#فهرست‌جلسه ۶۶
#مشایخ‌مشایخ‌النجاشی ٣٣

#محمدبن‌الحسین‌بن‌سفرجلة

- #تعبیر «ثقة» و معنای اجمالی آن
- #تعبیر «واضح الروایة»
- شیوع #اجازه در طبقه نجاشی و کثرت #تحدیث در طبقه مشایخ ایشان


#أبوالجیش‌البلخی

- #تحمل‌حدیث فراوان در عین #متکلم بودن مانند سید #مرتضی
- عدم شاهد بر تحمل حدیث #مفید در شهرهای دیگر
- معرفت به اخبار ایشان میان شیخ و نجاشی
- شأن اصحاب مختلف در زمینه کتب: #تصنیف، #روایت، هر دو


#طاهرغلام‌أبی‌الجیش

- #تعبیر «غلام»
- دو احتمال درباره کتاب ایشان
- حدیثی نبودن غالب کتب #کلام
- #تشابه عبارات شیخ و نجاشی


#أبوبکرمحمدبن‌القاسم

- تشخیص #طبقه با معاصرت ابن همام
- کلامی بودن کتاب #غیبت ایشان

1398/10/01
@HadithFehrestRejal

ادامه:

#ابن‌خالويه

- #خریداری‌کتاب توسط نجاشی
- احتمال در عدم تصریح به #اجازه به کتب ایشان


#إبراهيم‌بن‌محمدالمذاری

- #نسبت «مذار» در انساب سمعانی
- نقل #غضائری از او
- استثناءات در جایگیری در #طبقات به علت ویژگی‌های شخصی/تقدم نیم‌طبقه‌ای #ابن‌همام
- نقل نکردن شیخ از راه #غضائری از ایشان با وجودی ادعای داشتن همه روایات غضائری


#أبوالحسن‌القزوينی

- اولین انتقال‌دهنده تراث #عیاشی به #بغداد
- مطابقت #طریق در نام عیاشی با طریق در نام ایشان


#نصربن‌عامرالسنجاری

- «سنجار» شهری در جزیره
- #تعبیر « قرأت أکثرها و أجازنی الباقی» درباره ایشان و قرینه بر کفایت #سماع از #اجازه

1398/10/01
@HadithFehrestRejal

تاریخ تصنيف کتاب‌های شیعه در مورد حدیث غدیر و منزلت
و یکی از احادیث جالب در این زمینه در فهرست نجاشی و کافی کلینی


https://www.tgoop.com/HadithFehrestRejal/188

صلی الله علیک یا صاحب الزمان

سالروز میلاد مبارک امام عصر صلوات الله علیه مبارک باد

یادداشتی در مورد زیارت آل یاسین؛ بخشی از توقیع و مکاتبه صاحب الزمان علیه السلام در پاسخ به محمد بن عبدالله الحمیری

https://www.tgoop.com/HadithFehrestRejal/90

در صورت کمبود شواهد صدور یا جعل حدیث، باید چه راهی در پیش گرفت؟
قبول صدور؟
حکم به جعلی بودن؟
و یا صرفا عدم قبول؟


https://www.tgoop.com/HadithFehrestRejal/214

در سالگرد ارتحال استاد عزیز با صلوات و فاتحه‌ای روح ایشان را شاد کنیم

غفر الله لجميع شيعة آل محمد عليهم السلام و لا سیّما العلماء العاملین

آغاز ایام عزای سید الشهداء ابی عبدالله الحسین (علیه السلام) را تسلیت عرض می‌کنم


عظم الله أجورنا و أجورکم بمصابنا بالحسين صلوات الله علیه

روضه‌خوانی در منزل امام صادق علیه السلام و وضعیت تقیه در مدینه

سفيان بن مصعب العبدی از شاعران کوفی در زمان امام صادق علیه السلام بوده است و در رثای امام حسین علیه السلام شعر می‌خوانده است. ابو داود المسترق نیز پس از او از کسانی بوده که شعر سید حمیری را برای مردم می‌خوانده است. داستان زیر را ابوداود المسترق از سفيان بن مصعب نقل کرده است.

