بررسی ۱۰ عکس برتر ۲۰۲۳ از نگاه تایمز
از امروز با هم به تماشا و بررسی ۱۰ عکس برتر سال گذشته‌ی میلادی از نگاه تایمز می‌پردازیم. ترتیب عکس‌ها فاقد اهمیت هستند و به صورت اتفاقی انتخاب می‌شوند.
از امروز با هم به تماشا و بررسی ۱۰ عکس برتر سال گذشته‌ی میلادی از نگاه تایمز می‌پردازیم. ترتیب عکس‌ها فاقد اهمیت هستند و به صورت اتفاقی انتخاب می‌شوند.
Mr. Photographer
Balancing Roles Lützerath, Germany, Jan. 14 Photo: Nico Knoll @Misterphotographer
لوتزرات؛ روستای کوچکی در غرب آلمان
پس از اعلام برنامه‌های شرکتRWEبرای توسعه یک معدن زغال‌سنگ، اعتراضات در منطقه به اوج رسید. حامیان محیط زیست به این دهکده سرازیر شده و شروع به راهپیمایی کردند. نیکو نول یکی ازعکاسانی بود که این اعتراضات و اشغال دهکده را به ثبت رساند. او در روز ۱۴ ژانویه که حدود ۲۵۰۰۰ نفر در آنجا حضور داشتند برای مستندنگاری در دهکده حاضر شد. پلیس شروع به تلاش برای خارج کردن افرادی که وارد دهکده شده بودند کرده بود.
«در آن لحظه، ذهن من با آمیزه‌ای از شوک، ناباوری و همدلی پر شده بود. شاهد پاسخ وحشیانه پلیس به یک تظاهرات عمدتاً مسالمت آمیز بودم، چیزی که احساساتم را به شدت تحت تاثیر قرار می‌داد. چالش اصلی این بود که نقشم به عنوان یک مستندساز را حفظ کنم و تحت تاثیر احساساتم قرار نگیرم.»
نول تصویر چشمگیری ثبت کرده است. عکسی که نه تنها رویدادی را مستند می‌کند، بلکه حس ناشناس بودن را به شکل خاصی به تصویر می‌کشد و تجربه‌ی تماشا به روشی جدید را به بیننده القا می‌کند. موضوع اصلی عکس را شاید بتوان احساسات دانست، چیزی که عکاس به خوبی بر آن فوکوس کرده است. در همین راستا عدم توازن بین نیروهای پلیس و معترضان نیز به خوبی به تصویر کشیده شده و همه این‌ها در حالی‌ست که رویداد به درستی و بی کم و کاست ثبت شده.
عکس مبهم است و هیچ صورتی در آن به وضوح دیده نمی‌شود. سیاهی بخش عمده‌ی کادر را پوشانده است. ازدحام و تشویش به خوبی حس می‌شود. لباس‌های خاکی، سوژه‌های بی‌تعادل و دستی که برای کمک به میان عکس آمده...
اثری هنرمندانه و تاثیرگذار. مستندی که هرآنچه لازم است را به کمال داراست.
@Misterphotographer
پس از اعلام برنامه‌های شرکتRWEبرای توسعه یک معدن زغال‌سنگ، اعتراضات در منطقه به اوج رسید. حامیان محیط زیست به این دهکده سرازیر شده و شروع به راهپیمایی کردند. نیکو نول یکی ازعکاسانی بود که این اعتراضات و اشغال دهکده را به ثبت رساند. او در روز ۱۴ ژانویه که حدود ۲۵۰۰۰ نفر در آنجا حضور داشتند برای مستندنگاری در دهکده حاضر شد. پلیس شروع به تلاش برای خارج کردن افرادی که وارد دهکده شده بودند کرده بود.
«در آن لحظه، ذهن من با آمیزه‌ای از شوک، ناباوری و همدلی پر شده بود. شاهد پاسخ وحشیانه پلیس به یک تظاهرات عمدتاً مسالمت آمیز بودم، چیزی که احساساتم را به شدت تحت تاثیر قرار می‌داد. چالش اصلی این بود که نقشم به عنوان یک مستندساز را حفظ کنم و تحت تاثیر احساساتم قرار نگیرم.»
