tgoop.com/Seidabadii/1899
Last Update:
به مرگ فکر میکنم که چطور آمد و مامانم را برد و جانش را گرفت. مرگ به بلندقامتی یک درخت ایروکو است، نه جسم دارد و نه گوشت و نه چشم، فقط دهان و دندان دارد. دندانهایی زیاد، به باریکی مداد و تیزی تیغهای برای دریدن و کشتن. مرگ هیچ پایی ندارد. فقط دو بال دارد از چنگک و نیزه. مرگ میتواند پرواز کند و جان پرنده را در هوا بگیرد، آنها را از آسمان به پایین پرت میکند و روی زمین میاندازد تا مغزشان متلاشی شود. شنا هم میکند و ماهیهای رودخانه را میبلعد. وقتی میخواهد جان کسی را بگیرد به پرواز در میآید، بالای سرشان کمین میکند و مانند قایقی در روح شناور میماند، صبر میکند تا در زمان موعود آدم را از زمین بکند. مرگ میتواند به شکل همه چیز در آید. همین قدر باهوش است. امروز میتواند به شکل ماشینی در آید و تصادفی به وجود بیاورد، فردا میتواند شکل یک تفنگ شود، یک گلوله، یک چاقو، یا مرض سرفهی خونی. میتواند به شکل ترکهی خشک خرما شود و آنقدر به تن آدمیزادی شلاق شود تا بمیرد، مثل لمیدی کشاورز. یا طنابی که در یک آن جان آدم را میگیرد، مثل تافا، معشوق آسابی. مرگ حالا سایه به سایهی خدیجه میآید؟ و اگر بمیرد نوبت من میشود؟
دختری با صدای رسا | ابی داره | ترجمهی نفیسه غفاریمقدم | چاپ اول ۱۴۰۲، شمیز، رقعی، ۳۱۸ صفحه، ۳۴۰.۰۰۰ تومان، #باکتاب.
@agarpub
BY علیاصغر سیدآبادی
Share with your friend now:
tgoop.com/Seidabadii/1899