سفیان گوید: بر امام صادق (ع) وارد شدم. پس امام دستور داد: به امّ فروه (دخترشان) بگویند که بیاید و بشنود که بر جدش (أبي عبدالله الحسین علیه السلام) چه گذشته است.
امّ فروه آمد و [در اتاق] در پشت پرده نشست. امام (ع) فرمود: برایمان [شعر] بخوان. پس خواندم:
ای امّ فروه، جود و بخشش کن اشک‌هایت را...
پس دختر امام، فریاد [ماتم] برآورد و زنان نیز فریاد زدند.
امام (ع) فرمودند: درب خانه را [در یابید]، درب خانه را [در یابید].
اهل مدینه [که صدای شیون زنان را شنیده بودند] بر درب خانه امام جمع شدند. امام (ع) نیز کسی را فرستاد تا بگوید: کودکی از ما غش کرده بود و [به این خاطر] زنان شيون کردند.

-------------------------
سَهْلُ بْنُ زِيَادٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ اَلْحُسَيْنِ عَنْ أَبِي دَاوُدَ اَلْمُسْتَرِقِّ عَنْ سُفْيَانَ بْنِ مُصْعَبٍ اَلْعَبْدِيِّ قَالَ:
دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ فَقَالَ: قُولُوا لِأُمِّ فَرْوَةَ تَجِيءُ فَتَسْمَعُ مَا صُنِعَ بِجَدِّهَا.
قَالَ: فَجَاءَتْ فَقَعَدَتْ خَلْفَ اَلسِّتْرِ.
ثُمَّ قَالَ: أَنْشِدْنَا. قَالَ: فَقُلْتُ:
* فَرْوُ جُودِي بِدَمْعِكِ اَلْمَسْكُوبِ *
قَالَ: فَصَاحَتْ وَ صِحْنَ اَلنِّسَاءُ.
فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ: اَلْبَابَ، اَلْبَابَ.
فَاجْتَمَعَ أَهْلُ اَلْمَدِينَةِ عَلَى اَلْبَابِ. قَالَ: فَبَعَثَ إِلَيْهِمْ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ: صَبِيٌّ لَنَا غُشِيَ عَلَيْهِ، فَصِحْنَ اَلنِّسَاءُ.
الکافي ج ۸، ص ۲۱۵

@HadithFehrestRejal

زنده نگه داشتن یاد سید الشهداء در دل شیعیان

پس از شهادت امام حسین، امامان سعی أکید در زنده نگه داشتن یاد ایشان داشتند و این عملکرد در زمان امام صادق به اوج خود رسید. هر چند شاید پی بردن به ابعاد مختلف و علل اصلی این رویکرد ممکن نباشد ولی می‌دانیم که برای این مهم از توصیه‌های مختلفی استفاده شد تا یاد و نام ایشان زنده نگه داشته شود. در این موارد نیز خود اهل بیت همراه با شیعیان، عامل به این دستورات بودند.
از جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

