tgoop.com/Kurmancizan/1392
Last Update:
🔰
چند نکته‌ی اجمالی در رابطه با یادگیری کُرمانجی
زبان چه به عنوان یک علم از جنبه‌ی زبانشناسی و به یک عنوان یک عنصر زنده‌ی اجتماعی دارای ابعاد گسترده است. از جنبه دستورزبان و موضوعات مختلف مرتبط با واژه‌شناسی و ساختار زبان صدها موضوع وجود دارد که یک زبانآموز در فرآیند یادگیری - گاهی چندین ساله‌ی خود - مداوم خود با آنها برخورد می‌کند. از سوی دیگر، زبان موجودی اجتماعی و زنده و در پیوند با عناصر مختلف ادبی، فرهنگی و آداب و رسوم و زندگی مردم است. از ادبیات و شعر و ترانه گرفته تا اصطلاحات روزمره و هر آنچه با واژه‌های این زبان بیان می‌شود.
به همین نسبت، یک زبانآموز کنجکاو و پیگیر صرفاً تک‌بعدی به موضوع زبان نگاه نمی‌کند و از هر فرصتی که زبان در آن جریان دارد، برای یادگیری نکات جدید و تکمیل دانسته‌های قبلی خود استفاده می‌کند.
در واقع همه‌ی آنچه که ما برای یادگیری زبان و سپس کاربرد آن نیاز داریم، در هیچ جایی و در هیچ منبعی به طور یکجا و کامل گردآوری نشده است و هیچ وقت هم قابل گردآوری در یک مجموعه‌ی واحد نخواهد بود. این زبانآموز است که باید به صورت مداوم در جست‌و‌جو و چالش برای یادگیری باشد؛ از متن جامعه، از ادبیات و کتاب‌ها و منابع مختلف، از فولکلور و فرهنگ عامه و در زمان حاضر از فضای مجازی ... .
نکته‌ی دیگر، چالش بومی‌سازی یادگیری و یاددهی زبان است. در مورد زبان همه‌فهم و زبانی که هر متکلمِ کُرمانج در هر نقطه‌ای بتواند آن را متوجه شود، هیچ شکی نیست. اما وقتی مقیاس بومی است و هدفِ اضطراری، حفظ زبان در خراسان و آشتی‌دادن عموم مردم با آن است، نیاز به کار زیاد و دقیق‌تری وجود دارد.
اینجاست که چالش کاربرد صدها واژه، اصطلاح و به طور کلی زبان رایج در بین همزبانان کُرد خراسانی - البته در قالب قواعد استاندارد و کلی کُرمانجی - مطرح می‌شود. صدها واژه و اصطلاحی که اگر آنها را ننویسیم و استفاده نکنیم، نوعی آسیمیلاسیون درون‌زبانی و به تاریخ سپرده‌شدن در مورد آنها هم دور از انتظار نیست. زبانی که برای مردم آشناست و اتفاقاً کاربرد واژه‌ها و زبان موجود در قالب استاندارد، نه تنها با مقاومت روبرو نمی‌شود، بلکه بیشتر پذیرفته می‌شود.
با توجه به تجربیات پژوهشی‌ام در سال‌های اخیر به ویژه در حوزه‌ی دستورزبان، به نظرم کُرمانجی در خراسان هیچ کمبودی از لحاظ قواعد گرامری ندارد و حتی در برخی موارد نسبت به مناطق دیگر کمتر دچار انحراف شده است. ما صاحب یکی از غنی‌ترین گویش‌های کُرمانجی هستیم؛ لیکن، نیاز است با صبر و حوصله ساختارهای موجود را بشناسیم، ویژگی‌های زبان شفاهی را درک کنیم و با مقایسه با قواعد استاندارد پذیرفته‌شده، کژی‌ها و ضعف‌های کاربردی را به مرور و البته از طریق زبان نوشتاری و بالتبع زبان گفتاری اصلاح کنیم. آنگاه خواهیم دید که ساختار و قواعد اصولی کُرمانجی در خراسان، هیچ‌گونه تفاوتی با سایر نقاط ندارد.
در زمینه‌ی واژه‌ها نیز همین طور است؛ البته به نظر من در موضوع زبان اصل، دستورزبان و قواعد آن است و واژه‌ها در مرتبه‌ی دوم قرار دارند. همانطور که قبلاً در یک مطلب نوشته‌ام، نوشته‌ای که در آن واژه‌ها طبق یک نظم مشخص چیده شده‌اند، ولو اگر چند واژه‌ی ناآشنا برای یک مخاطب داشته باشد، به مراتب راحت‌تر خوانده می‌شود، نسبت به نوشته‌ای که نظم و ترتیب تعریف‌شده‌ای ندارد.
واژه‌ها همه‌روزه و از منابع مختلف وارد زبان می‌شوند و اگر بستر کاربرد آنها یعنی دستورزبان را بدانیم، هر واژه‌ی جدیدی به فراخور نیاز زبان پذیرفته شده و جای خود را می‌گیرد؛ همانند فارسی و هر زبان دیگری.
در پایان، دست‌مریزاد می‌گویم به همه‌ی اساتید و کسانی که با وقف زمان ارزشمند خود، به یاری زبان ارزشمندمان می‌شتابند.
*برات قوی‌اندام
👈 کورمانجی‌زان
🔹© @Kurmancizan
BY کُرمانجی‌زان
Share with your friend now:
tgoop.com/Kurmancizan/1392