tgoop.com/IranianPaleontologicalSociety/1115
Last Update:
در حیاط موزه علوم زمین سازمان زمین‌شناسی کشور در مشهد، پیکره‌ای زیبا از شمایل یک زمین‌شناس برومند وجود دارد، با محاسنی نسبتاً بلند، سیمایی سرشار از تفکّر، چشمانی نافذ و منتقد، مجهز به کوله و کلاه و ابزار زمین شناسی صحرایی، محو مطالعه و کاوش در رموز نهفته در تکه سنگی که در دست دارد. اغلب همکاران قدیمی و باتجربه زمین‌شناس، با دیدن این تمثال سروقامت، ناخودآگاه به یاد استاد گرانقدر دکتر مسیب سبزه‌ئی می‌افتند. گویی پیکرتراش هنرمند، این پیکره زیبا را که امروز یکی از نمادهای این پارک موزه غنی است، ناخودآگاه از روی قامت رشید و رعنای استاد سبزه‌ئی عزیز ساخته است.
مدتی قبل، به بهانه هفته جهانی موزه‌ها در خرداد ۱۴۰۳ و با هدف پیوند هنر نقاشی و نگارگری با دانش زمین‌شناسی، رویدادی علمی ـ هنری در این پارک موزه برگزار شد و جمع کثیری از هنرمندان انجمن هنرهای تجسّمی خراسان گرد هم آمدند تا با بازی رنگ و قلم و الهام از فضای زیبای موزه و نمونه‌های بی‌نظیری که در این مجموعه نگهداری می‌شوند، جلوه‌ای نو بی‌آفرینند از سرگذشت زمین و حیات بر روی پارچه خشکِ بوم و انصافاً چه ساده و هنرمندانه، دریافت‌شان از علوم زمین را به نمایش گذاشتند.
یکی از آثار زیبایی که در این رویداد بیش از همه مورد توجه قرار گرفت، طراحی از همان پیکره منتسب به دکتر مسیب سبزه‌ئی بود که به دست توانای هنرمند نقّاش، جناب استاد محمدی عزیز، خلق شد. این بار، اما دکتر سبزه‌ئی، با همان تکه سنگ در دست، در قامتی فرشته‌‌گون، با بال‌هایی زیبا و رنگارنگ، بر پهنه بی‌پایان آسمان به تصویر کشیده شده بود، گویی در بهشت بی‌انتها، همچنان موشکافانه و دقیق، مشغول کاوش است تا رازهای هستی را آشکار کند.
امروز که خبر درگذشت استاد گرانقدر زمین‌شناسی ایران، دکتر مسیب سبزه‌ئی را شنیدم، به یاد آن رویداد و آن تابلوی زیبا افتادم. دکتر سبزه‌ئی فرشته‌ای بود زمینی که جایگاهش در آسمان و بهشت برین بود. گویی استاد محمدی نقاش، زودتر از من و ما، از آسمانی شدن دکتر سبزه‌ئی خبر داشت که عروج او را این گونه بر پهنه بی‌کران آسمان تصویر کرده بود.
روانش شاد و یادش گرامی باد.
دکتر عباس قادری
رئیس انجمن دیرینه‌شناسی ایران
۱۴۰۳/۳/۲۹
BY انجمن دیرینه‌شناسی ایران
Share with your friend now:
tgoop.com/IranianPaleontologicalSociety/1115