دانشمندان مرکز جان اینز کشف کردند که توانایی باکتری‌ها در گسترش بیماری در گیاهان گسترده‌تر از تصورات قبلی است. آن‌ها با بررسی باکتری Pseudomonas syringae نشان دادند که توکسین «سیرین‌گومایسین» می‌تواند هم بر گیاهان گل‌دار و هم بر گیاهان بدون گل تأثیر بگذارد. آزمایش‌ها نشان داد که این توکسین در گیاهان بدون گل، مانند جگرواش‌ها و سرخس‌ها، آسیب بافتی ایجاد کرده و فعالیت ژن‌های مرتبط با استرس را تحریک می‌کند. این نتایج نشان داد که گیاهان بدون گل نیز به اندازه گیاهان گل‌دار مستعد ابتلا به بیماری‌های باکتریایی هستند، حتی با وجود تفاوت‌های تکاملی ۵۰۰ میلیون ساله بین این گیاهان.
@irbioinformatics

مطالعات اخیر DNA نشان می‌دهند که دوره هم‌زیستی و آمیزش انسان‌های نئاندرتال و انسان‌های مدرن حدود ۷ هزار سال، از ۵۰ هزار و ۵۰۰ سال پیش آغاز شده و تا زمانی که نئاندرتال‌ها منقرض شدند ادامه داشته است. این تعاملات ژنتیکی باعث شد که امروزه ۱ تا ۲ درصد از ژنوم انسان‌های اوراسیایی از نئاندرتال‌ها به ارث رسیده باشد. این نتایج، همراه با شواهد باستان‌شناسی، به فهم بهتر زمان و مسیر مهاجرت‌های انسان‌های مدرن از آفریقا کمک می‌کند و نقش ژن‌های نئاندرتال در سلامت انسان را روشن‌تر می‌سازد.
@irbioinformatics
تحلیل ژنتیکی، که شامل بررسی ۵۸ ژنوم باستانی و ژنوم‌های انسان‌های امروزی بود، نشان داد که تاریخ تقریبی آمیزش بین نئاندرتال‌ها و انسان‌های مدرن حدود ۴۷ هزار سال پیش بوده است. این داده‌ها همچنین تأیید می‌کنند که مهاجرت اولیه انسان‌های مدرن از آفریقا به اوراسیا حدود ۴۳ هزار و ۵۰۰ سال پیش به پایان رسیده است. این یافته‌ها بازه زمانی دقیق‌تری از تعاملات میان این دو گونه ارائه می‌دهند و اهمیت ژن‌های مشترک را در تکامل و زیست‌شناسی انسان نشان می‌دهند.

پرسش ساده‌ای مانند "چرا گیاهان خار دارند؟" پاسخ مشخصی دارد: خارها از گیاهان در برابر حیوانات گرسنه محافظت می‌کنند. اما پرسشی پیچیده‌تر این است که "خارها از کجا به وجود می‌آیند؟" دانشمندان دانشگاه ییل اخیراً به این سوال پاسخ داده‌اند و یافته‌های خود را در مجله Current Biology منتشر کرده‌اند که می‌تواند نحوه پرورش مرکبات و محصولات دیگر را تغییر دهد.
@irbioinformtics
مطالعات نشان داد که خارها در گیاهانی مانند مرکبات از سلول‌های بنیادی آن‌ها تشکیل می‌شوند. برخلاف سلول‌های بنیادی معمول که به تقسیم ادامه می‌دهند، سلول‌های بنیادی خارها دچار توقف برنامه‌ریزی‌شده می‌شوند. دو تنظیم‌کننده ژنتیکی با نام‌های TI1 و TI2 فعالیت سلول‌های بنیادی را به تدریج متوقف کرده و موجب می‌شوند که خارها به شکل نوک تیز خاتمه یابند. با حذف این تنظیم‌کننده‌ها، سلول‌های بنیادی به تقسیم ادامه داده و به جای خار، شاخه‌های جدید رشد کردند. این کشف می‌تواند به تولید درختان مرکباتی با شاخه‌های میوه‌ده بیشتر و بدون خطر خارها برای کارگران کمک کند.

فناوری نوینی تحت عنوان PhenoChip برای انتخاب تک‌سلول‌های فتوسنتزی با کاربردهای صنعتی و درک بهتر اکوسیستم‌ها معرفی شده است. تحقیقاتی که در مجله Science Advances منتشر شده، نشان می‌دهد چگونه فناوری‌های میکروفلوئیدی می‌توانند برای شناسایی، جداسازی، و تکثیر سلول‌های فتوسنتزی خاص استفاده شوند. این روش جدید، کاربردهای بنیادی در صنعت و درک عمیق‌تر از اکوسیستم‌ها را ممکن می‌سازد.
@irbioinformatics
در محیط‌های طبیعی که به طور ذاتی پویا هستند، موجودات فتوسنتزی باید فیزیولوژی خود را برای استفاده بهینه از منابع موجود تنظیم کنند. این توانایی در همه موجودات یکسان نیست؛ برخی تحت تأثیر تنش‌های محیطی مانند دما از بین می‌روند، در حالی که برخی دیگر به رشد خود ادامه می‌دهند. این فناوری جدید مشابه انتخاب گونه‌های مقاوم‌تر در کشاورزی است، اما این بار برای میکروجلبک‌ها و سیانوباکتری‌ها که پتانسیل زیادی برای تولید انرژی زیستی و سنتز مواد غذایی و شیمیایی دارند. این رویکرد می‌تواند جایگزین روش‌های غیر دقیق قبلی برای انتخاب این موجودات در مقیاس کلان شود.