١. زیارت: امامان برای جا افتادن فرهنگ زیارت، در موارد مختلفی اصحاب خود را عتاب کرده‌اند، خصوصا کسانی که در کوفه بوده و فاصله ایشان با کربلا اندک بود. در موارد بسیاری نیز ثواب‌های عظیمی برای زیارت ایشان بیان می‌شد. دستور به زیارت ایشان و ذکر ثواب بسیاری که بر آن مترتب است به چند نحو توصیه می‌شد:
زیارت در مناسبت‌های خاص: این زیارت‌ها اعم از زیارات در ایام عزا (همچون عاشورا) یا اعیاد (همچون عید فطر و قربان) و یا ایام خاص عبادت (همچون عرفه و شب‌های قدر) بود. برای این ایام، ثواب‌هایی فوق دیگر ایام، بیان شده است.
زیارت بدون مناسبت: دستورات مطلقی نیز از اهل بیت برای زیارت امام حسین بدون مشخص کردن زمانی خاص، صادر شد. در این دستورات، مخاطبِ امام درمی‌یافت که باید هر هفته، هر ماه یا لااقل هر سال یک‌بار به زیارت امام حسین برود.
زیارت از راه دور: طبیعتا به خاطر سهولت این کار، مدت زمانی که برای تکرار چنین زیارتی در نظر گرفته می‌شد کمتر بود، لذا در برخی احادیث، امام از مخاطب خود خواسته که در هفته چند بار سید الشهداء را زیارت کند و سپس زیارت از راه دور را توصیه و تعلیم کرده است. راوی گوید که گاهی ماهیانه بیست بار امام حسین را این‌چنین زیارت می‌کردم.
برخی حالات نیز برای زیارت، بیان شده است که هم باعث طولانی‌تر شدن زمان صرف شده برای آن می‌شود و هم زحمت آن را بیشتر می‌کند، مانند زیارت با پای پیاده.
٢. گریستن و گریاندن: در موارد متعددی امام، شیعیان خود را ترغیب کرده که با شعر خواندن در رثای أبا عبدالله الحسین بگریند و دیگران را بگریانند. دستور در این احادیث، بیشتر متوجه کسانی است که مرثیه می‌خوانند نه کسانی که می‌شنوند، چرا که عموما قوام مجلس و گریستن افراد، به ایشان است، و لذا می‌توان گفت: اصل برپا کردن این مجالس و گریستن در آن، مطلوب است، نه تنها این‌که منتظر باشیم و اگر مجلسی برپا شد در آن بگرییم. برپایی این مجالس هم محدودیتی ندارد و ممکن است هر روز برگزار شود. امامان خود نیز هنگام ملاقات شاعران و مرثیه‌خوانان با ایشان، درخواست می‌کردند که برای ایشان، در رثای ابی عبدالله مرثیه‌خوانی کنند تا بگریند، و حتی اهل و عیال و دختران خویش را به پشت پرده می‌خواندند تا مراثی را شنیده و بگریند.
٣. سلام بر امام پس از نوشیدن آب: با توجه به تشنگی امام حسین در هنگام شهادت، خوردن آب، حالتی مناسب برای یاد کردِ ایشان است. اهل بیت با ذکر ثواب‌هایی برای این عمل، یادکرد امام حسین در این حالت را فرصتی مغتنم شمرده‌اند.
۴. سجده بر تربت امام: در احادیث اهل بیت علیهم السلام بر سجده بر تربت ایشان تأکید فراوان شده و برای آن آثار و ثواب‌هایی بیان شده است. همچنین استشفا به این تربت شریفه، توصیه شده است. سجده در نماز زمینه‌ای خوب برای یادکرد ساکن کربلاء (علیه السلام) است.

با توجه به اینکه ممکن است زیارت از نزدیک، برای بسیاری از مؤمنین، زود به زود دست ندهد و زیارت از راه دور نیز ممکن است چند روز پیاپی مورد فراموشی قرار گیرد و همچنین شرایط گریستن و گریاندن نیز در همه حال، مهیا نیست صورت‌های سوم و چهارمِ یادکرد امام، روش‌هایی است که باعث می‌شود مؤمن، روزانه چند بار یادی از امام غریب کند؛ یعنی در هنگام مواجه شدن با امری طبیعی ( تشنگی) و در هنگام انجام امری عبادی (نماز).
هر چند برای ما روشن نیست که علت این تأکیدهای فراوان چیست ولی فی الجمله و با توجه به شواهدی می‌توان فهمید که به یاد سید الشهداء بودن (با چنین یادکردهایی) به خودی خود اهمیت و موضوعیت دارد، هر چند همه‌ی اعمال، طریقی برای رسیدن به قرب الهی است.
علت این تاکیدات فراوان بر انواع ارتباط از راه دور و نزدیک با سید الشهداء می‌تواند موضوع پژوهشی مستقل باشد هر چند معلوم نیست بتوان به تمامی زوایای آن پی برد.

آیا این ارتباط ادای دینی است به ساحت مقدس امام شهید که با شهادت خود از ضلالت مردم جلوگیری کرد، یا وسیله‌ای است برای غفران ذنوب و کسب ثواب بیشتر مخصوصا برای جبران این دو در عصری که دسترسی به امام حیّ نداریم یا زمانی که دسترسی بود ولی به خاطر حکومت جور و شرایط تقیه، امکان دسترسی به تمام شریعت نبود و شرایط ارتکاب گناه بیشتر فراهم بود؟ خداوند داناست.

