tgoop.com/PelicanSchool/248
Last Update:
اندیشیدن به اثر ادبی، اندیشیدن به چیست؟ آیا می‌توان به اثر ادبی، نه به عنوان بازتابی جزئی از لحظه‌ی تاریخی، بلکه به عنوان تعینی از آن، به عنوان تلاقی‌گاه خاصی که «تاریخ» را برمی‌سازد و خود در این فرآیند آفریده می‌شود اندیشید؟ با چه روشی می‌توان فضایی ایجاد کرد که در آن بتوان به اثر در کلیت‌اش، و در نسبت با ساختارهایی که این کلیت را برمی‌سازند (ادبیات ملی، ادبیات جهان، و ساختارهای اقتصادی-اجتماعی ملی و جهانی) اندیشید و با آن وارد گفت‌وگو شد.
گفت‌وگوی ما در این دوره از این نقطه آغاز می‌شود: از مساله‌ی «اندیشیدن به اثر ادبی در کلیت آن». در جلسه‌ی اول با تمرکز بر بخش‌هایی از مقدمه‌ی فردریک جیمسون بر کتاب «جستارهای مدرنیستی» به دوگانه‌ی فرم-محتوا می‌پردازیم و تلاش می‌کنیم هم به معنای این دوگانه و امکانات آن برای اندیشیدن انتقادی به ادبیات بپردازیم، و هم به نقاطی که دوگانه‌ی فرم-محتوا در آن‌ها مساله‌دار می‌شود و حتی تلاش برای حفظ کردنش بی‌معنا می‌شود. به بیانی دیگر، در عین حال که از یک سو به ضرورت نظری حفظ این دوگانه برای مقاومت در برابر تحلیل‌های «محتوایی» رایج که، با پیش‌فرض‌های بسیار، محتوای مستقیم اثر را همچون «معنا»ی آن می‌فهمند تأکید می‌کنیم؛ از دیگر سو به دنبال بحرانی کردن این دوگانه نیز هستیم، و نشان می‌دهیم که در مواجهه‌ی انضمامی با اثر، ما نه با «فرم» و «محتوا»، بلکه با سطوح در هم پیچیده‌ای از وضعیت‌های فرم‌بودگی و محتوا بودگی روبه‌رو هستیم که بنا بر سطحِ انتزاعِ تحلیل و زاویه‌ی نگاه ما به اثر، به درون هم می‌لغزند و به یکدیگر تبدیل می‌شوند.
در جلسه‌ی دوم و سوم بر نمونه‌هایی از رمان‌های برگزیده‌ی جشنواره‌های گلشیری، مهرگان و یلدا در دهه‌ی هشتاد ایران متمرکز می‌شویم و تلاش می‌کنیم با مواجهه‌ای انتقادی با این آثار، به هم‌فهمی دقیق‌تری از رویکردی که در جلسه‌ی اول از آن حرف زده‌ایم، برسیم. در این جلسات از پرداختن به زمان‌مندی روایی، ساختار مکانی و بازخوانی و بازفهمی محتوای مستقیم این آثار در نسبت با این ساختارهای روایی آغاز می‌کنیم، و در ادامه به بحث درباره‌ی ساختار سوژگی‌ای می‌پردازیم که از یک سو این روایت را ممکن کرده است و از سوی دیگر خود در این روایت‌ها ممکن می‌شود. در جلسه‌ی چهارم بحث درباره‌ی این ساختار سوژگی را در نسبت با وضعیت اجتماعی و اقتصادی ملی و جهانی ادامه می‌دهیم و با تمرکز بر مقاله‌ی «پایان زمان‌مندی» از جیمسون، مساله‌ی سوژگی پسامدرن و تعین خاص آن در لحظه‌ی تاریخی «پس از انقلاب» را طرح می‌کنیم. سپس در ارجاع به آثاری که در جلسه‌های دوم و سوم تحلیل کرده‌ایم، به تعین خاص سوژه‌ی پساانقلابی در ایران دهه‌ی ۱۳۸۰ می‌پردازیم.
گذشته‌ای ابدی یا آینده‌ای دست‌نیافتنی
مدرس: پگاه پزشکی
تعداد جلسات: ۴جلسه (یک هفته در میان)
شروع: ۱۷. ۱۱. ۱۴۰۰
زمان: یکشنبه، ساعت ۱۸ تا ۲۰
کلاس‌های پلیکان مجازی هستند و در پلتفرم FreeConferenceCall برگزار می‌شوند. پیش از آغاز کلاس‌ها فایل راهنمایی برای نصب و نحوهٔ استفاده از این نرم‌افزار در اختیار شرکت‌کنندگان قرار می‌گیرد.
برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص کلاس‌ها و ثبت نام، پلیکان را در اینستاگرام یا تلگرام دنبال کنید و به ادمین کانال تلگرام پیام دهید.
نشانی پلیکان در اینستاگرام:
Pelican_School
Design: @studiokargah
BY پلیکان
Share with your friend now:
tgoop.com/PelicanSchool/248