انجمن اسلامی آرمان دانشجویان دانشگاه علم و صنعت ایران

🔸‍ اکنون که بازی‌های المپیک پاریس با تمام حواشی و هیجانات خود به پایان رسیده است، به جز افتخارات و مدال‌هایی که هر کشور از آن خود می‌کند، برای ما شهروندان ایران قاب‌هایی غریب به جا مانده است. این دو تصویر هر چقدر برای ما ایرانیان خوشحال کننده است، همان‌قدر نیز غم‌انگیز است. ما شاهد لحظاتی بودیم که شادی، اندوه، افتخار و سرخوردگی را کنار هم جمع کرده بود و انگار هر کدام از آن‌ها جای دیگری را تنگ می‌کرد. آخر کدام نصیب ماست خوشحالی برای برنده یا خون دل خوردن برای تنهایی بازنده؟


🔹حقیقت این است که مهاجرت نخبه‌های کشور، در زمینه‌‌های علمی، ورزشی و ... ، به دلیل شرایط نامساعدی که برای نخبگان پیش آمده، به طور روز افزون در حال افزایش است. آن نخبه برای حوزه تخصصی خود، تمام تلاشش را به کار می‌گیرد اما در نهایت به نقطه‌ای می‌رسد که نمی‌تواند برای ادامه کار در حوزه تخصصی خود، در ایران فعالیتش را ادامه دهد. شرایط اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی می‌تواند آنقدر به انسان فشار بیاورد که وی از تمام آنچه در خاک خود دارد دست بکشد و به سرزمینی غریب پناه ببرد، تنها به امید نفس کشیدن!
تو در خاک خودت عضو خانواده‌ای هستی که تمام اعضای بی‌شمارش در بدترین روزها نیز در کنارت‌ هستند و برای بدترین باخت‌هایت نیز غم‌خوارت‌ می‌مانند. در خاک غریب اما، چه در پیروزی و چه در شکست، تنهایی. کیست که این تنهایی را کوچک بشمارد و کسی که به این تصمیم تن داده است را بی‌وطن یا وطن‌فروش شمارد جز نان به نرخ روز خور‌هایی که هرچه سوگیری‌های سیاسی‌شان از پیش تعیین کرده باشد بر زبان می‌رانند؟


🔹کیمیا علیزاده اولین بانوی مدال‌آور المپیک برای ایران و از جوان‌ترین مدال آوران ورزش ما بود‌ اما گذشت زمان و عدم احساس رضایت از وضعیتش به عنوان زن و ورزشکار در جمهوری اسلامی، باعث شد که وی تصمیم به خروج از ایران بگیرد و زیر پرچم کشوری دیگر بازی کند. او تنها یکی از ورزشکارانی است که این تصمیم را گرفته اند. تا زمانی که حمایت مناسبی از ورزشکاران نشود و مشکلات و تنگناهای اقتصادی و اجتماعی‌ای که بر سر راه تمام شهروندان ایران است به وخیم‌تر شدن ادامه دهند، مهاجرت از وطن‌سرنوشتی است که در انتظار بسیاری از نخبگان کشور است.

🔹از این دست آدم‌ها، بسیارند. همه‌ی آن‌ها تا جایی که بتوانند، سعی در ماندن دارند. اگر روزی کسی، به دلیل شرایط نامناسب ناگزیر از مهاجرت شود، انگشت اتهام به سمت سیاست‌گذارانی است که با احکام خود این شرایط را به جامعه تحمیل کرده‌اند. این حکومت است که باید بیندیشد چرا این موضوع در حال رخ دادن است و تا جای ممکن برای آن چاره‌اندیشی کند.

🔹رضا علیپور، نماینده کشورمان در سنگ‌نوردی المپیک، به مقام چهارم رسید. اخیرا فیلم‌هایی در فضای مجازی پخش شد که عدم وجود امکانات کافی برای تمریناتش را نشان می‌داد. این ورزشکار که در حرفه‌ی خود دارای جایگاهی جهانی است، پیش‌تر در اینستاگرام خود اعلام کرده بود که «به دلیل حمایت از مردم»، از اداره آتش‌نشانی اخراج شده است. گفتنی است در زمان جنبش مهسا، پست‌هایی در حمایت از معترضین در فضای مجازی منتشر کرده بود‌. امثال این افراد، بالاخره تا زمانی این شرایط را می توانند تحمل کنند. باید این حقیقت را بپذیریم که برای هر فردی، ممکن است روزی برسد که توان تحمل آن شرایط را نداشته باشد.

🔹صحنه‌ای که ناهید کیانی و کیمیا علیزاده یکدیگر را در آغوش گرفته‌اند، یا حرکت زیبای امین میرزازاده پس از شکست دادن صباح شریعتی - حریف ایرانی‌الاصل خود که برای کشور آذربایجان بازی می‌کرد - در لحظه خداحافظی‌اش، یک پیام مهم دارد، آن هم این که اگرچه هرکدام‌شان علی‌رغم میل‌ باطنی‌شان مجبور به دور شدن از وطن شده‌اند، همه ایرانی هستند و یکدیگر را دوست دارند.

