نوشتن از «شمس آقاجانی» برای درگذشت او چیزی از سنگینی سوگش برای من کم نمی‌کند. قریب به سه دهه دوستی و حشر و نشر ادبی در چنین لحظاتی تنها و تنها هجوم خاطرات دور و نزدیک از مراودات دوستانه و شاعرانه را سرعت می‌بخشد. حالا شمس بر صحنه‌ای ظاهر شده که با آن آشنا بود، هر شاعر راستینی با مرگ آشنا ست. مرگی که دمادم و بی‌وقفه، در هر بار نوشتن شعر، وجود شاعر را تحت تاثیر قرار می‌دهد و اکنون تمام وجود شمس را دربرگرفته است. انگار شمس بر این صحنه، بیش از همیشه، بر آن شده بود تا قدم پیش بگذارد. چرا که شاعر بود و می‌دانست که هیچ انسانی هیچ‌ وقت چگونه زیستن را نخواهد آموخت و بیش از این‌ها می‌دانست که نمی‌خواهد از «آری گفتن» به زندگی دست بکشد.
#شمس_آقاجانی
#محمد_آزرم

https://www.etemadnewspaper.ir/fa/main/detail/205950/زیستن-بیرون-از-تن-در-نوشتن