🎯 Mission_Success 🎯

स्पर्धा परीक्षा देण्यासाठी मुलांना उद्युक्त करणारे परवडले एवढे मोटिव्हेशनल स्पिचेस च्या नावाखाली मुलांना शिक्षण आणि नोकरी सोडायला उद्युक्त करणारे वाईट आहेत. आणि याला पुष्टी म्हणून रणबीर कपूरचे वेकप सीड, तमाशा, यह जवानी है दिवानी वगैरे आहेतच. म्हणजे देशाबद्दल आस्था आपुलकी जागृत होऊन इकडे पाय अडकलेला तरीही परदेशात जाऊन काम संपवून येणारा मोहन भार्गव बावळट वाटावा असे वेडे चाळे सुरु असतात.

श्रीमंत होण्यासाठी व्यवसाय करायचा आहे हे डोक्यातून पहिलं काढून टाका. आपल्याला कोणी बॉस नकोय, आपणच आपले बॉस म्हणून धंदा करायचाय हे मेंदूतून बाजूला करा. ते गुजराती मारवाडी सिंधी पंजाबी एकमेकांना धरून असतात आणि व्यवसाय करतात म्हणून श्रीमंत असतात तेंव्हा आपणही व्यवसाय करावा हे तर सगळ्यात वाईट मोटिव्हेशन आहे.

आणि या पायी उत्तम चालणारी नोकरी, दणदणीत घेतलेलं शिक्षण बाजूला ठेवून एखादा व्यवसाय करायचा असेल, तर तर तर, हा निर्णय अत्यंत जपून घ्यायला हवा. उगाच कोणाच्या तरी गप्पांमध्ये येऊन नोकरी सॊडायचं पाप करू नये. व्यापार कोणताही करा, किमान तीन गोष्टी लागतात. पहिलं, तुमच्याकडे लोकांना उपयोगी पडेल असं काहीतरी हवं. दुसरं, ते इतरांपेक्षा चांगलं आणि वेगवान तसंच परिणामकारक आहे हे लोकांना कळायला हवं. तिसरं, ते अनेक लोकांना कळेपर्यंत उसंत असायला हवी.

ही नसलेली उसंतच बहुदा घात करते. हा काळ किती मोठा आहे याची शाश्वती नसते. या काळात आपली आमदनी नसते. आणि पार्टटाइम नोकरी करून एखादा व्यवसाय किंवा साईड बिझनेस वगैरे प्रकार फार यशस्वी होत नसतात. जसा समाजपुरुष असू शकतो तशी बहुदा व्यवसायलक्ष्मी असते. तिला निष्ठा लागते. विभाजित निष्ठा ही कधीच निष्ठा नसते. एकदा व्यवसायात पडलं की दिवस रात्र त्याच्याच विचार असतो. व्यवसाय बहरू आला की कामाच्या रगाड्यामुळे हे होणं स्वाभाविक असतं पण जेंव्हा व्यवसाय नावारूपाला आलेला नसतो तेंव्हा रिकामपण हे सैतानाच घर होऊ द्यायचं नसतं.

आपल्या शिक्षणाला आलेला खर्च हा व्यवसाय सुरु करण्यात येणार सगळ्यात मोठा अडथळा असायला हवा. खूपच जबाबदारीने हे विधान करतोय. पाच वर्षांचं कायद्याचं शिक्षण घेऊन त्यात जर बारा पंधरा वीस लाख रुपये घालवणार असू तर वकिलीचं शिक्षण केल्या केल्या स्वतःचा व्यवसाय आणि त्यासाठी एखाद्या वकिलाच्या हाताखाली काम करणं हा विचार तेंव्हाच करावा जेंव्हा आईबापाकडे कोट्यवधी रुपये पडून आहेत. त्यांनी कष्टाचा पैसा जर आपल्या शिक्षणाकडे वळवला असेल तर तो भरून काढणं हे सर्वप्रथम करायला हवं. जर एखाद्या मॅनेजमेंट कोर्सची फी २५-३०-३५ लाख वगैरे असेल तर आधी ती भरून काढावी त्यासाठी पाच वर्ष जॉब करावा, दोन वर्ष विशेष काही काम नसलं तरी गाठीशी पैसे असतील अशी तरतूद असावी आणि मगच व्यापारात उतरावं. आणि त्या पाच वर्षांच्या काळात जर घर आणि /किंवा महागडी गाडी दारात आली तर त्यांचे पैसे पूर्ण फिटेपर्यंत नोकरी सोडायचा विचारची करू नये.

