گاراژ ــ مهدی تدینی

از عجایب...

آقای ظریف در متن خداحافظی‌ش نوشته در این مدت بسیار توهین شنید. خیلی هم واضح اشاره می‌کنه من می‌رم تا سنگ‌اندازی در کار دولت صورت نگیره. این دولت از ابتدا با شعارِ «اجرای سیاست‌های کلان نظام» اومده. در عمل هم دیدیم که کاملاً در ریل «نظام» حرکت کرده. مذاکره کرده؟ نه! با آمریکا و ترامپ تیک‌وتاک کرده؟ نه! با اروپا دل‌وقلوه داده و گرفته؟ نه! از روسیه فاصله گرفته؟ نه! اصلاً قرارداد بیست‌وپنج‌ساله رو امضا کرده. از چین زبونم‌لال فاصله گرفته؟ نه! در مقابله با اسرائیل کوتاهی کرده؟ نه! مسئولی، کسی چیزی گفته که خارج از «سیاست‌های کلان نظام» باشه؟ نه! اینها رو به این دلیل برشمردم، چون به حوزۀ سیاست خارجی و تأثیرات احتمالیِ ظریف مربوط بود.

حالا چرا باید حضور ظریف این‌قدر ناراحت‌کننده باشه؟ از عجایب ج.ا همینه! دقیقاً همون کسانی که واقعاً دنبال حل کردن مشکلاتش هستند، از سوی اون بخش دیگۀ طرفدار نظام لای منگنه گذاشته می‌شن.

یعنی یه بخش که اصلاً اعتقاد نداره مشکلی وجود داشته باشه! حالا چه برسه بخواد حلش کنه. همه‌چی به نظرش درسته! همۀ نابسامانی‌ها هم به نظرش یا مثل تقدیری ناگزیر باید تحمل بشه و همینه که هست، یا ربطش می‌ده به نفوذ دشمن و سوءاستفاده یا چیزهای مشابهی که راحت قابل‌حله (البته عمر ما قد نمی‌ده حل شدنش رو ببینیم!). یک بخش دیگه، مثل ظریف، معتقدند مشکلاتی وجود داره و باید حل کرد. اما اون کسی که مانع کار کردن اینها می‌شه، عامل بیرونی نیست، بلکه همون گروه اوله! یعنی بخشی از خودشون نمی‌ذارن اون بخش خودشون کاری کنند. یعنی اون گروه اول حتی حاضر نیست به خاطر خودش هم که شده، مشکلات حل بشه!

ما اگر دویست سال هم عمر کنیم، این عدم عقلانیت رو نمی‌تونیم درک کنیم! فقط می‌دونیم مردم قربانی این عدم‌عقلانیت بودند، هستند و خواهند بود! وگرنه برای ما مسجل بود ظریف کاری از پیش نخواهد برد.

@Garajetadayoni | گاراژ

www.tgoop.com/Garajetadayoni/322

18.8K viewsمهدی تدینی, edited  Mar 3 at 08:05

از عجایب...

آقای ظریف در متن خداحافظی‌ش نوشته در این مدت بسیار توهین شنید. خیلی هم واضح اشاره می‌کنه من می‌رم تا سنگ‌اندازی در کار دولت صورت نگیره. این دولت از ابتدا با شعارِ «اجرای سیاست‌های کلان نظام» اومده. در عمل هم دیدیم که کاملاً در ریل «نظام» حرکت کرده. مذاکره کرده؟ نه! با آمریکا و ترامپ تیک‌وتاک کرده؟ نه! با اروپا دل‌وقلوه داده و گرفته؟ نه! از روسیه فاصله گرفته؟ نه! اصلاً قرارداد بیست‌وپنج‌ساله رو امضا کرده. از چین زبونم‌لال فاصله گرفته؟ نه! در مقابله با اسرائیل کوتاهی کرده؟ نه! مسئولی، کسی چیزی گفته که خارج از «سیاست‌های کلان نظام» باشه؟ نه! اینها رو به این دلیل برشمردم، چون به حوزۀ سیاست خارجی و تأثیرات احتمالیِ ظریف مربوط بود.

حالا چرا باید حضور ظریف این‌قدر ناراحت‌کننده باشه؟ از عجایب ج.ا همینه! دقیقاً همون کسانی که واقعاً دنبال حل کردن مشکلاتش هستند، از سوی اون بخش دیگۀ طرفدار نظام لای منگنه گذاشته می‌شن.

یعنی یه بخش که اصلاً اعتقاد نداره مشکلی وجود داشته باشه! حالا چه برسه بخواد حلش کنه. همه‌چی به نظرش درسته! همۀ نابسامانی‌ها هم به نظرش یا مثل تقدیری ناگزیر باید تحمل بشه و همینه که هست، یا ربطش می‌ده به نفوذ دشمن و سوءاستفاده یا چیزهای مشابهی که راحت قابل‌حله (البته عمر ما قد نمی‌ده حل شدنش رو ببینیم!). یک بخش دیگه، مثل ظریف، معتقدند مشکلاتی وجود داره و باید حل کرد. اما اون کسی که مانع کار کردن اینها می‌شه، عامل بیرونی نیست، بلکه همون گروه اوله! یعنی بخشی از خودشون نمی‌ذارن اون بخش خودشون کاری کنند. یعنی اون گروه اول حتی حاضر نیست به خاطر خودش هم که شده، مشکلات حل بشه!

ما اگر دویست سال هم عمر کنیم، این عدم عقلانیت رو نمی‌تونیم درک کنیم! فقط می‌دونیم مردم قربانی این عدم‌عقلانیت بودند، هستند و خواهند بود! وگرنه برای ما مسجل بود ظریف کاری از پیش نخواهد برد.

@Garajetadayoni | گاراژ

BY گاراژ ــ مهدی تدینی