اتحاد سراسری کارگران ایران

کنفرانس امنیتی مونیخ و جنگ "رویافروشی" دو فرقه سلطنت‌طلبان و مجاهدین خلق

به گزارش رسانک، دکتر عبدالستار دوشوکی، مدیر مرکز مطالعات بلوچستان در لندن طی یک مقاله از جنگ و نزاع هواداران و اعضای دو گروه به ظاهر مخالف رژیم جمهوری اسلامی ایران در شهر مونیخ آلمان و در جریان کنفراس امنیتی که سران بسیاری از کشورهای جهان گرد هم آمده‌اند، نوشته که بخش‌هایی از آن به شرح ذیل است.

برای ایرانیان آنچه که در دورن ساختمان کنفرانس امنیتی مونیخ اتفاق افتاد چندان مهم نبود. بلکه حوادث "وزن کشی", تکفیر و تهدید و فحاشی روزهای جمعه و شنبه (۲۶ و ۲۷ بهمن ماه ۱۴۰۳) توسط طرفداران متعصب مجاهدین و هواداران متعصب سلطنت علیه یکدیگر بود. آن هم زمانی که نسل جوان دانشجو متحدانه از سنگر دانشگاه دفاع می کردند و در یک صف واحد قاتلین دانشجوی بی گناه (امیرمحمد خالقی) را محکوم می کردند. دو صحنه کاملا متفاوت و متضاد در داخل و خارج از کشور که گویا هزاران سال نوری با یکدیگر فاصله مکانی و زمانی دارند.
 
مجاهدین در تظاهرات روز جمعه خویش در مونیخ با شعار و پلاکاردهایی نظیر "نه شیخ و نه شاه" و "مرگ بر ستمگر چه شاه باشه چه رهبر" علنا و عملا به جنگ طیف دیگری از اپوزیسیون جمهوری اسلامی یعنی طرفداران پادشاهی آمده بودند و خواهان مرگ آنها بودند و در عمل جمهوری اسلامی فراموش شده بود. روز بعد یعنی شنبه طرفداران سلطنت با سازهای تعزیه خوانی مثل نَقّاره, دهل و سرنا و شیپور و سنج و نی و با شعارهایی مانند " ایران بدون پهلوی یعنی سرای اجنبی" و یا  "ما جمهوری نمی خواهیم" و "مرگ بر سه فاسد, ملا چپی مجاهد" در بلندگو و شیپور خویش ناقوس مرگ همه را در فردای ایران سر می دادند. غافل از اینکه بقول زنده یاد اسماعیل خویی ما در تاریخ خویش از جمله در ۵۷ کینه کاشتیم و خرمن خرمن مرگ برداشتیم.
 
کلام آخر اینکه بقیه طیف های اپوزیسیون اگر در مورد این رادیکالیسم تعصب محور و لگام گسیخته غالب از نوع فرقه ای دو سر باخت چاره اندیشی نکنند, خیلی زود دیر خواهد شد و بقول مرحوم شاملو بسیاری از هموطنان نومید و مایوس و درمانده و مستاصل در پی رؤيای پرتلالؤ زر حدیث بادفروشان را خواهند کرد باور, و ما میمانیم و تاریخ تکراری مان که شوربختانه این تکرار مکرر همواره از نوع تراژدی بوده و خواهد بود. بدرود تا زمانی و مکانی دیگر!
 

www.tgoop.com/Ettehadkargaran/24932

78 viewsedited  Feb 16 at 21:14

کنفرانس امنیتی مونیخ و جنگ "رویافروشی" دو فرقه سلطنت‌طلبان و مجاهدین خلق

به گزارش رسانک، دکتر عبدالستار دوشوکی، مدیر مرکز مطالعات بلوچستان در لندن طی یک مقاله از جنگ و نزاع هواداران و اعضای دو گروه به ظاهر مخالف رژیم جمهوری اسلامی ایران در شهر مونیخ آلمان و در جریان کنفراس امنیتی که سران بسیاری از کشورهای جهان گرد هم آمده‌اند، نوشته که بخش‌هایی از آن به شرح ذیل است.

برای ایرانیان آنچه که در دورن ساختمان کنفرانس امنیتی مونیخ اتفاق افتاد چندان مهم نبود. بلکه حوادث "وزن کشی", تکفیر و تهدید و فحاشی روزهای جمعه و شنبه (۲۶ و ۲۷ بهمن ماه ۱۴۰۳) توسط طرفداران متعصب مجاهدین و هواداران متعصب سلطنت علیه یکدیگر بود. آن هم زمانی که نسل جوان دانشجو متحدانه از سنگر دانشگاه دفاع می کردند و در یک صف واحد قاتلین دانشجوی بی گناه (امیرمحمد خالقی) را محکوم می کردند. دو صحنه کاملا متفاوت و متضاد در داخل و خارج از کشور که گویا هزاران سال نوری با یکدیگر فاصله مکانی و زمانی دارند.
 
مجاهدین در تظاهرات روز جمعه خویش در مونیخ با شعار و پلاکاردهایی نظیر "نه شیخ و نه شاه" و "مرگ بر ستمگر چه شاه باشه چه رهبر" علنا و عملا به جنگ طیف دیگری از اپوزیسیون جمهوری اسلامی یعنی طرفداران پادشاهی آمده بودند و خواهان مرگ آنها بودند و در عمل جمهوری اسلامی فراموش شده بود. روز بعد یعنی شنبه طرفداران سلطنت با سازهای تعزیه خوانی مثل نَقّاره, دهل و سرنا و شیپور و سنج و نی و با شعارهایی مانند " ایران بدون پهلوی یعنی سرای اجنبی" و یا  "ما جمهوری نمی خواهیم" و "مرگ بر سه فاسد, ملا چپی مجاهد" در بلندگو و شیپور خویش ناقوس مرگ همه را در فردای ایران سر می دادند. غافل از اینکه بقول زنده یاد اسماعیل خویی ما در تاریخ خویش از جمله در ۵۷ کینه کاشتیم و خرمن خرمن مرگ برداشتیم.
 
کلام آخر اینکه بقیه طیف های اپوزیسیون اگر در مورد این رادیکالیسم تعصب محور و لگام گسیخته غالب از نوع فرقه ای دو سر باخت چاره اندیشی نکنند, خیلی زود دیر خواهد شد و بقول مرحوم شاملو بسیاری از هموطنان نومید و مایوس و درمانده و مستاصل در پی رؤيای پرتلالؤ زر حدیث بادفروشان را خواهند کرد باور, و ما میمانیم و تاریخ تکراری مان که شوربختانه این تکرار مکرر همواره از نوع تراژدی بوده و خواهد بود. بدرود تا زمانی و مکانی دیگر!
 

BY اتحاد سراسری کارگران ایران