tgoop.com/ADEIEH_Delnevesht/15264
Last Update:
خوبیها رنجور و دل نازکاند؛ گوششان برای شنیدن تشکر و ستایش تیز است. خوبیها آهوی خرامان و دیرصیدِ جنگل تاریک دنیا هستند، برای شکار باید دامِ روشن و دانهی طلایی ریخت، باید اگر او یک قدم آمد تو دو قدم پیشوازش بروی تا نرنجد، تا نَرَمَد...
اگر خوبیها حالا کم شدهاند، یک بخشاش بخاطر قدر ندانستنشان است، بخاطر بیتفاوتی با دل نازکشان...
میگفت اگر از کسی برای خوبی تشکر نکنی باعث میشوی که دلش نخواهد بار دیگر تکرارش کند و یک قدم به بدی ترغیبش میکنی. اصلا یک ریشهی تمایل به ریا هم از همینجا میآید؛ انسان در قبال خوبی، منتظر ستایش و تشکر و دیدهشدن است..
ولی من آدمهایی را میشناسم که با هر خوبی تشویق که نه، تنبیه شدهاند ولی دست برنداشتهاند. آهوهای خرامانی که به حکم خوبی، با روی گشاده در دام صیاد پاگذاشتهاند تا دست خالی از شکارگاه باز نگردد. آدمهایی که خوبی کردند و خوبی میکنند ولی بدی دیدند و خدا کند که دیگر بدی نبینند...
من قلبشان را نشکافتهام تا ببینم این نور پاک و نجیبِ خوب ماندن از کجای قلبشان میآید ولی شک ندارم آنها که اینگونهاند، یک نیت دارند؛
إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ
«اجر و پاداش من تنها بر پروردگار عالمیان است»
جز با این نیت، هیچکس با مدام بد دیدن، توانِ مدام نیک بودن را نخواهد داشت؛ بلاخره یک جایی میبُرَد، کم میآورد و دست بر میدارد، باورکنید...
BY ادعیه ونیایش ودلنوشته خواجه احرار
Share with your friend now:
tgoop.com/ADEIEH_Delnevesht/15264