«غریب آشنای سرخ»
#پیشنهاد #گالری #نقاشی #هنر
👤 محمدامین:
✅ کارهای میرزاحمید، پیش از کارخانه یخچال‌سازی متروک فرزوان، روی در و دیوار شهر، گاهی، توجه آنها را که حواس‌شان راحت‌تر پرت دوروبری متفاوت می‌شد، جلب می‌کرد؛ نقاشی‌های به رنگ سرخ از آدمی که فقط آدمیتش به چشم می‌آمد، به آدمیت نخستین آدمیان و البته تنهایی و غربتش، حتی اگر جمعی هم دورش را پر کرده بود. کارهای میرزاحمید، اگر با نامهربانی و کج‌سلیقگی و بی‌ذوقی مدیران شهری، خودشان را از شهر و کوچه و محلاتش محروم نکرده باشند، هم در محلات مختلف تهران نفس می‌کشند و دیوار رهاشده و خرابه خلوتی را زندگی می‌دهند، و هم در شهرهای دیگری مثل خرمشهر و حتی دمشق.
🔸 حالا، میرزاحمید، این هنرمند گمنام که غربت خودخواسته‌اش، تا حد زیادی برای مخاطبانش، او را ناشناس باقی گذاشته، بعد از حدود پنج ماهی که در کارخانه یخچال‌سازی فرزوان، خلوت گزیده و در و دیوار و سقف سوله‌های صنعتی را، محمل زندگی همان کاراکترهای دوست‌داشتنی و غریب همیشگی‌اش کرده، درهای نمایشگاهش را به روی مردم تهران باز کرده و اسمش را هم گذاشته «پنگاهگاه میرزا».
🔸 سالن‌ها، دیوارها، وحیاط‌های تودرتوی پناهگاه او، قصه‌ها، خیال‌ها و رویاهایش را روایت می‌کنند: داستان زندگی انسان‌های سرخ و لاغری که گاه به تنهایی، گاه همراه با یار خود، و گاه در جمعیتی انبوه، عشق و نور و آب و گیاه را با خود به این‌ور و آن‌ور می‌برند. روی این صفحات دیواری، زندگی، با همه غرایب و عجایب و کنج و پستوهایش جاری‌ست: دوستی و پیوند آدم‌ها، عشق زن و مرد، جشن و پایکوبی، سفر و مهاجرت، مرگ و نابودی.
🔸 کارهای میرزاحمید، هم در شکل و ظاهر رو به سنت و گذشته دارند و هم در رنگ. میرزا از خاک اخرا، رنگ سرخ نقاشی‌هایش را می‌سازد و ابزار کارش می‌کند؛ همان خاک سرخی که نخستین آدمیان، نقش‌های روی غارهایشان را با آن زدند.
🔸 پناهگاه میرزا، روزهای چهارشنبه تا جمعه، از ساعت ۱۱ تا ۱۸، غریبه‌ها را هم می‌پذیرد و تا جمعه بعدی (۲۵ خرداد) بساطش پهن خواهد بود. اگر با وسایل نقلیه عمومی تردد می‌کنید، متروی بیمه شما را تا ده دقیقه‌ای آن می‌برد: میدان آزادی، ابتدای بزرگراه لشگری، روبه‌روی پل فرودگاه، خیابان بیمه (نیکخواه عشقی)، نبش نوزدهم، پلاک 2/2، کارخانه سابق یخچال‌سازی فروزان.
@Pishnahadable
#پیشنهاد #گالری #نقاشی #هنر
👤 محمدامین:
✅ کارهای میرزاحمید، پیش از کارخانه یخچال‌سازی متروک فرزوان، روی در و دیوار شهر، گاهی، توجه آنها را که حواس‌شان راحت‌تر پرت دوروبری متفاوت می‌شد، جلب می‌کرد؛ نقاشی‌های به رنگ سرخ از آدمی که فقط آدمیتش به چشم می‌آمد، به آدمیت نخستین آدمیان و البته تنهایی و غربتش، حتی اگر جمعی هم دورش را پر کرده بود. کارهای میرزاحمید، اگر با نامهربانی و کج‌سلیقگی و بی‌ذوقی مدیران شهری، خودشان را از شهر و کوچه و محلاتش محروم نکرده باشند، هم در محلات مختلف تهران نفس می‌کشند و دیوار رهاشده و خرابه خلوتی را زندگی می‌دهند، و هم در شهرهای دیگری مثل خرمشهر و حتی دمشق.
