغان برد یا هنگامی‌که اردوغان می‌خواست به آمریکا برود، بانویش می‌خواست ارمغانی ارزنده برای بانوی نخستین آمریکا ببرد، گزیده‌ای از مثنوی را با خود برد. مگر ترکیه سخن‌ور دیوانی نداشته است؟!


@shahnamehpajohan
https://shahnamehpajohan.ir

امروز
به روز فیروز و فرخ
روز وهمن ، از ماه بهمن
سال ۳۷۶۲ ترادادی مزدیسنا

برابر با
چهارشنبه : ۲۶ دی ماه،
به سال ۱۴۰۳ خورشیدی

۱۵ ژانویه ۲۰۲۵ ترسایی

15.01.2025

🌷🌷

🔹وَهمَن:

- دومین روز از هر ماه سی روزه در گاه شماری ترادادی زرتشتیان، وهمن نام دارد.

- وهمن یا وهومن دو بخشی است. «وُهو» به چمار(معنی) نیک و خوب و «مَنَه» از بُن «من» به چمار اندیشیدن، شناختن و فهمیدن است.

- روز وهمن، نخستین روز «نبُر» در هر ماه، در گاه شمار ویژه زرتشتیان است. در چنین روزی از !کشتار جانوران و خوردن خوراک گوشت‌دار پرهیز می‌کنند.

- وهمن امشاسپند در جایگاه مادی خود، از چارپایان سودمند نگهداری می کند.

🪻🌸🪻

درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33

تن آدمی شریف است به جان آدمیت
نه همین لباس زیباست نشان آدمیت
اگر آدمی به چشم است و دهان و گوش و بینی
چه میان نقش دیوار و میان آدمیت
خور و خواب و خشم و شهوت
شغب است و جهل و ظلمت
حیوان خبر ندارد ز جهان آدمیت
به حقیقت آدمی باش وگر نه مرغ باشد
که همین سخن بگوید به زبان آدمیت
مگر آدمی نبودی که اسیر دیو ماندی
که فرشته ره ندارد به مکان آدمیت
اگر این درنده‌خویی ز طبیعتت بمیرد
همه عمر زنده باشی به روان آدمیت
رسد آدمی به جایی که به جز خدا نبیند
بنگر که تا چه حد است مقام آدمیت
طیران مرغ دیدی، تو ز پایبند شهوت
به در آی تا ببینی طیران آدمیت

سعدی

خجسته جشن بهمنگان بر همگان فرخنده باد 🌼
نیک اندیشی افزون و بهره باد 🌼

برگرفته از نسک «اندرزنامه زرتشت» نوشته روانشاد موبد کوروش نیکنام
@zoroaster33

#سجاد_آیدنلو :

🔸فردوسی در شاهنامه در کنار خراسان از دیگر شهرهای ایران همانند: فارس، اصفهان، آذربایجان و کردستان در شاهنامه نام آورده است و شهرهای مختلف را در مسائل ایران دخیل دانسته است.

🔸در جنگ بزرگ کیخسرو با افراسیاب مردمان سپاه ایران از تمام شهرهای کشور، در مقابله با دشمن، کنار یکدیگر علیه تورانیان مبارزه کردند.

🔸آذربایجان در شاهنامه بنا به وزن و زمان، آذرآبادگان نامیده شده است و یکی از مقدس‌ترین و مهم‌ترین مناطق ایران است. آذربایجانی که دقیقا همین جغرافیای آذربایجان کنونی است و از دریاچه ارومیه با عنوان دریاچه چی‌چست در شاهنامه نام برده شده است.

🔸رستم فرخزاد، هنگامی که اعراب به کشور حمله می‌کنند در نامه‌ای به برادرش مبنی بر انتقال خانواده‌اش به مکانی امن می‌نویسد:
همی تاز تا آذرابادگان
به جای بزرگان و آزادگان

🔸همین بیت شعر نشان از جایگاه والای مردم آذربایجان در شاهنامه دارد و فردوسی از مردمان این قسمت از دیار ایران به بزرگی و آزادگی نام برده است.

www.shahnamehpajohan.ir
@shahnamehpajohan

فردوسی وقتی می‌خواهد بگويد ضحاک انسانی حلال‌زاده نيست، از كلمه «حرامزاده» استفاده نمی‌كند و به شكلی هنرمندانه می گويد: «پژوهنده را راز با مادر است».
به شكلی شاهنامه شديداً به اخلاق توجه دارد؛ اخلاقی كه بايد گفت ايرانی است و در بيشتر زندگی مردم ايران ديده می‌شود. در ايران اخلاق هميشه يكی از عظيم‌ترين كارها بوده است كه می‌توان تصوير آن ‌را در شاهنامه فردوسی ديد.
اگر به شاهنامه مراجعه كنيد می‌بينيد كه اين اثر با نام «خدا» و «انسان» كه نماينده خدا بر روی زمين است آغاز می‌شود. وقتی می‌گويد: «به نام خداوند جان و خرد» خداوند يكی به معنای خود خداوند است و دوم اينكه «خداوند» در معنی «انسان» است. ما در ادبيات فارسی كلمه خداوند را به معنی «صاحب» و «انسان» در جاهای ديگر ديده‌ايم؛ مانند «دهخدا» و «خانه خدا» ... .
در اين بيت اشاره به موجودی می‌شود كه هم «جان» دارد هم «خرد» و «عقل». حالا ببينيد كه تنها موجود روی زمين كه عقل و خرد دارد كيست؟ می‌بينيد كه انسان است. بايد گفت پيام نخستين شاهنامه اين است كه انسان نماينده خدا بر روی زمين و كليددار خزانه خرد است.


