📋Mɪʟɪᴛᴀʀʏ Aʀᴛɪᴄʟᴇs

📋Mɪʟɪᴛᴀʀʏ Aʀᴛɪᴄʟᴇs

⭕ با وجود برد تئوریک تا 40 کیلومتر برای توپ‌های کالیبر بزرگ مانند توپ‌های 16 و 18 اینچی نصب‌شده روی نبردناوها، عوامل متعددی باعث می‌شد که نبردهای دریایی در فواصل بسیار کوتاه‌تر، معمولاً در حدود 7 تا 8 کیلومتر، صورت گیرند. یکی از دلایل اصلی، محدودیت سیستم‌های…

⭕ به عنوان مثال، در نبرد خلیج لیته (1944)، ناوهای جنگی مانند USS Iowa و USS New Jersey، که هر دو به توپ‌های 16 اینچی مجهز بودند، به طور تئوریک بردی تا 40 کیلومتر داشتند. با این حال، درگیری‌های اصلی در این نبرد اغلب در فواصل کمتر از 10 کیلومتر انجام شد. دلیل این امر به محدودیت سیستم‌های کنترل آتش و دقت توپخانه در فواصل دور برمی‌گشت. سیستم‌های هدایت مبتنی بر رادار، هرچند بهبود یافته بودند، اما به دلیل عواملی مانند انحراف گلوله ناشی از شرایط جوی، نوسانات امواج دریا، و تغییرات لحظه‌ای در مسیر کشتی دشمن، دقت کافی را در بردهای بلند نداشتند. هرچه فاصله شلیک بیشتر می‌شد، زمان پرواز پرتابه طولانی‌تر و احتمال خطا بیشتر می‌شد، که باعث کاهش اثربخشی آتش توپخانه می‌گردید.

در نبرد تنگه سوریگاو نیز، با وجود توانمندی‌های توپخانه‌های سنگین، درگیری‌ها در فواصل نزدیک‌تر رخ دادند. در این نبرد، کشتی‌های آمریکایی از توپخانه‌های کالیبر بزرگ خود در فاصله‌ای حدود 7 تا 8 کیلومتر استفاده کردند، جایی که نسبت اصابت به هدف و کارایی شلیک‌ها به حداکثر می‌رسید. استفاده از تکنیک‌های شلیک چندگانه (salvo firing) در این فاصله‌های نزدیک به دلیل زمان پرواز کوتاه‌تر پرتابه‌ها و کاهش پیچیدگی‌های ناشی از عوامل محیطی، کارایی بیشتری داشت و منجر به انهدام سریع‌تر و دقیق‌تر ناوگان ژاپنی شد.

✏️#Bahram
⚜️ @Army_Ir

www.tgoop.com/Army_Ir/20654

784 viewsedited  Sep 25 at 14:28

⭕ به عنوان مثال، در نبرد خلیج لیته (1944)، ناوهای جنگی مانند USS Iowa و USS New Jersey، که هر دو به توپ‌های 16 اینچی مجهز بودند، به طور تئوریک بردی تا 40 کیلومتر داشتند. با این حال، درگیری‌های اصلی در این نبرد اغلب در فواصل کمتر از 10 کیلومتر انجام شد. دلیل این امر به محدودیت سیستم‌های کنترل آتش و دقت توپخانه در فواصل دور برمی‌گشت. سیستم‌های هدایت مبتنی بر رادار، هرچند بهبود یافته بودند، اما به دلیل عواملی مانند انحراف گلوله ناشی از شرایط جوی، نوسانات امواج دریا، و تغییرات لحظه‌ای در مسیر کشتی دشمن، دقت کافی را در بردهای بلند نداشتند. هرچه فاصله شلیک بیشتر می‌شد، زمان پرواز پرتابه طولانی‌تر و احتمال خطا بیشتر می‌شد، که باعث کاهش اثربخشی آتش توپخانه می‌گردید.

در نبرد تنگه سوریگاو نیز، با وجود توانمندی‌های توپخانه‌های سنگین، درگیری‌ها در فواصل نزدیک‌تر رخ دادند. در این نبرد، کشتی‌های آمریکایی از توپخانه‌های کالیبر بزرگ خود در فاصله‌ای حدود 7 تا 8 کیلومتر استفاده کردند، جایی که نسبت اصابت به هدف و کارایی شلیک‌ها به حداکثر می‌رسید. استفاده از تکنیک‌های شلیک چندگانه (salvo firing) در این فاصله‌های نزدیک به دلیل زمان پرواز کوتاه‌تر پرتابه‌ها و کاهش پیچیدگی‌های ناشی از عوامل محیطی، کارایی بیشتری داشت و منجر به انهدام سریع‌تر و دقیق‌تر ناوگان ژاپنی شد.

✏️#Bahram
⚜️ @Army_Ir

BY 📋Mɪʟɪᴛᴀʀʏ Aʀᴛɪᴄʟᴇs