نول تصویر چشمگیری ثبت کرده است. عکسی که نه تنها رویدادی را مستند می‌کند، بلکه حس ناشناس بودن را به شکل خاصی به تصویر می‌کشد و تجربه‌ی تماشا به روشی جدید را به بیننده القا می‌کند. موضوع اصلی عکس را شاید بتوان احساسات دانست، چیزی که عکاس به خوبی بر آن فوکوس کرده است. در همین راستا عدم توازن بین نیروهای پلیس و معترضان نیز به خوبی به تصویر کشیده شده و همه این‌ها در حالی‌ست که رویداد به درستی و بی کم و کاست ثبت شده.
عکس مبهم است و هیچ صورتی در آن به وضوح دیده نمی‌شود. سیاهی بخش عمده‌ی کادر را پوشانده است. ازدحام و تشویش به خوبی حس می‌شود. لباس‌های خاکی، سوژه‌های بی‌تعادل و دستی که برای کمک به میان عکس آمده...
اثری هنرمندانه و تاثیرگذار. مستندی که هرآنچه لازم است را به کمال داراست.
@Misterphotographer
Mr. Photographer pinned «بررسی ۱۰ عکس برتر ۲۰۲۳ از نگاه تایمز از امروز با هم به تماشا و بررسی ۱۰ عکس برتر سال گذشته‌ی میلادی از نگاه تایمز می‌پردازیم. ترتیب عکس‌ها فاقد اهمیت هستند و به صورت اتفاقی انتخاب می‌شوند.»
Mr. Photographer
Brassaï Streetwalker near the Place d'Italie, c.1931 @Misterphotographer
براسای در مقدمه‌ی کتابش پاریس در شب نوشت: « دردهه‌ی ۳۰ خیابان کن کمپوا پر از دخترهای چاق بود. آن‌ها بر خلاف عابران و رهگذران که با سرعت در پیاده رو از این‌ور به آن‌ور می‌رفتند، مجسمه‌های ایستایی بودند، ساکن و بی‌حرکت و خونسرد و در انتظار.»
او سویه‌ی مخفی شهر پاریس را در قالب فیگورهای سایه‌وار در تاریکی کوچه‌ها، در تجسم صریح تصاویر متعدد منعکس شده در آینه‌های کافه‌ها و بارها نشان داد. طبع تلخ و صریح براسای، با حرکات سیال و چابک فرانسوی‌های لایکا به دست، فاصله داشت. او حتی جایی هم مستقیماً اشاره کرده که: «از عکس لحظه‌ای بدم می‌آید.»
@Misterphotographer
او سویه‌ی مخفی شهر پاریس را در قالب فیگورهای سایه‌وار در تاریکی کوچه‌ها، در تجسم صریح تصاویر متعدد منعکس شده در آینه‌های کافه‌ها و بارها نشان داد. طبع تلخ و صریح براسای، با حرکات سیال و چابک فرانسوی‌های لایکا به دست، فاصله داشت. او حتی جایی هم مستقیماً اشاره کرده که: «از عکس لحظه‌ای بدم می‌آید.»
@Misterphotographer
الکساندر رودچنکو که از قابلیت‌های حرکتی دوربین سبک لایکا در پیدا کردن زوایای غیر عادی بسیار بهره می‌برد، در نوشته‌ای به سال ۱۹۲۸ می‌نویسد: «زاویه دید آدمی که روی زمین ایستاده و به طور مستقیم جلوی رویش را نگاه می‌کند، منجر به تولید عکس‌هایی می‌شود که من به آن "نماهای نافی" می‌گویم! من با این زاویه‌ی دید سر جنگ دارم. امروزه جذاب‌ترین زاویه‌ی دید، نگاه کردن از بالا به پایین و از پایین به بالاست... کسی که نماهای متفاوت و مختلفی از موضوع‌ها برداشت می‌کند، مانند شخصی است که به جای آن که به دفعات از سوراخ کلید نگاه کند، به جستجوی پیرامون می‌پردازد.»
«سعی نکن چهره‌ی آدم‌ها را در قالب یک پرتره‌ی ساخته شده عکاسی کنی. بلکه آن‌ها را طی اسنپ‌شات‌هایی متفاوت که در زمان‌ها و شرایط متعدد عکاسی شده‌اند، به تصویر بکش.»