امید این‌که به یاری خداوند، عامل به دستورات اهل بیت علیهم السلام باشیم

@HadithFehrestRejal

گریه بر ابی‌عبدالله الحسین (علیه السلام) در منازل در زمان امام صادق علیه السلام

عقبة بن خالد روايت کرده است: به امام صادق علیه السلام عرض کردم:
زن خادمی (= کنیزی) داریم که آنچه ما می‌شناسیم را نمی‌شناسد (= شیعه نیست)، پس زمانی که خطایی کرده و می‌خواهد قسم بخورد می‌گوید: نه به حق کسی که چون او را یاد می‌کنید می‌گریید.
امام (ع) فرمودند: خداوند شما خانواده را مورد رحمت خویش قرار دهد.

-------------------------
اختیار معرفة الرجال (رجال الکشی) ج ۱، ص ۳۴۴
حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ مَسْعُودٍ، قَالَ: حَدَّثَنِي عَبْدُ اَللَّهِ بْنُ مُحَمَّدٍ، عَنِ اَلْوَشَّاءِ، قَالَ: حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ عُقْبَةَ، عَنْ أَبِيهِ، قَالَ:
قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ (عَلَيْهِ السَّلاَمُ): إِنَّ لَنَا خَادِماً لاَ تَعْرِفُ مَا نَحْنُ عَلَيْهِ، فَإِذَا أَذْنَبَتْ ذَنْباً وَ أَرَادَتْ أَنْ تَحْلِفَ بِيَمِينٍ قَالَتْ: لاَ وَ حَقِّ اَلَّذِي إِذَا ذَكَرْتُمُوهُ بَكَيْتُمْ.
قَالَ، فَقَالَ: رَحِمَكُمُ اَللَّهُ مِنْ أَهْلِ اَلْبَيْتِ.



ان شاء الله همگی مشمول دعای امامان (علیهم السلام) قرار بگیریم

@HadithFehrestRejal

یادکرد وقایع عاشورا در جمع شیعیان قرن سوم در مسجد کوفه

نجاشی با سند خود از احمد بن یحیی نقل کرده است:
در مسجد جامع [کوفه] وارد شدم تا نماز ظهر بخوانم. پس از نماز، حرب بن الحسن و جماعتی از اصحاب را دیدم که نشسته‌اند. پس به سوی ایشان رفته و سلام کرده و نشستم...
پس ایشان، امام حسین علیه السلام و آنچه بر او گذشته بود را یاد کردند، و پس از آن، زید بن علی و آنچه بر او گذشته بود را یاد کردند...

-------------------------
أخبرنا محمّد بن جعفر المؤدّب قال: حدّثنا أحمد بن محمّد قال: حدّثني أبو جعفر أحمد بن يحيى الأودي قال:
دخلتُ مسجد الجامع لأصلّيَ الظهر، فلمّا صلّيتُ رأيتُ حربَ بن الحسن الطحّان وجماعةً من أصحابنا جلوساً، فمِلتُ إليهم، فسلّمتُ عليهم وجلستُ... فذكروا أمرَ الحسين بن عليّ عليهما‌ السلام وما جرى عليه، ثم من بعدُ زيد بن عليّ وما جرى عليه...
(رجال النجاشيّ، ص۴١)

@HadithFehrestRejal

طفل صغير أبی عبدالله الحسين عليه السلام


ابومخنف از عقبة بن بشير أسدی چنین نقل می‌کند:
امام باقر (علیه السلام) به من فرمود: ای بنی اسد، برای ما در میان شما خونی است [یعنی خونی که ریخته شده و قصاص نشده است].
گفتم: خداوند تو را رحمت کند، گناه من چیست؟ سپس پرسیدم: آن [خون]، چیست؟
فرمود: کودکی از حسین را برای او آوردند، آن کودک در دامن ایشان بود که یکی از شما -بنی اسد- تیری به سوی او انداخت و او را ذبح کرد. پس حسین، دست خود را از خون او پر کرد و سپس آن را در زمین ریخت. آن‌گاه فرمود:
پروردگارا، اگر یاری از آسمان را از ما نگاه داشته‌ای پس آن را برای بهتر [از اینجا] قرار ده، و برای ما از این ظالمان انتقام گیر.


