پیشنهاد‌های فوری مهم

«توی دهلیز مرگ قدم می‌زنی ...»

#پیشنهاد   #تئاتر

👤 کیان:

✅ هیچ‌گوشه‌ای از دنیا نیست که از صداها خالی باشد. در هرکجا که قدم بزنیم، صدای روایت‌های گوناگونی به گوش می‌رسد که هرکدام از بخشی از زندگی سخن می‌گویند. امّا بیشتر از هرچیزی، این روایت رنج است که در همه‌جا حاضر است. از شرق تا غرب جهان، از آسیا تا آمریکای لاتین، هیچ‌کجا خالی از رنج نیست و همیشه افرادی هستند که از این رنج‌ها حرف بزنند. نمایش «صداهایی ورای تاریکی» از همین روایت‌ها سخن می‌گوید.

🔸 از کشاورزان تنهای برمه تا کودکانی که در هند برای بردگی پرورش می‌یابند، از کارگرانی که بدون بهره‌مندی از کوچک‌ترین حقوق شهروندی مشغول کارند تا زنانی که زندگی‌شان با درد خشونت خانگی یا جنسی گره خورده، انسان‌ها در این دنیا رنج می‌کشند. رنج می‌کشند و گاه این رنج را از طبیعت این دنیا به شمار می‌آورند؛ آن‌ها خودشان را بی‌دفاعانی می‌دانند که حتّی جرئت فریاد زدن علیه رنج خویش را از دست داده‌اند. امّا در همیشه بر همین پاشنه نمی‌چرخد. صدای رنج و خشم هیچ‌وقت از بین نمی‌رود. شاید صاحب صدا هیچ‌گاه شناخته نشود یا از ذهن مردم محو شود، امّا صداها همواره باقی‌ می‌مانند. ماندنی شدن این صداها مرهون کسانی‌ست برای رساندنشان به گوش همگان از تمام وجود تلاش می‌کنند و ساکت نمی‌نشینند. کسانی که حاضر نیستند به زندگی زیر ظلم تن دهند، هرچند این کار به معنای جنگیدن ورای تاریکی باشد.

🔸 «صداهایی ورای تاریکی» کوشیده تا روایتی از هرکدام از این صداها از گوشه گوشه دنیا ارائه دهد. در جریان نمایش از هرنقطه فردی از رنجی که آن را زیسته سخن می‌گوید و آنچه برای مبارزه با آن تحمل کرده را به زبان می‌آورد. داستان‌هایی که در این نمایش به تصویر کشیده می‌شوند، همگی بر مبنای واقعیت‌اند. در میان این داستان‌ها از نقش سازمان‌های حقوق بشری هم بحث می‌شود و اثرگذاری آن‌ها محل تردید واقع می‌شود. در حقیقت انگار، نهاد حقیقی‌ای که برای حقوق بشر می‌ایستد، همین تک‌تک افرادی هستند که در روایت رنج و دشواری از هیچ چیز نمی‌ترسند.

🔸 این نمایش با بهره‌گیری درست و به‌جا و نه کم و نه زیاد از امکانات صحنه، روایت‌های منفردش را در جریان یک سیر درست حرکت می‌نشاند و به پیش می‌برد تا تماشاچیان را قدم‌به‌قدم با چیزهایی روبه‌رو کند که شاید روزمره آن را زندگی کنند، امّا این‌قدر صریح در برابر چشم خودشان آن را نمی‌بینند. بازی‌گردانی نمایش و هنر بازیگران کمتر نقصی دارد و پایان‌ آن نیز در همان‌جایی که باید رخ می‌دهد. سرتاسر نمایش مملو از صحنه‌ها و تکیه‌های تأثیرگذاری‌ست که می‌تواند تا عمق وجود آدمی را به درد آورد.

🔸 اجرای «صداهایی ورای تاریکی» در صورتی که تمدید نشود، تنها تا پایان این هفته، یعنی ۲۲ تیرماه، در تالار مولوی برقرار است. دیدن این نمایش در این فرصت کم قطعا ارزش یک ساعت زمان آن را دارد.