बायको हा घटक आर्थिकदृष्ट्या सर्वाधिक बेभरवशाचा आहे हे मानून चालावं. घरात अगदी लक्ष्मीचं रूप येईल, तिची आय (आर्थिक) भले गडगंज असेल. तिची तुमच्यावर डोळे मिटून श्रद्धा असेल, तिची साथही सर्वात महत्वाची असेल. पण तिला आयुष्यात एक किंवा दोन बाळंतपणं असणारेत. त्या काळात अचानक प्रकृतीच्या तक्रारी आल्या तर बाळंतपणाचे सहा सात आणि बाळ झाल्यावर सहा महिने अशी ती बिचारी किमान वर्षभर घरी असू शकते. हे झालं एकाच बाळंतपणाचं. म्हणजे तिचा आर्थिक पाठींबा कितपत गृहीत धरायचा याचा विचार व्हायला हवा. शिवाय ती नव्या घरात नव्या शहरात येऊन नव्या नोकरीत जाणार असेल तर नक्की गृहीत धरू नये.

तुम्ही सीए असाल तर आपली आर्थिक जबाबदारी लोकांनी तुमच्याकडे का सोपवावी? तुम्ही डॉक्टर असाल तर आपलं शरीर तुमच्या ताब्यात कोणी का सोपवावं? गेलाबाजार आपली गाडी तुमच्या हातात मेकॅनिक म्हणून का द्यावी आणि घर किंवा जीव जाण्याची भीती असताना तुमच्याकडे लोकांनी आपली केस का द्यावी ? याचं उत्तर असतं तुमची विश्वासार्हता / क्रेडिबिलिटी. ती तयार व्हायला वर्ष लागतात. त्याचसाठी उसंत हवी असते.

आज महिना दोन लाखांची नोकरी सोडाल पण व्यवसायात महिना दोन लाखांची आवक यायला तीन वर्षेही जातील. तेंव्हा आजची दोन लाखांची नोकरी कदाचित अडीच ते तीन लाखांचीही झालेली असेल. म्हणजे तीन वर्षांनीही व्यवसायात तुम्ही पिछाडीवरच असाल. हे गृहीतक महत्वाचं आहे. मग ही नोकरी सोडली की व्यवसाय करून नोकरीपेक्षा अधिक बरकत यायला सरळ सात ते आठ वर्षं लागतात. तोपर्यंत आजूबाजूचे सगळॆ पुढे गेलेलं असतात. अश्यावेळी खर्चांवर नियंत्रण, व्यसनांपासून अंतर, घरच्यांचा मान सन्मान आणि आपल्या (खास पुरुषी) अहंकारावर नियंत्रण (कारण घर ना चालवणारा पुरुष बिनकामाचा वगैरे मानला जातो) या गोष्टी महत्वाच्या असतात.

© सुप्रिया खिल्लारे.
9011891808

www.tgoop.com/MISSION_SUCCESS/9088

3.3K viewsedited  Aug 11, 2023 at 14:13

स्पर्धा परीक्षा देण्यासाठी मुलांना उद्युक्त करणारे परवडले एवढे मोटिव्हेशनल स्पिचेस च्या नावाखाली मुलांना शिक्षण आणि नोकरी सोडायला उद्युक्त करणारे वाईट आहेत. आणि याला पुष्टी म्हणून रणबीर कपूरचे वेकप सीड, तमाशा, यह जवानी है दिवानी वगैरे आहेतच. म्हणजे देशाबद्दल आस्था आपुलकी जागृत होऊन इकडे पाय अडकलेला तरीही परदेशात जाऊन काम संपवून येणारा मोहन भार्गव बावळट वाटावा असे वेडे चाळे सुरु असतात.

श्रीमंत होण्यासाठी व्यवसाय करायचा आहे हे डोक्यातून पहिलं काढून टाका. आपल्याला कोणी बॉस नकोय, आपणच आपले बॉस म्हणून धंदा करायचाय हे मेंदूतून बाजूला करा. ते गुजराती मारवाडी सिंधी पंजाबी एकमेकांना धरून असतात आणि व्यवसाय करतात म्हणून श्रीमंत असतात तेंव्हा आपणही व्यवसाय करावा हे तर सगळ्यात वाईट मोटिव्हेशन आहे.

आणि या पायी उत्तम चालणारी नोकरी, दणदणीत घेतलेलं शिक्षण बाजूला ठेवून एखादा व्यवसाय करायचा असेल, तर तर तर, हा निर्णय अत्यंत जपून घ्यायला हवा. उगाच कोणाच्या तरी गप्पांमध्ये येऊन नोकरी सॊडायचं पाप करू नये. व्यापार कोणताही करा, किमान तीन गोष्टी लागतात. पहिलं, तुमच्याकडे लोकांना उपयोगी पडेल असं काहीतरी हवं. दुसरं, ते इतरांपेक्षा चांगलं आणि वेगवान तसंच परिणामकारक आहे हे लोकांना कळायला हवं. तिसरं, ते अनेक लोकांना कळेपर्यंत उसंत असायला हवी.