🔸 حالا، میرزاحمید، این هنرمند گمنام که غربت خودخواسته‌اش، تا حد زیادی برای مخاطبانش، او را ناشناس باقی گذاشته، بعد از حدود پنج ماهی که در کارخانه یخچال‌سازی فرزوان، خلوت گزیده و در و دیوار و سقف سوله‌های صنعتی را، محمل زندگی همان کاراکترهای دوست‌داشتنی و غریب همیشگی‌اش کرده، درهای نمایشگاهش را به روی مردم تهران باز کرده و اسمش را هم گذاشته «پنگاهگاه میرزا».
🔸 سالن‌ها، دیوارها، وحیاط‌های تودرتوی پناهگاه او، قصه‌ها، خیال‌ها و رویاهایش را روایت می‌کنند: داستان زندگی انسان‌های سرخ و لاغری که گاه به تنهایی، گاه همراه با یار خود، و گاه در جمعیتی انبوه، عشق و نور و آب و گیاه را با خود به این‌ور و آن‌ور می‌برند. روی این صفحات دیواری، زندگی، با همه غرایب و عجایب و کنج و پستوهایش جاری‌ست: دوستی و پیوند آدم‌ها، عشق زن و مرد، جشن و پایکوبی، سفر و مهاجرت، مرگ و نابودی.
🔸 کارهای میرزاحمید، هم در شکل و ظاهر رو به سنت و گذشته دارند و هم در رنگ. میرزا از خاک اخرا، رنگ سرخ نقاشی‌هایش را می‌سازد و ابزار کارش می‌کند؛ همان خاک سرخی که نخستین آدمیان، نقش‌های روی غارهایشان را با آن زدند.
🔸 پناهگاه میرزا، روزهای چهارشنبه تا جمعه، از ساعت ۱۱ تا ۱۸، غریبه‌ها را هم می‌پذیرد و تا جمعه بعدی (۲۵ خرداد) بساطش پهن خواهد بود. اگر با وسایل نقلیه عمومی تردد می‌کنید، متروی بیمه شما را تا ده دقیقه‌ای آن می‌برد: میدان آزادی، ابتدای بزرگراه لشگری، روبه‌روی پل فرودگاه، خیابان بیمه (نیکخواه عشقی)، نبش نوزدهم، پلاک 2/2، کارخانه سابق یخچال‌سازی فروزان.
@Pishnahadable
tgoop.com/Pishnahadable/1556
Create:
Last Update:
Last Update:
«غریب آشنای سرخ»
#پیشنهاد #گالری #نقاشی #هنر
👤 محمدامین:
✅ کارهای میرزاحمید، پیش از کارخانه یخچال‌سازی متروک فرزوان، روی در و دیوار شهر، گاهی، توجه آنها را که حواس‌شان راحت‌تر پرت دوروبری متفاوت می‌شد، جلب می‌کرد؛ نقاشی‌های به رنگ سرخ از آدمی که فقط آدمیتش به چشم می‌آمد، به آدمیت نخستین آدمیان و البته تنهایی و غربتش، حتی اگر جمعی هم دورش را پر کرده بود. کارهای میرزاحمید، اگر با نامهربانی و کج‌سلیقگی و بی‌ذوقی مدیران شهری، خودشان را از شهر و کوچه و محلاتش محروم نکرده باشند، هم در محلات مختلف تهران نفس می‌کشند و دیوار رهاشده و خرابه خلوتی را زندگی می‌دهند، و هم در شهرهای دیگری مثل خرمشهر و حتی دمشق.
🔸 حالا، میرزاحمید، این هنرمند گمنام که غربت خودخواسته‌اش، تا حد زیادی برای مخاطبانش، او را ناشناس باقی گذاشته، بعد از حدود پنج ماهی که در کارخانه یخچال‌سازی فرزوان، خلوت گزیده و در و دیوار و سقف سوله‌های صنعتی را، محمل زندگی همان کاراکترهای دوست‌داشتنی و غریب همیشگی‌اش کرده، درهای نمایشگاهش را به روی مردم تهران باز کرده و اسمش را هم گذاشته «پنگاهگاه میرزا».
🔸 سالن‌ها، دیوارها، وحیاط‌های تودرتوی پناهگاه او، قصه‌ها، خیال‌ها و رویاهایش را روایت می‌کنند: داستان زندگی انسان‌های سرخ و لاغری که گاه به تنهایی، گاه همراه با یار خود، و گاه در جمعیتی انبوه، عشق و نور و آب و گیاه را با خود به این‌ور و آن‌ور می‌برند. روی این صفحات دیواری، زندگی، با همه غرایب و عجایب و کنج و پستوهایش جاری‌ست: دوستی و پیوند آدم‌ها، عشق زن و مرد، جشن و پایکوبی، سفر و مهاجرت، مرگ و نابودی.