@Pishnahadable

www.tgoop.com/Pishnahadable/1592

1.7K viewsedited  Jul 10, 2024 at 12:15

«توی دهلیز مرگ قدم می‌زنی ...»

#پیشنهاد   #تئاتر

👤 کیان:

✅ هیچ‌گوشه‌ای از دنیا نیست که از صداها خالی باشد. در هرکجا که قدم بزنیم، صدای روایت‌های گوناگونی به گوش می‌رسد که هرکدام از بخشی از زندگی سخن می‌گویند. امّا بیشتر از هرچیزی، این روایت رنج است که در همه‌جا حاضر است. از شرق تا غرب جهان، از آسیا تا آمریکای لاتین، هیچ‌کجا خالی از رنج نیست و همیشه افرادی هستند که از این رنج‌ها حرف بزنند. نمایش «صداهایی ورای تاریکی» از همین روایت‌ها سخن می‌گوید.

🔸 از کشاورزان تنهای برمه تا کودکانی که در هند برای بردگی پرورش می‌یابند، از کارگرانی که بدون بهره‌مندی از کوچک‌ترین حقوق شهروندی مشغول کارند تا زنانی که زندگی‌شان با درد خشونت خانگی یا جنسی گره خورده، انسان‌ها در این دنیا رنج می‌کشند. رنج می‌کشند و گاه این رنج را از طبیعت این دنیا به شمار می‌آورند؛ آن‌ها خودشان را بی‌دفاعانی می‌دانند که حتّی جرئت فریاد زدن علیه رنج خویش را از دست داده‌اند. امّا در همیشه بر همین پاشنه نمی‌چرخد. صدای رنج و خشم هیچ‌وقت از بین نمی‌رود. شاید صاحب صدا هیچ‌گاه شناخته نشود یا از ذهن مردم محو شود، امّا صداها همواره باقی‌ می‌مانند. ماندنی شدن این صداها مرهون کسانی‌ست برای رساندنشان به گوش همگان از تمام وجود تلاش می‌کنند و ساکت نمی‌نشینند. کسانی که حاضر نیستند به زندگی زیر ظلم تن دهند، هرچند این کار به معنای جنگیدن ورای تاریکی باشد.

🔸 «صداهایی ورای تاریکی» کوشیده تا روایتی از هرکدام از این صداها از گوشه گوشه دنیا ارائه دهد. در جریان نمایش از هرنقطه فردی از رنجی که آن را زیسته سخن می‌گوید و آنچه برای مبارزه با آن تحمل کرده را به زبان می‌آورد. داستان‌هایی که در این نمایش به تصویر کشیده می‌شوند، همگی بر مبنای واقعیت‌اند. در میان این داستان‌ها از نقش سازمان‌های حقوق بشری هم بحث می‌شود و اثرگذاری آن‌ها محل تردید واقع می‌شود. در حقیقت انگار، نهاد حقیقی‌ای که برای حقوق بشر می‌ایستد، همین تک‌تک افرادی هستند که در روایت رنج و دشواری از هیچ چیز نمی‌ترسند.

🔸 این نمایش با بهره‌گیری درست و به‌جا و نه کم و نه زیاد از امکانات صحنه، روایت‌های منفردش را در جریان یک سیر درست حرکت می‌نشاند و به پیش می‌برد تا تماشاچیان را قدم‌به‌قدم با چیزهایی روبه‌رو کند که شاید روزمره آن را زندگی کنند، امّا این‌قدر صریح در برابر چشم خودشان آن را نمی‌بینند. بازی‌گردانی نمایش و هنر بازیگران کمتر نقصی دارد و پایان‌ آن نیز در همان‌جایی که باید رخ می‌دهد. سرتاسر نمایش مملو از صحنه‌ها و تکیه‌های تأثیرگذاری‌ست که می‌تواند تا عمق وجود آدمی را به درد آورد.

🔸 اجرای «صداهایی ورای تاریکی» در صورتی که تمدید نشود، تنها تا پایان این هفته، یعنی ۲۲ تیرماه، در تالار مولوی برقرار است. دیدن این نمایش در این فرصت کم قطعا ارزش یک ساعت زمان آن را دارد.

@Pishnahadable

BY پیشنهاد‌های فوری مهم