در این هیاهو که انگار روحِ من شبیه تکه‌های کوچک یک آیینه‌ی قدیمی به هر جا و هیچ کجا کشیده می‌شود آرزو می‌کنم کاش ابر بودم و کاش اشک‌های من شبیه دانه‌های پاکیزه و مطهر برف آسمانِ ایام را روشن می‌کرد.
از خودم می‌پرسم؛ شوریدگی روح را پایان کجاست؟
و صدایی موقر و درخشان در درونم زمزمه می‌کند: وقتی به خانه بازگشتی!
اما، خانه اینجا نیست... پرنده‌ها، ابرها، سبزینگی معطر درخت‌ها با تمامِ زیبایی‌شان اما هیچ کدام شبیه خانه نیستند.
یادی دور از روزهای عهد الست، از مهمانی آدم در بهشت قبل از فریب شیطان و خاطره‌ای نزیسته اما نامیرا از لحظه‌ی دیدار، طعم گسِ شوریدگی را شیرین می‌کند و باز صدایی بازیگوش و کودکانه در دلم غوغا می‌کند؛ آن‌جا برف هم می‌بارد؟ با اشک‌های او؟ در هرمِ صدای مقدسِ آشنایان بهشتی؟
نیلوفر دادور
@Niloofardadvar
از خودم می‌پرسم؛ شوریدگی روح را پایان کجاست؟
و صدایی موقر و درخشان در درونم زمزمه می‌کند: وقتی به خانه بازگشتی!
اما، خانه اینجا نیست... پرنده‌ها، ابرها، سبزینگی معطر درخت‌ها با تمامِ زیبایی‌شان اما هیچ کدام شبیه خانه نیستند.
یادی دور از روزهای عهد الست، از مهمانی آدم در بهشت قبل از فریب شیطان و خاطره‌ای نزیسته اما نامیرا از لحظه‌ی دیدار، طعم گسِ شوریدگی را شیرین می‌کند و باز صدایی بازیگوش و کودکانه در دلم غوغا می‌کند؛ آن‌جا برف هم می‌بارد؟ با اشک‌های او؟ در هرمِ صدای مقدسِ آشنایان بهشتی؟
نیلوفر دادور
@Niloofardadvar
tgoop.com/Niloofardadvar/3799
Create:
Last Update:
Last Update:
در این هیاهو که انگار روحِ من شبیه تکه‌های کوچک یک آیینه‌ی قدیمی به هر جا و هیچ کجا کشیده می‌شود آرزو می‌کنم کاش ابر بودم و کاش اشک‌های من شبیه دانه‌های پاکیزه و مطهر برف آسمانِ ایام را روشن می‌کرد.
از خودم می‌پرسم؛ شوریدگی روح را پایان کجاست؟
و صدایی موقر و درخشان در درونم زمزمه می‌کند: وقتی به خانه بازگشتی!
اما، خانه اینجا نیست... پرنده‌ها، ابرها، سبزینگی معطر درخت‌ها با تمامِ زیبایی‌شان اما هیچ کدام شبیه خانه نیستند.
یادی دور از روزهای عهد الست، از مهمانی آدم در بهشت قبل از فریب شیطان و خاطره‌ای نزیسته اما نامیرا از لحظه‌ی دیدار، طعم گسِ شوریدگی را شیرین می‌کند و باز صدایی بازیگوش و کودکانه در دلم غوغا می‌کند؛ آن‌جا برف هم می‌بارد؟ با اشک‌های او؟ در هرمِ صدای مقدسِ آشنایان بهشتی؟
نیلوفر دادور
@Niloofardadvar
از خودم می‌پرسم؛ شوریدگی روح را پایان کجاست؟
و صدایی موقر و درخشان در درونم زمزمه می‌کند: وقتی به خانه بازگشتی!
اما، خانه اینجا نیست... پرنده‌ها، ابرها، سبزینگی معطر درخت‌ها با تمامِ زیبایی‌شان اما هیچ کدام شبیه خانه نیستند.
یادی دور از روزهای عهد الست، از مهمانی آدم در بهشت قبل از فریب شیطان و خاطره‌ای نزیسته اما نامیرا از لحظه‌ی دیدار، طعم گسِ شوریدگی را شیرین می‌کند و باز صدایی بازیگوش و کودکانه در دلم غوغا می‌کند؛ آن‌جا برف هم می‌بارد؟ با اشک‌های او؟ در هرمِ صدای مقدسِ آشنایان بهشتی؟
نیلوفر دادور
@Niloofardadvar
BY نیلوفرانه | نیلوفر دادور
Share with your friend now:
tgoop.com/Niloofardadvar/3799