وقتی انسانی از درد،
دیوانه می‌شود،
دیگران دردش را نه
‌ فقط دیوانگی‌هایش را می‌بینند.

-مورات منتش

سکانسی از فیلم «جاده خاکی»، کاری از پناه پناهی

@NazariyehAdabi

گرچه محتاج معلّم نیست آن بیدادگر
فتنه با چندین زبان آموزگارِ چشمِ توست

-صائب تبریزی

شاید درست‌تر آن باشد که مقصود جهان را بدبختی خود بدانیم نه خوشبختی خود زیرا انسان هرچه بیشتر رنج ببرد غایت حقیقی زندگی زودتر حاصل می‌شود و هرچه خوش‌تر زندگی کند هدف دورتر می‌رود. سِنِکا می‌گوید: پس خیر شخصی خود را نگاه خواهی داشت آنگاه که ببینی که خوشبختان ناشادترینِ همگان هستند.

«جهان و تأملات فیلسوف»

-آرتور شوپنهاور

مرگت، درست در لحظه‌ای آغاز می‌شود که در برابر آنچه مهم است، سکوت می‌‌کنی...

-مارتین لوترکینگ

مارسل پروست و رمان «در جستجوی زمان از دست‌رفته»

▪️از مجموعه‌ مستند «نویسندگان دنیای مدرن»

▫️این مستند با تحلیل رمان «در جستجوی زمان از دست‌رفته» (منتشر شده به سال ۱۹۲۷ میلادی) نگاهی دارد به زندگی پروست.

➖مترجم: آراز بارسقیان


@NazariyehAdabi

آن‌چه انسان‌ها را به سمت یکدیگر سوق می‌دهد عشق نیست، این است که نمی‌توانند تنهایی را و در تنهایی خود را تحمل کنند.
خلا درونی و دلزدگی سبب می‌شود به جمع روی بیاورند یا به سفر بروند و یا به شراب‌خوارگی مبتلا گردند.

«در باب حکمت زندگی»

-آرتور شوپنهاور

وسط این میدان، مجسمه پیرمرد لهیده‌ عمامه به سر و لباده به دوشی را نصب کرده بودند که به یک متکا تکیه داده و کتابی در دست داشت که مثلاً شاهنامه بود! [...] هدایت نگاهی به مجسمه فردوسی انداخت: "فردوسی را هم آخوندوار پشتش متکا گذاشته‌اند تا غش نکند!

«آشنایی با صادق هدایت»

-مصطفی فرزانه

ترانه‌ی «فرصت‌طلب»

▪️موسیقی و اجرا: ژاک دوترون

▫️در اوت ۱۹۶۸، ژاک دوترون، هم‌چون بسیاری دیگر از هنرمندان آن دوره، به بررسی و تفکر درباره‌ی اعتراضات گسترده‌ی دانشجویان در ماه می آن سال پرداخت؛ وقایعی که تور کنسرت‌های او را مثل بسیاری دیگر متوقف کرد. در این ترانه به‌طور خاص سیاست‌مدارانی هدف قرار گرفته‌اند که تلاش داشتند روی تحولات می ۱۹۶۸ موج‌سواری کنند.

@NazariyehAdabi

⁠ایوان: آیا منظورت این‌ست که زندگی را بیشتر از معنای آن دوست داری؟

آلیوشا: دقیقاً! به زندگی عشق بورز، همان‌طور که گفتی باید از منطق رها شد، این تنها راهی‌ست که می‌توان معنای زندگی را فهمید.

«برادران کارامازوف»

-فیودور داستایفسکی

منزل‌گه دل‌ها همه کاشانه‌ی عشق است
هرجا که دلی گم شده در خانه‌ی عشق است

ویرانه‌ی جاوید بماند دل بی عشق
آن دل شود آباد که ویرانه‌ی عشق است

فرزانه در آید به پری خانه‌ی مقصود
هرکس که در این بادیه دیوانه‌ی عشق است

پیمانه‌ی زهر فلکم تلخ نسازد
این حوصله تلخی‌کش پیمانه‌ی عشق است

هرکس به لبش گرم شود چشم تبسم
با او ننشینند که بیگانه‌ی عشق است

عرفی دل و دین باخته‌ای دلخوش او باش
این‌ها ثمر کاشتن دانه‌ی عشق است

-عرفی شیرازی

▪️بخش‌هایی از سینمای میشائل هانکه

قاره هفتم ١٩٨٩
ویدئوی بنی ١٩٩٢
۷۱ جزء از روزشمار یک شانس ١٩٩۴
بازی های مسخره ١٩٩٧
کد مجهول ٢٠٠٠
معلم پیانو ٢٠٠١
زمانه گرگ ٢٠٠٣
پنهان ٢٠٠۵
روبا سفید ٢٠٠٩
عشق ٢٠١٢

▫️موسیقی:
سونات شماره ۱۴ پیانو- بتهوون
آلبوم تابولا راسا از آهنگساز مشهور اهل کشور استونی، آروو پارت

@NazariyehAdabi

هیچ کس نمی‌تواند مدت درازی ماسکی که بر چهره دارد به نمایش بگذارد. سرشت آدمی هر آن‌چه را که به طور تصنعی کسب شده است، در هم می‌شکند.