-----------------------------------
قال أبو مخنف: قال عقبة بن بشير الأسدي: قال لى أبو جعفر محمد بن على بن الحسين: إنّ لنا فيكم -يا بنى أسد- دماً. قال: قلت: فما ذنبي أنا في ذلك؟ رحمك الله يا أبا جعفر، و ما ذلك؟
قال: أُتيَ الحسينُ بصبىّ له، فهو في حجره إذ رماه أحدكم -يا بنى أسد- بسهم فذبحه، فتلّقى الحسين دمه، فلمّا ملأ كفّيه صبّه في الأرض، ثم قال: ربّ، إن تك حبستَ عنّا النصر من السماء فاجعل ذلك لما هو خير، وانتقم لنا من هؤلاء الظالمین.
تاریخ الطبري، ج۴، ص٣۴٢


عظم الله أجورنا و أجورکم بمصابنا بالحسین و أهل بیته علیهم السلام

@HadithFehrestRejal

حضور پیامبر (صلی الله علیه و آله) در شهادت أبي عبدالله الحسین (علیه السلام)


سلمی البکریة نقل می‌کند:
بر امّ سلمة وارد شدم در حالی که گریان بود. گفتم: چه چیز تو را گریانده است؟ گفت: پیامبر را [در خواب] دیدم در حالی که بر سر و محاسنش، خاک بود. عرض کردم: شما را چه شده است ای رسول خدا؟ فرمود:
اندکی پیش شاهد کشته‌شدن حسین بودم.


عمار بن أبی عمار نقل کرده است:
ابن عباس، در نیمه‌ی روز در خواب، پیامبر (ص) را دید که ژولیده و غبارآلود است و در دست او ظرفی است که در آن خون است.
گفتم: ای رسول خدا، این خون چیست؟ فرمود:
خون حسین است، امروز آن را جمع کرده‌ام.
پس آن روز را حساب کردند [و چون خبر شهادت امام حسین (ع) رسید] دیدند که در همان روز به قتل رسیده است.

-------------------------
حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ الْعَبَّاسِ الْبَجَلِيُّ، ثنا أَبُو سَعِيدٍ الْأَشَجُّ، ثنا أَبُو خَالِدٍ الْأَحْمَرُ، حَدَّثَنِي رَزِينٌ، حَدَّثَتْنِي سَلْمَى، قَالَتْ:
دَخَلْتُ عَلَى أُمِّ سَلَمَةَ وَهِيَ تَبْكِي، فَقُلْتُ: مَا يُبْكِيكِ؟ فَقَالَتْ:
رَأَيْتُ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ -يَعْنِي فِي الْمَنَامِ- وَعَلَى رَأْسِهِ وَلِحْيَتِهِ التُّرَابُ، فَقُلْتُ: مَا لَكَ يَا رَسُولَ اللهِ؟ فَقَالَ:
«شَهِدْتُ قَتْلَ الْحُسَيْنِ آنِفًا».
المعجم الکبير، ج٢٣، ص٣٧٣، ح٨٨٢ (سنن الترمذي، ج۶، ص١١۶، ٣٧٧١)


حَدَّثَنَا إِبْرَاهِيمُ، نا سُلَيْمَانُ بْنُ حَرْبٍ، عَنْ حَمَّادٍ، عَنْ عَمَّارِ بْنِ أَبِي عَمَّارٍ
أنَّ ابْنَ عَبَّاسٍ رَأَى النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فِي مَنَامِهِ يَوْمًا بِنِصْفِ النَّهَارِ وَهُوَ أَشْعَثُ أَغْبَرُ فِي يَدِهِ قَارُورَةٌ فِيهَا دَمٌ، فَقُلْتُ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، مَا هَذَا الدَّمُ؟ فَقَالَ:
«دَمُ الْحُسَيْنِ لَمْ أَزَلْ أَلْتَقِطُهُ مُنْذُ الْيَوْمَ».
فَأُحْصِيَ ذَلِكَ الْيَوْمَ، فَوَجَدُوهُ قُتِلَ فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ.
فضائل الصحابة، ج ٢ ص٧٨٣، ح١٣٩٦

@HadithFehrestRejal

عْظَمَ اللهُ أُجُورَنا وأجوركم بِمُصابِنا بِالْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلامُ، وَجَعَلَنا وَإِيّاكُمْ مِنَ الطّالِبينَ بِثارِهِ مَعَ وَلِيِّهِ الإمامِ الْمَهْدِيِّ مِنْ آلِ مُحَمَّد عَلَيْهِمُ السَّلام.



