tgoop.com/Bolivari/2551
Last Update:
🔍
توضیحاتی دربارهٔ انتشار یک سند
✍🏼 علی ابوطالبی
با انتشار این سند یکی دو نفر از دوستان کنجکاو شدند که ماجرا از چه قرار بوده و یکی از دوستان خاطرنشان کرد «شاید انتشار آن در مقطع کنونی موضوعیت نداشته باشد».
این شد که لازم دیدم این چند سطر را بنویسم:
🇳🇮🇨🇳
روابط رسمی جمهوری خلق چین و نیکاراگوئه در سال ۱۹۸۵، یعنی شش سال پس از پیروزی انقلاب ساندینیستی و یک سال پس از پیروزی ساندینیست‌ها در انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۹۸۴ برقرار شد.
تا پیش از انقلاب ۱۹۷۹، دولت نیکاراگوئه تایوان را به‌عنوان «چین» به رسمیت می‌شناخت و درنتیجه رابطه‌ای با جمهوری خلق چین نداشت.
پس از انقلاب تماس‌هایی بین رهبران دو کشور برقرار شد و حتی خبرگزاری رسمی چین دفتری در ماناگوا راه انداخت، اما برقراری روابط رسمی حدود شش سال طول کشید.
پس از شکست ساندینیست‌ها در انتخابات ۱۹۹۰ و پیروزی ویولتا چامورو، مجدداً رابطه با تایوان برقرار شد و درنتیجه مناسبات چین و نیکاراگوئه به حال تعلیق درآمد.
برقراری مجدد رابطهٔ دیپلماتیک ۲۱ سال طول کشید، یعنی پانزده سال پس از آن‌که دانیل اورتگا رهبر جبههٔ رهایی‌بخش میهنی ساندینیست در انتخابات ۲۰۰۶ پیروز شد و دوباره به قدرت رسید.
دو کشور در تابستان ۲۰۲۳ یک پیمان تجارت آزاد دوجانبه امضا کردند که از ابتدای سال جاری میلادی رسمیت یافته است.
اینک نیکاراگوئه یکی از متحدان نزدیک چین در آمریکای مرکزی به‌شمار می‌آید و به‌تازگی قرار بود به‌عنوان یکی از «شرکا»ی بریکس پذیرفته شود که (مانند ونزوئلا) با وتوی برزیل روبه‌رو شد.
هنگام بررسی پیشینهٔ روابط خارجی دولت ساندینیست، وقفهٔ پانزده‌ساله برای برقراری مجدد روابط با چین پرسشی در ذهنم پدید آورد که باعث شد در منابع در دسترس جست‌وجو کنم و به سند یادشده، که نشان می‌دهد جمهوری خلق چین (هرچند به میزان محدود) به نیروهای ضدانقلابی کنترا سلاح می‌فروخته، برخوردم.
درست است که دنیای امروز دیگر دنیای میانهٔ دههٔ هشتاد میلادی نیست و رویکرد سیاست خارجی چین تغییر کرده، اما بررسی این سند در کنار ده‌ها سند دیگر که نشان می‌دهد چین با اتخاذ یک راهبرد غلط و به‌منظور تضعیف موقعیت جهانی اتحاد جماهیر شوروی، در مواردی از نیروهای واپس‌گرا و ضدمردمی در کشورهای جنوب جهانی حمایت کرده، درس مهمی برای کسانی دارد که امروز در پی تغییر نظم یکجانبه‌گرایانهٔ بین‌المللی و تحقق جهان چندقطبی هستند:
در هر گام، باید دوچندان مراقبت کرد مبادا به اسم «چندجانبه‌گرایی»، آب به آسیاب امپریالیسم ریخته شود؛ همانند کاری که برزیل با وتوی عضویت ونزوئلا و نیکاراگوئه کرد.
حمایت‌های جمهوری خلق چین از خمرهای سرخ (در تقابل با جمهوری سوسیالیستی ویتنام)، از شورشیان راست‌گرای یونیتا و جبههٔ آزادی‌بخش ملّی آنگولا در برابر جبههٔ واحد «جنبش خلق برای آزادی آنگولا» و رزمندگان انترناسیونالیست کوبایی، و از چریک‌های کنترا علیه دولت ساندینیست نیکاراگوئه، مصداق خطای راهبردی و عدم تشخیص اولویت‌ها و مصالح جنبش ضدامپریالیستی در جنوب جهانی‌ست.
بر تمام نیروهای مترقی در جنوب جهانی واجب است از این خطاها درس بگیرند و از تکرارشان بپرهیزند.
@Bolivari
BY دست‌ها از ونزوئلا کوتاه!
Share with your friend now:
tgoop.com/Bolivari/2551