@IUSTArman

www.tgoop.com/IUSTArman/2982

4.9K viewsAug 15, 2024 at 17:30

🔸‍ اکنون که بازی‌های المپیک پاریس با تمام حواشی و هیجانات خود به پایان رسیده است، به جز افتخارات و مدال‌هایی که هر کشور از آن خود می‌کند، برای ما شهروندان ایران قاب‌هایی غریب به جا مانده است. این دو تصویر هر چقدر برای ما ایرانیان خوشحال کننده است، همان‌قدر نیز غم‌انگیز است. ما شاهد لحظاتی بودیم که شادی، اندوه، افتخار و سرخوردگی را کنار هم جمع کرده بود و انگار هر کدام از آن‌ها جای دیگری را تنگ می‌کرد. آخر کدام نصیب ماست خوشحالی برای برنده یا خون دل خوردن برای تنهایی بازنده؟


🔹حقیقت این است که مهاجرت نخبه‌های کشور، در زمینه‌‌های علمی، ورزشی و ... ، به دلیل شرایط نامساعدی که برای نخبگان پیش آمده، به طور روز افزون در حال افزایش است. آن نخبه برای حوزه تخصصی خود، تمام تلاشش را به کار می‌گیرد اما در نهایت به نقطه‌ای می‌رسد که نمی‌تواند برای ادامه کار در حوزه تخصصی خود، در ایران فعالیتش را ادامه دهد. شرایط اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی می‌تواند آنقدر به انسان فشار بیاورد که وی از تمام آنچه در خاک خود دارد دست بکشد و به سرزمینی غریب پناه ببرد، تنها به امید نفس کشیدن!
تو در خاک خودت عضو خانواده‌ای هستی که تمام اعضای بی‌شمارش در بدترین روزها نیز در کنارت‌ هستند و برای بدترین باخت‌هایت نیز غم‌خوارت‌ می‌مانند. در خاک غریب اما، چه در پیروزی و چه در شکست، تنهایی. کیست که این تنهایی را کوچک بشمارد و کسی که به این تصمیم تن داده است را بی‌وطن یا وطن‌فروش شمارد جز نان به نرخ روز خور‌هایی که هرچه سوگیری‌های سیاسی‌شان از پیش تعیین کرده باشد بر زبان می‌رانند؟


🔹کیمیا علیزاده اولین بانوی مدال‌آور المپیک برای ایران و از جوان‌ترین مدال آوران ورزش ما بود‌ اما گذشت زمان و عدم احساس رضایت از وضعیتش به عنوان زن و ورزشکار در جمهوری اسلامی، باعث شد که وی تصمیم به خروج از ایران بگیرد و زیر پرچم کشوری دیگر بازی کند. او تنها یکی از ورزشکارانی است که این تصمیم را گرفته اند. تا زمانی که حمایت مناسبی از ورزشکاران نشود و مشکلات و تنگناهای اقتصادی و اجتماعی‌ای که بر سر راه تمام شهروندان ایران است به وخیم‌تر شدن ادامه دهند، مهاجرت از وطن‌سرنوشتی است که در انتظار بسیاری از نخبگان کشور است.

🔹از این دست آدم‌ها، بسیارند. همه‌ی آن‌ها تا جایی که بتوانند، سعی در ماندن دارند. اگر روزی کسی، به دلیل شرایط نامناسب ناگزیر از مهاجرت شود، انگشت اتهام به سمت سیاست‌گذارانی است که با احکام خود این شرایط را به جامعه تحمیل کرده‌اند. این حکومت است که باید بیندیشد چرا این موضوع در حال رخ دادن است و تا جای ممکن برای آن چاره‌اندیشی کند.

🔹رضا علیپور، نماینده کشورمان در سنگ‌نوردی المپیک، به مقام چهارم رسید. اخیرا فیلم‌هایی در فضای مجازی پخش شد که عدم وجود امکانات کافی برای تمریناتش را نشان می‌داد. این ورزشکار که در حرفه‌ی خود دارای جایگاهی جهانی است، پیش‌تر در اینستاگرام خود اعلام کرده بود که «به دلیل حمایت از مردم»، از اداره آتش‌نشانی اخراج شده است. گفتنی است در زمان جنبش مهسا، پست‌هایی در حمایت از معترضین در فضای مجازی منتشر کرده بود‌. امثال این افراد، بالاخره تا زمانی این شرایط را می توانند تحمل کنند. باید این حقیقت را بپذیریم که برای هر فردی، ممکن است روزی برسد که توان تحمل آن شرایط را نداشته باشد.

🔹صحنه‌ای که ناهید کیانی و کیمیا علیزاده یکدیگر را در آغوش گرفته‌اند، یا حرکت زیبای امین میرزازاده پس از شکست دادن صباح شریعتی - حریف ایرانی‌الاصل خود که برای کشور آذربایجان بازی می‌کرد - در لحظه خداحافظی‌اش، یک پیام مهم دارد، آن هم این که اگرچه هرکدام‌شان علی‌رغم میل‌ باطنی‌شان مجبور به دور شدن از وطن شده‌اند، همه ایرانی هستند و یکدیگر را دوست دارند.

@IUSTArman

BY انجمن اسلامی آرمان دانشجویان دانشگاه علم و صنعت ایران