تفاني أهل بيت الحسين وأصحابه فيه

قال الشيخ المفيد في الإرشاد (٢/ ٩١):

فَجَمَعَ اَلْحُسَيْنُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَصْحَابَهُ عِنْدَ قُرْبِ اَلْمَسَاءِ.

قَالَ عَلِيُّ بْنُ اَلْحُسَيْنِ زَيْنُ اَلْعَابِدِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ:
فَدَنَوْتُ مِنْهُ لِأَسْمَعَ مَا يَقُولُ لَهُمْ وَأَنَا إِذْ ذَاكَ مَرِيضٌ فَسَمِعْتُ أَبِي يَقُولُ لِأَصْحَابِهِ:

أُثْنِي عَلَى اَللَّهِ أَحْسَنَ اَلثَّنَاءِ وَأَحْمَدُهُ عَلَى اَلسَّرَّاءِ وَاَلضَّرَّاءِ.

اَللَّهُمَّ إِنِّي أَحْمَدُكَ عَلَى أَنْ أَكْرَمْتَنَا بِالنُّبُوَّةِ وَعَلَّمْتَنَا اَلْقُرْآنَ وَفَقَّهْتَنَا فِي اَلدِّينِ وَجَعَلْتَ لَنَا أَسْمَاعاً وَأَبْصَاراً وَأَفْئِدَةً فَاجْعَلْنَا مِنَ اَلشَّاكِرِينَ.

أَمَّا بَعْدُ:
فَإِنِّي لاَ أَعْلَمُ أَصْحَاباً أَوْفَى وَلاَ خَيْراً مِنْ أَصْحَابِي وَلاَ أَهْلَ بَيْتٍ أَبَرَّ وَلاَ أَوْصَلَ مِنْ أَهْلِ بَيْتِي فَجَزَاكُمُ اَللَّهُ عَنِّي خَيْراً، أَلاَ وَإِنِّي لَأَظُنُّ أَنَّهُ آخِرُ يَوْمٍ لَنَا مِنْ هَؤُلاَءِ.

أَلاَ وَإِنِّي قَدْ أَذِنْتُ لَكُمْ فَانْطَلِقُوا جَمِيعاً فِي حِلٍّ لَيْسَ عَلَيْكُمْ مِنِّي ذِمَامٌ، هَذَا اَللَّيْلُ قَدْ غَشِيَكُمْ فَاتَّخِذُوهُ جَمَلاً.

فَقَالَ لَهُ إِخْوَتُهُ وَأَبْنَاؤُهُ وَبَنُو أَخِيهِ وَاِبْنَا عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ:
لِمَ نَفْعَلُ ذَلِكَ؟!
لِنَبْقَى بَعْدَكَ!! لاَ أَرَانَا اَللَّهُ ذَلِكَ أَبَداً.
بَدَأَهُمْ بِهَذَا اَلْقَوْلِ اَلْعَبَّاسُ بْنُ عَلِيٍّ رِضْوَانُ اَللَّهِ عَلَيْهِ وَاِتَّبَعَتْهُ اَلْجَمَاعَةُ عَلَيْهِ فَتَكَلَّمُوا بِمِثْلِهِ وَنَحْوِهِ.

