خلل‌فرج

جاروبرقیْ جنّی شد و به‌جای آنکه بمکد می‌دمید. جاروجنّی را اگر رو به صفحات گشوده‌ی کتاب می‌گرفتی، چنان کلمه‌ها را در هوا می‌پراکند انگار بال داشته باشند: خوش به حال کلمات مرکب که سنگین‌تر بودند و می‌توانستند خودشان را در فضا کمی مهار کنند و بی‌محابا سقوط نکنند. جاروجنّی را می‌شد جای سشوار استفاده کرد، هرچند هوای پرغباری می‌دمید و موها را گردآلود می‌کرد. اگر دسرٍ شیر و کره را می‌خواستی کاری کنی تا رویه‌اش ببندد و کمی تُرد بشود و با لایه‌ی زیرینش تنافر خوشمزه‌ای ایجاد کند، می‌توانستی بر سطح آن دسر جاروجنّی بگیری، یا به‌تعبیر دیگر، مسامحتاً، بر آن جاروبرقی بکشی. شاید حتی طعم غبار مزه‌ی خاص‌تری به دسر می‌بخشید. جاروجنّی به‌درد بازی کودکان هم می‌خورد تا به این ترتیب با مفهوم دَمش آشنا شوند، چون کودکان مفهوم مکیدن را خوب می‌شناسند. می‌توانستی لوله‌ی دمنده‌ی جاروجنّی را رو به لوله‌ی مکنده‌ی جاروبرقی بگیری و در باب این رابطه‌ی پیچیده تعمق کنی (کار جهان مکیدن است یا دمیدن یا «دکیدن»؟). می‌توانستی لوله‌ی آن را رو به انسان‌های بی‌مزه و ملال‌آور بگیری به این امید که پراکنده شوند، آن‌ها که جاروبرقی نتوانسته جارویشان کند. می‌توانی همین‌طور به جاروی جنّی فکر کنی که اگر می‌دمد به‌جای آنکه بدمد، دور نیست که بشود با آن گلوله‌باران کرد، عطر خوشی را با آن در همه‌جا پراکند، با آن تصاویری ضبط کرد که با دوربین‌های معمولی نمی‌توان برداشت، یا حتی با آن جنی را در بدنی دمید که سال‌هاست منتظر است جن در او حلول کند، اما دریغ که به جاروی مکنده امید بسته بوده است.ـ
‌
http://www.tgoop.com/kholalforaj

Telegram

خلل‌فرج

نوشته‌های پراکنده‌ی مهران موسوی
تماس با نویسنده:
@MehranMousaV

www.tgoop.com/KholalForaj/202

1.8K viewsFeb 26, 2023 at 08:48

جاروبرقیْ جنّی شد و به‌جای آنکه بمکد می‌دمید. جاروجنّی را اگر رو به صفحات گشوده‌ی کتاب می‌گرفتی، چنان کلمه‌ها را در هوا می‌پراکند انگار بال داشته باشند: خوش به حال کلمات مرکب که سنگین‌تر بودند و می‌توانستند خودشان را در فضا کمی مهار کنند و بی‌محابا سقوط نکنند. جاروجنّی را می‌شد جای سشوار استفاده کرد، هرچند هوای پرغباری می‌دمید و موها را گردآلود می‌کرد. اگر دسرٍ شیر و کره را می‌خواستی کاری کنی تا رویه‌اش ببندد و کمی تُرد بشود و با لایه‌ی زیرینش تنافر خوشمزه‌ای ایجاد کند، می‌توانستی بر سطح آن دسر جاروجنّی بگیری، یا به‌تعبیر دیگر، مسامحتاً، بر آن جاروبرقی بکشی. شاید حتی طعم غبار مزه‌ی خاص‌تری به دسر می‌بخشید. جاروجنّی به‌درد بازی کودکان هم می‌خورد تا به این ترتیب با مفهوم دَمش آشنا شوند، چون کودکان مفهوم مکیدن را خوب می‌شناسند. می‌توانستی لوله‌ی دمنده‌ی جاروجنّی را رو به لوله‌ی مکنده‌ی جاروبرقی بگیری و در باب این رابطه‌ی پیچیده تعمق کنی (کار جهان مکیدن است یا دمیدن یا «دکیدن»؟). می‌توانستی لوله‌ی آن را رو به انسان‌های بی‌مزه و ملال‌آور بگیری به این امید که پراکنده شوند، آن‌ها که جاروبرقی نتوانسته جارویشان کند. می‌توانی همین‌طور به جاروی جنّی فکر کنی که اگر می‌دمد به‌جای آنکه بدمد، دور نیست که بشود با آن گلوله‌باران کرد، عطر خوشی را با آن در همه‌جا پراکند، با آن تصاویری ضبط کرد که با دوربین‌های معمولی نمی‌توان برداشت، یا حتی با آن جنی را در بدنی دمید که سال‌هاست منتظر است جن در او حلول کند، اما دریغ که به جاروی مکنده امید بسته بوده است.ـ
‌
http://www.tgoop.com/kholalforaj

BY خلل‌فرج