@shahnamehpajohan

#قدمعلی_سرامی

ازدیدگاه من این افسانه ها از سرگذشت راستین بزرگان ارزشمندتر است زیرا نشان می دهد مردانی بی همانند و جاودانه چون فردوسی بر  نهاد و ناخودآگاه ایرانیان کارساز افتاده اند.ایرانیان چون فردوسی را گرامی داشته و او را از بن جان می ستوده اند؛او را برابر محمود غزنه ایستانیده اند.جهان حماسه جهان ناسازهاست.مانند سکه،که یکی شیر است به معنای آری و دیگری خط است به معنای نه!اگر یکی از این دو ناساز در کار نباشد سکه از سکگی می افتد."
" فردوسی نمادی است که ایرانیان آن را مقابل پادنماد خویش،محمود غزنوی ایستانیده اند.

@shahnamehpajohan

#میر_جلال_الدین_کزازی

امروز
به روز فیروز و فرخ
روز اَردیبهشت ، از ماه بهمن
سال ۳۷۶۲ ترادادی مزدیسنا

برابر با
پنجشنبه : ۲۷ دی ماه،
به سال ۱۴۰۳ خورشیدی


۱۶ ژانویه ۲۰۲۵ ترسایی

16.01.2025

🌷🌷

🔹اَردیبهشت:
- در گاه شماری ترادادی زرتشتی روز سوم در هرماه سی روزه، اَردی بهشت نام دارد.

- اردیبهشت دگرگون یافته‌ واژه اوستایی «اَشَه وَهیشتَه» در زبان اوستایی است که «اشا» به «اَرد» و «وَهیشتا» به «بهشت» در گویش پارسی دگرگون شده که به چمار «بهترین راستی‌» است.

- اشا، هنجاری است که نظام جهان هستی بر پایه‌ی آن پدید آمده و آنرا به‌ سوی پیشرفت و پویایی پیش می برد.

- در خُرده‌ اوستا، اردیبهشت امشاسپند به چَمار «بهترین پاکی و راستی» است که در جهان مینوی نماد پاکی، اشویی و نشان اشا (هنجار درست هستی) است.

- اردیبهشت درجهان مادی، نگهبانی از آتش را بر دوش دارد.

🪻🌸🪻

درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33

همه روشنیهای تو راستیست
ز تاری وکژی بباید گریست
دل هرکسی بندهٔ آرزوست
وزو هر یکی را دگرگونه خوست
سر راستی دانش ایزدست
چو دانستیش زو نترسی بدست
خردمند ودانا و روشن روان
تنش زین جهانست وجان زان جهان
هران کس که در کار پیشی کند
همه رای وآهنگ بیشی کند
بنایافت رنجه مکن خویشتن
که تیمارجان باشد و رنج تن
ز نیرو بود مرد را راستی
ز سستی دروغ آید وکاستی
ز دانش چوجان تو را مایه نیست
به از خامشی هیچ پیرایه نیست
چو بردانش خویش مهرآوری
خرد را ز تو بگسلد داوری

فردوسی

برگرفته از نسک «اندرزنامه زرتشت» نوشته روانشاد موبد کوروش نیکنام
@zoroaster33

امروز
به روز فیروز و فرخ
روز شهریور ، از ماه بهمن
سال ۳۷۶۲ ترادادی مزدیسنا

برابر با
آدینه :  ۲۸ دی ماه،
به سال ۱۴۰۳ خورشیدی

۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ترسایی
17.01.2025

🌷🌷

🔹شهریور:
- چهارمين روز هر ماه در گاه‌شماری ترادادی مزدیسنان، «شهريور» نام دارد.

- شهریور در اوستا به گونه "خشترَه وَئیریَه" آمده است که در گویش پارسی شهریور گفته می شود.

- واژه‌ خشترَه وَییریَه به چمار(معنی) پادشاهی وسروری مینوی و پادشاهی بر خویشتن است.

- آرمان زرتشت چنین است که مردم جهان در راه برقراری فرمانروایی راستی و درستی به تلاش و کوشش بپردازند. چون با برقراری سروری  راستین است تا هر کسی توانایی خواهد داشت تا بر دروغ و تباهی درون خویش چیره شود و راستی را جایگزین نادرستی کند.

- شهریور که به چم «شهریاری و نیرومندی مینوی» بوده درجهان مادی از فلزات پاسداری می کند. اینگونه شهریاری از اشا (هنجار هستی) سرچشمه دارد و همه‌ جهان را دربر می‌گیرد.

🪻🌸🪻

درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33

به تو سر بسته و در پرده بگویم
تا کسی نشنود این راز گهر بار جهان را
آنچه گفتند و سرودند...
تو آنی!
خود تو جان جهانی!
گر نهانی و عیانی!
تو همانی که همه عُمر به دنبال خودت نعره زنانی...
تو ندانی که خود آن نقطه ی عشقی...
همه اسرار نهانی
همه جا تو نه یک جای نه یک پای همه ای با همه ای همهمه ای
تو سکوتی تو خودِ باغ بهشتی
تو به خود آمده از فلسفۀ چون و چرایی
به تو سوگند که این راز شنیدی و نترسیدی و بیدار شدی
در همه افلاک بزرگی نه که جُزئی نه که چون آب در اندام سَبوئی
تو خود اویی، به خود آی تا درِ خانه متروکۀ هر کس ننشینی
و به جز روشنی شعشعۀ پرتو خود هیچ نبینی
و گلِ وصل بچینی ...

مولانا