فَقَالَ اَلْحُسَيْنُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ:
يَا بَنِي عَقِيلٍ حَسْبُكُمْ مِنَ اَلْقَتْلِ بِمُسْلِمٍ فَاذْهَبُوا أَنْتُمْ فَقَدْ أَذِنْتُ لَكُمْ.
قَالُوا: سُبْحَانَ اَللَّهِ فَمَا يَقُولُ اَلنَّاسُ؟
يَقُولُونَ: إِنَّا تَرَكْنَا شَيْخَنَا وَسَيِّدَنَا وَبَنِي عُمُومَتِنَا خَيْرَ اَلْأَعْمَامِ وَلَمْ نَرْمِ مَعَهُمْ بِسَهْمٍ وَلَمْ نَطْعَنْ مَعَهُمْ بِرُمْحٍ وَلَمْ نَضْرِبْ مَعَهُمْ بِسَيْفٍ وَلاَ نَدْرِي مَا صَنَعُوا!! لاَ وَاَللَّهِ مَا نَفْعَلُ ذَلِكَ وَلَكِنْ نَفْدِيكَ أَنْفُسَنَا وَأَمْوَالَنَا وَأَهْلِينَا وَنُقَاتِلُ مَعَكَ حَتَّى نَرِدَ مَوْرِدَكَ فَقَبَّحَ اَللَّهُ اَلْعَيْشَ بَعْدَكَ [يا أباعبدالله].

وَقَامَ إِلَيْهِ مُسْلِمُ بْنُ عَوْسَجَةَ فَقَالَ:
أَنُخَلِّي عَنْكَ وَلَمَّا نُعْذِرْ إِلَى اَللَّهِ سُبْحَانَهُ فِي أَدَاءِ حَقِّكَ!
أَمَا وَاَللَّهِ حَتَّى أَطْعَنَ فِي صُدُورِهِمْ بِرُمْحِي وَأَضْرِبَهُمْ بِسَيْفِي مَاثَبَتَ قَائِمُهُ فِي يَدِي.
وَلَوْ لَمْ يَكُنْ مَعِي سِلاَحٌ أُقَاتِلُهُمْ بِهِ لَقَذَفْتُهُمْ بِالْحِجَارَةِ.
وَاَللَّهِ لاَ نُخَلِّيكَ حَتَّى يَعْلَمَ اَللَّهُ أَنْ قَدْ حَفِظْنَا غَيْبَةَ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ فِيكَ.
وَاَللَّهِ لَوْ عَلِمْتُ أَنِّي أُقْتَلُ ثُمَّ أُحْيَى ثُمَّ أُحْرَقُ ثُمَّ أُحْيَى ثُمَّ أُذْرَى يُفْعَلُ ذَلِكَ بِي سَبْعِينَ مَرَّةً مَا فَارَقْتُكَ حَتَّى أَلْقَى حِمَامِي دُونَكَ، وَكَيْفَ لاَ أَفْعَلُ ذَلِكَ وَإِنَّمَا هِيَ قَتْلَةٌ وَاحِدَةٌ ثُمَّ هِيَ اَلْكَرَامَةُ اَلَّتِي لاَ اِنْقِضَاءَ لَهَا أَبَداً.

وَقَامَ زُهَيْرُ بْنُ اَلْقَيْنِ اَلْبَجَلِيُّ رَحْمَةُ اَللَّهِ عَلَيْهِ فَقَالَ:
وَاَللَّهِ لَوَدِدْتُ أَنِّي قُتِلْتُ ثُمَّ نُشِرْتُ ثُمَّ قُتِلْتُ حَتَّى أُقْتَلَ هَكَذَا أَلْفَ مَرَّةٍ وَأَنَّ اَللَّهَ تَعَالَى يَدْفَعُ بِذَلِكَ اَلْقَتْلَ عَنْ نَفْسِكَ وَعَنْ أَنْفُسِ هَؤُلاَءِ اَلْفِتْيَانِ مِنْ أَهْلِ بَيْتِكَ.

وَتَكَلَّمَ جَمَاعَةُ أَصْحَابِهِ بِكَلاَمٍ يُشْبِهُ بَعْضُهُ بَعْضاً فِي وَجْهٍ وَاحِدٍ فَجَزَّاهُمُ اَلْحُسَيْنُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ خَيْراً، وَاِنْصَرَفَ إِلَى مِضْرَبِهِ.


📌https://www.tgoop.com/almousavi_com

به مناسبت ایام عزای شهادت صدیقه شهیده سلام الله علیها


https://www.tgoop.com/HadithFehrestRejal/272