tgoop.com/Biotechnology_satim/141
Last Update:
ژورنال: Experimental and molecular medicine
انتشاراتی: نیچر
ضریب تاثیر: ۹
...................................................................
🔴پپتیدها در مقایسه با آنتی‌بادی‌ها، میل ترکیبی پایین‌تر و نیمه‌عمر کوتاه‌تری در بدن دارند. برعکس، پپتیدها نسبت به آنتی‌بادی‌ها، کارایی بالاتری در نفوذ به بافت‌ها و ورود به سلول‌ها نشان می‌دهند. صرف نظر از مزایا و معایب پپتیدها، آن‌ها به عنوان لیگاندهای هدف‌گیرنده تومور برای انتقال ناقلین (مانند نانوذرات، وزیکول‌های خارج سلولی و سلول‌ها) و محموله‌ها (مانند پپتیدهای سیتوتوکسیک و رادیوایزوتوپ‌ها) به تومورها استفاده شده‌اند. علاوه بر این، پپتیدهای هدف‌گیرنده تومور با محموله‌هایی مانند داروهای کوچک مولکول یا شیمی‌درمانی از طریق پیوند دهنده‌ها متصل شده‌اند تا کونژوگه‌های پپتید-دارو را سنتز کنند. علاوه بر این، پپتیدها به طور انتخابی به گیرنده‌های سطح سلولی و پروتئین‌ها، مانند نقاط بررسی ایمنی، کینازهای گیرنده و گیرنده‌های هورمونی، متصل می‌شوند و در نتیجه فعالیت بیولوژیکی آن‌ها را مسدود می‌کنند یا به عنوان آنالوگ‌های هورمونی عمل می‌کنند. علاوه بر این، پپتیدهای داخلی‌شده به سلول‌ها به پروتئین‌های داخل سلولی متصل می‌شوند و با تعاملات پروتئین-پروتئین تداخل می‌کنند. بنابراین، پپتیدها پتانسیل کاربردی بالایی به عنوان عوامل چندکاره در درمان سرطان نشان می‌دهند. مقاله حال حاضر بصورت جامع به این موضوع پرداخته است.
#انجمن_علمی_دانشجویی_بیوتکنولوژی_پزشکی
#دانشگاه_علوم_پزشکی_تهران
🌐@biotechnology_satim
✉ [email protected]
https://www.nature.com/articles/s12276-023-01016-x
BY انجمن علمی دانشجویی بایوسل
Share with your friend now:
tgoop.com/Biotechnology_satim/141