tgoop.com/Ahurn60/68923
Last Update:
خاطره ای راستین
سال۸۳بییه.مدتی بییه گه دیکون وا هاکرد بیمه وکتاب دفتر روتمه.مه خانم هم مه ره کومک کرده.چون هفته ایچارروز وسته سر کار بورم.اتتا روز دیکون سر دیمه بدیمه اتتا مردی گه نابینای کامل هسته این دیکون اون دیکون شونه ویا علی گنه وخله زار زنده گه مه ره کومک هاکنین.بضی ها وه ره خِر دانه بضی هم ندانه.اون روز بگذشته .چن روز بعداتتا سوایی گه خاستمه سر کار بورم وفک کردمه دیر بییه تن تن دیمه شیمه.یک دفه این مردی ره از فاصله چن متری بدیمه گه مه وری در انه.شق ورق وبا تندی.من همینتی وه ره اشامه وشک داشتمه گه بوشه یا نووشه.ونه لواس هم همون لواس چن روز پیش بییه گه امه دیکون سر بمو بییه.اسا فرقش این بییه گه تن تن شییه ودر ودیوار و آدما ره دییه.من بوردمه گه شه محل کار برسم.چن روزی بگذشته.باز بدیمه این مردی امه دیکون پلی دیار بییه.من امه همسایه ره باهوتمه گه دوندی این مردی بینا هسته؟باهوته:اره.من چن روزپیش دروازه گرگان وه ره بدیمه گه رو به دیوار وپشت به مردم دییه پول ره گت وخورد و سوا کرده.اون روز وه ره هچچی ناهوتمه وهچچی هم ندامه.اممو این مساله مه ذهن دله بموندسته.
فتح الله نوری(هولاری)۲۷/۹/۱۴۰۱
BY اهــورا
Share with your friend now:
tgoop.com/Ahurn60/68923