@Misterphotographer
«سعی نکن چهره‌ی آدم‌ها را در قالب یک پرتره‌ی ساخته شده عکاسی کنی. بلکه آن‌ها را طی اسنپ‌شات‌هایی متفاوت که در زمان‌ها و شرایط متعدد عکاسی شده‌اند، به تصویر بکش.»
@Misterphotographer
شارل نگر (Charles Nègre) عکاس و هنرمند فرانسوی، در سال ۱۸۲۰ متولد شد و در سال ۱۸۸۰ درگذشت. او یکی از پیشگامان عکاسی در فرانسه و از نخستین افرادی بود که به نوآوری‌های فنی در عکاسی پرداخت. نگر با کارهای خود به خصوص در زمینه‌ی عکاسی مستند و اجتماعی شناخته می‌شود. او اولین فردی بود که به تجربه‌های تکنیکی لازم برای ثبت حرکت انسان‌ها در خیابان دست پیدا کرد.
دودکش‌پاک‌کن‌ها یکی از عکس‌های معروف نگر است که احتمالاً صحنه‌سازی شده و به این منظور گرفته شده که از روی آن نقاشی کنند. در این تصویر که پس‌زمینه‌ی آن را هم محو کرده‌اند به نظر می‌رسد یک لحظه‌ی گذرا ثبت شده است؛ اما این عکس هرگز در تاریخ عکاسی به عنوان نمونه‌ای برای ثبت لحظه‌ی گذرا تلقی نمی‌شود.
@Misterphotographer
دودکش‌پاک‌کن‌ها یکی از عکس‌های معروف نگر است که احتمالاً صحنه‌سازی شده و به این منظور گرفته شده که از روی آن نقاشی کنند. در این تصویر که پس‌زمینه‌ی آن را هم محو کرده‌اند به نظر می‌رسد یک لحظه‌ی گذرا ثبت شده است؛ اما این عکس هرگز در تاریخ عکاسی به عنوان نمونه‌ای برای ثبت لحظه‌ی گذرا تلقی نمی‌شود.
@Misterphotographer
فرق بین یه عکاس و یه عابر که از کنار اینهمه قاب اطرافش ساده رد می‌شه، فقط یه لحظه مکثه...
@Misterphotographer
@Misterphotographer
این عکسو چند سال پیش با نور طبیعی گرفتم. درواقع پشت پنجره‌ی استودیو با یه سری مقوا و بک‌دراپ و... تجربه‌ی جالبی بود برام، پیشنهاد می‌کنم اگه عکاسی می‌کنید حتما امتحانش کنید ✌🏼
@MisterPhotographer
@MisterPhotographer
احتمالا همین وقت‌ها بود که براسایی سه‌پایه و دوربین به دست به خیابان می‌زد. دوست دارم بدانم آن شب‌ها در سرش چه می‌گذشت. وقتی خیابان‌های پاریس را زیر پا می‌گذاشت و هرجا دلش می‌خواست سه‌پایه‌اش را زمین می‌گذاشت. شبانه‌های پاریسی‌اش در مونپارناس گاهی ترسناک، گاهی خیره‌کننده، گاهی معماگونه و گاهی تنها زیبا بودند. هنری لیمر با دیدن عکس‌هایش او را «چشم پاریس» نامید. چشمی تیزبین که به روی هیچ حقیقتی بسته نمی‌شد و تاریکی شب‌های مونپارناس را به روشنی به تصویر می‌کشید. «شب‌های پاریس» که همراه با یادداشتی از پل موراند در اوایل ۱۹۳۳ منتشر شد، همه‌ی شب‌های این محله بود. هر آنچه در آن شب‌ها اتفاق افتاده بود روی کاغذ روشن کتاب به وضوح نشسته بود. چشم پاریس بی‌شک از بهترین نمونه‌های عکاسی خیابانی آن هم از نوع شبانه‌اش بود. هنوز هم تماشای عکس‌هایش که بعد‌ها نسخه‌ی کامل شده‌ی آن با نام «پاریس مخفی دهه ۳۰» را منتشر کرد چشم‌نواز است.
@Misterphotographer
@Misterphotographer