🔸 کارهای میرزاحمید، هم در شکل و ظاهر رو به سنت و گذشته دارند و هم در رنگ. میرزا از خاک اخرا، رنگ سرخ نقاشی‌هایش را می‌سازد و ابزار کارش می‌کند؛ همان خاک سرخی که نخستین آدمیان، نقش‌های روی غارهایشان را با آن زدند.
🔸 پناهگاه میرزا، روزهای چهارشنبه تا جمعه، از ساعت ۱۱ تا ۱۸، غریبه‌ها را هم می‌پذیرد و تا جمعه بعدی (۲۵ خرداد) بساطش پهن خواهد بود. اگر با وسایل نقلیه عمومی تردد می‌کنید، متروی بیمه شما را تا ده دقیقه‌ای آن می‌برد: میدان آزادی، ابتدای بزرگراه لشگری، روبه‌روی پل فرودگاه، خیابان بیمه (نیکخواه عشقی)، نبش نوزدهم، پلاک 2/2، کارخانه سابق یخچال‌سازی فروزان.
@Pishnahadable
#پیشنهاد #گالری #نقاشی #هنر
👤 محمدامین:
✅ کارهای میرزاحمید، پیش از کارخانه یخچال‌سازی متروک فرزوان، روی در و دیوار شهر، گاهی، توجه آنها را که حواس‌شان راحت‌تر پرت دوروبری متفاوت می‌شد، جلب می‌کرد؛ نقاشی‌های به رنگ سرخ از آدمی که فقط آدمیتش به چشم می‌آمد، به آدمیت نخستین آدمیان و البته تنهایی و غربتش، حتی اگر جمعی هم دورش را پر کرده بود. کارهای میرزاحمید، اگر با نامهربانی و کج‌سلیقگی و بی‌ذوقی مدیران شهری، خودشان را از شهر و کوچه و محلاتش محروم نکرده باشند، هم در محلات مختلف تهران نفس می‌کشند و دیوار رهاشده و خرابه خلوتی را زندگی می‌دهند، و هم در شهرهای دیگری مثل خرمشهر و حتی دمشق.
🔸 حالا، میرزاحمید، این هنرمند گمنام که غربت خودخواسته‌اش، تا حد زیادی برای مخاطبانش، او را ناشناس باقی گذاشته، بعد از حدود پنج ماهی که در کارخانه یخچال‌سازی فرزوان، خلوت گزیده و در و دیوار و سقف سوله‌های صنعتی را، محمل زندگی همان کاراکترهای دوست‌داشتنی و غریب همیشگی‌اش کرده، درهای نمایشگاهش را به روی مردم تهران باز کرده و اسمش را هم گذاشته «پنگاهگاه میرزا».
🔸 سالن‌ها، دیوارها، وحیاط‌های تودرتوی پناهگاه او، قصه‌ها، خیال‌ها و رویاهایش را روایت می‌کنند: داستان زندگی انسان‌های سرخ و لاغری که گاه به تنهایی، گاه همراه با یار خود، و گاه در جمعیتی انبوه، عشق و نور و آب و گیاه را با خود به این‌ور و آن‌ور می‌برند. روی این صفحات دیواری، زندگی، با همه غرایب و عجایب و کنج و پستوهایش جاری‌ست: دوستی و پیوند آدم‌ها، عشق زن و مرد، جشن و پایکوبی، سفر و مهاجرت، مرگ و نابودی.
🔸 کارهای میرزاحمید، هم در شکل و ظاهر رو به سنت و گذشته دارند و هم در رنگ. میرزا از خاک اخرا، رنگ سرخ نقاشی‌هایش را می‌سازد و ابزار کارش می‌کند؛ همان خاک سرخی که نخستین آدمیان، نقش‌های روی غارهایشان را با آن زدند.
🔸 پناهگاه میرزا، روزهای چهارشنبه تا جمعه، از ساعت ۱۱ تا ۱۸، غریبه‌ها را هم می‌پذیرد و تا جمعه بعدی (۲۵ خرداد) بساطش پهن خواهد بود. اگر با وسایل نقلیه عمومی تردد می‌کنید، متروی بیمه شما را تا ده دقیقه‌ای آن می‌برد: میدان آزادی، ابتدای بزرگراه لشگری، روبه‌روی پل فرودگاه، خیابان بیمه (نیکخواه عشقی)، نبش نوزدهم، پلاک 2/2، کارخانه سابق یخچال‌سازی فروزان.
@Pishnahadable
BY پیشنهاد‌های فوری مهم
Share with your friend now:
tgoop.com/Pishnahadable/1556