ही नसलेली उसंतच बहुदा घात करते. हा काळ किती मोठा आहे याची शाश्वती नसते. या काळात आपली आमदनी नसते. आणि पार्टटाइम नोकरी करून एखादा व्यवसाय किंवा साईड बिझनेस वगैरे प्रकार फार यशस्वी होत नसतात. जसा समाजपुरुष असू शकतो तशी बहुदा व्यवसायलक्ष्मी असते. तिला निष्ठा लागते. विभाजित निष्ठा ही कधीच निष्ठा नसते. एकदा व्यवसायात पडलं की दिवस रात्र त्याच्याच विचार असतो. व्यवसाय बहरू आला की कामाच्या रगाड्यामुळे हे होणं स्वाभाविक असतं पण जेंव्हा व्यवसाय नावारूपाला आलेला नसतो तेंव्हा रिकामपण हे सैतानाच घर होऊ द्यायचं नसतं.

आपल्या शिक्षणाला आलेला खर्च हा व्यवसाय सुरु करण्यात येणार सगळ्यात मोठा अडथळा असायला हवा. खूपच जबाबदारीने हे विधान करतोय. पाच वर्षांचं कायद्याचं शिक्षण घेऊन त्यात जर बारा पंधरा वीस लाख रुपये घालवणार असू तर वकिलीचं शिक्षण केल्या केल्या स्वतःचा व्यवसाय आणि त्यासाठी एखाद्या वकिलाच्या हाताखाली काम करणं हा विचार तेंव्हाच करावा जेंव्हा आईबापाकडे कोट्यवधी रुपये पडून आहेत. त्यांनी कष्टाचा पैसा जर आपल्या शिक्षणाकडे वळवला असेल तर तो भरून काढणं हे सर्वप्रथम करायला हवं. जर एखाद्या मॅनेजमेंट कोर्सची फी २५-३०-३५ लाख वगैरे असेल तर आधी ती भरून काढावी त्यासाठी पाच वर्ष जॉब करावा, दोन वर्ष विशेष काही काम नसलं तरी गाठीशी पैसे असतील अशी तरतूद असावी आणि मगच व्यापारात उतरावं. आणि त्या पाच वर्षांच्या काळात जर घर आणि /किंवा महागडी गाडी दारात आली तर त्यांचे पैसे पूर्ण फिटेपर्यंत नोकरी सोडायचा विचारची करू नये.

बायको हा घटक आर्थिकदृष्ट्या सर्वाधिक बेभरवशाचा आहे हे मानून चालावं. घरात अगदी लक्ष्मीचं रूप येईल, तिची आय (आर्थिक) भले गडगंज असेल. तिची तुमच्यावर डोळे मिटून श्रद्धा असेल, तिची साथही सर्वात महत्वाची असेल. पण तिला आयुष्यात एक किंवा दोन बाळंतपणं असणारेत. त्या काळात अचानक प्रकृतीच्या तक्रारी आल्या तर बाळंतपणाचे सहा सात आणि बाळ झाल्यावर सहा महिने अशी ती बिचारी किमान वर्षभर घरी असू शकते. हे झालं एकाच बाळंतपणाचं. म्हणजे तिचा आर्थिक पाठींबा कितपत गृहीत धरायचा याचा विचार व्हायला हवा. शिवाय ती नव्या घरात नव्या शहरात येऊन नव्या नोकरीत जाणार असेल तर नक्की गृहीत धरू नये.

तुम्ही सीए असाल तर आपली आर्थिक जबाबदारी लोकांनी तुमच्याकडे का सोपवावी? तुम्ही डॉक्टर असाल तर आपलं शरीर तुमच्या ताब्यात कोणी का सोपवावं? गेलाबाजार आपली गाडी तुमच्या हातात मेकॅनिक म्हणून का द्यावी आणि घर किंवा जीव जाण्याची भीती असताना तुमच्याकडे लोकांनी आपली केस का द्यावी ? याचं उत्तर असतं तुमची विश्वासार्हता / क्रेडिबिलिटी. ती तयार व्हायला वर्ष लागतात. त्याचसाठी उसंत हवी असते.

आज महिना दोन लाखांची नोकरी सोडाल पण व्यवसायात महिना दोन लाखांची आवक यायला तीन वर्षेही जातील. तेंव्हा आजची दोन लाखांची नोकरी कदाचित अडीच ते तीन लाखांचीही झालेली असेल. म्हणजे तीन वर्षांनीही व्यवसायात तुम्ही पिछाडीवरच असाल. हे गृहीतक महत्वाचं आहे. मग ही नोकरी सोडली की व्यवसाय करून नोकरीपेक्षा अधिक बरकत यायला सरळ सात ते आठ वर्षं लागतात. तोपर्यंत आजूबाजूचे सगळॆ पुढे गेलेलं असतात. अश्यावेळी खर्चांवर नियंत्रण, व्यसनांपासून अंतर, घरच्यांचा मान सन्मान आणि आपल्या (खास पुरुषी) अहंकारावर नियंत्रण (कारण घर ना चालवणारा पुरुष बिनकामाचा वगैरे मानला जातो) या गोष्टी महत्वाच्या असतात.

© सुप्रिया खिल्लारे.
9011891808

BY 🎯 Mission_Success 🎯