Osho International

مردم نزد من می‌آیند. یکی می‌گوید، “همسرم بیمار است، لطفاً برکت بدهید!” یا “پسرم نتوانسته کار پیدا کند، لطفاً به او برکت بدهید!” برکات را روی چه چیزهای پیش‌پاافتاده‌ای می‌خواهید بگذارید. اگر کار پیدا نمی‌شود، پس راه‌های دیگری هست برای کسب درآمد و یافتن شغل. اگر همسرت بیمار است درمان‌های دارویی وجود دارند. چه نیازی است که برکات را وارد این چیزها کنید؟ و اگر توسط برکات شغل پیدا می‌شد و توسط برکات همسرت درمان می‌شد آنگاه این کشور هرگز بیمار نمی‌شد! آنگاه این کشور هرگز فقیر نمی‌شد. مردمان بسیار زیادی هستند که برکت می‌بخشند ـــ قدیسان و کشیشان و سالکان و سانیاسین‌ها و ماهاتماها! آیا در اینجا کمبود افرادی وجود دارد که برکت می‌دهند؟! در اینجا برکات پشتِ برکات داده می‌شود! شکم هیچکس با برکات پر نمی‌شود و نه هیچ شغلی با برکات پیدا می‌شود. ولی یک خطر وجود دارد:‌کسی که درخواست برکات دارد راه‌های دیگر را رها می‌کند. او فکر می‌کند برکت را دریافت کرده و همه چیز روبه‌راه است! حالا چرا نزد پزشک برود؟ و اگر این برکات برایش کار نکند او فکر نمی‌کند که خودش اشتباه کرده، بلکه فکر می‌کند که از فردی عوضی درخواست برکت کرده است، حالا باید از فردی مناسب درخواست برکت کند! اینگونه زندگی تلف می‌شود. زندگی این کشور اینگونه به هدر رفته است. این کشور فقیر شد، رنجور شد و برده شد. یکی از دلایل اصلی این وضعیت همین ذهنیت است که همیشه درخواست برکات دارد!

برکات به هیچ وجه ربطی به این دنیا ندارند. برکات چیزی از دنیای دیگر هستند. بدون شرط درخواست کن، فقط آنوقت چیزی امکان دارد. البته چیزی از برکات اتفاق می‌افتد: پول تولید نمی‌شود، مراقبه تولید می‌شود. بیماری‌های جسمانی توسط برکات درمان نمی‌شوند ـــ وگرنه نیازی به علم پزشکی نبود. آری، بیماری‌های روحی می‌تواند درمان شود. ولی شما بیماری‌های روح را نمی‌شناسید. شما حتی روح را هم نمی‌شناسید. از برکات مراقبه می‌تواند بارش بگیرد. ولی طلبی که شما در درون خود دارید برای پول است و نه برای مراقبه. شما حتی مراقبه می‌کنید با این امید که بتوانید توسط آن پول به دست آورید!

مردم نزد من می‌آیند و می‌گویند، “ماهاریشی ماهش یوگی Maharishi Mahesh Yogi می‌گوید که هرکس مراقبه کند در آن دنیا به فراوانی می‌رسد و در این دنیا نیز به فراوانی خواهد رسید. دستاوردهای دنیایی هم وجود دارد. شما چه می‌گویید؟”

اگر از مراقبه دستاوردهای دنیوی حاصل می‌شد این کشور در اوج ثروت و فراوانی می‌بود! این کشور بیشتر از هرکس دیگر مراقبه کرده است. بودا مراقبه کرد؛ به سامادی رسید. داستان می‌گوید که گل ها بارش گرفتند. من نشنیده‌ام که اسکناس‌های دلار بارش بگیرند! داستان را دوباره بنویسید تا بتواند با گفته‌ی ماهاریشی ماهش یوگی تطابق پیدا کند. داستان را دوباره بنویسید!

ماهاویرا به سامادی رسید، آن تنهابودن غایی را درک کرد. گل‌ها از آسمان باریدن گرفتند، خدایان نوای الهی سر دادند. خدایان می‌باید دیوانه باشند: بارش گل‌ها چه فایده دارد؟ بگذار الماس‌ها و جواهرات باریدن بگیرند! اگر قرار است چیزی بخشیده شود بگذار چیزی بامعنی باشد؛ ماهاویرای بیچاره، مانند همیشه فقیر، در آنجا ایستاده است؛ باید چیزی به او بخشیده شود. دست کم بگذار چند تن‌پوش نازل شود! او گرسنه. روزه‌دار بود، آیا نمی‌شد قدری خوراکی خوشمزه برایش فرستاد؟! آنان فقط گل‌ها را می‌فرستادند و با این مرد گرسنه تفریح می‌کردند! سازهای عروسی و شادی برای مردی که برهنه آنجا ایستاده! ماهاویرا مرد خوبی بود وگرنه شهنای خدایان را می شکست و آنان را کتک می‌زد و می‌گفت آیا مرا مسخره کرده‌اید؟! آنان چیزی در مورد ماهاریشی یوگی نمی‌دانستند که بعدها شرط مراقبه چه چیزهایی خواهد شد!!!

