"در زندگی ملت‌‌ها، گاهی لحظاتی فرا می‌رسد که تصمیم‌گیری درباره «بودن یا نبودن» برای قرن‌های آینده، ضرورت پیدا می‌کند."

"برنامه‌ریزی آلمانی‌ها برای عملیات «بودن‌پلاته» بسیار دقیق و تقریباً بی‌نقص انجام شد. تنها ایراد آن، هدف‌گیری یک پایگاه غیرفعال (گریمبرگن) و شکست غیرقابل توضیح در هدایت گروه‌های جنگنده شمالی به دور از منطقه دفاع ضدهوایی شناخته‌شده V-2 بود.

با این حال، مأموریت پس از متوقف شدن حمله زمینی آلمان در آردنن، تمام اهداف استراتژیک خود را از دست داد و باید لغو میشد. چرا این کار انجام نشد؟! وقتی نویسنده از دیتریش پلتز(جوانترین ژنرال لوفت‌وافه و یکی از فرماندهان حاضر در عملیات) پرسید، او پاسخ داد: «این مسئله هرگز به ذهنمان خطور نکرد.» Befehl ist Befehl (دستور، دستور است) و جنگ تمرینی در بی‌منطقی است.

عملیات «بودن‌پلاته» نیروی هوایی آلمان را به شکل غیرقابل‌جبرانی تضعیف کرد. این نیرو در یک اقدام انتحاری بزرگ و بی‌ثمر قربانی شد. از میان ۹۰۰ جنگنده آلمانی که در سپیده‌دم روز سال نو به پرواز درآمدند، ۳۰۰ جنگنده هرگز به پایگاه‌های خود بازنگشتند. در مجموع، ۲۱۴ نفر کشته، اسیر یا مفقود شدند. در میان این تلفات، ۱۹ فرمانده بی‌جانشین حضور داشتند؛ شامل سه کومودور (فرمانده ارشد-سرهنگ)، شش فرمانده گروه و ده فرمانده اسکادران.

برنامه‌ریزان عملیات «بودن‌پلاته» تلاش زیادی کردند تا مهارت محدود خلبانان جنگنده خود را در نظر بگیرند، اما این عملیات بیش از حد بلندپروازانه و برای آن مرحله از جنگ غیرواقع‌بینانه بود و از همان ابتدا محکوم به شکست بود. ۳۳ گروه جنگنده و یک گروه حمله زمینی در این مأموریت شرکت کردند. اهداف آن‌ها شامل ۱۶ فرودگاه تاکتیکی در هلند، بلژیک و شرق فرانسه بود. از میان ۳۴ گروه، ۱۰ گروه به هیچ‌یک از اهداف تعیین‌شده دست نیافتند و مأموریت‌هایشان کاملاً شکست خورد.

در حالی که متفقین ادعا می‌کردند به‌طور کامل غافل‌گیر شده‌اند، فرماندهان آنها نتوانستند فهرست جامعی از خسارات خود ارائه دهند. با این حال، حدود ۳۰۰ هواپیمای RAF و USAAF نابود یا به تعمیرات اساسی نیازمند شدند. اما تعداد کمی از خلبانان متفقین جان باختند و تمام واحدها ظرف یک هفته به آمادگی کامل بازگشتند. قربانی‌کردن خلبانان جنگنده آلمانی هیچ تأثیری بر مسیر جنگ نداشت. یک ارزیابی اطلاعاتی از فرماندهی عالی لوفت‌وافه نتیجه‌گیری کرد که این حمله هیچ اثری بر عملیات متفقین نداشت، به‌جز اینکه زمان پرواز گشت‌های صبحگاهی متفقین را کمی جلو انداخت!"

نژاد سرچشمه، قدرت، ارزش و زندگی یک ملت و تمدن آن است. هر تمدن زنده نشان‌دهنده یک نژاد جوان، یک نژاد خالص و یکپارچه است. تا زمانی که ویژگی‌های حیاتی چنین نژادی سالم و خون آن پاک بماند، تمدن مربوطه پایدار می‌ماند، از خود محافظت می‌کند و در برابر هر مشکل و مانعی دوباره خود را تقویت می‌کند. اما وقتی نژاد ضعیف شود یا خلوص خونش از بین برود، تمدن آن یا از بین می‌رود یا تنها به شکلی ظاهری و بی‌جان باقی می‌ماند که با کوچک‌ترین ضربه فرو می‌ریزد. همچنین، هر تغییر واقعی در تمدن، دارای یک زمینه زیست شناختی است که به موازات تغییر، اصلاح یا ترکیب نژادی متناظر رخ میدهد.