آینده

محبوبیت پزشکیان را این چیزها می‌‌ریزد

محمد مهاجری

کاهش محبوبیت روسای جمهور  بخصوص در دور دوم ریاست‌جمهوری‌شان موضوعی باسابقه است و دلیل آن هم ناکامی  در عرصه اقتصاد است.

وجه مشترک دولتهای آقایان هاشمی، خاتمی و احمدی نژاد ، همین کاهش محبوبیت در پایان ریاست جمهوری شان است.

این قاعده در مورد آقای حسن روحانی نیز تکرار گردید و گفته می‌شود محبوبیت او در اواخر دولتش به دلیل افزوده شدن تحریم ها به زیر۱۰درصد رسید.

مرحوم شهیدرئیسی نیز با اینکه در دوره‌ای روی کار امد که بنا به دلایلی تحریمها نزولی شده بود، اما از نظر عدم‌محبوبیت رکوردشکن شد و اگر دولتهای پیشین بعد از 8سال دچار عدم‌محبوبیت شدند، او به آن دلیل که اعضای دولتش به ویژه وزرا و مدیران اقتصادی و نیز معاونت اجرایی ریاست جمهوری در اوج ضعف و بی کفایتی و ناتوانی قرار داشتند فقط طی ۳سال محبوبیتش به زیر ۱۰درصد رسید.
لابد داستان فساد3.7میلیارددلاری چای دبش هم در آن بی تاثیر نبود.

در مورد دولت اقای پزشکیان نیز خطر کاهش سرمایه‌اجتماعی و کم شدن محبوبیت وجود دارد و برخی نظرسنجی ها که اخیرا منتشر شده موید آن است.

علاوه بر آنکه برخی اتفاقات غیرقابل پیش‌ینی، باعث محقق نشدن وعده‌های رئیس‌جمهور شده ( مانند بازی شورایعالی فضای‌مجازی بر سر حذف کامل فیلترینگ)، اتفاقات دیگری نیز پیش آمده که به ناکارآمدی نسبی دولت او و نتیجتا کاهش محبوبیت منجر شده.

یکی ازاین اتفاقات، دست بر قضا محصول ویژگی‌های مثبت رئیس‌جمهور است که در جامعه سیاسی به ضد خود تبدیل گردیده.

ایده وفاق (= دعوا نکنیم) از سوی رقبای‌سیاسی آقای پزشکیان به وسیله‌ای برای باج‌گیری و افزایش سهم از دولت چهاردهم تبدیل شده و عملا بخشهایی از قوه‌مجریه ( حتی در سطح وزرا) در اختیار کسانی قرار گرفته که در کوران انتخابات بیشترین حملات را متوجه شخص آقای پزشکیان کردند.
حسن نیت آقای رئیس‌جمهور از طرف آنها به معنای کوتاه آمدن تلقی شد و محصول وفاق همین است که الان می‌بینیم.

علاوه بر مسئله وفاق، قانون انتصاب افراد به مشاغل حساس و اجبار دولت به استعلامهای متعدد ( که در دولتهای قبل وجود نداشته و در سال1401 مجلس آن را تصویب کرده) عملا دولت را در میدان مین قرار داده . بطوریکه  اکنون و در شش ماهگی عمر دولت هنوز برخی پستها بلاتکلیف مانده است. همچنین فرایند استعلامها که با تنگ‌نظریها و سختگیری همراه است باعث شده افراد کارآمد متعددی با تیغ عدم‌صلاحیت ( که حتی بالاترین مقام اجرایی کشور، دلیل آن را نمی‌داند) از چرخه مدیریتی کشور حذف گردند.

اینها را بگذارید در کنار برخی انتصابات که بخاطر رودربایستی ها، عملا پستهایی (حتی در سطوح بالا) در اختیار افراد غیرکاردان و ناشایسته قرار گرفته است.

مجموعه این رخدادها، خروجی‌اش مدیران و سازمانهایی کم توان است که تاثیر مستقیمی بر کاهش محبوبیت رئیس‌جمهور می‌گذارد.