مرگ مقدس است
برگردان: ‌محسن خاتمی


@oshointernational

www.tgoop.com/OshoInternational/4341

704 viewsedited  Jun 21, 2023 at 07:54

مردم نزد من می‌آیند. یکی می‌گوید، “همسرم بیمار است، لطفاً برکت بدهید!” یا “پسرم نتوانسته کار پیدا کند، لطفاً به او برکت بدهید!” برکات را روی چه چیزهای پیش‌پاافتاده‌ای می‌خواهید بگذارید. اگر کار پیدا نمی‌شود، پس راه‌های دیگری هست برای کسب درآمد و یافتن شغل. اگر همسرت بیمار است درمان‌های دارویی وجود دارند. چه نیازی است که برکات را وارد این چیزها کنید؟ و اگر توسط برکات شغل پیدا می‌شد و توسط برکات همسرت درمان می‌شد آنگاه این کشور هرگز بیمار نمی‌شد! آنگاه این کشور هرگز فقیر نمی‌شد. مردمان بسیار زیادی هستند که برکت می‌بخشند ـــ قدیسان و کشیشان و سالکان و سانیاسین‌ها و ماهاتماها! آیا در اینجا کمبود افرادی وجود دارد که برکت می‌دهند؟! در اینجا برکات پشتِ برکات داده می‌شود! شکم هیچکس با برکات پر نمی‌شود و نه هیچ شغلی با برکات پیدا می‌شود. ولی یک خطر وجود دارد:‌کسی که درخواست برکات دارد راه‌های دیگر را رها می‌کند. او فکر می‌کند برکت را دریافت کرده و همه چیز روبه‌راه است! حالا چرا نزد پزشک برود؟ و اگر این برکات برایش کار نکند او فکر نمی‌کند که خودش اشتباه کرده، بلکه فکر می‌کند که از فردی عوضی درخواست برکت کرده است، حالا باید از فردی مناسب درخواست برکت کند! اینگونه زندگی تلف می‌شود. زندگی این کشور اینگونه به هدر رفته است. این کشور فقیر شد، رنجور شد و برده شد. یکی از دلایل اصلی این وضعیت همین ذهنیت است که همیشه درخواست برکات دارد!

برکات به هیچ وجه ربطی به این دنیا ندارند. برکات چیزی از دنیای دیگر هستند. بدون شرط درخواست کن، فقط آنوقت چیزی امکان دارد. البته چیزی از برکات اتفاق می‌افتد: پول تولید نمی‌شود، مراقبه تولید می‌شود. بیماری‌های جسمانی توسط برکات درمان نمی‌شوند ـــ وگرنه نیازی به علم پزشکی نبود. آری، بیماری‌های روحی می‌تواند درمان شود. ولی شما بیماری‌های روح را نمی‌شناسید. شما حتی روح را هم نمی‌شناسید. از برکات مراقبه می‌تواند بارش بگیرد. ولی طلبی که شما در درون خود دارید برای پول است و نه برای مراقبه. شما حتی مراقبه می‌کنید با این امید که بتوانید توسط آن پول به دست آورید!

مردم نزد من می‌آیند و می‌گویند، “ماهاریشی ماهش یوگی Maharishi Mahesh Yogi می‌گوید که هرکس مراقبه کند در آن دنیا به فراوانی می‌رسد و در این دنیا نیز به فراوانی خواهد رسید. دستاوردهای دنیایی هم وجود دارد. شما چه می‌گویید؟”

اگر از مراقبه دستاوردهای دنیوی حاصل می‌شد این کشور در اوج ثروت و فراوانی می‌بود! این کشور بیشتر از هرکس دیگر مراقبه کرده است. بودا مراقبه کرد؛ به سامادی رسید. داستان می‌گوید که گل ها بارش گرفتند. من نشنیده‌ام که اسکناس‌های دلار بارش بگیرند! داستان را دوباره بنویسید تا بتواند با گفته‌ی ماهاریشی ماهش یوگی تطابق پیدا کند. داستان را دوباره بنویسید!

ماهاویرا به سامادی رسید، آن تنهابودن غایی را درک کرد. گل‌ها از آسمان باریدن گرفتند، خدایان نوای الهی سر دادند. خدایان می‌باید دیوانه باشند: بارش گل‌ها چه فایده دارد؟ بگذار الماس‌ها و جواهرات باریدن بگیرند! اگر قرار است چیزی بخشیده شود بگذار چیزی بامعنی باشد؛ ماهاویرای بیچاره، مانند همیشه فقیر، در آنجا ایستاده است؛ باید چیزی به او بخشیده شود. دست کم بگذار چند تن‌پوش نازل شود! او گرسنه. روزه‌دار بود، آیا نمی‌شد قدری خوراکی خوشمزه برایش فرستاد؟! آنان فقط گل‌ها را می‌فرستادند و با این مرد گرسنه تفریح می‌کردند! سازهای عروسی و شادی برای مردی که برهنه آنجا ایستاده! ماهاویرا مرد خوبی بود وگرنه شهنای خدایان را می شکست و آنان را کتک می‌زد و می‌گفت آیا مرا مسخره کرده‌اید؟! آنان چیزی در مورد ماهاریشی یوگی نمی‌دانستند که بعدها شرط مراقبه چه چیزهایی خواهد شد!!!

مرگ مقدس است
برگردان: ‌محسن خاتمی


@oshointernational

BY Osho International