tgoop.com/Seidabadii/1960
Last Update:
متن کوتاهم دربارهی سخنان دلسوزانه عزیز ارجمندمان ژاله آموزگار ، واکنشهای بسیاری برانگیخت.
بسیاری از واکنشها به این دعوت دلسوزانه در ساحت فردی و رستگاری فردی است، اما دوستی به درستی تذکر داده بود که «اگر اوضاع خوب بود ماندن چه هنری بود؟ یعنی کسانی چه کسانی؟ باید اوضاع را درست کنند تا جوانها نروند؟»
شاید نقش تاریخی ایران در جهان تا دو قرن قبل، در همین رفتنها و آمدنها و انتقال دانش و فرهنگ و هنر بود. همین شاهنامه که ژاله خانم عزیز به آن استناد میکند، روایت شکوهمند آمدنها و رفتنهاست و برخی از شکوهمندترین قهرمانان شاهنامه در همین رفتنها و برگشتنها شکل گرفتهاند. اما آنچه امروز کسانی چون ایشان را نگران میکند، نه تنها از دست رفتن چنین نقش تاریخی که از دست رفتن بخشی از سرمایهی انسانی خلاق و مبتکر ایران است. این مسئلهای ملی است و آیندهی ایران را به خطر انداخته است.
برای حفظ ایران کماکان باید تغییر نگرش در ساختارها مطالبهی اصلی باشد، اما کسانی چون ژاله آموزگار با فرض اینکه قرار نیست گوش شنوایی بیابند و دیگران برای ایران کاری کنند، جوانان را دعوت به فداکاری میکنند.
BY علیاصغر سیدآبادی
Share with your friend now:
tgoop.com/Seidabadii/1960