-آرتور شوپنهاور

مستند «شمارش معکوس»- سال ساخت: 1387

▪️کارگردان: خاطره حناچی

▫️شمارش معکوس، محصول سال ۱۳۸۷ و ساخته خاطره حناچی است. این فیلم به روایت زندگی یک دختر در شرف امتحان کنکور در فاصله ۴۵ روز مانده تا برگزاری آزمون می پردازد.
فیلم با دادن اطلاعاتی درباره کنکور و تعداد داوطلبان آن در هر سال شروع می شود و همین امر بیانگر این نکته است که مستند شمارش معکوس در نظر دارد «کنکور» را به عنوان یک مسئله اجتماعی مورد بررسی قرار دهد.گزاره هایی همچون «بسیاری از دختران ایرانی، دانشگاه را تنها مسیر پیشرفت اجتماعی، کسب درآمد مناسب و حتی یافتن موقعیت بهتر ازدواج می دانند» در آغاز فیلم، ذهن مخاطب را به سمت مسئله بودن آزمون کنکور و نحوه ورود به دانشگاه سوق می دهد. کارگردان تلاش می کند تمام عوامل مرتبط با « کنکور» به عنوان یک پدیده در نظام آموزشی کشور را، درطی زندگی یک دانش آموز کنکوری (پریسا.پ) به نمایش بگذارد.

@NazariyehAdabi

زنانی هستند که حتی اگر آنان را بررسی کنی، وجود درونی ندارند، بلکه تمام وجود آنان نقاب است.
بدا به حال مردی که با چنین موجودی اشباح گونه و ضرورتا ارضاء نشدنی تن به زندگی دهد.
اما همین زنان می‌توانند میل مردان را به بیشترین حد ممکن تحریک کنند و این چنین مرد به جستجوی روح آنان می‌رود و هم‌چنان به این جستجو ادامه می‌دهد.

«انسانی بسیار انسانی»

-فریدریش نیچه

هدف خودآگاه و هدف ناخودآگاه قهرمان

▪️در این ویدئو درباره هدف قهرمان صحبت می‌کنیم و این هدف را در 4 فیلمی بررسی می‌کنیم که اسکار فیلمنامه بردن. نکته جالب در این چهار فیلم اینه که علاوه بر این هدف‌های ظاهری یا خودآگاه، هدف ناخودآگاهی هم وجود داره. این‌ها شخصیت‌هایی هستند که از کشمکش‌های شدید درونی رنج می‌برند و اگه به هدف ناخودآگاهشون برسند زندگی بهتری را تجربه می‌کنند. در این ویدئو با مراجعه به کتاب‌های مختلف سعی کردم که آرزوهای ناخودآگاه این چهار شخصیت را پیدا کنم.

▫️معمولا در فیلم‌ها اگر قرار باشه قهرمان به هدف ناخودآگاهش برسه این اتفاق را اواخر فیلم می‌بینیم اما از اونجایی که تارانتیو با تمام قواعد قصه گویی بازی می‌کنه این اتفاق در فیلم پالپ فیکشن در اوایل پیرنگ جولز و وینست رخ می‌ده. برای همین قسمتی از مصاحبه تارانتیو را در انتهای ویدئو گذاشتم.


@NazariyehAdabi

چرا خودم را نکشتم؟ خوب، سعی کردم، اما نتیجه‌ی کار افتضاح از آب درآمد. کارسازتر از خودکشی این بود که زندگیم را به خلاء بکشانم. زندگی در ذهن، فقط در ذهن... مطمئن‌ترین راه برای تهی ساختن زندگی، قربانی ماشینی شدن که یک دم از پیچش و سایش و کوبش باز نمی‌ماند. ماشین ذهن. «عاشقی و‌ انزجار، پذیرش و انکار، مغتنم شمردن و خوار داشتن، آرزو کردن و پس زدن، این است بیماری ذهن‌.»

«نکسوس، ص ۸۰»

-هنری میلر

کیارستمی در مقام فیلم‌نامه‌نویسی طرازِ اول و کارگردانی نمونه در زمینۀ فیلم‌های مستند و داستانی، که با دوربین‌های ویدئویی کوچک تجربه‌ورزی می‌کند مظهر فرهنگی است که هم عاشق وجه صناعی سینماست و هم خود را ملزم می‌داند که شاهد زندگی مردم عادی باشد. چه‌کسی در غرب پیش‌بینی می‌کرد که سینمایی این‌چنین درخشان، که هم اومانیستی باشد و هم فرمالیستی، از ایران سربرآورد؟

▪️بوطیقای سینما، دیوید بردول، ترجمهٔ علی‌ ظفر قهرمانی‌نژاد


@NazariyehAdabi

حقیقت فاحشه نیست که بازوانِ خود را به گردن هر بی‌سروپایی بیاویزد؛ بلکه زیبارویِ مستوره‌ای است که حتی مردی که همه چیز را فدای او کند باز نمی‌تواند از دست یافتن به او اطمینان خاطر داشته باشد.

-آرتور شوپنهاور