@A_pajhohi

www.tgoop.com/A_pajhohi/80654

3.1K viewsFeb 18 at 10:10

محبوبیت پزشکیان را این چیزها می‌‌ریزد

محمد مهاجری

کاهش محبوبیت روسای جمهور  بخصوص در دور دوم ریاست‌جمهوری‌شان موضوعی باسابقه است و دلیل آن هم ناکامی  در عرصه اقتصاد است.

وجه مشترک دولتهای آقایان هاشمی، خاتمی و احمدی نژاد ، همین کاهش محبوبیت در پایان ریاست جمهوری شان است.

این قاعده در مورد آقای حسن روحانی نیز تکرار گردید و گفته می‌شود محبوبیت او در اواخر دولتش به دلیل افزوده شدن تحریم ها به زیر۱۰درصد رسید.

مرحوم شهیدرئیسی نیز با اینکه در دوره‌ای روی کار امد که بنا به دلایلی تحریمها نزولی شده بود، اما از نظر عدم‌محبوبیت رکوردشکن شد و اگر دولتهای پیشین بعد از 8سال دچار عدم‌محبوبیت شدند، او به آن دلیل که اعضای دولتش به ویژه وزرا و مدیران اقتصادی و نیز معاونت اجرایی ریاست جمهوری در اوج ضعف و بی کفایتی و ناتوانی قرار داشتند فقط طی ۳سال محبوبیتش به زیر ۱۰درصد رسید.
لابد داستان فساد3.7میلیارددلاری چای دبش هم در آن بی تاثیر نبود.

در مورد دولت اقای پزشکیان نیز خطر کاهش سرمایه‌اجتماعی و کم شدن محبوبیت وجود دارد و برخی نظرسنجی ها که اخیرا منتشر شده موید آن است.

علاوه بر آنکه برخی اتفاقات غیرقابل پیش‌ینی، باعث محقق نشدن وعده‌های رئیس‌جمهور شده ( مانند بازی شورایعالی فضای‌مجازی بر سر حذف کامل فیلترینگ)، اتفاقات دیگری نیز پیش آمده که به ناکارآمدی نسبی دولت او و نتیجتا کاهش محبوبیت منجر شده.

یکی ازاین اتفاقات، دست بر قضا محصول ویژگی‌های مثبت رئیس‌جمهور است که در جامعه سیاسی به ضد خود تبدیل گردیده.

ایده وفاق (= دعوا نکنیم) از سوی رقبای‌سیاسی آقای پزشکیان به وسیله‌ای برای باج‌گیری و افزایش سهم از دولت چهاردهم تبدیل شده و عملا بخشهایی از قوه‌مجریه ( حتی در سطح وزرا) در اختیار کسانی قرار گرفته که در کوران انتخابات بیشترین حملات را متوجه شخص آقای پزشکیان کردند.
حسن نیت آقای رئیس‌جمهور از طرف آنها به معنای کوتاه آمدن تلقی شد و محصول وفاق همین است که الان می‌بینیم.

علاوه بر مسئله وفاق، قانون انتصاب افراد به مشاغل حساس و اجبار دولت به استعلامهای متعدد ( که در دولتهای قبل وجود نداشته و در سال1401 مجلس آن را تصویب کرده) عملا دولت را در میدان مین قرار داده . بطوریکه  اکنون و در شش ماهگی عمر دولت هنوز برخی پستها بلاتکلیف مانده است. همچنین فرایند استعلامها که با تنگ‌نظریها و سختگیری همراه است باعث شده افراد کارآمد متعددی با تیغ عدم‌صلاحیت ( که حتی بالاترین مقام اجرایی کشور، دلیل آن را نمی‌داند) از چرخه مدیریتی کشور حذف گردند.

اینها را بگذارید در کنار برخی انتصابات که بخاطر رودربایستی ها، عملا پستهایی (حتی در سطوح بالا) در اختیار افراد غیرکاردان و ناشایسته قرار گرفته است.

مجموعه این رخدادها، خروجی‌اش مدیران و سازمانهایی کم توان است که تاثیر مستقیمی بر کاهش محبوبیت رئیس‌جمهور می‌گذارد.


@A_pajhohi

BY آینده